Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς, όπως σημειώνει ο ΠΜΣ, «λιγότερα μαγαζιά θα ανοίξουν για λιγότερες μέρες, με πίεση για μικρότερα μεροκάματα για τους συναδέλφους. Ο φόβος των εργαζόμενων, είτε για την υγεία τους, είτε για το κόστος των 20 ευρώ για το ράπιντ τεστ που η κυβέρνηση τους καλεί να πληρώσουν από την τσέπη τους σχεδόν ως "πρόστιμο", θα ενταθεί».

Αυτή η κατάσταση επιβαρύνεται και από ένα ιδιαίτερα δύσκολο καλοκαίρι, που οι μουσικοί, όπως αναφέρει ο ΠΜΣ, «όχι μόνο δεν βρήκαμε μετά από τόσους μήνες ανεργίας την ευκαιρία να ζήσουμε από τη δουλειά μας, αλλά χαρακτηριστήκαμε και ο βασικός παράγοντας διάδοσης της μόλυνσης. Σε νησιά με εκατομμύρια τουρίστες συνωστισμένους σε πλοία, αεροπλάνα, λεωφορεία, το μόνο μέτρο που πήρε η κυβέρνηση ήταν η απαγόρευση της ζωντανής μουσικής, των πανηγυριών. Οι συναυλίες που έγιναν, είτε επιχορηγούμενες, είτε όχι, είναι 50% λιγότερες από αυτές του 2019, ενώ δεν έγινε κανένα μεγάλο διεθνές φεστιβάλ. Ολα τα παραπάνω το υπ. Οικονομικών και η κυβερνητική πολιτική τα θεωρεί επιστροφή στην κανονικότητα και αποφασίζει το σταμάτημα της επιδότησής μας από τον Ιούνιο και μετά».

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος απαιτεί τη συνέχιση της επιδότησης μέσω του Μητρώου Καλλιτεχνών (και αυτών που γράφτηκαν μετά τις 10/1), από τον Ιούνη και για όσο διάστημα το επάγγελμα δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά. Απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ και τα τέλη κυκλοφορίας. Αναστολή πληρωμών σε Εφορία, τράπεζες, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Μέτρα για τον περιορισμό της επιδημίας, ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, δωρεάν 2 ράπιντ τεστ τη βδομάδα για όλους, είτε είναι εμβολιασμένοι, είτε όχι, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.

Οι παραστάσεις που στόλιζαν τους τοίχους δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων του προϊστορικού οικισμού προσφέρουν ανυπολόγιστης αξίας πληροφορίες για τον βίο στην εποχή του Χαλκού και, κυρίως, για τον τρόπο που οι άνθρωποι στο Αιγαίο του 17ου αιώνα π.Χ. συγκρότησαν την κοινότητά τους.

Συνολικά, εκτίθενται 28 τοιχογραφίες από ένα ιδιωτικό και ένα δημόσιο κτίριο της προϊστορικής πόλης στο Ακρωτήρι, τη Δυτική Οικία και την Ξεστή 3. Μάλιστα, ανασυντίθενται ολόκληρα τα εικονογραφικά προγράμματα των τοιχογραφιών, όπως αυτά αναπτύσσονταν στα δωμάτια των προϊστορικών κτιρίων. Με τον τρόπο αυτό, προσφέρεται η μοναδική εμπειρία όχι μόνο στο κοινό αλλά και στους ειδικούς, να εισέλθουν στα τοιχογραφημένα δωμάτια και να μελετήσουν ή να απολαύσουν τις τοιχογραφίες όχι ως μεμονωμένους πίνακες, αλλά ως ολοκληρωμένες συνθέσεις.

Πολλές από τις τοιχογραφίες εκτίθενται για πρώτη φορά στο κοινό, ενώ και εκείνες που περιλαμβάνονταν στην έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου εκτίθενται εκ νέου μετά από είκοσι χρόνια, και μάλιστα όλες για πρώτη φορά στον τόπο προέλευσής τους, στη Θήρα.

Η έκθεση είναι αφιερωμένη σε όλο το επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, που με τον μόχθο και τις επιστημονικές και τεχνικές του δεξιότητες έφερε στο φως, συντήρησε, μελέτησε και ανέδειξε τους θησαυρούς της θηραϊκής γης από τις ανασκαφές του Ακρωτηρίου, υπό τη διεύθυνση των αρχαιολόγων Σπυρίδωνος Μαρινάτου και Χρίστου Ντούμα.

Ο Ευριπίδης γράφει και παρουσιάζει τις «Τρωάδες» στα Μεγάλα Διονύσια το 415 π.Χ. Το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Είναι ένα έργο με φόντο τον πόλεμο, όχι μόνο εξαιτίας της θεματικής του αλλά και λόγω της ιστορικής περιόδου κατά την οποία γράφτηκε: Μόλις είχε διαπραχθεί από τους Αθηναίους μία από τις σκληρότερες γενοκτονίες της αρχαιότητας, η καταστροφή της Μήλου και η σφαγή των Μηλίων. Οι «Τρωάδες» αποτελούν μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια σ' αυτούς που οδηγούν τους λαούς στην κάθε είδους αιχμαλωσία και στη δουλεία. Ενάντια σ' αυτούς που ταπεινώνουν, βιάζουν, θανατώνουν και εξευτελίζουν νέους, γέρους και παιδιά.

Οπως σημειώνεται, «υψώνουμε τη φωνή μας, τη φωνή της εργατικής τάξης, και μέσα από το διαχρονικό έργο και το δριμύ κατηγορώ του Ευριπίδη. Εντάσσουμε το θέατρο από εργάτες για εργάτες στον καθημερινό αγώνα που δίνει το ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης, κόντρα στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για τον πολιτισμό και τη ζωή που δικαιούμαστε. Αξιοποιούμε την Τέχνη και τον Πολιτισμό που εμείς επιλέγουμε για να σμιλέψουμε συνειδήσεις και να ομορφύνουμε τον κόσμο γύρω μας. Ετσι όπως πραγματικά εμείς ονειρευόμαστε».