Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής άνοιξε με ένα όμορφο αφιέρωμα στη μουσική στο θέατρο του Καμπανέλλη, με τίτλο «Ακουσε τη φωνή μου και έλα...». Συμμετείχαν οι Μανώλης Μητσιάς, Γιάννης Μπέζος, Βιολέτα Ικαρη, ενώ η ενορχήστρωση και καλλιτεχνική επιμέλεια ήταν του Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Επαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Κατσίκας, Μίμης Ντούτσουλης, Ντίνος Χατζηιορδάνου, Τάσος Μισυρλής, Αρης Κούκος, Θύμιος Παπαδόπουλος, Τάκης Φαραζής και ο Γ. Παπαζαχαριάκης.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε τραγούδια από σπουδαία θεατρικά έργα του Καμπανέλλη σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι και Σταύρου Ξαρχάκου. Πολλά, μάλιστα, στην πορεία αυτονομήθηκαν και τραγουδιούνται μέχρι τις μέρες μας, πολλές φορές χωρίς να είναι γνωστό ότι προέρχονται από θεατρικά έργα.

Ξεχωριστές στιγμές ήταν όταν ακούστηκαν τα τραγούδια από το «Μαουτχάουζεν», που έγραψε ο Καμπανέλλης θυμούμενος τις εμπειρίες του ως κρατούμενος στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οπως ομολογούσε και ο ίδιος άλλωστε στον «Ριζοσπάστη», «η πνευματική μου καταγωγή είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Σε αυτήν την πρώτη και μεγαλύτερη εμπειρία μου ανακάλυψα τη ζωή και τον άνθρωπο. Είδα τι σημαίνει να ζεις με τον άλλο, να συμπάσχεις μαζί του, να ασχολείσαι με τα προβλήματά του. Το στρατόπεδο μου διαμόρφωσε την αντίληψη της συλλογικής αντιμετώπισης των καταστάσεων. Εμαθα να με απασχολούν θέματα κοινά που ενδιέφεραν τους πολλούς. Αυτός ήταν ο λόγος ίσως που οδηγήθηκα να γράψω. Μια ανάγκη επικοινωνίας, συνομιλίας με τους πολλούς...».

Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν ακούστηκαν τραγούδια από «Το μεγάλο μας τσίρκο» και τον «Εχθρό λαό». Και τα δύο έργα είχαν παρουσιαστεί από τον Θίασο Τζένη Καρέζη - Κώστα Καζάκου τη δεκαετία του '70. Ειδικά «Το μεγάλο μας τσίρκο», οι παραστάσεις του οποίου εξελίχθηκαν σε μεγάλες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, ξεπέρασε κατά πολύ το θεατρικό γεγονός και έγινε πολιτικό γεγονός, με τον Καμπανέλλη να δηλώνει απερίφραστα: «Ο,τι πιο πολύ μπορεί να προσδοκά ένας συγγραφέας...».

Τραγουδώντας το «Αρνιέμαι», το «Προσκύνημα», το «Φίλοι και Αδέρφια», οι συντελεστές του αφιερώματος και όλοι όσοι παρευρέθηκαν τίμησαν τραγουδώντας και τον μεγάλο μας ηθοποιό Κώστα Καζάκο, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή, με τον κόσμο που είχε κατακλύσει την Κεντρική Σκηνή να χαρίζει το πιο δυνατό του χειροκρότημα. Οταν μάλιστα ακούστηκε και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από «Το μεγάλο μας τσίρκο», με τη φωνή του, η συγκίνηση μεγάλωσε ακόμα περισσότερο και το χειροκρότημα έγινε ακόμα πιο θερμό...

Ανάμεσα στα τραγούδια του «Εχθρού λαού» και του εμβληματικού «Τσίρκου», ο Γιάννης Μπέζος θέλησε να αποχαιρετήσει και από σκηνής τον Κώστα Καζάκο. Οπως είπε, «ο Κώστας ήταν και παραμένει σημείο αναφοράς για όλους μας». Αυτό που τον χαρακτήριζε, πέρα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, ήταν η βαθιά αγάπη του για την Τέχνη. «Θα παραμείνει για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά... Ας τον αποχαιρετήσουμε με τη λεβεντιά που του αξίζει».

Eurokinissi

Θα έδινε το «παρών» στη μεγάλη γιορτή της νεολαίας. Θα ύψωνε τη γροθιά του μετά το πέρας της μεγάλης συγκέντρωσης του Σαββάτου...

Θα γέμιζε με περηφάνια αντικρίζοντας το Φεστιβάλ της ΚΝΕ να έχει γίνει το μεγαλύτερο πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός της νεολαίας της χώρας μας, και θα χαμογελούσε, ήσυχα και απλά, ξέροντας ότι και αυτός από τα πρώτα κιόλας Φεστιβάλ έχει βάλει από το δικό του μετερίζι, αυτό της Τέχνης, το δικό του λιθαράκι... Ο λόγος για τον Κώστα Καζάκο, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή σκορπώντας μεγάλη θλίψη για τον χαμό του. Και μπορεί να απουσίαζε, αλλά ήταν σαν να είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά παρών... Στο γιγαντοπανό που καλωσορίζει τους χιλιάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ με τη μορφή του, στο όμορφο βίντεο που ετοίμασε η ΚΝΕ προς τιμήν του, στις αναφορές στο μουσικό αφιέρωμα για τον Καμπανέλλη από τους ομότεχνούς του, τον Γιάννη Μπέζο, τους μουσικούς που με τους περισσότερους είχε μοιραστεί τη σκηνή στην τελευταία του παρουσία με τη μουσικοθεατρική παράσταση «Πώς να σωπάσω...».

«Ο άνθρωπος δεν θέλει απλά να επιβιώνει. Θέλει να φτιάξει μια ζωή που θα του δίνει την ευκαιρία να αναπτύξει την προσωπικότητά του, να γίνει Ανθρωπος. Αυτά κατακτούνται. Δεν χαρίζονται. Πρέπει να είσαι αγωνιζόμενος άνθρωπος για να κατακτήσεις όσα περιέχονται σε αυτήν τη μαγική λέξη, Ανθρωπος. Ανθρωπος σημαίνει Αγώνας ανυποχώρητος μέχρι την τελευταία πνοή...».

Το βίντεο ολοκληρώθηκε με αρχειακό υλικό από «Το μεγάλο μας τσίρκο». Αυτήν τη μοναδική παράσταση που ανέβασε με την Τζένη Καρέζη σε κείμενα Καμπανέλλη, μουσική Ξαρχάκου και με τον Νίκο Ξυλούρη στο τραγούδι. Μια παράσταση που εξελίχθηκε σε πολιτικό γεγονός ενάντια στη χούντα, με τα μηνύματά της να αντέχουν ακόμα: «Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή...».