ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νεκρός ο ένας στους δώδεκα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε μια ακόμη αεροπορική επιδρομή ενάντια σε «στόχους της ιρακινής αεράμυνας», προχώρησαν προχτές τα αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα. Τραγικό και πάλι το αποτέλεσμα: Δυο Ιρακινοί πολίτες σκοτώθηκαν και ακόμη περισσότεροι τραυματίστηκαν. Προστίθενται κι αυτοί στον ατέλειωτο κατάλογο του 1,7 έως 2 εκατομμυρίων Ιρακινών - σε μεγάλο ποσοστό παιδιών - που έχουν χάσει τη ζωή τους, εξαιτίας του 12ετούς εμπάργκο πρώτων υλών, τροφίμων και φαρμάκων και των συχνών πυκνών αεροπορικών βομβαρδισμών.

Κι όλ' αυτά, σε μια χώρα μόλις 23 εκατομμυρίων κατοίκων. Μια χώρα, δηλαδή, που θρηνεί ήδη τον ένα στους 12 κατοίκους της εξαιτίας της «ανθρωπιστικής» πολιτικής των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, σε πρώτη γραμμή, αλλά και των υπόλοιπων «μεγάλων» και «μικρών δυνάμεων», οι οποίες νίβουν τα χέρια τους, ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι. Ποιος στοιχειωδώς λογικός, απλά και μόνον, άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι όλ' αυτά, όπως και ο επικείμενος πόλεμος που θα σωρεύσει κι άλλες εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, γίνονται για την καταστροφή των όποιων όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν; `Η, πολύ περισσότερο, για την απαλλαγή του ιρακινού λαού από το δικτατορικό καθεστώς του Χουσεΐν, που μέχρι προχτές ενίσχυαν πολύμορφα οι σημερινοί διώκτες του;

Ατέλειωτος ο κατάλογος

Βέβαια, δεν εφαρμόζονται πρώτη φορά οι απάνθρωπες και εγκληματικές αυτές πολιτικές και πολεμικές τακτικές από τον ιμπεριαλισμό. Η ναζιστική Γερμανία, στα πρώτα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, εφάρμοσε τακτική μαζικών βομβαρδισμών αμάχων στη Βαρσοβία, στο Ρότερνταμ, στο Βελιγράδι και άλλες πόλεις. Ακολούθησαν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί, που εφάρμοσαν τις ίδιες τακτικές, την περίοδο 1944 - '45, σε βάρος του γερμανικού λαού τούτη τη φορά, προκαλώντας 630.000 θύματα μεταξύ των αμάχων και ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις, όπως τη Δρέσδη. Λίγο μετά, είχαμε το έγκλημα της ρίψης των δύο ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, με θύματα εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους. Είκοσι και κάτι χρόνια μετά, είχαμε τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο Βόρειο Βιετνάμ και τη μαζική χρήση των βομβών ναπάλμ, όπως και χημικών όπλων. Το 1991, στον πόλεμο του Κόλπου, είχαμε τους βομβαρδισμούς της Βαγδάτης και άλλων ιρακινών πόλεων, όπως και τη χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, από τους Αμερικανούς και όλες τις υπόλοιπες χώρες της «πολιτισμένης» Δύσης. Και, τέλος, μερικά χρόνια μετά είχαμε τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, όπου συνειδητά και σχεδιασμένα χτυπούσαν -εκτός των αμάχων - γέφυρες, σιδηροδρομικούς και οδικούς άξονες, εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και άλλες νευραλγικές επιχειρήσεις, νοσοκομεία και δημόσια κτίρια, την υποδομή, δηλαδή, μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Θες δε θες πληρώνεις...

Πολύ μυαλό αυτές οι τράπεζες. Η εφευρετικότητά τους να εισπράττουν (στην πραγματικότητα, να κατακλέβουν) τα χρήματα των εργαζομένων που συναλλάσσονται μαζί τους είναι παροιμιώδης. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, μας έδωσε αναγνώστης μας, που μας είπε και το παρακάτω παράδειγμα: Ενας πελάτης καταστήματος ηλεκτρικών ειδών συναλλάσσεται μέσω πιστωτικής κάρτας και πληρώνει τις μηνιαίες δόσεις. Μέχρι εδώ, η «κλοπή» περιορίζεται στα γνωστά ληστρικά επιτόκια των πιστωτικών καρτών. Κάθε μήνα, λοιπόν, ο συγκεκριμένος πελάτης παραλαμβάνει το λογαριασμό του και πληρώνει την αντίστοιχη δόση. Από το Μάρτη, όμως, θα πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα 0.60 ευρώ περισσότερα. Γιατί; Σύμφωνα, με το ενημερωτικό σημείωμα της τράπεζας, «για την κάλυψη της δαπάνης εκτύπωσης, αποστολής, κάθε λογαριασμού». Οργίζεται ο πελάτης και τηλεφωνεί στην τράπεζα, για να διαμαρτυρηθεί. Η απάντηση που παίρνει, ούτε λίγο - πολύ, είναι η εξής: Κάντε ό,τι νομίζετε. Θα μας πληρώνετε, θέλετε δε θέλετε. Μα, αυτό είναι παράνομο, αντιδρά ο πελάτης. Εχουμε την έγκριση της Τράπεζας της Ελλάδος, η ...αφοπλιστική απάντηση...

Οι διάλογοι είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Και φανταζόμαστε ότι το προαναφερόμενο παράδειγμα δεν είναι το μοναδικό. Αλλωστε, η κυβερνητική πολιτική απελευθέρωσης της ασυδοσίας είναι ίδια για όλες τις τράπεζες, όπως και για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ

Οταν στη βάση του Αβιάνο, στην Ιταλία, είχαν μαζευτεί πάνω από 1.000 αεροπλάνα του ΝΑΤΟ και βομβάρδιζαν επί 78 μέρες τη Γιουγκοσλαβία, δεν υπήρξε καμία απόφαση του ΟΗΕ. Ηταν ο πρώτος πόλεμος στην ανθρωπότητα που διεξήχθη χωρίς ποτέ να κηρυχτεί (!), όπως είπε ο Κίσινγκερ.

Τότε ακριβώς ήταν που οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, οι σημερινοί «ειρηνιστές» του γαλλο-γερμανικού άξονα - όλοι μαζί - έβαλαν την υπογραφή τους στο «Βατερλό» του ΟΗΕ, καθιστώντας το διεθνές δίκαιο άθυρμα στα χέρια των εμπνευστών του «νέου δόγματος» του ΝΑΤΟ.

Οι διαστάσεις εκείνου του διεθνούς εγκλήματος, που διαπράχτηκε κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας και κατά της διεθνούς νομιμότητας, έρχονται σήμερα να επιβεβαιωθούν με τον πιο κυνικό τρόπο...

Σήμερα οι Αμερικανοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δηλώνουν ανοιχτά ότι θα επιτεθούν στο Ιράκ ό,τι κι αν αποφασίσει ο ΟΗΕ.

Πρόκειται για μια εξέλιξη προδιαγεγραμμένη, την οποία επικύρωσαν όχι μόνο οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, αλλά και οι Σρέντερ - Σιράκ προσωπικά! Το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ, άλλωστε, φέρει την υπογραφή τόσο του Καγκελάριου όσο και του Γάλλου Προέδρου. Και πρόκειται για ένα δόγμα, το βαθύτερο νόημα του οποίου περιέγραψε με σαφήνεια ο Σάντι Μπέργκερ, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, ήδη από τις 28/7/1999: Οι προϋποθέσεις για να επεμβαίνει στρατιωτικά ο ευρω-ατλαντικός ιμπεριαλισμός, έλεγε ο Μπέργκερ ερμηνεύοντας το «νέο δόγμα» της «νέας τάξης», είναι «να έχει η Ουάσιγκτον ίδιον συμφέρον»! Ποιος ΟΗΕ και... κουραφέξαλα, λοιπόν;

Η υποκρισία εκείνων που «ξαναθυμήθηκαν» τον ΟΗΕ - αφού πρώτα τον ξεδόντιασαν - είναι τόσο αποκρουστική όσο και των άλλων που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δηλώνουν ανοιχτά ότι γράφουν τον ΟΗΕ στα παλιά τους τα παπούτσια. Να, ποιοι είναι οι θεματοφύλακες της διεθνούς νομιμότητας: «Η διεθνής κοινότητα έχει δικαίωμα για στρατιωτική επέμβαση σε ανεξάρτητες και εθνικά κυρίαρχες χώρες για την πρόληψη της παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων (...). Τέτοιου είδους μονομερείς επεμβάσεις δεν πρέπει να παρεμποδίζονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών»!

Οχι! Η παραπάνω δήλωση δεν ανήκει ούτε στην Κοντολίζα Ράις, ούτε στον Ράμσφελντ, ούτε στον Μπους. Είναι μια τοποθέτηση που έγινε από τον ίδιο το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Ανάν (!), τον Οκτώβρη του 1999, από το βήμα ειδικού φόρουμ υπό την αιγίδα του... ΟΗΕ!

Ο ΟΗΕ μετατράπηκε, τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, σε ένα όργανο τυπικής επικύρωσης των εγκληματικών επεμβάσεων του ιμπεριαλισμού. Ομως, όσο πιο τυπικό είναι ένα όργανο, τόσο πιο εύκολο είναι να πετάγεται στο καλάθι των αχρήστων, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Αλλωστε τα τσιράκια των Αμερικανών ουδέποτε έκρυψαν ότι επιθυμούν ακόμα και τη θεσμική κονιορτοποίηση του ΟΗΕ.

Επ' αυτού, τα λόγια του κυρίου Ρίτσαρντ Μπάτλερ είναι χαρακτηριστικά. Σημειωτέον ότι πρόκειται για τον πρώην επικεφαλής των επιθεωρητών του ΟΗΕ στο Ιράκ που κατηγορήθηκε ως πράκτορας των ΗΠΑ, ο οποίος έγραψε τον Αύγουστο του 1999 στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» και σε... άπταιστη αμερικανική διάλεκτο: «Είναι εμφανές ότι η λειτουργία του ΣΑ του ΟΗΕ δεν είναι αποτελεσματική (...). Η χρήση του βέτο δεν είναι πια απαραίτητη»!