«Αν διαιρέσετε το πήγαινε - έλα, το κόστος δεν είναι τόσο μεγάλο». Αυτά τα ανεκδιήγητα έλεγε χτες ο υπουργός Ναυτιλίας όταν του επεσήμαναν ότι μια οικογένεια θέλει πάνω από 1.000 ευρώ για ταξίδι στη Ρόδο! Οπως είπε, «είναι ελεύθερη η αγορά στον καθορισμό των τιμών» και το κράτος μπορεί να έχει μόνο ρυθμιστικό ρόλο. Συμπλήρωσε δε ότι το ζήτημα είναι «να ανανεωθεί ο στόλος και να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός», που θα ρίξει τάχα τις τιμές, γιατί «τους χειμερινούς μήνες υποκαθίσταται το κράτος από 1-1,5 εταιρείες». Τι σημαίνουν όλα αυτά σε ελεύθερη μετάφραση; Οτι ο λαός θα επιδοτήσει την ανανέωση του στόλου των εφοπλιστών, με νέα «πράσινα» χαράτσια, την ώρα που αυτοί θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές. Θα πληρώσει επίσης τους ανταγωνισμούς και τα «ξεκαθαρίσματα» στον κλάδο και ευρύτερα, εκεί που το κράτος παίζει ρόλο «τροχονόμου», ενώ ο λογαριασμός καταλήγει ξανά σε εργαζόμενους και νησιώτες, με την εντατικοποίηση και το ξήλωμα δικαιωμάτων, πλοία - σαπάκια και αποκλεισμό των νησιών τους χειμερινούς μήνες, παχυλές επιδοτήσεις για τις λεγόμενες «άγονες» γραμμές. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ανταγωνισμού που «ρίχνει τις τιμές» και «βελτιώνει τις υπηρεσίες» στην ακτοπλοΐα. Ο λαός έχει πικρή πείρα από την πολιτική της «απελευθέρωσης» και στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών και δεν τσιμπάει, όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να του κόψει ...μετ' επιστροφής στην κοροϊδία.

Δεν άκουσε τίποτα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για τα νομοσχέδια που ετοιμάζει το υπουργείο Εργοδοσίας και χτες προσπάθησε να τα διαψεύσει. Οι πληροφορίες όμως είναι συγκεκριμένες, σαν να υπάρχει έτοιμο κείμενο, γραμμένο από το χέρι της εργοδοσίας! Προκύπτει για παράδειγμα ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας σε εβδομαδιαία βάση και μεγαλύτερη ομηρία, με μικρότερης διάρκειας συμβάσεις, ακόμα και της ίδιας μέρας, αφού θα μπορεί να δηλώνεται επιτόπου πρόσληψη και απόλυση. Το πεσκέσι στους ομίλους περιλαμβάνει επίσης φακέλωμα των εργαζομένων μέσω του ΓΕΜΗΣΟΕ και θεσμοθέτηση, μέσω Συλλογικών Συμβάσεων, της υποχρεωτικότητας και επέκτασης των επαγγελματικών ταμείων. Για όλα αυτά η κυβέρνηση επικαλείται τις ευρωπαϊκές «βέλτιστες πρακτικές», δηλαδή την ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του αντεργατικού πλαισίου στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Πετάει μάλιστα για τυράκι ότι με τέτοια μέτρα η εργοδοσία μπορεί να γίνει πιο διαλλακτική στην υπογραφή κλαδικών Συμβάσεων. Δηλαδή, όσο πιο ζούγκλα γίνεται η αγορά εργασίας και όσο ανοίγει η βεντάλια της εκμετάλλευσης, τόσο χοντραίνει η πρόκληση στους εργαζόμενους ότι έχουν περισσότερες επιλογές για να αποφασίζουν με ποιον τρόπο θα χάσουν ακόμα περισσότερα.