Το αληθινό πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής που θα υλοποιήσει η κυβέρνηση της ΝΔ προβάλλει καθαρά από τις προγραμματικές δηλώσεις που παρουσίασε χτες ο Κ. Καραμανλής. Και αυτό παρά την επιμελημένη προσπάθεια του πρωθυπουργού να την εξωραΐσει και αποκρύψει με φιλολαϊκά προσωπεία.
Ο Κ. Καραμανλής, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τις προεκλογικές εξαγγελίες του, έριξε ιδιαίτερο βάρος στον τρόπο εφαρμογής της πολιτικής τους - «ταπεινότητα και σεμνότητα», «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων» - αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στο «διάλογο, τη συνεννόηση και τη σύνθεση», καθώς και τις «συναινετικές διαδικασίες». Προφανής στόχος να κερδίσει χρόνο, να καθησυχάσει τους εργαζόμενους και να υφαρπάσει την κοινωνική συναίνεση.
Παρά τη συχνή χρήση των όρων «πολιτική αλλαγή» και «νέα πολιτική», φάνηκε καθαρά ότι ο «σκληρός πυρήνας» της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του, είναι συνέχεια της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που στην πραγματικότητα καταφέρνει η «νέα οικονομική πολιτική» της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να δίνει άμεσα και τοις μετρητοίς στο κεφάλαιο, ενώ τους εργαζόμενους τους παραπέμπει στο τέλος της τετραετίας ή της οκταετίας!
Η επιβολή των νεοφιλελεύθερων επιλογών επιχειρείται να δικαιολογηθεί και νομιμοποιηθεί μέσα από την επίκληση «φιλολαϊκών» στόχων, όπως η μείωση της ανεργίας και η σύγκλιση των μισθών αλλά και η δημιουργία ενός «πραγματικά κοινωνικού κράτους», που θα μοιράζει επιδόματα κοροϊδίας στους πλέον αναξιοπαθούντες.
«Ο,τι λέγαμε προεκλογικά ισχύει και εφαρμόζεται μετεκλογικά. Ξεκινήσαμε ήδη, συστηματική και εντατική δουλιά. Κινούμαστε σταθερά στο πλαίσιο του προγράμματός μας. Τηρούμε τη συμφωνία τιμής που κάναμε με τους πολίτες. Δεν αιφνιδιάζουμε κανέναν. Επιδιώκουμε συναινετικές διαδικασίες», τόνισε ο Κ. Καραμανλής δίνοντας το στίγμα των προθέσεών του.
Στους κεντρικούς άξονες της οικονομικής πολιτικής περιλαμβάνονται η βελτίωση της παραγωγικότητας και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ρυθμός ανάπτυξης που να υπερβαίνει το 5%, μείωση της ανεργίας κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες ως το τέλος της τετραετίας και σύγκλιση των μισθών και των συντάξεων προς το μέσο όρο της ΕΕ στα επόμενα 8 χρόνια...
Περνώντας όμως στις επιμέρους πολιτικές προκύπτει αβίαστα ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής που θα εφαρμοστεί, παρά τη σκόπιμη προσπάθεια του Κ. Καραμανλή να μείνει σε γενικόλογα επίπεδα. Ετσι, η νέα λιτότητα προβάλλει πίσω από το στόχο της «σταθερής μακροοικονομικής πολιτικής, της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και της μείωσης του δημόσιου χρέους». Μάλιστα, έκανε συγκεκριμένη αναφορά στην απογραφή που έχει ξεκινήσει για να φανεί η κατάσταση στην οικονομία και η οποία θα είναι το άλλοθι για τη λιτότητα και τον περιορισμό των κοινωνικών δαπανών που έπεται.
Στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, προωθούνται «γνήσιες αποκρατικοποιήσεις και απελευθέρωση αγορών». «Δίνουμε άμεση προτεραιότητα (ιδίως μάλιστα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων) στην ενεργειακή επάρκεια», τόνισε ο Κ. Καραμανλής, επισημαίνοντας ότι «το κράτος περιορίζει τον επιχειρηματικό ρόλο, εγκαταλείπει τον εργολαβικό ρόλο και θα ενισχύει τις ρυθμιστικές αρμοδιότητές του». Σε κάθε περίπτωση, πρόσθεσε, κρατά στον έλεγχό του τα φυσικά μονοπώλια των δικτύων μεταφοράς. Προανήγγειλε τη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού νόμου «συμβατού με την κοινοτική νομοθεσία» και αναγόρευσε ως βασικό στόχο την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανικής δραστηριότητας.
Οσον αφορά το φορολογικό, επανέλαβε τις δεσμεύσεις του για μείωση στο 25% του συντελεστή φορολογίας των μη διανεμόμενων κερδών για τις ΑΕ, ΕΠΕ και τις συναφείς εταιρείες, τη μείωση στο 20% του συντελεστή φορολογίας για τις ΟΕ και τις ΕΕ, μείωση στο μισό της προκαταβολής φόρου από τις νεοϊδρυμένες επιχειρήσεις, κατάργηση του χαρτοσήμου κερδών στις προσωπικές εταιρίες και τις ΕΠΕ.
Προφανής είναι η αδυναμία της κυβερνητικής πολιτικής να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της ακρίβειας και της ανεργίας, κόντρα στις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει προεκλογικά ο Κ. Καραμανλής. Τα μέσα, για παράδειγμα, που θα χρησιμοποιήσει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας είναι τα δοκιμασμένα και αποτυχημένα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, τα Παρατηρητήρια Τιμών και η στήριξη των οργανώσεων των καταναλωτών... Παρομοίως για την αντιμετώπιση της ανεργίας παρέπεμψε στη συνεχή προσαρμογή των συστημάτων εκπαίδευσης, επανεκπαίδευσης και κατάρτισης, την κάλυψη σημαντικού μέρους των εργοδοτικών εισφορών, ώστε να ενθαρρυνθεί η προσφορά εργασίας στους άνεργους νέους, κ.ο.κ.
Η κοινωνική πολιτική είναι... «απώτερος σκοπός» της «νέας πολιτικής». Πόροι για κοινωνική πολιτική, όπως είπε, θα βρεθούν μέσα από τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης, τη μείωση των τόκων εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, τη μείωση των αμυντικών δαπανών και την περιστολή της φοροδιαφυγής. Δηλαδή «φέξε μου και γλίστρησα»... Επανέλαβε τις προεκλογικές εξαγγελίες του για την Παιδεία, την Υγεία, τους αγρότες, που δε διαφέρουν πουθενά από αυτές της κυβέρνησης Σημίτη, ενώ επανέφερε τις υποσχέσεις για την αύξηση του ΕΚΑΣ και των αγροτικών συντάξεων μέχρι το τέλος της τετραετίας. Στις «προτεραιότητες της συγκυρίας» περιέλαβε το Κυπριακό και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλώνοντας ότι θα υπηρετήσει έμπρακτα την «εθνική συναίνεση». Παράλληλα τάχθηκε υπέρ του συντονισμού σε διεθνές επίπεδο για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι στηρίζει την ιδέα «μιας αμυντικής ευρωζώνης» στην ΕΕ, που να συνοδεύεται από «ρήτρα αλληλεγγύης και αμοιβαίας συνδρομής».
Την «αυτοδιάλυση» του ΔΗΚΚΙ αποφάσισε με οριακή πλειοψηφία, σύμφωνα με πληροφορίες, αιφνιδιαστικά αργά το βράδυ της Παρασκευής η Πολιτική Γραμματεία του, μετά από εισήγηση του Δημ. Τσοβόλα. Σύμφωνα με πληροφορίες η απόφαση πάρθηκε με ψήφους 5 υπέρ, 4 κατά και ένα λευκό.
Στο σκεπτικό της πρότασής του ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ σημείωσε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Μάρτη θέτει στο περιθώριο των εξελίξεων το κόμμα του, στέλνοντας, όπως είπε, το μήνυμα «ότι πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως πολιτικός φορέας».
«Η πολιτική αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, επέλεξε το νεοφιλελεύθερο δικομματικό σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς και της παρακμής με ποσοστό περίπου 86% και έθεσε στο περιθώριο των πολιτικών διεργασιών και εξελίξεων το ΔΗ.Κ.ΚΙ.», εκτίμησε ο Δ. Τσοβόλας. Ο ελληνικός λαός, συνέχισε, «απέρριψε το ΔΗ.Κ.ΚΙ. για τους λόγους που αυτός γνωρίζει. Για λόγους που και εμείς γνωρίζουμε, αλλά δεν ωφελεί σε τίποτα να τους πούμε. Μας έδωσε, για δεύτερη συνεχή φορά, το μήνυμα ότι πρέπει να σταματήσουμε ως πολιτικός φορέας να λειτουργούμε».
Καταλήγοντας πρότεινε «να μη λάβουμε μέρος στις Ευρωεκλογές που έρχονται, μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Μάρτη και να αποδεσμεύσουμε τα στελέχη και τα μέλη μας», τα οποία παρέπεμψε στα «κοινωνικά μετερίζια», όπου «ο καθένας μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα του». Η τελική απόφαση θα ληφθεί το ερχόμενο Σάββατο από την ΚΠΕ του ΔΗΚΚΙ.
(Οι παράνομες χειρόγραφες εφημερίδες)
«Από τις φυλακές και την εξορία
ξεκινά του κόσμου η καινούρια ιστορία»
Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ σημαντική, καρπός πολύχρονης ιστορικής έρευνας αποτελεί το βιβλίο - λεύκωμα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα η «Σύγχρονη Εποχή» και το οποίο παρουσιάζει «παράνομες εφημερίδες από τις φυλακές και τις εξορίες». Ο δημοσιογράφος ο σ. Δημήτρης Σέρβος δούλεψε κι αυτή τη φορά το θέμα του φέροντος στο φως με τη συστηματική του αναζήτηση μοναδικά γραφτά ντοκουμέντα, που έχει αφήσει η πένα του κομμουνιστή εξόριστου, του αντιφασίστα φυλακισμένου, στα μεσαιωνικά κάτεργα πάνω στις μικρές εκείνες τις χειρόγραφες εφημεριδούλες, που έβγαιναν μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Κι όμως, υπερνικώντας τις δυσκολίες έβγαιναν και κυκλοφορούσαν...
ΟΠΩΣ παρατηρεί στο προλογικό της σημείωμα η σ. Αλέκα Παπαρήγα «κυριολεκτικά η έκδοση αυτή έρχεται την κατάλληλη στιγμή, σε μια περίοδο που πολλοί δημοσιογράφοι στη χώρα μας, και όχι μόνο, αντιμετωπίζουν διλήμματα και προβλήματα συνείδησης. Αφορά στην αντικειμενική πληροφόρηση και ενημέρωση, σε μια εποχή, που ο όρος διαπαιδαγώγηση θεωρείται εντελώς ξεπερασμένος και ντεμοντέ αν και από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια είμαστε εκτεθειμένοι και διαπαιδαγωγούμαστε στον ανορθολογισμό, στο ψέμα, στο κυνήγι του ατομικού συμφέροντος και του κέρδους...».
ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ αυτό, αφιερωμένο στα 85 χρόνια του ΚΚΕ, έχει σημείο αφετηρίας του το Καλπάκι. Είναι ο «πειθαρχικός ουλαμός», ο προπομπός της Μακρονήσου, που θα «στηνόταν» αργότερα. Μεγάλα ρεπορτάζ έχουν γραφτεί για το Καλπάκι και τους κομμουνιστές φαντάρους και ναύτες που τους μετέφεραν εκεί. Σημειώνουμε επίσης ότι από το Καλπάκι πέρασαν και πολλοί δημοσιογράφοι του «Ρ» όπως ο Θανάσης Κλάρας (Βελουχιώτης), ο Κώστας Καραγιώργης, ο Γαμβέτας κι άλλοι.
ΕΙΝΑΙ δύσκολη πάντα η έρευνα, η αναζήτηση των ντοκουμέντων της περιόδου στην οποία αναφέρεται το βιβλίο - λεύκωμα του σ. Δ. Σέρβου. Εχουν περάσει εξήντα και πάνω χρόνια αλλά το πιο σημαντικό είναι η μεγάλη καταστροφή, η εξαφάνιση που έχει συντελεστεί σε βάρος του ιστορικού υλικού, που αναφέρεται στους λαϊκούς αγώνες, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στον ΔΣ, αλλά και σε νεότερες ακόμη περιόδους.
ΜΕΣΑ σ' αυτές τις αντιξοότητες και τις μεγάλες δυσκολίες συγκρότησε το εντυπωσιακό λεύκωμα των παράνομων εφημερίδων που βγήκαν με θυσίες μέσα στα αμέτρητα κάτεργα που έστησαν τότε πάνω στη χώρα μας οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους σε μια πολύχρονη διαδρομή και αδιατάραχτη διαδοχή...
ΑΠΟ το Καλπάκι, την Ακροναυπλία, το Επταπύργιο - Γεντί Κουλέ, τις φυλακές Αβέρωφ, της Αίγινας, Συγγρού, Κέρκυρας, Πάτρας, Βούρλων - Κάστορος, Κεφαλονιάς, Ιντζεδίν... Φυλακές... Ολούθε φυλακές. Ακόμη κι οι αίθουσες του Εθνικού Αρχαιολογικού μας Μουσείου έγιναν φυλακές... Στις αίθουσες αυτές το μεταδεκεμβριανό κράτος στοίβαζε εκατοντάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, κυρίως ΕΠΟΝίτες, ανάμεσά τους κι ο ποιητής Μανώλης Αλεξίου που αφιέρωσε στη φυλακή αυτή ένα πολύ χαρακτηριστικό, αλλά και πολύ ταιριαστό για την περίπτωση ποίημα που δημοσιεύτηκε στη «Νέα Γενιά».
ΕΧΟΥΜΕ επίσης στις πλούσιες εικονογραφημένες σελίδες του Λευκώματος μια παρουσίαση των φυλακών, όλων γενικά των κατέργων με εξονυχιστική παράθεση όλων των σχετικών στοιχείων, καθώς επίσης και παράλληλη αναφορά σχετικά με τις παράνομες χειρόγραφες εφημερίδες. Να σταθούμε, λίγο, και στο ονοματολόγιο που έδωσαν οι φυλακισμένοι αγωνιστές στα εφημεριδάκια αυτά της πίστης και της ελπίδας.
ΕΙΝΑΙ μια ποικιλία τίτλων. Σημειώνουμε μερικούς: «Κόκκινος Ναύτης», «Ο νέος αγωνιστής», «Ο Δεσμώτης», «Νιάτα στα Σίδερα», «Ο Αντιφασίστας», «Η Τσουκνίδα», «Η αρβύλα», «Αλύγιστος», «Ο Εξόριστος της Γαύδου», «Σπίθα», «Τσούχτρα» κι άλλοι πολλοί. Με ξεχωριστή φροντίδα οι χειρόγραφες αυτές εφημερίδες παρουσιάζουν τα θέματα που επιλέγουν. Μερικές μάλιστα από τις εφημερίδες αυτές έχουν μια μοναδική καλλιτεχνική φροντίδα. Σταματάς μπροστά σ' αυτές τις εφημεριδούλες και μοναχός σου, μπορείς έτσι να εκτιμήσεις πόσες δυσκολίες ξεπέρασαν κι έφτασαν στο αποτέλεσμα που ο αναγνώστης χαίρεται μελετώντας όλα τα υλικά που παρουσιάζονται στο λεύκωμα.
ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ακούραστος ακόμη μια φορά, ο Δ. Σέρβος προσθέτει μια σημαντική έκδοση με τη συγκέντρωση του πολύτιμου αυτού υλικού. Μια εργασία που αφιερώνεται στα 85χρονα του ΚΚΕ. Ενα βιβλίο, που ο αναγνώστης δέχεται ερεθίσματα για νέες αναζητήσεις πάνω και σ' άλλα θέματα, που θύελλες και μεγάλες δυσκολίες δεν άφησαν ακόμη να τα πλησιάσουμε και να τα φωτίσουμε, όπως πρέπει κι όπως τους αξίζει.