Αναφέρομαι σε απόψεις των εν λόγω στελεχών, που:

Κατηγορούν το Κόμμα για έλλειψη δημοκρατίας, ενώ ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει αυτολεξεί τις επιστολές τους και τις απόψεις τους και έτσι τους δίνει την ευκαιρία να τις δημοσιοποιούν.

Εχουν την αξίωση να «εκσυγχρονιστεί» το Κόμμα και σαν τέτοια εννοούν την υιοθέτηση προσανατολισμών οι οποίοι οδήγησαν το κομμουνιστικό κίνημα στη συρρίκνωση και αναπόφευκτα τους λαούς των σοσιαλιστικών χωρών στη φτώχεια, στα ναρκωτικά, στην πορνεία, στην υποδούλωση στις πολυεθνικές εταιρίες και σε κάθε λογής μονοπωλιακούς οργανισμούς.

Επιδιώκουν τη συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις που χαρακτηρίζουν σαν αριστερές, χωρίς να προβαίνουν σε προσδιορισμό ποιες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν σαν αριστερές, μήτε τι είναι Αριστερά. Να μη μας διαφεύγει ότι και ο σημερινός πρωθυπουργός της Τουρκίας Ετσεβίτ, όπως και το κόμμα του, αυτοχαρακτηρίζονται σαν αριστεροί. Ετσι εννοούν και τοποθετούν στο χώρο της Αριστεράς τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις;

Επιθυμούν, όσο και αν αυτό προσπαθούν να το καμουφλάρουν, την ανάδειξη ηγεσίας στο Κόμμα όμοιας με εκείνης που παλινόρθωσε τον καπιταλισμό στις χώρες της ΕΣΣΔ και της Αν. Ευρώπης ή συγκυβερνούν σήμερα με άλλα αστικά κόμματα, εφαρμόζοντας άκρως αντιλαϊκές πολιτικές.

Γίνονται υπέρμαχοι θεσμών των αστικών καθεστώτων και λοιδορούν ό,τι το πιο δημοκρατικό έχει αναδείξει μέχρι σήμερα η κοινωνιολογία, όπως ο θεσμός των «σοβιέτ», «η δικτατορία του προλεταριάτου», «ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός», «η επαναστατική επαγρύπνηση» κ.ά.

Απουσιάζει κάθε κριτική σε ηγεσίες των τελευταίων χρόνων που καθοδηγούσαν κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα των σοσιαλιστικών χωρών, όπως και μιας σειράς χωρών του καπιταλιστικού χώρου, όχι λίγα δε στελέχη τους εμφανίζονται σήμερα μεγαλοϊδιοκτήτες τεράστιων επιχειρήσεων, ζάπλουτοι ή ηγούνται κατά τον πλέον φανατικό τρόπο αντικομμουνιστικών, αντιδραστικών και δουλικών προς τους καπιταλιστές της Δύσης κυβερνήσεων.

Δεν κάνουν την αυτοκριτική τους για το πού κατέληξαν τα ιδεολογήματα του «ευρωκομμουνισμού» και οι πομφόλυγες της «περεστρόικα» και της «γκλάσνοστ». Οπως και πώς μεθοδικά και δόλια φρόντισαν δήθεν εκσυγχρονιστικά στελέχη κομμουνιστικών κομμάτων να στερήσουν απ' αυτά την επαφή τους με τις λαϊκές μάζες, με συνέπεια να απομαζικοποιηθούν και να μετατραπούν σε κλειστές λέσχες κάποιων όψιμων και δήθεν κομμουνιστών του «εκσυγχρονισμού». Δεν επισημαίνουν τις ιστορικές ευθύνες της «σοσιαλδημοκρατίας» για την προδοτική συμπόρευσή τους με τον άγριο καπιταλισμό και τους θεσμούς του (ΝΑΤΟ, Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση, ΕΟΚ, Ευρωπαϊκή Ενωση κ.ά.). Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιθυμούν και συμμαχίες μαζί τους.

Αφήνουν στο απυρόβλητο την Τιτοϊκή ανταρσία απ' όπου και άρχισε το ξήλωμα του αντίπαλου δέους (σοσιαλιστικού στρατοπέδου), που είχε οικοδομηθεί με τόσες θυσίες από τα προοδευτικά κινήματα κατά το μεσοπόλεμο και κατά τη διάρκεια του αντιφασιστικού αγώνα στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπως και πού τραγικά κατέληξε η ανωτέρω Τιτοϊκή ανταρσία για τους λαούς της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

Στους συναγωνιστές (όχι συντρόφους), γιατί δεν είμαι μέλος του Κόμματος, αλλά απλός οπαδός.

Τα ανωτέρω φαινόμενα, έγκαιρα και όσο ακόμη υπάρχει χρόνος, πρέπει αποφασιστικά να αντιμετωπιστούν και να μη γίνει το κομμουνιστικό κόμμα νεροκουβαλητής στις επιλογές της κεφαλαιοκρατίας, όπως προσπαθούν μερικά στελέχη, εκούσια ή ακούσια, στο όνομα ότι δήθεν πρέπει να διαγράψουμε το παρελθόν και τις εμπειρίες μας και να πιστέψουμε αφελώς ότι η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη έχει κυριέψει τις καρδιές των αστών και κεφαλαιοκρατών. Οι επιλογές τους δεν πρέπει να αφήνουν καμιά αμφιβολία (τροποποίηση στις εργασιακές σχέσεις, στον αγροτικό τομέα, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Σύνταγμα, στις δικαστικές συνδρομές με τις ΗΠΑ, Συμφωνία Σένγκεν κ.ά). Βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικό σταυροδρόμι. Οσοι δεν έχουν επηρεαστεί από τις καπιταλιστικές σειρήνες και τα φερέφωνά τους, πρέπει να ορθώσουν το προοδευτικό, δημοκρατικό και επαναστατικό ανάστημά τους.

Οι λαϊκές μάζες διψούν για γνήσια και ειλικρινή αντίσταση, αντιπολίτευση και πραγματικούς σύγχρονους αγώνες. Βρίσκονται σε αναμονή και περιμένουν την πρωτοπορία να παίξει και πάλι τον ιστορικό καθοδηγητικό της ρόλο, για την επιβίωση των λαών. Η λύση δε θα έρθει στρίβοντας το τιμόνι δεξιά, αλλά σωστά αριστερά, για να επανέλθει το κόκκινο ποτάμι στη φυσική του κοίτη, που είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία και η λαϊκή δημοκρατία. Σε αντίθετη περίπτωση, ο αφανισμός σύμπασας της υφηλίου είναι κάτι περισσότερο από βέβαιος.

Ευχαριστώ

Αγ. Παρασκευή Αττικής

Η Επιτροπή του Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου, για το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ, θυμίζει σε όσους συντρόφους, φίλους και οπαδούς του Κόμματος και της ΚΝΕ επιθυμούν να πάρουν μέρος σ' αυτόν, ότι η καταληκτική ημερομηνία παραλαβής των σημειωμάτων, που θα δημοσιευτούν στο «Ριζοσπάστη», είναι η 30ή Νοέμβρη 2000. Θυμίζει, επίσης, το όριο των 1.200 λέξεων για κάθε σημείωμα και παρακαλεί για την τήρησή του.