Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Καβάλα. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Παρασκευή και κορυφώθηκαν το Σάββατο στο Πάρκο Φαλήρου, όπου μίλησε ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ υπήρχε έκθεση με τίτλο «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί!», με ενδιαφέροντα στοιχεία και παραδείγματα από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της περιοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Υπήρχαν επίσης Παιδότοπος και γωνιά του «κόκκινου Αερόστατου», με δραστηριότητες που κέντρισαν το ενδιαφέρον των παιδιών.

Την πρώτη μέρα το Φεστιβάλ ξεκίνησε με χαιρετισμό από την Δήμητρα Νηστικάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης της ΚΝΕ και Γραμματέα του Τομεακού Συμβουλίου Καβάλας της ΚΝΕ, η οποία αναφέρθηκε στον θεσμό του Φεστιβάλ και στο ανατρεπτικό μήνυμά του.

Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή «Το Σφάλμα» και ο Raibo, σε ένα δυναμικό hip hop live με κομμάτια από την πρόσφατη κοινή τους δισκογραφική δουλειά, αλλά και παλιότερα αγαπημένα τραγούδια.

Οι εκδηλώσεις της πρώτης μέρας ολοκληρώθηκαν με κέφι, χορό και παραδοσιακό γλέντι με τα «Παιδιά της Παράδοσης».

Η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ άνοιξε με ένα μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη από τους Γαλάτεια Μαστιχίδου (φωνή), Μερόπη Δεληκωστίδου (φωνή), Μάνο Νικολακάκη (πιάνο), Κορίνα Κοκκινίδου (ακορντεόν), Αγγελική Καρατζόγλου (αφήγηση) και Βάσω Μπράτσου (φωνή, επιμέλεια).

Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς αποτέλεσε η εμφάνιση μικρών παιδιών στη σκηνή που κρατώντας ζωγραφισμένες παλαιστινιακές σημαίες σχημάτισαν μια παιδική χορωδία και ερμήνευσαν το συγκλονιστικό «Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν», προκαλώντας συγκίνηση και παρατεταμένο χειροκρότημα από το κοινό.

Την ομιλία ακολούθησε μεγάλο λαϊκό γλέντι με τους Βαγγέλη και Βασίλη Κορακάκη, Ανατολή Μαργιόλα, Θανάση Σοφρά, Αργύρη Σταμούλο και Γιάννη Καλαφατέλη, οι οποίοι με γνωστά και αγαπημένα τραγούδια έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο τις εκδηλώσεις.

Στην ομιλία του στην πολιτική συγκέντρωση του Φεστιβάλ ο Κώστας Παρασκευάς τόνισε μεταξύ άλλων: «Το φετινό μας Φεστιβάλ συμπίπτει με μια πιο συστηματική προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ, μπροστά και στην προετοιμασία του 22ου Συνεδρίου του Κόμματός μας.

- Για πιο ισχυρό ΚΚΕ. Για να είναι πιο ισχυροί οι αγώνες του λαού.

- Για να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη για την ανατροπή.

Ανοίγουμε τον δρόμο της προετοιμασίας του 22ου Συνεδρίου με αίσθημα ευθύνης. Φιλοδοξούμε - και θα τα καταφέρουμε - να επιθεωρήσουμε τις δυνάμεις μας με αποφασιστικότητα, με μαχητική αισιοδοξία, για το δίκιο του αγώνα μας. Γιατί ο αγώνας του ΚΚΕ είναι αγώνας για τα δικαιώματα, τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού.

Φιλοδοξούμε να βάλουμε καλύτερες βάσεις, να γίνουμε ακόμα πιο ικανοί μέσα στις ιδιαίτερα απαιτητικές συνθήκες που δρούμε για να ανταποκριθούμε στον σκοπό ύπαρξης του Κόμματος και στην αποστολή του.

Να δρα όλο το Κόμμα ακόμα πιο αποτελεσματικά ως ιδεολογική και πολιτική πρωτοπορία, καθοδηγητής της εργατικής τάξης για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής, την απαλλαγή της από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Επιδιώκουμε, χωρίς καμία επανάπαυση και εφησυχασμό μπροστά στη θετική πορεία του Κόμματος, να γίνει υπόθεση της συζήτησης αν η όλη καθοδηγητική μας δουλειά και δράση αντιστοιχεί με τις απαιτήσεις του Προγράμματος του Κόμματος, με το Καταστατικό του, με τον επαναστατικό του χαρακτήρα, μέσα στις απαιτητικές συνθήκες που γεννούν οι εξελίξεις, η όξυνση των ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων.

Με κομμουνιστική ευθύνη, χωρίς κουκουλώματα αδυναμιών και χωρίς μηδενισμούς. Πατώντας σε ό,τι καταφέραμε μέχρι τώρα επιδιώκουμε να εξετάσουμε αυτοκριτικά τη δουλειά μας, αντιμετωπίζοντας κενά και ελλείψεις, με στόχο την πλήρη αντιστοίχιση όλου του Κόμματος με το επαναστατικό μας Πρόγραμμα».

Σε άλλο σημείο ο Κ. Παρασκευάς κάλεσε «να συμβάλουμε στο να γίνει κριτήριο ότι είναι συνένοχα και συνυπεύθυνα όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, ότι όλοι μαζί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, συμβάλλουν και υλοποιούν την αντιλαϊκή επίθεση.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω είναι οι υπογραφές και τα δακτυλικά αποτυπώματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των δορυφόρων του.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν τη συμπόρευσή τους και αλληλοστήριξή τους στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική.

Στον νόμο για το 13ωρο δεν φτάσαμε τώρα, υπάρχει προϊστορία.

• Από το 1990 μέχρι το 2005 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πέρασαν τη "διευθέτηση" της εργασίας, την εκ περιτροπής εργασία, τη διεύρυνση της υπερεργασίας, το 8ωρο - λάστιχο.
• 2010 - 2015: Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ διεύρυναν τις ατομικές συμβάσεις, κατάργησαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, χτύπησαν την κυριακάτικη αργία.
• 2015 - 2019: ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προώθησαν παραπέρα τη "διευθέτηση" του εργάσιμου χρόνου. Εβαλαν νέα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία. Διατήρησαν το χτύπημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και Συλλογικών Συμβάσεων, και μονιμοποίησαν τον κατώτατο μισθό πείνας με κυβερνητικές αποφάσεις.

Ενίσχυσαν το σύστημα "ενοικιαζόμενης" εργασίας και λειτουργίας των δουλεμπορικών γραφείων.

• 2021: Με τις ψήφους της ΝΔ και με την ψήφιση μεγάλου μέρους των αντεργατικών μέτρων από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησαν στην κατάργηση του 8ωρου, στην καθιέρωση της 10ωρης δουλειάς, σε περισσότερες και πιο φτηνές υπερωρίες, στο φακέλωμα των συνδικάτων.

Και δεν φτάνουν όλα αυτά τα αισχρά και απαράδεκτα.

Αλλά και στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεκαετίες τώρα, δίνουν τα ρέστα τους όλοι μαζί. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στήριξαν αυτά τα αντεργατικά μέτρα και υπονόμευσαν κάθε αγωνιστική προσπάθεια, με σταθερό μέτωπο κατά του ΠΑΜΕ».

Ο Κ. Παρασκευάς υπογράμμισε ακόμα:

«Αναλαμβάνουμε μεγάλες ευθύνες, να ανταποκριθούμε ακόμα πιο αποφασιστικά στον καθοριστικό ρόλο του Κόμματος, για να μπορέσει το κίνημα και ο αγώνας του εργαζόμενου λαού να γίνει αποτελεσματικός, να στραφεί κατά του πραγματικού αντίπαλου.

Για να μην παγιδευτεί παίζοντας τον ρόλο του νεροκουβαλητή στα σενάρια της κυβερνητικής εναλλαγής στο πλαίσιο του συστήματος. (...)

Μπορούμε και πρέπει να συμβάλουμε να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα στην πορεία ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, στην ισχυροποίηση της αντικαπιταλιστικής γραμμής.

Για ένα κίνημα που δεν θα υποτάσσεται στη στρατηγική του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Δεν θα υποταχθεί στη γραμμή "τα κεφάλια μέσα" και στη στήριξη των "εθνικών" στόχων του κεφαλαίου, για να έχουμε "σταθερότητα", όπως ζήτησε ο Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ, για να περνάει την αντιλαϊκή πολιτική του χωρίς εμπόδια. Δεν θα συνταχθεί με τους εκμεταλλευτές του για να γίνουν αυτοί ισχυρότεροι.

Κίνημα το οποίο θα συμβάλει με τη διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη να μη διαχωριστούν οι εργάτες όλου του κόσμου, παίρνοντας το μέρος του ενός ή του άλλου ληστή του πλούτου που παράγουν.

Ενα κίνημα που θα έχει σταθερό μέτωπο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της κοινωνικής ειρήνης, που ενισχύουν τη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Ενα κίνημα που θα καλλιεργεί την οργανωμένη απειθαρχία και την αγωνιστική, ταξική αναμέτρηση τόσο με την πολιτική του κεφαλαίου όσο και με την προσπάθεια να γίνει σκαλοπάτι της αστικής κυβερνητικής εναλλαγής. Θα συμβάλλει στην ωρίμανση των προϋποθέσεων για την αποφασιστική σύγκρουση και ρήξη με την εκμεταλλευτική εξουσία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ενίσχυση και διεύρυνση του ΠΑΜΕ ως ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι σημαντική για να συγκροτηθεί ένα πανελλαδικά ενιαίο κίνημα, με κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, ενάντια στα μονοπώλια και στην εξουσία τους».