Μάχες στις οποίες ξεχωρίζουν οι αρχαιρεσίες οι οποίες ξεκινούν στις αρχές Δεκέμβρη, ενώ οι ηλεκτρολόγοι στις Κατασκευές συμμετέχουν και στη μεγάλη απεργιακή μάχη στις 10 Δεκέμβρη μαζί με τους οικοδόμους, όπως έχει αποφασίσει η Ομοσπονδία Οικοδόμων.

Τον τόνο στη συνέλευση έδωσαν οι τοποθετήσεις των εργατών και εργατριών που συγκροτημένα και με αυτοπεποίθηση μετέφεραν την αντιπαράθεση με την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, τις συζητήσεις με συναδέλφους και εργαζόμενους άλλων κλάδων, την προσωπική στάση που κράτησαν απέναντι σε προβλήματα, κάνοντας κοινό κτήμα όσων συμμετείχαν μια πολύτιμη πείρα.

Εισηγητικά ο Γιάννης Νικολιδάκης, εκ μέρους της απερχόμενης διοίκησης, παρουσίασε τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται να δράσει το Συνδικάτο και πώς αυτές επηρεάζουν τη ζωή των εργαζομένων. Οπως είπε, η συνέλευση είχε στόχο τον απολογισμό δράσης, τη συζήτηση των προβλημάτων στον κλάδο, το διεκδικητικό πλαίσιο και την οργάνωση της πάλης.

Κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στις αρχαιρεσίες στις αρχές Δεκέμβρη, αναδεικνύοντας πως «αν ξεπεράσουμε τον προηγούμενο αριθμό ψηφισάντων, αυτό θα αποτελέσει χτύπημα σε όλους αυτούς που μας θέλουν ανοργάνωτους, ξεκομμένους από το Συνδικάτο, για να μας ξεζουμίζουν ανενόχλητα.

Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσουμε όλοι μας, με όλες μας τις δυνάμεις, για να ισχυροποιηθεί το Συνδικάτο μας. Για να μπορούμε να οργανώνουμε καλύτερα τον αγώνα μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για τα ωράρια, το 5ήμερο, την Ασφάλιση και τα ένσημά μας, τα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, την υγεία μας, τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας».

Τόνισε μάλιστα ότι η ενίσχυση του Συνδικάτου θα συμβάλει στη μάχη για την αλλαγή συσχετισμών στην Ομοσπονδία, η πλειοψηφία της οποίας σήμερα δρα πίσω από κλειστές πόρτες και μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων.

Μιλώντας για την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους, είπε ότι το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας για τους ομίλους σημαίνει για τους εργαζόμενους χαμηλό μεροκάματο, και ότι οι αντεργατικοί νόμοι, με πιο πρόσφατο αυτόν για το 13ωρο, οδηγούν στην εξόντωση για να βγάζει περισσότερα κέρδη η εργοδοσία. Μίλησε για την τραγική κατάσταση σε Υγεία και Παιδεία, καθώς και για το ότι ενώ «η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν χρήματα, δίνεται πακτωλός χρημάτων σε πολεμικούς εξοπλισμούς».

Ως προς τα προβλήματα του κλάδου αναφέρθηκε στη μισθολογική κατάσταση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ακόμα και σήμερα που η ανεργία είναι μηδενική στον κλάδο και υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών, οι μισθοί με το ζόρι φτάνουν μέχρι τις 15 και 20 του μήνα. Σημαντικό ρόλο γι' αυτό παίζει και η μη υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, με αποτέλεσμα ο κάθε εργοδότης να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος με τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά. Ακόμα και όπου αποσπαστούν κάποιες μικρές αυξήσεις, εξανεμίζονται λόγω της ακρίβειας. Γι' αυτό συνάδελφοι αναγκάζονται να δουλεύουν υπερωρίες, Σαββατοκύριακα, "σε δικά τους μερεμέτια", να ψάχνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Επίσης παρατηρείται αύξηση της "μαύρης" εργασίας, κυρίως σε μικρότερες επιχειρήσεις».

Υπάρχει - επεσήμανε - κατακόρυφη αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων» εξαιτίας της εντατικοποίησης, της αύξησης των ωρών εργασίας και της έλλειψης μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια. Υπογραμμίζοντας ότι «η ζωή μας για κυβερνήσεις και εργοδότες δεν έχει καμία σημασία μπροστά στο κέρδος», ανέδειξε την απαίτηση να λαμβάνονται μέτρα προστασίας και κάλεσε τους εργαζόμενους να επικοινωνούν άμεσα με το Συνδικάτο όπου αυτά δεν εφαρμόζονται.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη διεκδίκηση της ΣΣΕ για καλύτερα μεροκάματα, τονίζοντας ότι ο μόνος δρόμος γι' αυτό είναι ο οργανωμένος αγώνας.

Στο σημείο αυτό επεσήμανε την απειρία και άγνοια που έχει μεγάλο τμήμα νέων σε ηλικία εργαζομένων ως προς τα δικαιώματά τους, καθώς ζουν σε συνθήκες όπου πλασάρονται ως «κανονικότητα» τα χαμηλά μεροκάματα, οι υπερωρίες, η «μαύρη» εργασία. Υπήρξε συνάδελφος - είπε - που είχε υπογράψει φόρμα δήλωσης στοιχείων και νόμιζε ότι είχε υπογράψει σύμβαση! Γι' αυτό, το Συνδικάτο θα αρχίσει καμπάνια ενημέρωσης των εργατών του κλάδου, ξεκινώντας από τα βασικά.

Τόνισε ακόμα ότι πρέπει να μπει στο επίκεντρο η πάλη για τον εργάσιμο χρόνο, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, ενάντια στην προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλει το νέο ξεχαρβάλωμα στους χώρους δουλειάς.

Για τη δράση του Συνδικάτου τα προηγούμενα τρία χρόνια σημείωσε πως έγινε προσπάθεια από το ΔΣ να οργανωθεί ο αγώνας με διάφορους τρόπους και πρωτοβουλίες, με πολλές μορφές. Ωστόσο απαιτείται να κατακτηθεί η σταθερότητα των παρεμβάσεων, που τη δυσχεραίνουν η διαρκής μετακίνηση συναδέλφων από έργο σε έργο και η παρουσία τους σε διάφορους προσωρινούς χώρους δουλειάς.

Μίλησε ακόμα για τη συνεπή παρουσία του Συνδικάτου σε όλες τις κινητοποιήσεις και απεργίες με το ΠΑΜΕ, για τον συντονισμό με το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας στον κλάδο. Αναφέρθηκε στην επεξεργασία σχεδίου ΣΣΕ, αλλά και στις νέες εγγραφές στο σωματείο, που είναι ωστόσο αναντίστοιχες των δυνατοτήτων, και έτσι ανέδειξε την ανάγκη η νέα διοίκηση να το έχει αυτό ψηλά στην ιεράρχησή της.

Πλούσια ήταν η συζήτηση μετά την εισήγηση, με τον πρώτο ομιλητή να μεταφέρει χαρακτηριστικά ότι είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο Συνδικάτο και να λέει ότι «μόνο χαρά μου δίνει αυτό. Συγχαρητήρια!». Ομως - συνέχισε - πρέπει να γίνει πλατιά ενημέρωση για την ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης της δράσης του Συνδικάτου, καθώς πολλοί εργαζόμενοι είτε έχουν άγνοια γι' αυτό είτε έχουν στρεβλή εικόνα. Μίλησε ακόμα για περιστατικό εργοδοτικής ασυδοσίας, λέγοντας πως είχε πάει να πιάσει δουλειά σε εργοδότη, με τον τελευταίο να τον ενημερώνει ότι ...«εμείς εδώ Δώρα δεν δίνουμε».

Ο επόμενος εργαζόμενος μίλησε για τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα που έχουν στηθεί σε μεγάλα έργα, με μετανάστες - εργάτες, και την ανάγκη έντασης της δύσκολης μάχης για την οργάνωσή τους. Επίσης ενημέρωσε για μεγάλο επιχειρηματικό όμιλο που έχει αναλάβει την κατασκευή ενός data center και απαιτεί από τους εργαζόμενους να δουλεύουν 6, ακόμα και 7 μέρες τη βδομάδα για να τελειώσει το έργο.

Κάποιες τοποθετήσεις στάθηκαν στην αντίληψη περί «καλού» και «κακού» εργοδότη, αλλά και στο πώς η πολεμική οικονομία εκδηλώνεται με διάφορες μορφές στην καθημερινότητα των εργαζομένων.

Νέος σε ηλικία εργαζόμενος, που επίσης ερχόταν για πρώτη φορά στο Συνδικάτο, είπε πως συνάδελφοί του από τη δουλειά έχουν την αντίληψη ότι ο εργοδότης τους είναι «καλός». Σε αυτό μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά όταν τους εξήγησε ότι ακόμα και ο «καλός» εργοδότης αν χρειαστεί να μειώσει τους μισθούς, να επιβάλει υπερωρίες ή να κάνει απολύσεις, θα τα κάνει προκειμένου να έχει κέρδη. Με τη σειρά του στάθηκε στην ανάγκη πλατιάς ενημέρωσης των εργαζομένων του κλάδου για τη σημασία της συσπείρωσης στο Συνδικάτο. Θέλοντας να δείξει πώς επηρεάζει την καθημερινότητα η πολεμική οικονομία, μετέφερε συζήτηση που τυχαία είχε με εργαζόμενους άλλων κλάδων, όπου ειπώθηκε ότι επιχείρηση αλλάζει το αντικείμενό της και από παραγωγή φτηνών κοσμημάτων (!) έχει στραφεί στην παραγωγή καλύκων για σφαίρες.

Εντύπωση προκάλεσε και η τοποθέτηση νεαρού εργαζόμενου ο οποίος είπε ότι τον Αύγουστο που πέρασε του πρότειναν θέση εργασίας σε μεγάλη εταιρεία που φτιάχνει εξαρτήματα τα οποία προορίζονται για στρατιωτική χρήση, «δηλαδή για να σκοτώνουν τους λαούς». Οπως είπε, «εγώ αρνήθηκα. Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο».

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι σημαίνει «καλός» εργοδότης έφερε και ένας ακόμα νέος εργαζόμενος, που είπε ότι στο συνεργείο όπου δουλεύει, επειδή είναι μικρό, υπάρχει προσωπική σχέση με τον εργοδότη. Ο εργοδότης αυτός μάλιστα «όταν ήμουν φαντάρος με έπαιρνε στη δουλειά, όταν είχα άδεια, και μου έδινε και παραπάνω από τον κανονικό μισθό για να με στηρίξει. Οταν όμως τελείωσα το στρατιωτικό και γύρισα πίσω, μου είπε να υπογράψω σύμβαση που προέβλεπε μία ώρα λιγότερη στο συμβατικό ωράριο. Την ίδια στιγμή πήρα το Συνδικάτο και ενημερώθηκα ότι αν υπογράψω κάτι τέτοιο θα χάσω πέντε ένσημα τον μήνα! Ετσι, είπα στον εργοδότη ότι δεν δέχομαι να χάνω ένσημα, και τελικά άλλαξε τη σύμβαση». Οπως εξήγησε ο εργαζόμενος, λοιπόν, η ...καλή σχέση με τον εργοδότη είχε τα όριά της, καθώς «όταν έφτασε η ώρα προσπάθησε να μου αφαιρέσει πέντε ένσημα τον μήνα».

Ο Διονύσης, ίσως ο μικρότερος στη Γενική Συνέλευση, καθώς είναι μόλις 18 ετών, μίλησε για το τι αντιμετώπισε όταν ξεκίνησε να δουλεύει, ενώ ήταν 15 ετών. Τότε, είπε, δούλευε σε έναν εργοδότη, οικογενειακό φίλο, πολλές ώρες τη μέρα, χωρίς ένσημα και με λίγα λεφτά. «Κάποια στιγμή του είπα τουλάχιστον να μου κολλήσει τα ένσημα, και όταν μου απάντησε αρνητικά, έφυγα. Σε μια άλλη εταιρεία δουλεύαμε πολύ συχνά 3 και 4 ώρες την ημέρα υπερωρία, τις οποίες πληρωνόμασταν. Ομως πήγα και τους είπα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει αυτό. Μπορεί να παίρνω παραπάνω χρήματα, αλλά δεν τα χαίρομαι. Γυρνάω σπίτι και προλαβαίνω μόνο να κοιμηθώ. Από τότε σταμάτησαν οι υπερωρίες».

Η Αννα, επίσης νέα εργαζόμενη, ανέφερε: «Δουλεύω ως ηλεκτρολόγος εγκαταστάτρια, όμως πληρώνομαι με το μεροκάματο του βοηθού». Είπε ακόμα πως μια βασική αιτία των εργατικών «ατυχημάτων» είναι η πίεση που ασκείται, ενώ και αυτή όπως προηγουμένως ένας επίσης νέος εργαζόμενος, ο Χρήστος, μίλησαν για την ανάγκη εξορμήσεων και παρεμβάσεων του Συνδικάτου στις σχολές μαθητείας.

Εργάτης, μέλος του ΔΣ, στάθηκε ιδιαίτερα στις συνθήκες εργασίας και στις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι 12 και 13 ώρες εργασίας: «Δεν είναι μόνο τα μέσα ατομικής προστασίας. Το να δουλεύεις τόσες ώρες σε εξαντλεί, δεν ξέρεις ποιος διακόπτης έχει κλείσει και ποιος όχι. Πρέπει κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την έλλειψη μέτρων προστασίας, και με κάθε άλλο πρόβλημα, να ενημερώνουμε άμεσα το Συνδικάτο για να οργανώνει τις παρεμβάσεις του».

Ακόμα ένα μέλος του ΔΣ στάθηκε στη πολύ θετική εικόνα τις Γενικής Συνέλευσης. «Σήμερα βλέπουμε νέους ανθρώπους... Βλέπουμε μάτια γεμάτα όνειρα. Η καλύτερη διαφήμιση του Συνδικάτου στους χώρους δουλειάς είμαστε εμείς».

Συνεχίζοντας τόνισε τη μεγάλη σημασία της υποχρεωτικής εφαρμογής των ΣΣΕ στους χώρους δουλείας, ενώ ανέδειξε ότι ακόμα και εκεί που δεν την κηρύσσει το υπουργείο υποχρεωτική «μπορούμε να το επιβάλλουμε εμείς, όπως κάνουν η Ομοσπονδία και τα Συνδικάτα Οικοδόμων, αλλά γι' αυτό πρέπει να γίνουμε περισσότεροι».

Η Γενική Συνέλευση ολοκληρώθηκε ύστερα από περίπου 2,5 ώρες, με όσους συμμετείχαν σε αυτή να φεύγουν πιο δυνατοί, με αισιοδοξία και με πολύ περισσότερα εφόδια για τις συλλογικές μάχες που έχουν να δώσουν το επόμενο διάστημα.