Από την πρόσφατη συνάντηση του Σωματείου Εργαζομένων στο Δίκτυο Δομών με βουλευτές του ΚΚΕ

Οπως έχει καταγγείλει το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στο Δίκτυο Δομών της ΓΓΙΦ, αντιπροσωπεία του οποίου συναντήθηκε πρόσφατα με βουλευτές του ΚΚΕ, έξι μήνες πριν τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, έχουν δοθεί μόνο προφορικές διαβεβαιώσεις για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης για την επόμενη διετία. Στο μεταξύ, το προσωπικό εργάζεται με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι δομές λειτουργούν υποστελεχωμένες και με σοβαρά προβλήματα.

Η Επίκαιρη Ερώτηση συνοψίζει την κατάσταση που επικρατεί στις δομές: Η συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού «δουλεύει με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κάποιοι ακόμα και μία δεκαετία, στερούμενοι μια σειρά δικαιώματα που ισχύουν για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα». Το αποτέλεσμα είναι οι «εργαζόμενες και εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν την εργασιακή ανασφάλεια και ομηρία, ακόμα και τις καθυστερήσεις πληρωμών για μήνες». Την ίδια στιγμή, η υποστελέχωση και ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων ανάμεσα σε υπουργεία και δήμους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των δομών. «Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ και έναν χρόνο οι γυναίκες θύματα βίας στερούνται τη νομική εκπροσώπηση μέσω του προγράμματος legal aid και τον τελευταίο 1,5 χρόνο δεν καλύπτονται οι ανάγκες διερμηνείας σε δομές του δικτύου», υπογραμμίζεται.

«Η ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία δεν μπορεί να εξασφαλιστεί, όσο η χρηματοδότηση των λιγοστών δομών του δικτύου εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης», ξεκαθαρίζει η Επίκαιρη Ερώτηση. Μάλιστα, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, το υφιστάμενο δίκτυο δομών «είναι πολύ περιορισμένο, αδυνατώντας να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες για οικονομική, νομική και ψυχολογική στήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί βία».

«Είναι απαράδεκτο η προστασία από την πολύμορφη βία να υπολογίζεται με το κριτήριο του "κόστους" για το κράτος, με βάση τους αντιλαϊκούς δημοσιονομικούς στόχους, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που διαπερνούν και τη σχεδιαζόμενη αξιολόγηση των δομών», καταλήγει το κείμενο της Ερώτησης. Στο έδαφος αυτό, το ΚΚΕ διεκδικεί από την κυβέρνηση τη μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων, την πραγματοποίηση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και την εξασφάλιση γενναίας κρατικής χρηματοδότησης για τη λειτουργία και την ανάπτυξη του δικτύου σε όλη την Ελλάδα, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ.

Η Β. Μπράτσου στο βήμα της εκδήλωσης

Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό από την Κυριακή Παταρίδου, εκλεγμένη στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην «Arivia», η οποία αναφέρθηκε στη σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα και στους ρόλους όπου καλείται να αντεπεξέλθει μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Ακολούθησε παρέμβαση της Ράνιας Κοσμίδου, προέδρου του Συλλόγου Γυναικών Δράμας και μέλους του ΔΣ της ΟΓΕ. Αναφέρθηκε στην πάλη του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, στις διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας και ανέδειξε τις αιτίες του κοινωνικού φαινομένου της βίας κατά των γυναικών, εστιάζοντας στη βασική πηγή, αυτή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στο πλαίσιο του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Βάσω Μπράτσου, πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου, η οποία μετέφερε συγκεκριμένα στοιχεία που αφορούν την περιοχή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η γυναικεία εργατική δύναμη αντιπροσωπεύει πάνω από το 60% στον κλάδο, ενώ ανάλογα είναι και τα ποσοστά στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη. Γυναίκες αξιοποιούνται κατά κύριο λόγο ως εργάτριες γης, στη συσκευασία, στην επεξεργασία, στις γραμμές παραγωγής, ιδιαίτερα εκεί που χρειάζεται χειρωνακτική εργασία, σε λογιστήρια και γραφεία. Συγκεκριμένα στην περιοχή, όπως σημείωσε η πρόεδρος του Συνδικάτου:

Στην Καβάλα είναι πάνω από 70% οι εργάτριες στα συσκευαστήρια και περίπου 85% στον μονοπωλιακό όμιλο «Selecta Hellas» στη Χρυσούπολη, ενώ περίπου 55% είναι οι εργάτριες σε εργοστάσια κρέατος και ζύμης. Στην Ξάνθη, στον μονοπωλιακό όμιλο «Θερμοκήπια Θράκης» το ποσοστό των εργατριών γυναικών είναι 54%. Αντίστοιχα υψηλά είναι τα ποσοστά των γυναικών που εργάζονται στην «Arivia», στα θερμοκήπια της «Itta Group» και στη «Wonderplant» στη Δράμα.

«Η ιδιαιτερότητα αυτή του κλάδου μας, με τη συμμετοχή πολύ μεγάλου ποσοστού γυναικών στην παραγωγή, δείχνει την απαίτηση να ανοίξει η συζήτηση και επιτακτικά να συζητηθούν οι διεκδικήσεις μας», σημείωσε η Β. Μπράτσου και εξήγησε

«Εξετάζουμε το ζήτημα ενταγμένο στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας και από ταξική σκοπιά. Αλλωστε, η εκμετάλλευση εργατών από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους αφορά και τους άντρες και τις γυναίκες του μεροκάματου. Τα αδιέξοδα της κοινωνίας, η φτώχεια, οι πόλεμοι, η τρομοκρατία, οι χαμηλοί μισθοί, τα προβλήματα σε Υγεία και Παιδεία αφορούν και αγγίζουν ολόκληρη την εργατική τάξη, ανεξάρτητα από το φύλο.

Η διαφοροποίηση έγκειται στο ότι η εργαζόμενη γυναίκα σήμερα είναι διπλά καταπιεζόμενη, αφού μετά το τέλος της βάρδιας στο εργοστάσιο έχει το νοικοκυριό, τη φροντίδα των παιδιών ή των ηλικιωμένων. Είναι γεγονός για παράδειγμα ότι υπάρχει μισθολογική διαφοροποίηση ανάμεσα σε άντρες εργαζόμενους και γυναίκες εργαζόμενες στον κλάδο μας, και όχι μόνο. Η διαφοροποίηση αυτή υπάρχει γιατί είναι μεγάλο το ποσοστό των γυναικών που αναγκάζονται να επιλέξουν ελαστικές μορφές εργασίας, κατά κύριο λόγο επειδή δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά. Σημαντικός αριθμός γυναικών αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην επιστροφή τους στην εργασία μετά τη γέννηση του παιδιού».

Κάνοντας αναφορά στις ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς, στα ξεχειλωμένα ωράρια, στις βάρδιες και στην έλλειψη κοινωνικών δομών, ανέδειξε ειδικά τον κοινωνικό ρόλο της μητρότητας: «Η ανατροφή, η στέγαση, η μόρφωση, η υγεία, η περίθαλψη, η φροντίδα, η στέγη ενός παιδιού δεν μπορεί να είναι αποκλειστική ευθύνη των γονιών, ή μόνο της μητέρας. Είναι ταυτόχρονα και ευθύνη της κοινωνίας».

Από την ομιλία αναδείχθηκε η ανάγκη διεκδίκησης μέτρων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, με αναφορά στις επαγγελματικές ασθένειες του κλάδου, που δεν καταγράφονται όπως θα έπρεπε, ξεχωρίζοντας τα μυοσκελετικά, τα αναπνευστικά και τα γυναικολογικά προβλήματα που προκύπτουν από τα βάρη και την επαφή με επικίνδυνες χημικές ουσίες και μικροοργανισμούς.

Στάθηκε τέλος στην ανάγκη να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα από τα σωματεία για τη στήριξη των εργαζόμενων μητέρων και στην προσπάθεια για συμμετοχή περισσότερων γυναικών στα σωματεία, κόντρα στα εμπόδια που βάζουν η επέκταση του εργάσιμου χρόνου και το βάρος που σηκώνουν οι γυναίκες στις πλάτες τους, με την ευθύνη του νοικοκυριού και των παιδιών.