Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο μέρος όπου εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές οι 12 αγωνιστές στις 7/3/1944. Την άνοιξε ο Σταμάτης Γκατζίδης, πρόεδρος του Παραρτήματος Ορεστιάδας - Διδυμότειχου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ο οποίος ευχαρίστησε τους απογόνους των Σταύρου Σαμουρίδη και Βαΐτση Γκαρούδη (έπεσαν ηρωικά στη Μάχη του Διδυμότειχου) για το γεγονός ότι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση. Στην ομιλία του παρέθεσε τα γεγονότα της απελευθέρωσης του Διδυμότειχου αλλά και των Φερών, της πρώτης κατεχόμενης από τους ναζί πόλης που απελευθερώθηκε στην Ευρώπη.

Επίσης ανακοινώθηκαν τα ονόματα όσων έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ.

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο Γιώργος Πυργελής, Γραμματέας της ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ, και είπε μεταξύ άλλων: «Τιμάμε όλους αυτούς, άνδρες και γυναίκες, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, ενάντια στους κατακτητές, στον φασισμό - ναζισμό. Ολους αυτούς που σε αυτά τα χώματα έγραψαν ηρωικές σελίδες.

Απέναντι σε αυτήν την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, ο λαός και η νεολαία μία επιλογή έχουν: Να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, να γυρίσουν πίσω τα πλοία και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται σε αποστολές στο εξωτερικό. Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, που παλεύει για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη δική του πατρίδα, την οποία του στερούν. Να σταματήσει κάθε είδους συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Να αναγνωριστεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Να δυναμώσει ο αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών».

Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η βράβευση του Σίμου Τσιλίκα, γηραιότερου μέλος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ (ήταν 10 ετών όταν έγινε η Μάχη του Διδυμότειχου), για την αδιάκοπη προσφορά του.

Συγκίνησε με τον χαιρετισμό του ο Παλαιστίνιος γιατρός Τζάμπερ Χάνη, ο οποίος, εμφανώς φορτισμένος και ο ίδιος, είπε ότι «ο λαός της Παλαιστίνης ευχαριστεί τον ελληνικό λαό, ο οποίος κόντρα στην ελληνική κυβέρνηση στέκεται αλληλέγγυος στον σκληρό, ηρωικό αγώνα που δίνει αυτήν τη δύσκολη ώρα για να αποκτήσει ελεύθερη πατρίδα», ενώ ακούστηκε δυνατά το σύνθημα «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά».

Η εκδήλωση τιμής έκλεισε με κατάθεση λουλουδιών και με τραγούδια του αγώνα από τον Γιώργο Χατζή.

Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την κόκκινη σημαία του ΚΚΕ, του Κόμματος το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια έως την τελευταία του πνοή, ενώ τιμητική φρουρά στάθηκαν οι σύντροφοί του. Στην πολιτική κηδεία που έγινε στο Νεκροταφείο Καισαριανής παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τον σ. Κώστα αποχαιρέτησε εκ μέρους της ΚΟΒ Περισσού του ΚΚΕ ο Αλέξανδρος Ματθαίου, ο οποίος σημείωσε:

«Ο σ. Κώστας Μαλτέζος γεννήθηκε το 1957 στο χωριό Ανω Πέτρα Αρτας και μεγάλωσε σε φτωχή αγροτική οικογένεια. Το 1969 κατεβαίνει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ο σ. Κώστας ρίχνεται από νωρίς στη μάχη του μεροκάματου, στις οικοδομές. Μετά τη στρατιωτική θητεία άρχισε να δουλεύει σε ταξί, όπου είχε και την πρώτη του επαφή με το ΚΚΕ. Οργανώνεται στο σωματείο οδηγών ταξί και συμμετέχει στις δραστηριότητες της παράταξης (ΕΣΑΚ-Σ) που στήριζε το ΚΚΕ στον κλάδο.

Το 1982 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και τέλη του 1983, ύστερα από πρόταση της ΚΟΒ στην οποία ανήκε, χρεώνεται οδηγός στον "Ριζοσπάστη" έως και τη δύσκολη περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών και της προσπάθειας οπορτουνιστικής μετάλλαξης του ΚΚΕ.

Ο σ. Κώστας στάθηκε απέναντι στα σχέδια διάλυσης του ΚΚΕ, υπερασπίστηκε την ανάγκη ύπαρξης και δράσης του Κόμματος. Την περίοδο της ανασυγκρότησης του Κόμματος χρεώθηκε σε υπηρεσίες της Διεύθυνσης της έδρας της ΚΕ του Κόμματος. Το 1993 συνδέθηκε με την ΚΟ Σαφράμπολης στον Περισσό, όπου και κατοικούσε. Συνέβαλε με όλους τους δυνατούς τρόπους στη δραστηριότητα της Κομματικής Οργάνωσης. Διατέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ.

Παρά τα προβλήματα υγείας που τον ταλάνιζαν μέσα στα χρόνια, ποτέ δεν το έβαλε κάτω! Πάντα ακούραστα δούλευε για το Κόμμα με πίστη στα ιδανικά του Κομμουνισμού. Στάθηκε έως την τελευταία του στιγμή ένας ακλόνητος αγωνιστής σε αυτά τα ιδανικά και σε αυτές τις αρχές. Αποτέλεσε παράδειγμα σταθερότητας και πίστης για όλους εμάς, τους συντρόφους του. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και όταν αρρώστησε συμμετείχε στις συνελεύσεις της ΚΟΒ, έπαιρνε τον λόγο και βοηθούσε. Με αγωνία επικοινωνούσε με την Γραμματέα της ΚΟΒ για να πάρει τον "Ριζοσπάστη", ειδικά το Σαββατοκύριακο.

Αντιπάλεψε παλικαρίσια κάθε δυσκολία που βρισκόταν μπροστά του στην καθημερινότητά του. Οπως έλεγε και ο ίδιος, "το Κόμμα ήταν και είναι μια μεγάλη σχολή, ταξική, κοινωνική".

Οι σύντροφοι από την ΚΟΒ εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην σύζυγό του, συντρόφισσα Κατερίνα, στις κόρες του Ευγενία και Μαρία και σε όλους τους οικείους του».

Το απόγευμα ανάμεσα σε φίλους, συντρόφους και συγγενείς, πραγματοποιήθηκε η ταφή του στην Ανω Πέτρα Αρτας.

Εκεί ο Νίκος Τσιούνης εκ μέρους της ΤΕ Αρτας του ΚΚΕ με λίγα μεστά λόγια αποχαιρέτησε τον σύντροφο Κώστα Μαλτέζο, σημειώνοντας ανάμεσα στα άλλα ότι αντιπάλεψε παλικαρίσια κάθε δυσκολία που βρισκόταν μπροστά του, στην καθημερινότητά του, ενώ για τους Ανωπετρίτες αποτέλεσε και δραστήριο μέλος του συλλόγου τους στην Αθήνα.