Και, μετά το τέλος της πορείας, μπροστά στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, ανακοίνωσαν την κλιμάκωση του αγώνα με νέα απεργία όταν η κυβέρνηση φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή για ψήφιση.

Από το πρωί, άλλωστε, είχε δοθεί μαζικά και η μάχη της απεργίας σε πολλούς χώρους δουλειάς, σε όλους τους κλάδους. Στη Βιομηχανία, στο Φάρμακο, στα Τρόφιμα, στο Μέταλλο, στις Κατασκευές, στην Ιδιωτική Υγεία, στις Τηλεπικοινωνίες, στο Εμπόριο, στον Επισιτισμό - Τουρισμό, στο αεροδρόμιο, στις Μεταφορές (ΟΑΣΕ, ΟΑΣΘ, Μετρό) κ.α., πολλοί εργαζόμενοι απήργησαν για πρώτη φορά και συσπειρωμένοι στα σωματεία τους συμμετείχαν αρχικά στις απεργιακές προσυγκεντρώσεις και στη συνέχεια στη μεγάλη διαδήλωση, εκφράζοντας την αποφασιστικότητά τους να δώσουν οργανωμένα τη μάχη για την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Στο πλευρό τους βρέθηκε μαχητικά και η νεολαία, με τους φοιτητές και τους μαθητές να μπαίνουν στην πρώτη γραμμή για μόρφωση και δουλειά με δικαιώματα. Δίπλα στα συνθήματα για το 13ωρο φώναξαν ξανά «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, παίρνοντας σταθερά θέση στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων, όπως και των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο που διώκονται επειδή απαιτούν μέτρα ασφαλείας.

Μαζική ήταν η συμμετοχή των φοιτητών από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ, με μπλοκ του Συλλόγου τους. Διεκδικούν ανάμεσα σε άλλα να μην αποκοπεί η παιδαγωγική επάρκεια από το πτυχίο και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Μετά το τέλος της συγκέντρωσης, στο Αγαλμα Βενιζέλου, οι χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν μαχητικά στους δρόμους της πόλης απαιτώντας «7ωρο - 5ήμερο, αυξήσεις των μισθών, κόντρα στα κέρδη των αφεντικών», ενώ παράλληλα κατήγγειλαν την εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά σφαγεία και απαίτησαν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Στην απεργιακή συγκέντρωση στο Αγαλμα Βενιζέλου αρχικά απηύθυνε χαιρετισμό ο Γιάννης Νιβορλής, πρόεδρος της ΠΟΕΕΠ, μεταφέροντας τον ταξικό αγωνιστικό χαιρετισμό των εργαζομένων από τον κλάδο των εμφιαλωμένων ποτών και τυποποιημένων τροφίμων. «Στέλνουμε μήνυμα αγώνα και ελπίδας στους εργαζόμενους όλης της Ελλάδας. (...) Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Το μεγάλο βάρος της σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία θα το σηκώσουμε και πάλι εμείς», τόνισε, ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν δίνουμε συγχωροχάρτι στις συμβιβασμένες ηγεσίες της Γενικής Συνομοσπονδίας και των συνδικαλιστών που με τη στάση τους επικροτούν την κυβερνητική αδιαλλαξία και την εργοδοτική αυθαιρεσία».

Και κάλεσε όλους τους εργαζόμενους «να πυκνώσουν τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων, για να μείνουν στα χαρτιά όλοι οι αντεργατικοί νόμοι τους. (...) Μπορεί η εργατική τάξη να περάσει στην αντεπίθεση, αγωνιστικά, με αυτοπεποίθηση και με διεκδικητικό πρόγραμμα, για μια Ελλάδα δίκαιη, που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας. Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ολοι στον αγώνα! Ζήτω η εργατική τάξη! Ζήτω η αλληλεγγύη των λαών!».

Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο Νίκος Τσακλίδης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων «Hellenic Train» και συγγενής θύματος των Τεμπών. Αναφέρθηκε στην κλήση του σε απολογία από την εργοδοσία μία μέρα μετά την εκλογή του στο ΔΣ του Σωματείου, και θύμισε ότι «η εταιρεία έστειλε ραβασάκι και με κάλεσε σε απολογία, γιατί τόλμησα να τηρήσω τα μέτρα προστασίας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς τα οποία προβλέπονται από τους ίδιους τους δικούς τους κανονισμούς. Αποτελεί θράσος και πρόκληση. Επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο να τρομοκρατήσουν όλους τους συναδέλφους στην εταιρεία. Η τρομοκρατία όμως δεν θα περάσει. Των εργατών η πάλη θα τη σπάσει».

Ευχαρίστησε για την αλληλεγγύη που εκφράστηκε από συνδικαλιστικές οργανώσεις και τόνισε: «Η ενότητα των εργαζομένων μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, και να αποσπάσει σημαντικές κατακτήσεις. Το επόμενο διάστημα έχουμε μεγάλες μάχες. Αυτό το νομοσχέδιο που τολμούν να φέρουν, για 13 ώρες δουλειάς, να μην εφαρμοστεί πουθενά, ούτε στον σιδηρόδρομο ούτε σε κανέναν άλλο χώρο δουλειάς».

Σημείωσε μάλιστα ότι ειδικά στον σιδηρόδρομο η «Hellenic Train» «έχει 40 εργαζόμενους λιγότερους από την ημέρα της σύγκρουσης των τρένων, 1.100 οργανικά κενά έχει ο ΟΣΕ - αρκεί να καταλάβει κανείς τι σημαίνει 13 ώρες δουλειάς. Θα συνεχίσουμε, θα συντονίσουμε τον αγώνα μας σε ακόμα μεγαλύτερο επίπεδο, και είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε. Φοβούνται την οργανωμένη πάλη τον εργαζομένων και σε αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε».

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δημήτρης Μπελόπουλος, πρόεδρος της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων ν. Θεσσαλονίκης. Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, το χαρακτήρισε «επιτομή της επίθεσης του κεφαλαίου στον εργάσιμο χρόνο». «Ερχεται στην πράξη να νομιμοποιήσει κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία που έχει να κάνει με το ωράριο, με το ρεπό, τις άδειες, τον χρόνο διαλείμματος, τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας», σημείωσε, προειδοποιώντας ότι «με μαθηματική ακρίβεια θα αυξηθούν τα εργατικά "ατυχήματα" στους χώρους δουλειάς».

Αλλωστε, όπως εξήγησε, «κάθε εργατικό "ατύχημα" είναι αποτέλεσμα των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας και της εντατικοποίησης της εργασίας στους χώρους δουλειάς, σε δύσκολες συνθήκες. Και όταν μπαίνουν μπροστά πρωτοπόροι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, όπως ο συνάδελφός μας Νίκος Τσακλίδης στη "Hellenic Train", η εταιρεία τούς καλεί σε απολογία γιατί ζήτησαν το αυτονόητο: Μέτρα ασφάλειας!».

Κάλεσε τους εργαζόμενους να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, αλλά και στη βολική αντιπολίτευση, στους διάφορους ξαναζεσταμένους «σωτήρες» που όλοι τους έχουν ψηφίσει στο παρελθόν αντίστοιχα νομοσχέδια, που χτυπούσαν τον εργάσιμο χρόνο και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στη νόθα πλειοψηφία του ΕΚΘ και στις αντίστοιχες δυνάμεις στην ΕΔΟΘ, που «βγάζουν σπυριά απέναντι στον οργανωμένο αγώνα και στην απειθαρχία! Λένε ότι η κυβέρνηση δεν εναρμονίζεται με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ξεχνώντας πως το 13ωρο και συνολικά το χτύπημα του εργάσιμου χρόνου είναι Ευρωπαϊκή Οδηγία από το 2003! Μια χαρά ευθυγραμμισμένοι είναι όλοι τους με την ευρωπαϊκή κανονικότητα, της ακρίβειας, της ακατάπαυστης δουλειάς, των πολέμων».

«Δεν γυρνάμε στον Μεσαίωνα», ήταν το μήνυμα με το οποίο έκλεισε, καλώντας όλα τα σωματεία «να γίνουν κάστρα διεκδίκησης, με μαζικές συλλογικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, συζητήσεις σε χώρους δουλειάς, παρεμβάσεις όπου χρειαστεί για να μη γίνονται κόλαση η δουλειά και η ζωή του εργάτη, για να μπουν ακόμα περισσότεροι στη μάχη για αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια».