Τη "σφραγίδα" της με δυναμικό τρόπο επιδίωξε και κατάφερε να βάλει η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων,στη χτεσινή έναρξη της 1ης Διαβαλκανικής Συνδικαλιστικής Συνδιάσκεψης,που γίνεται με πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ, κατά την οποία ο Πίτερ Ζάιντενεκ,σύμβουλος του γενικού γραμματέα της ΣΕΣ, τόνισε ότι η οργάνωσή του θα υποστηρίξει τον αγώνα των δημοκρατικών συνδικάτων για την αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου,ενώ σαφείς ήταν οι αναφορές του στην παρέμβαση της ΣΕΣ και για την ενίσχυση του συνδικαλιστικού κινήματος στη Βοσνία,καθώς και της δημοκρατίας γενικότερα...

Οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών οργανώσεων, από τις μέχρι χτες αντιμαχόμενες χώρες της Γιουγκοσλαβίας, και ειδικότερα των Βόσνιων και των Κροατών που τοποθετήθηκαν χτες, μετέφεραν στην Αθήνα τον απόηχο των πολύχρονων συγκρούσεων με ιδιαίτερα οξύ τρόπο, που δεν ήταν ό,τι καλύτερο για να αρχίσει μια διάσκεψη, που σκοπό της έχει, όπως σημείωσαν οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ, να καθορίσει τις "προτεραιότητες στη δράση των συνδικάτων - Πεδία συνεργασίας των οργανώσεων της Βαλκανικής".Επιπλέον, από τους εκπροσώπους των οργανώσεων εκφράστηκε από τη μια η ανάγκη και χρησιμότητα να επαναληφθεί μια ανάλογη διάσκεψη, αλλά από την άλλη ξεκαθαρίστηκε ότι όσο υπάρχει η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων δε χρειάζεται πιο συνεκτικό σχήμα, αλλά ενίσχυση των διμερών σχέσεων των βαλκανικών συνδικάτων.

Ο εκπρόσωπος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων βρήκε, λοιπόν, ένα πρόσφορο έδαφος για να θέσει τις κατευθύνσεις της οργάνωσής του, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων "έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους σε αυτή", όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ένας από τους αντιπροσώπους. Ετσι, ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία δεν ήταν εμφύλιος και δεν έχει φτάσει ακόμα η μέρα της ειρήνης κατά τον σύμβουλο της ΣΕΣ, που κάλεσε σε στήριξη της συμφωνίας Ντέιτον,γιατί δίνει λύση παρά τα προβλήματα που έχει. Ανέφερε, επίσης, τη δημιουργία γραφείου "συντονισμού" στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη,για την οποία σύντομα, όπως είπε, οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί θα αποφασίσουν για την οικονομική της ανάπτυξη και στήριξη της διαδικασίας εκδημοκρατισμού, μέσω και της υποστήριξης οικοδόμησης του συνδικαλιστικού κινήματος στη Βοσνία!

Ο Σουλεϊμάν Χρλε,πρόεδρος των Συνδικάτων Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, σημείωσε ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν μονόπλευρη άποψη για τον πόλεμο και παρουσίασε τη δική του "αριθμητική" των 200 χιλ. άμαχου πληθυσμού που χάθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, την απώλεια του 80% του εδάφους της Βοσνίας, τις καταστροφές του 60% των κατοικιών.

Στη Βουλγαρία,όπως είπε ο Τζελιάσκο Χριστόφ,αντιπρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων,μόνο το 20% του λαού κερδίζει από τις "μεταρρυθμίσεις" για την ελεύθερη αγορά, ενώ το 70 - 75% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Κατέληξε, όμως, αποκαλύπτοντας και το μέγεθος των αυταπατών, ότι "είμαστε καταδικασμένοι στην αποκρατικοποίηση της βιομηχανίας με επικίνδυνες συνέπειες, αλλά αυτή είναι η τύχη μας"!

Η Ιρένα Ιβάνοβα Ζαφίροβα,γραμματέας της επίσης βουλγαρικής ΠΟΝΤΚΡΕΠΑ,σημείωσε ότι όσοι πίστεψαν στην ελεύθερη οικονομία διαπιστώνουν μια καθημερινή πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, μειώνεται συνεχώς η αγοραστική δυνατότητα σε σχέση με τους μισθούς, αυξάνεται ο αριθμός των μακροχρόνια άνεργων και η απελπισία των ανέργων φτάνει και μέχρι την άρνηση της ζωής!

Από την πλευρά, όχι μόνο της Συνομοσπονδίας, αλλά και από τη συντριπτική πλειοψηφία των συνδικάτων που παίρνουν μέρος στη Διάσκεψη, δεν υπήρξε αναφορά στις σκοπιμότητες των ιμπεριαλιστικών κέντρων και το ρόλο τους στον πόλεμο.

Μόνο ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος,σημείωσε στην τοποθέτησή του ότι: "Οικονομικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα οδήγησαν στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Σαν συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, με τα δικά μας δεδομένα και οπτικές, εκφράσαμε την αντίθεσή μας σ' αυτές τις πολιτικές". Ο γραμματέας της ΓΣΕΕ αναφέρθηκε, επίσης, στην "αισχρή εκμετάλλευση των μεταναστών", στην "αθλιότητα των συνθηκών ζωής τους" και σημείωσε ότι "οι αλλοδαποί εργάτες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας μας και επομένως πρέπει νομοθετικά και πρακτικά να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους άλλους εργαζόμενους.

Το σύνθημα των εργασιών είναι ειρήνη - συνεργασία - ανάπτυξη και με βάση αυτούς τους τρεις άξονες έγιναν οι τοποθετήσεις - εισηγήσεις της ΓΣΕΕ, στις οποίες υπήρξε καταγραφή των προβλημάτων και διάφορες προτάσεις. Στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πρωτόπαππας,σημείωσε ότι τα συνδικάτα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επίλυση των πολιτικών προβλημάτων ανάμεσα στις χώρες της Βαλκανικής.

Φεουδαρχική εποχή θυμίζουν οι εργασιακές σχέσεις στην Ξάνθη του τέλους του 20ού αιώνα, όπου μεγάλες βιομηχανίες συστηματικά καθυστερούν ή δεν πληρώνουν στους εργαζόμενους δώρα, επιδόματα, δεδουλευμένα και εφαρμόζουν πρωτοφανή τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, απολύοντας αμέσως όποιον εργάτη τολμήσει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Κι όταν το Εργατικό Κέντρο Ξάνθης δειλά, καθόλου μαχητικά και αρκετά καθυστερημένα, διαμαρτύρεται για την κατάσταση αυτή, έρχεται ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων της ίδιας πόλης και υποστηρίζει με ανακοίνωσή του ότι "το Εργατικό Κέντρο δημιουργεί κλίμα έντασης"! Εκπρόσωποι του Συνδέσμου φτάνουν να ισχυριστούν σε τοπικά κανάλια, πως για την αποβιομηχάνιση φταίνε λίγο - πολύ οι εργαζόμενοι, που διεκδικούν, ή πιο σωστά για την περίπτωση της Ξάνθης, που προειδοποιούν ότι θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους!

Κορυφή του παγόβουνου της αυθαιρεσίας σ' αυτή την πόλη αποτελεί η βιομηχανία ιματισμού "Πασχαλίδης",η οποία χριστουγεννιάτικα άφησε απλήρωτους τους 300 εργαζομένους της. Ο εργοδότης της παραπάνω βιομηχανίας απείλησε, όταν του ζήτησε το ΕΚ να πληρώσει, ότι θα πάρει το εργοστάσιό του στη Βουλγαρία!

Φυσικά, κανένας εργάτης δεν τολμάει να σηκώσει κεφάλι σε αυτό το κράτος του ζόφου, αφού η στυγνή εργοδοσία ποτέ δεν επέτρεψε να δημιουργηθεί εργοστασιακό σωματείο. Κι όταν κάποιες συνδικαλίστριες το επιχείρησαν, αμέσως απολύθηκαν μετά από 10 και 15 χρόνια δουλιάς στο εργοστάσιο, ενώ τρεις εργάτριες που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις με τον εργοδότη απολύθηκαν στη συνέχεια. Ο ίδιος επιχειρηματίας, αναζητώντας όλο και φθηνότερο κόστος εργασίας, δημιούργησε μια ακόμη βιομηχανία στη Βουλγαρία, κι όπως πιστεύεται, αυτός είναι ο λόγος που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες απαιτώντας από τους εργάτες θυσίες για... το δικό του καλό!

Και ο "Πασχαλίδης" δεν αποτελεί εξαίρεση στην παραμεθόρια "άλλη Ελλάδα" του Μεσαίωνα στους χώρους δουλιάς. Στυγνή εκμετάλλευση και γκετοποίηση επικρατεί στο καπνεργοστάσιο και σε άλλες βιομηχανίες ιματισμού. Και ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων της πόλης θεωρεί ότι αυτά είναι φυσικό να συμβαίνουν, πως πρέπει να διαμορφωθούν σχέσεις εργασίας δουλοπάροικων, τώρα που η ανέχεια και η ανεργία παίρνουν τη μορφή επιδημίας και οι άνθρωποι αγωνιούν για μια θέση εργασίας. Οι ίδιοι ανοίγουν το δρόμο, κόβοντας τα "ζιζάνια", δηλαδή, τους εργαζόμενους που αντιστέκονται, προκειμένου να περάσουν τα νέα τζάκια που θα γεννηθούν με τις επενδύσεις του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου για τη Θράκη.

Οπως δηλώνει ο πρόεδρος του ΕΚ Ξάνθης, Σ. Στολίδης,"φοβόμαστε πως και με τις νέες επενδύσεις, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει έλεγχος, θα συμβεί ό,τι και το 1975 - '81 με τους ανάλογους αναπτυξιακούς νόμους και τα κίνητρα. Και τότε άνοιξαν 50 βιομηχανίες και έμειναν πέντε. Τώρα τα χρήματα του ελληνικού λαού μέσω των επενδύσεων πιθανό να καταλήξουν όχι στη Θράκη, που υποτίθεται ότι θα την αναζωογονήσουν, αλλά στην Ανατολική Ευρώπη και σε άλλες βαλκανικές χώρες, όπου υπάρχει χαμηλό εργατικό κόστος".

Το ΕΚ της Ξάνθης με τα μακρόχρονα διαστήματα σιωπής του, σχετικά με τις αυθαιρεσίες του κεφαλαίου στη Θράκη,συνέβαλλε στον "εκτραχηλισμό" της συμπεριφοράς των βιομηχάνων. Ωστόσο, σήμερα διαπιστώνει "επενδύσεις, που στηρίχτηκαν στην πλάτη της ελληνικής οικονομίας και φυσικά του ελληνικού λαού, πάνε σε γειτονικές χώρες. Οι βιομήχανοι, εκμεταλλευόμενοι τις αντεργατικές διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, εξασφάλισαν τα κεφάλαια της νέας τους επένδυσης μέσω χρηματοδοτήσεων που προορίζονταν για την οικονομική ανάπτυξη της Θράκης. Αυτοί οι βιομήχανοι προφανώς αλληθωρίζοντας προς τις εργασιακές σχέσεις που διέπουν αυτές τις χώρες, θέλησαν να τις μεταφέρουν και εδώ, λειτουργώντας τις επιχειρήσεις τους με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος σε βάρος των εργαζομένων", τονίζεται σε επιστολή - απάντηση του ΕΚ Ξάνθης στο Σύνδεσμο Βιομηχάνων της ίδιας πόλης.

Ετσι, σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες της απόλυτης εκμετάλλευσης καλείται να παλέψει η εργατική τάξη της χώρας μας, η οποία τώρα καθημερινά νιώθει ότι δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου πως η ανατροπή του σοσιαλισμού και οι βλέψεις των Αμερικανών, της ΕΕ και γενικά του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας, για οικονομική διείσδυση, ρίχνουν την ίδια αιώνες πίσω. Τότε που η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δε γνώριζε το μέτρο του λεγόμενου κοινωνικού κράτους, αλλά ούτε και σύνορα.

Λ. Ν.

Από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων της Ξάνθης, για την οποία πληθαίνουν οι καταγγελίες, σχετικά με την έξαρση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων