Κηδεύτηκε, χτες, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών, η Αλίκη Βουγιουκλάκη
Ολα έμοιαζαν περίεργα. Η αίσθηση της τελευταίας "παράστασης" της Αλίκης Βουγιουκλάκη ήταν η θλίψη. Το χειροκρότημα ήταν το τελευταίο. Ελειπε, όμως, κάτι. Το χαμόγελό της, που τόσο πλούσια χάριζε σε όλες τις στιγμές της, τις ευτυχισμένες και τις δύσκολες. Πάντα χαμογελούσε ελπίζοντας στη μεταδοτικότητα του γέλιου της. Ελειπε, εκείνη που ενώ μόνο χαρά ήθελε να σκορπίζει έφυγε, αφήνοντας όλους να δακρύζουν. Εφυγε, για να συναντήσει την άλλη πολυαγαπημένη ηθοποιό, την Τζένη Καρέζη, που πριν τέσσερα χρόνια ακριβώς, σαν σήμερα, έφυγε και κείνη. Χτες, λίγες ώρες πριν την κηδεία της Αλίκης, από το Α Νεκροταφείο, η οικογένεια της Τζένης Καρέζη τέλεσε το μνημόσυνό της. Τόσο ο Κώστας Καζάκος, όσο και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης μίλησαν για την τραγική μοίρα που ένωνε τις δύο ηθοποιούς. Κοντά της όλη η οικογένειά της, όχι μόνο η εξ αίματος, αλλά και η θεατρική της οικογένεια, ντυμένοι όλοι στα μαύρα και στη θλίψη. Θλιμμένοι και αυτοί που η Αλίκη θεωρούσε, επίσης, οικογένειά της, το κοινό της.
Και ύστερα η σιωπή. Το τέλος έφτασε. Τη σιωπή διέκοψε η νεκρώσιμη ακολουθία και στη συνέχεια οι τρεις επικήδειοι. Δύσκολος ο αποχαιρετισμός. "Αλίκη, σου ζητώ συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να σε αποχαιρετήσω" - είπε ο υπουργός Πολιτισμού, Σταύρος Μπένος. "Θα ήταν σαν να αποχαιρετώ το δικαίωμα του καθενός μας στη χαρά. Θα ήταν σαν να αποχαιρετώ την ικανότητα, που κρύβει ο καθένας μέσα του, να γίνεται χαρούμενος, χαρμόσυνος. Ακόμα και τώρα, Αλίκη, που έγινες αλυκή δακρύων δεν μπορώ να σε αποχαιρετήσω. Γιατί δεν αποχαιρετάς ποτέ τη φωτεινή πλευρά της ζωής σου. Εκεί όπου το γέλιο αστράφτει και δίνει άφεση ζωής. Αλίκη, είσαι εδώ. Δεν έφυγες. Απλώς φυγαδεύτηκες προς τη διαρκή νεότητα από το πλήθος των ανθρώπων που σ' αγάπησαν".
"Είμαστε χαμένοι μέσα σε μια οδυνηρή απορία" - είπε η Κάτια Δανδουλάκη εκ μέρους των ηθοποιών. "Δε θα γελάμε πια μαζί; Δε θα κλαίμε μαζί; Δε θα αγωνιούμε μαζί; Δε θα παλεύουμε μαζί; Δε θα σε θαυμάζουμε να χτίζεις αμέτρητους ρόλους με το απαράμιλλο ταλέντο σου και τη χαρά τη ζωής, που ήταν μοναδικό προνόμιό σου; Κι ύστερα πάλι λέμε... αφού το γέλιο σου το ακούμε, αφού τη ζωντάνια σου τη νιώθουμε, τα μάτια σου τα βλέπουμε, αφού η καρδιά σου χτυπάει μαζί με τη δική μας, αφού η Αλίκη υπάρχει μέσα μας βαθιά για πάντα πια. Σ' ευχαριστούμε για ό,τι ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα και για πάντα".
Δε θα μπορούσε βέβαια να μην την αποχαιρετήσει ένα μικρό παιδί, από τα παιδιά που την αγαπούσαν και τα αγαπούσε. Το μικρό της "φραντζολάκι", όπως η ίδια αποκαλούσε τη μικρή Μελίνα που έπαιζε μαζί της στη "Μελωδία της ευτυχίας".
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη "γειτονεύει" πια, στο Α Νεκροταφείο, με άλλους μεγάλους ομότεχνούς της. Τον Μάνο Κατράκη, τον Κάρολο Κουν, την Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, την Ελλη Λαμπέτη, την Τζένη Καρέζη.
Να σημειώσουμε ότι ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να τοποθετήσει, σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, προτομή της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Με ενδιαφέροντα άρθρα, θέματα και ειδήσεις που αφορούν στο χορό, κυκλοφόρησαν τα τεύχη 21 και 22 του περιοδικού Χορός.Πρόκειται για τρίμηνη έκδοση του Σωματείου Χορού και Ρυθμικής.Στο 21ο τεύχος ξεχωρίζει το αφιέρωμα στο μεγάλο χορευτή, χορογράφο και δάσκαλο Σ. Λίντερ (1902-1981). Ακόμη, φιλοξενείται το 2ο μέρος του αφιερώματος στο χορό Κάρακτερ.Τίτλος του "Ιστορική εξέλιξη του χορού Κάρακτερ από το 16ο αιώνα μέχρι σήμερα".
Στο 22ο τεύχος (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 1996), η Μ. Χορς αναφέρεται στη "Χρυσή Ολυμπιάδα" και στη φλόγα που "θα φωτίσει αγώνες ειρηνικούς για την πανανθρώπινη ένωση". Η Αγάπη Ευαγγελίδη μιλά για το χορό και το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο "Το χορευτικό οδοιπορικό της Αγάπης". Στην ύλη του τεύχους περιλαμβάνεται ακόμη αφιέρωμα στον Σ. Ντιαγκίλιεφ (1872-1929), με αφορμή τη μεγάλη έκθεση που πραγματοποιήθηκε πριν λίγους μήνες στο Λονδίνο, αλλά και αφιέρωμα στη μεγάλη κυρία του χορού Σάρα Λεβή - Τανάι.Οπως πάντα, στις σελίδες του περιοδικού "Χορός" φιλοξενούνται ειδήσεις, σχόλια και επικαιρότητα από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
"Η ωραία κοιμωμένη" από το Εθνικό Θέατρο