• Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ: Το οξυγόνο που μας στερούν θα το κερδίσουμε πίσω με τους αγώνες, με το πείσμα, με τη θέληση να ζήσουμε!
• Οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» ετοιμάζονται για την παιδική κατασκήνωση!
• Κινητοποιήσεις στήριξης σε εκπαιδευτικούς που διώκονται - Οι εκπαιδευτικοί δίνουν μαθήματα με το κεφάλι ψηλά!
• Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΣΑΕΚ: Να παρθούν πίσω οι συγχωνεύσεις των σχολών

Οι Μαθητικές Οργανώσεις της Ν. Ιωνίας ετοίμασαν ένα πλούσιο πρόγραμμα, με επίκεντρο τις αγωνίες των μαθητών και μαθητριών και το ελπιδοφόρο μήνυμα που μεταφέρουν τα μαθητικά φεστιβάλ. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με αφιέρωμα στο έγκλημα στα Τέμπη. Περιλάμβανε ερμηνείες τραγουδιών, με δρώμενο που αντικατόπτριζε όλες εκείνες τις σκέψεις που γεμίζουν οργή τους νέους γύρω από το έγκλημα στα Τέμπη, φωνάζοντας ότι «ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε». Αναδείχτηκε η πραγματική διέξοδος, η απάντηση στην απελπισία, η πίστη ότι οι νέοι και οι νέες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο.

Οι επισκέπτες ξεναγήθηκαν στην έκθεση που αναδείκνυε τα «Τέμπη» που καραδοκούν, τα «τρένα» που διασχίζουν τις σχολικές υποδομές, που μεταφέρουν καύσιμα και όπλα για τους πολέμους, που θέτουν σε κίνδυνο τους γονείς των παιδιών στους χώρους δουλειάς. Το σύνθημα «του κέρδους θυσία η ζωή μας, να αλλάξουμε τον κόσμο η επιλογή μας» έδειχνε τον δρόμο μακριά από την πολιτική που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές.

Στην εκδήλωση έδωσαν μεταξύ άλλων το «παρών» οι Π. Αλέπης και Δ. Γόντικας, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Αφροδίτη Κτενά, βουλευτής του Κόμματος.

Από τις ξεχωριστές στιγμές ήταν η «συνάντηση» των νέων με την Μάγδα Φύσσα, η οποία, σε ένα θερμό κλίμα, τους απευθύνθηκε από τη σκηνή του Φεστιβάλ. «Χαίρομαι που είμαι εδώ, που βλέπω πάλι όμορφα πρόσωπα, καθαρά μάτια», είπε ευχαριστώντας για την πρόσκληση. Μίλησε για τον αγώνα που δίνεται 12 χρόνια τώρα, μοιράστηκε συναισθήματα και τις μνήμες, από μέρη που επισκέφτηκε αυτό το διάστημα, ανθρώπων, ηρώων που τους δολοφόνησε ο φασισμός.

Με αφορμή τη δίκη στο Εφετείο, κάλεσε σε επαγρύπνηση και σημείωσε: «Το σημαντικότερο από όλα για εμένα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια είχα πάντα σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μου, και σπουδαίους σημαίνει ότι είναι με τη σωστή πλευρά της Iστορίας. Οπότε αυτό που βλέπω και χαίρομαι είναι ότι ο κόσμος αυτός έχει γίνει πιο πολύς», προσθέτοντας πως αυτό δεν είναι αδιάφορο ούτε για το δικαστήριο ούτε για τους ίδιους τους φασίστες.

Από το βήμα του Φεστιβάλ ο Θ. Κωτσαντής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πραγματικότητα που ζουν οι μαθητές και οι μαθήτριες, το κάλεσμα που τους απευθύνει η ΚΝΕ μέσα από τα Μαθητικά Φεστιβάλ και σημείωσε μεταξύ άλλων:

«"Να αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία... Είναι δικαιοσύνη!". Αυτό είναι το μήνυμα που μεταφέρουν τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα. Οι νέοι και οι νέες, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν είμαστε "μικροί" και "λίγοι" για να αλλάξουμε τον κόσμο! Είμαστε οι πολλοί και αυτός ο κόσμος είναι μικρός και λίγος για τα όνειρα και τις ανάγκες μας!

Δεν είναι τρέλα. Τρέλα είναι να ζούμε, στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, χειρότερα από τους γονείς μας!

Να αλλάξουμε τον κόσμο είναι δικαιοσύνη. Είναι ανάγκη της εποχής μας. Είναι το μόνο σύγχρονο και προοδευτικό. Είναι ο πιο όμορφος στόχος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι ο σκοπός ύπαρξης της ΚΝΕ.

Διότι ξέρουμε καλά ότι αυτό που χρειάζεται η εποχή μας σήμερα είναι να απαλλαγεί από αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που λέγεται καπιταλισμός. Να αφήσει πίσω τις "αλυσίδες" της εκμετάλλευσης και της αδικίας και να γεννηθεί η εποχή που η κοινωνία θα μεγαλουργήσει βάζοντας στο επίκεντρο τις ανάγκες του λαού και της νέας γενιάς.

Για να έρθει όμως αυτή η εποχή, είναι απαραίτητο να μπορούμε σήμερα οι νέοι και οι νέες να παλεύουμε με το κεφάλι ψηλά, να μη συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα. Να μην τσιμπήσουμε στα show όσων προσπαθούν με καρδούλες και με ψευτομαγκιές να μας ξεγελάσουν και να ξεφουσκώσουν τη νεανική οργή, για να τη βγάλει καθαρή το σύστημα. Να επιλέξουμε μια ζωή ανυπότακτη, ελεύθερη από την άγνοια, τις εξαρτήσεις, τον τζόγο, τα ναρκωτικά. Να απορρίψουμε τη φυλακή του ατομισμού, τον νόμο της ζούγκλας, το "ο θάνατός σου η ζωή μου". Να επιλέξουμε την πραγματική ζωή που κρύβει τις μεγάλες συγκινήσεις και ανατροπές αντί της εικονικής ζωής των social media, των ψεύτικων φίλων, των στημένων βίντεο, των emoji που υποκαθιστούν τα συναισθήματα. (...)

Μόνο έτσι, ασυμβίβαστα και ανυπότακτα, μπορούμε να δημιουργούμε, να διεκδικούμε, να αφήνουμε το δικό μας αποτύπωμα, να είμαστε πρωταγωνιστές στη ζωή και όχι παθητικοί θεατές.

Αλλωστε, κάπως έτσι βάλαμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις όλη αυτή τη χρονιά.

Οι μαθητές αναδείχθηκαν σε πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων. Πάλεψαν για τα σχολεία τους και για τις υποδομές τους. Δεν ανέχθηκαν την κοροϊδία ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την Παιδεία, την ίδια στιγμή που υπάρχουν δισεκατομμύρια για πολεμικούς εξοπλισμούς! Διεκδίκησαν για τα σχολικά κτίρια που είναι παρατημένα και σε δραματική κατάσταση, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. (...)

Κινητοποιήθηκαν για δημόσια, δωρεάν, σύγχρονη Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Εδειξαν την αντίθεσή τους στον ταξικό διαχωρισμό των μαθητών με τα περιβόητα "Ωνάσεια σχολεία" που ψήφισαν χέρι - χέρι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου, που το παίζει "φίλη" των μαθητών αλλά αποδείχθηκε "κολλητή" των εφοπλιστών!

Οι μαθητές ήταν εκεί υπερασπιζόμενοι τον λαό της Παλαιστίνης, κραύγασαν για τη λευτεριά του, ενάντια στη γενοκτονία του από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Δεν έμειναν σιωπηλοί μπροστά στα σκελετωμένα παιδιά που αναζητούν λίγη τροφή, γιατί οι σφαγείς του Ισραήλ τους έχουν στερήσει μέχρι και το φαγητό. Δεν έστριψαν αλλού το κεφάλι όταν έβλεπαν τα συντρίμμια των σπιτιών που είχαν καταπλακώσει μάνες, παιδιά, αμάχους.

Το σύνθημα "με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά" ακούστηκε από χιλιάδες στόματα και η νέα γενιά πήρε θέση στην πραγματικά σωστή πλευρά της Ιστορίας και όχι από την πλευρά που είναι οι Μητσοτάκηδες, οι Νετανιάχου, οι Τραμπ αυτού του κόσμου, οι ιμπεριαλιστές, που ματώνουν τους λαούς για τα μεγάλα συμφέροντα και τον ανταγωνισμό του κεφαλαίου.

Φυσικά, η νέα γενιά ήταν στον δρόμο και ξεχώρισε για την παρουσία της στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών. Αλλωστε, από την πρώτη στιγμή, πριν δύο χρόνια, είχαμε διατρανώσει σε όλους τους τόνους ότι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί. Και πράγματι έτσι έγινε. Γιατί και το μαθητικό κίνημα - μαζί με το εργατικό και το φοιτητικό - ήταν αυτό που απαίτησε να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να αποκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στη σύγκρουση και φυσικά έβαλε το πραγματικό δίλημμα, που δεν είναι άλλο από "τα κέρδη τους ή οι ζωές μας"!

Μέσα σε αυτό το δίλημμα αναδείχθηκαν οι εγκληματικές ευθύνες του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων. Φανερώθηκε ότι για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του το κεφάλαιο είναι αδίστακτο και με τη συμβολή και την κάλυψη του κράτους και των κυβερνήσεων μπορεί να διαπράξει τα πιο ειδεχθή εγκλήματα και ύστερα να προσπαθήσει να τα συγκαλύψει.

Η πολιτική αυτή, που τα δίνει όλα στους λίγους και αφήνει ψίχουλα για τους πολλούς, μοιάζει και είναι ασφυκτική. Γι' αυτό και όταν οι δρόμοι πλημμύρισαν από απεργούς, από διαδηλωτές, από μαθητές, που απαιτούσαν οξυγόνο, δεν ήταν μόνο γιατί πάλευαν για την αποκάλυψη της αλήθειας και την απαίτηση να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών. Είναι γιατί η αδικία είναι σύμφυτη με ένα σύστημα που έχει μάθει να παρασιτεί σε βάρος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, είναι γιατί η στέρηση του οξυγόνου αφορά το μέλλον, τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας.

Εγινε, λοιπόν, σε όλους κατανοητό ότι η νέα γενιά μπορεί να παλεύει, να διεκδικεί, να αγωνίζεται για το μέλλον της.

Το οξυγόνο που μας στερούν θα το κερδίσουμε πίσω, θα το απαιτήσουμε με τους αγώνες, με το πείσμα, με τη θέληση να ζήσουμε και να παλέψουμε. Μπορούν, άλλωστε, να το επιβεβαιώσουν και όλοι όσοι έζησαν αυτές τις μεγάλες κινητοποιήσεις, μπορούν να το βιώσουν όλοι όσοι συμμετέχουν και δρουν συλλογικά. Μέσα στους αγώνες του λαού μπορούμε και αναπνέουμε καλύτερα. Ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας είναι μία βαθιά ανάσα αξιοπρέπειας, ελπίδας και κουράγιου. (...)

Τέτοια ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας έδωσε σε όλους μας και η νίκη της "Πανσπουδαστικής" για τέταρτη συνεχόμενη φορά στις φοιτητικές εκλογές.

Η νέα γενιά συνεχίζει να ρίχνει σφαλιάρες στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, να μην υποτάσσεται. Το φοιτητικό κίνημα δεν "διαγράφεται", όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος.

Η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησαν αρκετά και η κυβέρνηση και η παράταξή της μέσα στα πανεπιστήμια. Με όργιο νοθείας, εξαγοράς και εκβιασμών, με προσπάθεια να "μαγειρέψουν" τα αποτελέσματα, να εξαφανίσουν δεκάδες συλλόγους για να μην ακουστεί η φωνή των φοιτητών. Τελικά έφαγαν τα μούτρα τους! Το μόνο που κατάφεραν είναι να αυτογελοιοποιηθούν!

Οι φοιτητές καταδίκασαν την κυρίαρχη πολιτική, την υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των σπουδών και των πτυχίων τους, την εμπλοκή των ΑΕΙ στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Είπαν ένα μεγαλοπρεπές "όχι" στις διαγραφές φοιτητών, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενώ απέδειξαν στην πράξη πως βάζουν απέναντι την πολιτική που καθημερινά γεννά "Τέμπη".

Ακόμα και την απόπειρα αποπροσανατολισμού της κυβέρνησης από τα πραγματικά προβλήματα που εξελίχθηκε την τελευταία βδομάδα πριν τις εκλογές πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων, αποδεικνύοντας ότι με αυτή την κόκκινη ρωγμή που έχει ανοίξει μέσα στα πανεπιστήμια δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουν εύκολα. Το φοιτητικό κίνημα, με την "Πανσπουδαστική" στην πρώτη θέση, θα το βρουν απέναντί τους. (...)

Η πολιτική που εξυπηρετεί πρώτα και κύρια τις ανάγκες των λίγων δεν θα μπορούσε να λείπει από την Εκπαίδευση και από τα σχολεία.

Είναι κοινός τόπος πως σήμερα οι μαθητές αισθάνονται μία απέχθεια για το σχολείο τους, που δεν είναι ούτε αναίτια ούτε ουρανοκατέβατη.

Φυσικά το σχολείο δεν είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη ζωή των νέων, μία ζωή που είναι πλημμυρισμένη από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι ο ελεύθερος χρόνος που εξαφανίζεται κάτω από τις ατέλειωτες υποχρεώσεις των μαθητών.

Είναι το άγχος, η πίεση, τα προβλήματα στο σπίτι, η ανάγκη να μπαίνει συνεχώς το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση και τον πολιτισμό. Είναι οι ευαισθησίες της εφηβείας, οι μαθησιακές δυσκολίες για τις οποίες δεν υπάρχει καμία βοήθεια στο σχολείο.

Ολα αυτά επιβαρύνουν σε τέτοιο βαθμό τους μαθητές που τους διαλύουν την ψυχολογία και τους κάνουν να αποστρέφονται το σχολείο. Η κυβέρνηση με την πολιτική της έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη στέρηση του ελεύθερου χρόνου από τα παιδιά και τους γονείς τους, για την απουσία διεξόδων, όπως ο αθλητισμός και η ψυχαγωγία, που είναι πανάκριβα για τη λαϊκή οικογένεια.

Τελικά, έχουν φτιάξει ένα σχολείο - αρένα ανταγωνισμού, που αναπαράγει όλα τα σάπια πρότυπα του συστήματος και τα μόνα μέτρα που παίρνουν είναι για να καταστείλουν κάθε προσπάθεια αγωνιστικής και συλλογικής έκφρασης των μαθητών, τσουβαλιάζοντας, ταυτίζοντας τους μαθητικούς αγώνες με ορισμένα φαινόμενα της λεγόμενης παραβατικότητας, η οποία αντανακλά τη βία, τη σήψη της σημερινής κοινωνίας.

Ετσι αντιμετωπίζουν τις μόνες διαδικασίες που μπορούν να εμπνεύσουν στη νεολαία ένα άλλο σύστημα αξιών: Της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αγωνιστικής στάσης ζωής.

Με αυτόν τον τρόπο φανερώνουν όμως και τον φόβο τους να διεκδικήσει η νεολαία ένα σύγχρονο σχολείο, που δεν θα το απεχθάνεται, δεν θα το αποστρέφεται. Που θα είναι αντάξιο της εποχής και των δυνατοτήτων της. Αλλά πιο πολύ τους νοιάζει να μην έρθει η νέα γενιά σε επαφή με ριζοσπαστικές ιδέες που θα αμφισβητούν τη σαπίλα του συστήματός τους, παρά να δημιουργήσουν ένα σχολείο ανθρώπινο.

Ο δικός μας αγώνας για ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει είναι διαρκής, όπως και η πίστη μας ότι στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, στον 21ο αιώνα έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα σχολείο που οι μαθητές θα θέλουν να μάθουν, να ζήσουν και να αποκτήσουν ολόπλευρη μόρφωση.

Ο δικός μας αγώνας για μια κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας και δικαιοσύνης είναι ακλόνητος, όπως και η πίστη μας στη δύναμη του λαού να γράψει τη δική του Ιστορία, να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να χτίσει ένα νέο κοινωνικό σύστημα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η Γη γυρίζει. Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς θα τον αλλάξουμε μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ».

Οι μαθητικές Οργανώσεις των Συκεών ετοίμασαν ένα πλούσιο πρόγραμμα, που ξεκίνησε με χαιρετισμό από την Ιοκάστη Βασιλειάδου, πρόεδρο του 15μελούς του 1ου Γυμνασίου Συκεών, η οποία τόνισε πως τα Μαθητικά Φεστιβάλ είναι το γεγονός που όλοι οι μαθητές περιμένουν μέσα στη σχολική χρονιά, γιατί τους δίνει ανάσα και διέξοδο από την καθημερινότητα των εξετάσεων, των διαβασμάτων και των ατέλειωτων φροντιστηρίων! Επίσης ανέφερε ότι τα φετινά Φεστιβάλ ξεχωρίζουν γιατί εκεί συναντιούνται όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν μέσα και έξω από τα σχολεία της περιοχής για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, που βροντοφώναξαν μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές όλης της χώρας «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

Στη διάρκεια του Φεστιβάλ οι μαθητές έστειλαν το δικό τους μήνυμα μέσα από τη γωνιά του αντιφασιστικού graffiti, όπως και οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» με τη ζωγραφική τους στον χώρο. Δυνατή στιγμή ήταν όταν οι μαθητές ύψωσαν τη σημαία της Παλαιστίνης, άναψαν πυρσούς και φώναξαν δυνατά «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», καταδικάζοντας τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ με τη στήριξη του ΝΑΤΟ, της ΕΕ αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης.

Η βραδιά έκλεισε με ένα πλούσιο πρόγραμμα συναυλιών, με τραγούδι και κιθάρα από μαθήτριες των σχολείων της περιοχής, με τα rap κομμάτια του LK (LongKnot), με τους funky ήχους των Matsa Moutsa και το metal των Cryptic και των Katharsis, που ξεσήκωσαν το πλήθος.

Αντίστοιχα, στο Μαθητικό Φεστιβάλ της Καλαμαριάς ξεχώρισε η συζήτηση για το σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα, με πολλούς μαθητές να εκφράζουν τους προβληματισμούς και τις ιδέες τους σχετικά με το σχολείο που έχουν και το πώς θα ήθελαν να είναι. Το Φεστιβάλ ξεκίνησε με χαιρετισμό από μαθήτρια του 5ου ΓΕΛ Καλαμαριάς, με ιδιαίτερη αναφορά στους αγώνες τον μαθητών ενάντια στη συγχώνευση του σχολείου με το συστεγαζόμενο 4ο ΓΕΛ, αλλά και στις κινητοποιήσεις στο πλευρό των διωκόμενων μαθητών του 2ου Γυμνασίου Καλαμαριάς.

Ακολούθησε συναυλία με την Στέλλα και την Αντριάνα, που συνεπήραν το κοινό με τα τραγούδια τους, και το μουσικό πρόγραμμα έκλεισε με έντεχνα τραγούδια από την Ζωή.

Από τον χώρο δεν έλειπε η γωνιά ενάντια στη γυναικεία ανισοτιμία, που φιλοτεχνήθηκε με έργα εμπνευσμένα από γυναίκες αγωνίστριες, όπως η Ηλέκτρα Αποστόλου, καθώς και τουρνουά σκακιού και πινγκ πονγκ.

Κατά τη διάρκεια των Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν ξεναγήσεις στην έκθεση που υπήρχε στον χώρο, όπου οι μαθητές συζήτησαν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για το αν τελικά ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και γιατί η κοινωνία για την οποία παλεύει η ΚΝΕ, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, είναι η μοναδική απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα.