Και στις δύο εκδηλώσεις, το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι, οικογένειες και νεολαία, ενώ και από τις εισηγητικές παρεμβάσεις «άνοιξε» η επικαιρότητα των θέσεων του ΚΚΕ και με αφορμή το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.

Εισηγητικά, ο Δημήτρης Ξεκαλάκης στάθηκε στην παρακαταθήκη που άφησε η πάλη των μπολσεβίκων απ' το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου όχι για μια ιστορική μελέτη ή για τους ειδικούς, αλλά ως «όπλο» και πείρα για το σήμερα και κυρίως το αύριο της εργατικής τάξης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία έφερε με μεγαλύτερη ένταση στην επικαιρότητα «μια συζήτηση που ποτέ δεν σταμάτησε βέβαια να υπάρχει, αλλά έρχεται και επανέρχεται στην ατζέντα των συζητήσεων με μεγαλύτερη ένταση όταν ξεσπάει ένας πόλεμος και ειδικά όταν ο πόλεμος αφορά εμφανώς περισσότερο την κοινωνία μας και τι εννοούμε μ' αυτό:

-- Οτι επηρεάζει άμεσα τη ζωή μας (επιδεινώνει προβλήματα όπως κρίση, ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, επισιτιστικά προβλήματα, προσφυγικά κύματα και άλλα).

-- Ενα παραπάνω ότι η χώρα μας είναι μέχρι τα μπούνια εμπλεκόμενη (ΝΑΤΟ, ΕΕ, βάσεις, αποστολές όπλων και στρατού), συμμετέχει ενεργά σε όλους τους σχεδιασμούς.

Την ίδια στιγμή είναι ορατός ο κίνδυνος επέκτασης των συγκρούσεων και σε άλλα μέτωπα, ακόμη και γενίκευσής του με δεδομένο ότι κλιμακώνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στον ευρωατλαντικό άξονα και μια υπό διαμόρφωση ευρασιατική συμμαχία. Πρόκειται δηλαδή για αντιπαράθεση που ξεπερνάει το συγκεκριμένο πεδίο μάχης και αφορά την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ απέναντι σε Ρωσία, Κίνα και συμμάχους) για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και προϊόντων, ξαναμοίρασμα των αγορών και εδαφών με οικονομική και στρατιωτική σημασία, σφαιρών επιρροής.

Πέρα απ' τις στρατιωτικές ενέργειες, κλιμακώνεται η διαπάλη και η προσπάθεια διαχωρισμού των δύο στρατοπέδων στο ενεργειακό, στο τεχνολογικό και στο νομισματικό επίπεδο.

Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια και ξέρουμε καλά ότι δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο θα διστάσει να διαπράξει για τα κέρδη του».

Σχετικά με τα διδακτικά για την εργατική τάξη και τον λαό μηνύματα που περιέχουν οι σημερινές εξελίξεις τόνισε:

«Τι μας διδάσκει αυτή η ιστορική αναλογία για τις σημερινές συνθήκες, για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον πόλεμο, που πολλοί αναλυτές έλεγαν στην αρχή ότι ήταν θέμα ημερών και βδομάδων, αλλά ήδη ξεπέρασε τους 3 μήνες χωρίς να φαίνεται για την ώρα τουλάχιστον ο άμεσος τερματισμός του;

Μας διδάσκει ότι μπορεί η τυπική έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία να τοποθετείται στις 24 του Φλεβάρη, αλλά πίσω της βρίσκονται οι βαθιές οικονομικές αντιθέσεις, ο σφοδρός οικονομικός και πολιτικός ανταγωνισμός που χτιζόταν επί χρόνια, επί δεκαετίες. Η απαράδεκτη και προσχηματική ρωσική εισβολή υπήρξε προϊόν της σταθερής κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μία και την καπιταλιστική Ρωσία, την Κίνα και τους συμμάχους τους από την άλλη.

Μας διδάσκει ότι όταν πολεμούν αστικές τάξεις δεν υπάρχει δίκιο και άδικο, δεν υπάρχει προοδευτική πλευρά κι αυτά ανεξάρτητα από το ποιος τυπικά έκανε την αρχή, την επίθεση.

Επίσης, μας διδάσκει ότι όταν ανοίγει ο ασκός του Αιόλου οι συνέπειες δεν είναι πάντα προβλέψιμες. Οταν εξαπολύεται ένας πόλεμος, διαμορφώνονται συχνά ανεξέλεγκτες δυνάμεις, η σύγκρουση αποκτά της δική της δυναμική και λογική των πραγμάτων, χωρίς να είναι κανείς πάντα σε θέση απόλυτα να προβλέψει ακριβώς το μέγεθος, τη διάρκεια, την έκβαση.

Γι' αυτό και ο λαός μας όπως και οι λαοί όλου του κόσμου πρέπει να βρίσκονται σε μεγάλη εγρήγορση. Γι' αυτό το ΚΚΕ προειδοποιεί και επισημαίνει τον κίνδυνο γενίκευσης της πολεμικής αντιπαράθεσης και προσπαθεί να προετοιμάζει τον λαό ώστε να μη γίνεται έρμαιο της αστικής πολιτικής αλλά να οργανώνει τη δική του, αυτοτελή αγωνιστική παρέμβαση στις εξελίξεις».

Παράλληλα, ο Δημήτρης Ξεκαλάκης εξήγησε, σχετικά με τα γεγονότα απ' το ξέσπασμα του νέου πολέμου στην Ουκρανία: «Τα κύρια ζητήματα λοιπόν για κάθε πόλεμο είναι: Ποια τάξη τον διεξάγει - διευθύνει, με ποιο σκοπό, σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης. Με βάση την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να κριθεί εάν ένας πόλεμος είναι αντιδραστικός ή προοδευτικός, δίκαιος ή άδικος και από τίνος την πλευρά.

Η Ιστορία άλλωστε επιβεβαιώνει ότι με τον πόλεμο συνεχίζεται με άλλα - βίαια - μέσα η πολιτική των αντιμαχόμενων δυνάμεων, που διευθύνεται από την κυρίαρχη τάξη τους, ενώ η ειρήνη που ακολουθεί αποτελεί με τη σειρά της τη συνέχεια αυτής της πολιτικής στη σκιά της έκβασης του πολέμου μέχρι την επόμενη ένοπλη σύγκρουση.

Στηριζόμενος στην παραπάνω θέση, ο Λένιν απέρριψε τη θέση ότι τάχα είναι δυνατό να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων, των αντίστοιχων τάξεων, ότι τάχα είναι ποτέ δυνατό να βλέπουμε τον πόλεμο σαν απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και σαν αποκατάσταση ύστερα αυτής της παραβιασμένης ειρήνης. Υποστήριξε ότι ο πόλεμος συνδέεται αδιάρρηκτα μ' εκείνο το πολιτικό καθεστώς από το οποίο πηγάζει».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στην ιμπεριαλιστική ειρήνη ως συνέχεια της ίδιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, σημειώνοντας: «Γίνεται νομίζω σαφές από τα όσα είπαμε μέχρι εδώ ότι ο πόλεμος δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων τρελών, διεστραμμένων πολεμόχαρων.

Κάναμε ελπίζω επίσης σαφές ότι οι αιτίες του πολέμου είναι ίδιες με τις αιτίες των κρίσεων, της φτώχειας, των αποτελεσμάτων της πανδημίας, όλων των δεινών του λαού.

Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ο πόλεμος δεν είναι πρώτη επιλογή της αστικής τάξης, που προτιμάει τις ειρηνικές συνθήκες για να χειραγωγεί πιο εύκολα τις μάζες. Είναι όμως γι' αυτήν ζήτημα επιβίωσης, ζήτημα ζωής και θανάτου, ο πόλεμος γίνεται αναγκαία διέξοδος.

Είναι επίσης εύλογη και φυσιολογική η διάθεση των λαών να αναζητούν την ειρήνη. Ποια ειρήνη όμως; Οχι τη ΝΑΤΟική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο, όπου επικρατεί ο φαύλος κύκλος ειρήνη - πόλεμος - ειρήνη - πόλεμος.

Γι' αυτό λέμε όχι στον ΝΑΤΟικό πασιφισμό και ότι μοναδική ειρηνική διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στις διαχρονικές επεξεργασίες του ΚΚΕ, καλώντας τον λαό να παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις, για να απεμπλακεί η χώρα απ' τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και τη στρατηγική συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, οδηγούν τον λαό και τη νεολαία σε επικίνδυνους δρόμους, επισημαίνοντας: «Μέσα από τα συμπεράσματα, από αυτήν τη θεωρητική και πολιτική πείρα στόχος είναι να σφυρηλατείται πιο αποφασιστικά και αποτελεσματικά ο σημερινός μας αγώνας, να συνδέεται πιο αποτελεσματικά με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Το ΚΚΕ μελετά με μεγάλη απαιτητικότητα, νηφαλιότητα και κριτικό πνεύμα την Ιστορία του, όπως και την πλούσια Ιστορία του διεθνούς κινήματος.

Ενσωματώνει τα συμπεράσματα αυτά στις σύγχρονες στρατηγικές του επεξεργασίες με γνώμονα την πάλη για την κοινωνία που μπορεί οριστικά να απαλλάξει τον λαό από την εκμετάλλευση και τον πολεμικό κίνδυνο, για τον σοσιαλισμό.

Στο Πρόγραμμά μας τονίζουμε: "Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας"».

Τέλος, στάθηκε μέσα από τα λεγόμενά του σε μια σειρά εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» που μπορούν να «φωτίσουν» σε μεγαλύτερο βάθος ένα σύνολο ζητημάτων γύρω απ' τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους διαχρονικά.