Ο άνεμος της ειρήνης, μέσα από ύμνους της καρδιάς, έστειλε, χθες βράδυ, ευχές από μακριά, από την Αθήνα ως την Παλαιστίνη. Τι κι αν θάλασσες και σύνορα χωρίσανε τις χώρες, οι λαοί γνωρίζουν τη συγγένειά τους και ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς αντιστέκονται, συμπαραστέκονται, ενώνουν τις φωνές και δεν παζαρεύουν με τους «εχθρούς του ήλιου». Κι η μουσική πιστός οπαδός της αλήθειας και της ειρήνης σήκωσε, χθες το βράδυ από το Σύνταγμα, σημαία αντίστασης στη βαρβαρότητα του Σαρόν και του Μπους και σημαία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Και ο κόσμος που συγκεντρώθηκε σαν μια μεγάλη, πελώρια γροθιά ενάντια στα αιματηρά σχέδια όλων όσοι επιβουλεύονται το μέλλον μας, «γύρισε την πλάτη του στο μέλλονπου φτιάχνουν όπως θέλουν»... Και δίνοντας το σύνθημα ο Διονύσης Τσακνής συνέχισαν να τραγουδούν: «αφού η ιστορία σας ανήκει/ σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε... συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε».

Ανάμεσα στα τραγούδια που ακολούθησαν, «άνθη», «φωτιές» ψυχής των Παλαιστίνιων ποιητών και μαρτυρίες αγωνιστών «ριγούσαν» την ατμόσφαιρα. «Είμαι αρκετά μεγάλος, σχεδόν τεσσάρων» ακουγόταν από τη φωνή της Αννας Βαγενά, που διάβαζε το απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός τετράχρονου. «Εχω δει πολλά στη ζωή μου, ένα μωρό το οποίο δε θα γνωρίσει τίποτα καλύτερο».

Λίγο πιο εκεί και η ψυχή, ο πόνος του Παλαιστίνιου ποιητή Σαχίμ Κάσεμ, που δανείστηκε τη φωνή του Βασίλη Κολοβού και άγγιξε τις καρδιές όλων: «Ισως να στερηθώ και το ψωμί μου/ Ισως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου/ Ισως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης/ Ισως να σωριαστώ γυμνός/ και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου/ αλλά δεν παζαρεύω/ κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι!».

Με ένα ακόμη ποίημα του Ταουφίκ Ζαγιάντ και τη φωνή της Εύας Κοταμανίδου ακουμπήσαμε το θάρρος των λαών: «Σας χαρίζω το φως των ματιών μου/ σας δίνω της καρδιάς μου τη ζέστα γιατί/ η τραγωδία που ζω είναι το μερίδιό μου/ από τη δική σας τραγωδία».

Ηταν όλοι εκεί. Οπως είναι πάντα ο λαός μας στα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα. «Είμαστε εδώ μαζί με όλους» - είπε ο Θάνος Μικρούτσικος - για να φωνάξουμε να σταματήσει η βαρβαρότητα του αρχιφασίστα Σαρόν, που στηρίζεται στους Αμερικανούς». Ηταν εκεί και η «Ρόζα» και με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου βαδίσαμε μαζί «στους ίδιους δρόμους/ μα τα κελιά μας είναι χωριστά», αλλά στο εφιαλτικό παραμύθι όλοι μαζί τραγούδησαν «πως η ανάγκη γίνεται ιστορία/ πως η ιστορία γίνεται σιωπή», και μαζί με το Θάνο θέσαν το ερώτημα «πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά;».

Στη συνέχεια, ο ύμνος της Παλαιστίνης που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης ανέβασε την ένταση και τα συνθήματα δονούσαν την ατμόσφαιρα. Χέρια ρυθμικά ακολουθούσαν τον επαναστατικό ρυθμό της μουσικής και συνόδευαν τον Γιώργο Νταλάρα και τη Μαρία Φαραντούρη στους στίχους «τέτοια λεβεντιά/ δεν ξανάδα πια/ με τα όνειρά τους υψώνουν κάστρα», «με το θάνατό τους υψώνουν κάστρα» και οι σημαίες της Παλαιστίνης, μαζί με τις κόκκινες σημαίες έστελναν το μήνυμα.

«Στα ηρωικά παιδιά της Παλαιστίνης και σε όλα τα αθώα θύματα αυτής της σφαγής» αφιέρωσε «το γελαστό παιδί» η Μαρία Φαραντούρη. Ενα τραγούδι που έχει γραφτεί για τον αγώνα του ιρλανδικού λαού «ανάθεμα την ώρα κατάρα της στιγμής σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί». Ηταν το τραγούδι για τον «Αντρειωμένο» που πήγε από εγγλέζικο βόλι, αφιερωμένο σήμερα στους νέους της Παλαιστίνης που δέχονται τα βόλια των Ισραηλινών.

«Λένε ότι το αίμα δεν καταλαβαίνει από χρώματα, φυλές και διαφορές. Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», είπε ο Γιώργος Νταλάρας, για να συνεχίσει με της «δικαιοσύνης τον ήλιο».

Και κάτω από τον αττικό ουρανό ο Δημήτρης Μπάσης θύμισε σε όλους «με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα, με τόσα φλάμπουρα λάμπει ο ουρανός - σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας». Και σύσσωμος ο συγκεντρωμένος κόσμος έδινε την υπόσχεση πως «δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει»...

«Είμαστε εδώ για να πούμε στο "μεγάλο αδελφό" στο αμερικάνικο και ευρωπαϊκό κεφάλαιο: πάρτε τα χρήματά σας και φύγετε τώρα από την Παλαιστίνη», ακούστηκε η φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. «Είμαστε εδώ για να ζητήσουμε συμπαράσταση από όλους τους λαούς που ακόμη πονούν και αισθάνονται και όχι από την εξελιγμένη Ευρώπη. Είμαστε εδώ για να ζητήσουμε καινούριες και πολλές Γένοβες», για να καταλήξει στο τραγούδι - καταγγελία γι' αυτούς: «Για δολάρια ή μάρκα μακελειό ξεκινούν». Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και το παλλόμενο πλήθος ακολουθούσε τη φωνή του τραγουδιστή στο «είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς».

«Καλή αντάμωση στους δρόμους» έστειλε το μήνυμα ο Β. Παπακωνσταντίνου για να ανέβει στη σκηνή η Δήμητρα Γαλάνη, φέρνοντας, όπως είπε, «τη φωνή και την ψυχή του Μάνου Λοΐζου, που είναι σήμερα εδώ». Και ήταν εκεί ο Μάνος μαζί με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη και «η μέρα εκείνη δε θ' αργήσει κυνηγημένο μου πουλί».

Ηταν η σειρά της «Ελένης» της «κάθε Ελένης» και η Χαρούλα Αλεξίου μας το θύμισε «για να θυμόμαστε» -είπε - «κάθε γυναίκα, κάθε μάνα, κάθε παιδί, κάθε Ελένη που βρίσκονται σε κάθε σημείο του πλανήτη μας και βλέπουν να χάνονται τα παιδιά τους. Μαζί της και η Loreena Mc Kennitt με το μελωδικό φτερούγισμα της «Νεφέλης».

Στη συνέχεια ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με ένα κυπριακό τραγούδι που αφιέρωσε στο λαό της Παλαιστίνης. Ο Νίκος Ζούδιαρης με τον Αποστόλη Ρίζο τραγούδησαν ένα τραγούδι - καταγγελία για το ρόλο των ισχυρών και τον «ειρηνοποιό» ΟΗΕ, το γνωστό τραγούδι «ΟΗΕ, ουέ, ουέ κι αλίμονό μας». Ο Μίλτος Πασχαλίδης, φέρνοντας τη «φωτογραφία του Τσε», απαντώντας στον Μπους που είπε ότι «όλοι πρέπει να αισθανόμαστε Νεοϋορκέζοι», τόνισε: «η διεθνής κοινότητα πρέπει να απαντήσει "είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι"».

Και η παρέα ολοένα και μεγάλωνε. Και προστέθηκε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και οι Magic de spell και ο Χρήστος Θηβαίος «με τις αδέσποτες μέρες», που «σημαδεύουν το μέλλον και ο Μανώλης Φάμελος και η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και οι «Τσομπάνα Ρέιβ» και οι «Πριτέντα» και ο Χριστόφορος Κροκίδης και ο Μπάμπης Τσέρτος και ο Βασίλης Παϊτέρης και ο Λάκης Χαλκιάς και η Μαρία Δημητριάδη που είπε: «Αυτές τις μέρες στην Παλαιστίνη, τη Χεβρόνα, τη Ραμάλα, τη Βηθλεέμ ακούγεται μια λέξη: "θάουρα" που σημαίνει Εξέγερση!».