Στη συνάντηση με τον υπουργό συμμετείχε και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, Δημήτρης Μαρμούτας, ενώ το «παρών» έδωσε και ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης επιδόθηκαν από τον πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων στα Τρόφιμα Ποτά Δυτικής Αχαΐας - Κυλλήνης - Ανδραβίδας, Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο, στον Μ. Βορίδη τα αιτήματα για άμεσα μέτρα προστασίας και στήριξης των μεταναστών εργατών, ενώ στη συνάντηση κυριάρχησαν τα προβλήματα που αφορούν ζητήματα των νομιμοποιητικών εγγράφων και των αδειών παραμονής, της υγείας, αλλά και της χορήγησης ΑΜΚΑ στους χιλιάδες μετανάστες που δουλεύουν σε Αχαΐα και Ηλεία. Ξεχώρισε επίσης το ζήτημα των συνθηκών διαβίωσης και της ασφάλισής τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός δεσμεύτηκε να επικοινωνήσει σύντομα με τα υπόλοιπα υπουργεία, Εσωτερικών, Υγείας, Εργασίας, Δημόσιας Τάξης και να γίνει σχετική σύσκεψη με την παρουσία του ΕΚ και του συνδικάτου, με στόχο να κλείσουν τα θέματα που έθεσαν τα σωματεία.

Υπενθυμίζεται ότι οι παρεμβάσεις αυτές των συνδικάτων γίνεται με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά που ξέσπασε τον προηγούμενο μήνα σε παραπήγματα μεταναστών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα της Ηλείας. Εκατοντάδες άνθρωποι, κύρια από το Μπαγκλαντές, έμειναν χωρίς τροφή, νερό, διαμονή, έγγραφα και άλλα αναγκαία. Με βάση μαρτυρίες διαμενόντων εκτιμάται ότι από τη φωτιά καταστράφηκαν περίπου 50 παράγκες - παραπήγματα και 12 δωμάτια, όπου υπολογίζεται ότι διέμεναν περίπου 1.050 μετανάστες.

Το γεγονός επανέφερε στο προσκήνιο τις άθλιες συνθήκες διαμονής τους. Χιλιάδες ζουν σε παραπήγματα και καταυλισμούς από νάιλον, στοιβαγμένοι, χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό, χωρίς χώρους υγιεινής. Κοιμούνται κατά δεκάδες σε λίγα τετραγωνικά μέτρα με σωρούς σκουπιδιών δίπλα τους, σε συνθήκες υγειονομικής βόμβας. Η φωτιά κατέστρεψε τα λιγοστά υπάρχοντά τους, ρούχα, υποδήματα, κλινοσκεπάσματα, ακόμα και τρόφιμα και νερό, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν έντονο πρόβλημα επιβίωσης. Μέσα σε λίγα λεπτά έχασαν χρήματα, διαβατήρια, άδειες διαμονής και εργασίας, άλλα πολύτιμα έγγραφα.

Κι όμως, τόσες βδομάδες μετά, κανένας κρατικός φορέας, κυβέρνηση, Περιφέρεια, δήμος ή άλλη εμπλεκόμενη υπηρεσία δεν τους έχει βοηθήσει ουσιαστικά.

Απέναντι σε αυτή την τραγική κατάσταση, συνεχίζεται η οργάνωση της αλληλεγγύης για τους μετανάστες εργάτες γης από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας και μια σειρά σωματεία της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας. Επίσης από τη δημοτική αρχή Πάτρας.

Με τετρασέλιδη, εξάλλου, ανακοίνωση του Συνδικάτου, που μοιράζεται στις περιοδείες στους χώρους δουλειάς και τους καταυλισμούς διαμονής των εργατών γης, απαιτεί την ικανοποίηση σειράς αιτημάτων για την πυρασφάλεια, τα ζητήματα των εγγράφων, την υγεία και ιατρική φροντίδα, τη διαμονή και τις συνθήκες διαβίωσης καθώς και για τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.

Αμέσως μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Μ. Βορίδη, ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος τόνισε πως «βρεθήκαμε σήμερα στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, να παραδώσουμε υπόμνημα με τα αιτήματα και τις ανάγκες των εργατών γης της Μανωλάδας αλλά και της ευρύτερης περιοχής Δυτικής Αχαΐας και Β. Ηλείας. Στη συνάντησή μας, ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι σε συντονισμό και με τα υπόλοιπα υπουργεία, Πολιτικής Προστασίας, Εργασίας, Υγείας και Εσωτερικών θα προχωρήσουν σε κοινές ενέργειες, ώστε άμεσα να λυθούν καίρια ζητήματα που κατατέθηκαν και στο υπόμνημα».

Ενώ, ο Δημήτρης Μαρμούτας ανέφερε ότι αυτή η παρέμβαση «έρχεται σε συνέχεια της συνάντησης που είχε γίνει πριν από λίγο καιρό με τον πρέσβη του Πακιστάν και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Τα αιτήματα των εργατών γης κατατέθηκαν και η δέσμευση του υπουργού είναι πως θα προχωρήσει από κοινού με τα άλλα υπουργεία, ώστε να δοθούν λύσεις. Εμείς θα ενημερώσουμε πλατιά τους μετανάστες εργάτες και θα αποφασίσουμε για τις περαιτέρω κινήσεις μας το επόμενο διάστημα, καθώς τα ζητήματα αυτά υπάρχουν εδώ και πάρα πολύ καιρό και δεν έχουν δοθεί ακόμα λύσεις από κανέναν. Μόνο τα Συνδικάτα και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας είναι κάθε μέρα στο πλευρό των εργατών και μπαίνουμε μπροστά για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν».

Ταυτόχρονα το Σωματείο χτες το πρωί ενημέρωσε για την παρέμβασή του προς το υπουργείο και τα αιτήματά του τους δημάρχους Ανδραβίδας - Κυλλήνης και Δυτικής Αχαΐας, Γιάννη Λέντζα και Γρηγόρη Αλεξόπουλο αντίστοιχα, προκειμένου να καταθέσουν και οι ίδιοι τυχόν αιτήματα των δημοτικών αρχών τους, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα αφορά τις αρμοδιότητές τους που θα ήθελαν να θέσουν προς το υπουργείο.

Αυτό είναι το καθοριστικό δίλημμα για κάθε εργαζόμενο της Εύβοιας μπροστά στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου, που έχει οριστεί για αύριο Σάββατο, με ώρα έναρξης στις 8.30 π.μ.

Πρόκειται για καθοριστική μάχη, που σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει αν το Εργατικό Κέντρο θα συνεχίσει την αγωνιστική του πορεία, αν θα συνεχιστεί η μεγάλη προσπάθεια για την ανασύνταξη και το δυνάμωμα του εργατικού κινήματος στην Εύβοια τα επόμενα χρόνια. Μια μάχη που δίνεται σε μία κρίσιμη περίοδο για την εργατική τάξη και όλο τον λαό, όπου τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στη γειτονιά μας και η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα εντείνεται. Και είναι αυτές οι συνθήκες που καθιστούν ακόμη πιο καθοριστικό το ερώτημα: «Τι κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα».

Στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας συγκρούονται οι δύο γραμμές στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη μία πλευρά οι δυνάμεις που εκπροσωπούν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και από την άλλη οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Και από την άλλη, μια ηγετική ομάδα συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των «αποκομμάτων» του, ένας συρφετός από γνωστά «φυντάνια» του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που συντονίζουν τις δυνάμεις τους σε κοινή γραμμή και ενιαίο ψηφοδέλτιο, και με τη στήριξη της μεγαλοεργοδοσίας της περιοχής επιδιώκουν να φέρουν το Εργατικό Κέντρο στις «μαύρες» μέρες του παρελθόντος.

Παράλληλα με το ενιαίο, δήθεν «ενωτικό ψηφοδέλτιο» που κατεβαίνει στο συνέδριο, ο συνδικαλιστικός αυτός συρφετός επιχειρεί να εγκλωβίσει στις επιδιώξεις του τίμιους συνδικαλιστές και να συγκρατήσει διαρροές αντιπροσώπων, που τα τρία τελευταία χρόνια διαπίστωσαν τη μεγάλη βελτίωση στη λειτουργία και δράση του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας.

Από τις δράσεις και τις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν από το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας

Αυτοί που ηγούνται είναι γνωστοί στους εργαζόμενους της περιοχής για τα λόγια και τα έργα τους... Ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

Οργιο νοθείας: Η πρόεδρος του «Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Γραφείων Εύβοιας» (Ελ. Υφαντή), μέλος της απερχόμενης διοίκησης του Εργατικού Κέντρου και εκ νέου υποψήφια. Πρόκειται για σωματείο που έκανε εκλογές με την ενεργή συμμετοχή της εργοδοσίας, με τη στήριξη τοπικού βιομήχανου και υποψήφιου βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ, με φερόμενους ως ψηφίσαντες που έχουν υποβάλει μήνυση αφού ποτέ δεν ψήφισαν, με αισχρή εκμετάλλευση μεταναστών στήνοντας εκλογές σε χώρο λατρείας, χωρίς κάλπη και βάζοντάς τους να υπογράφουν απλώς σε μία κατάσταση ψηφισάντων. Πρόκειται για Σωματείο μάλιστα που δεν νομιμοποιήθηκε από το συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Σωματείο - «φάντασμα», χωρίς καμία δράση, που δεν έχει εκδώσει ούτε μία ανακοίνωση.

Προϋπηρεσία στη στήριξη της εργοδοσίας: Η πρόεδρος του σωματείου των Ναυπηγείων (Μ. Παπανικολάου), γνωστή για τις υπηρεσίες της στη Διοίκηση των Ναυπηγείων, τόσο που έφτασε σε σημείο να συγκαλύπτει εργατικό δυστύχημα στα ναυπηγεία και να απαγορεύει την ενημέρωση του Εργατικού Κέντρου για το τραγικό γεγονός.

Πρόκειται για αυτές τις δυνάμεις που το προηγούμενο διάστημα έβαζαν εμπόδια στη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, ακόμα και για αυτές που αφορούσαν το έγκλημα στα Τέμπη. Που λοιδορούσαν αγώνες και διεκδικήσεις εργαζομένων και σωματείων σε χώρους δουλειάς, όπως τη μεγάλη απεργία στο πτηνοσφαγείο της HQF (ΜΙΜΙΚΟΣ) του ομίλου Φιλίππου. Ενώ χαρακτήριζαν «παπάτζα» τον ηρωικό αγώνα των εργαζομένων και του λαού της βόρειας Εύβοιας μετά την καταστροφική πυρκαγιά, που γέννησε το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Είναι αυτοί που μοναδική έγνοια είχαν να συκοφαντήσουν τους εκλεγμένους της «Αγωνιστικής Συνεργασίας», να καλλιεργήσουν τον συμβιβασμό και τη μοιρολατρία ότι με τους αγώνες δεν γίνεται τίποτα και να παραπέμψουν την επίλυση των προβλημάτων σε έναν άλλον κυβερνητικό συσχετισμό. Το τελευταίο διάστημα έχουν καταφύγει σε ωμό αντικομμουνισμό, επιθέσεις, οργανωμένη επίθεση ενάντια στους εκλεγμένους με την «Αγωνιστική Συνεργασία».

Ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με συνδικαλιστές της «Αγωνιστικής Συνεργασίας» που στο προηγούμενο συνέδριο αναδείχτηκε πρώτη δύναμη στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου.

Ο απερχόμενος πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, Αντώνης Κούκουρας, επισήμανε για την κρισιμότητα της μάχης του συνεδρίου:

«Αυτό που κρίνεται στο αυριανό συνέδριο είναι αν θα έχουμε Εργατικό Κέντρο αγωνιστικό, διεκδικητικό μπροστά στα δύσκολα που ζούμε και που δυστυχώς θα γίνουν χειρότερα. Με βάση αυτό, καλούμε να καθορίσει τη στάση του κάθε τίμιος αγωνιστής αντιπρόσωπος στο αυριανό συνέδριο.

Η στήριξη της πολεμικής οικονομίας, τα αυξημένα κρατικά πλεονάσματα, η τεράστια χρηματοδότηση στο ΝΑΤΟ και τα εξοπλιστικά προγράμματα απαιτούν νέες θυσίες για τον λαό, για να εξασφαλιστούν τα κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μέσα σε αυτή την κατάσταση η εργοδοσία ξεσαλώνει στους χώρους δουλειάς καταπατώντας μέτρα προστασίας και ασφάλειας, ενισχύοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Απέναντι σε όλα αυτά στήριγμα θα είναι ένα αγωνιστικό, διεκδικητικό Εργατικό Κέντρο. Γιατί ασπίδα προστασίας των εργαζομένων είναι οι αγώνες, η συλλογική μας δράση, η διεκδίκηση και η ενότητά μας πως δεν θα κάνουμε καμία θυσία για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, τους ανταγωνισμούς, τους εμπορικούς και στρατιωτικούς τους πολέμους.

Η πείρα από την προηγούμενη θητεία μας στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου είναι ένα δείγμα γραφής των αγωνιστών συνδικαλιστών της "Αγωνιστικής Συνεργασίας", παρά το ότι ο συσχετισμός στο ΔΣ δεν ήταν ευνοϊκός. Ορισμένα παραδείγματα της συμβολής τους στη δράση του ΕΚΕ:

Μαζικοποιήθηκαν σωματεία, νέα σωματεία ιδρύθηκαν. Εγινε προσπάθεια να μεγαλώσει η συλλογικότητα, να βρεθεί το ΕΚ κοντά στα Σωματεία, με δεκάδες συσκέψεις Σωματείων και φορέων, με περιοδείες σε χώρους δουλειάς, ομιλίες σε διαλείμματα και Γενικές Συνελεύσεις. Στήριξε ολόπλευρα και αταλάντευτα τον ηρωικό αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, στήριξε και συντόνισε αγώνες Σωματείων για υπογραφή ΣΣΕ (HQF Μιμίκος, Αγροζωή, Κελαϊδίτης ΕΠΕ, Eviop Tempo, Club Med). Οργάνωσε κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις για ειδικότερα προβλήματα χώρων και κλάδων δουλειάς (Ρετσινάδες, ΔΕΥΑΧ, Avramar, Ξενοδοχοϋπάλληλοι, Ιδιωτικοί Υπάλληλοι, ΔΕΔΔΗΕ, Επισιτισμός, Ναυπηγεία Μαντουδίου, ΤΕΡΝΑ - Λευκόλιθοι, μετανάστες κ.ά.). Πραγματοποίησε παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις για εργοδοτικά εγκλήματα (SABO, Ναυπηγεία, δασεργάτες, Σκλαβενίτης, διανομείς κ.ά.), αλλά και για τις συνθήκες Υγιεινής και Ασφάλειας (εργοτάξιο πρώην Τσιμέντων Χαλκίδας, θερμική καταπόνηση των εργαζομένων). Δυνάμωσε την αλληλεγγύη, με κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και συσκέψεις ενάντια σε πλειστηριασμούς και διακοπές ρεύματος, για την Υγεία και την Παιδεία. Στήριξε τους αγώνες των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων. Λειτούργησε το Λαϊκό Φροντιστήριο το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 90 μαθητές. Οργάνωσε συναυλίες Αλληλεγγύης (για τον Βαγγέλης Σ., για κτιριακά σχολείων). Συγκέντρωσε υλική βοήθεια για τους σεισμοπαθείς Τουρκίας - Συρίας, για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας. Εξέφρασε την αλληλεγγύη ενάντια σε συνδικαλιστικές διώξεις (Νοσοκομείο, εκπαιδευτικοί, Eurodrip κ.ά.). Πραγματοποίησε κινητοποιήσεις ενάντια στη σφαγή στην Παλαιστίνη και στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους. Οργανώθηκαν μερικές από τις μαζικότερες απεργιακές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων.

Αυτή η προσπάθεια δεν ήταν ανεμπόδιστη. Ενόχλησε κύρια τις δυνάμεις της μεγάλης εργοδοσίας, αφού πλέον δεν είχαν το Εργατικό Κέντρο ως στήριγμα όπως είχαν συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Στην ίδια ρότα, συνδικαλιστές που ηγούνται στους συνδυασμούς του "ΕΜΕΙΣ-Σ" και των "Ανεξάρτητων Συνεργαζόμενων" και τώρα κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο, επιδίωξαν να βάλουν εμπόδια στην αγωνιστική δράση του Εργατικού Κέντρου. Αλλωστε, έχουν πείρα, αφού, έχοντας για πάνω από μια δεκαετία την ευθύνη της λειτουργίας του, το κράτησαν μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, "κλειστό" την περίοδο της πανδημίας, άφαντο στις μεγάλες πυρκαγιές και πλημμύρες της Εύβοιας».

Καταλήγοντας ο Αντώνης Κούκουρας απευθύνει κάλεσμα στους εργαζόμενους της περιοχής να δώσουν δύναμη στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους, απομονώνοντας τα τσιράκια της εργοδοσίας και δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την «Αγωνιστική Συνεργασία».

«Κανένας εργαζόμενος δεν έχει θέση δίπλα στις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να μην επιτρέψουμε να γίνει το Εργατικό Κέντρο μεσάζοντας των μεγαλοεργοδοτών και των συμφερόντων τους, φορέας της μοιρολατρίας.

Τα Συνδικάτα και τα Εργατικά Κέντρα είναι των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών. Για να κερδίσουμε εμείς πρέπει να χάσουν αυτοί. Εχουμε βαθιά πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης, στη δύναμη της οργάνωσης και του αγώνα της. Η ελπίδα βρίσκεται στον δρόμο της αναμέτρησης με τις κυβερνήσεις και τη μεγάλη εργοδοσία, όχι στις "λύσεις" από "τα πάνω".

Με το μάτι στραμμένο στην επόμενη ημέρα και τους αγώνες που είναι ανάγκη να αναπτυχθούν στα δύσκολα που έρχονται, καλούμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή και εργαζόμενο, παρά τις όποιες επιμέρους επιφυλάξεις και προβληματισμούς, να στηρίξει την "Αγωνιστική Συνεργασία". Να πορευτούμε ενωμένοι ώστε να πολλαπλασιαστούν τα αγωνιστικά βήματα του Εργατικού Κέντρου. Ολοι μαζί στον αγώνα μπορούμε να τα καταφέρουμε για δουλειά με δικαιώματα, για τη ζωή που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας».

«Εμείς οι ρετσινάδες και δασεργάτες της Βόρειας Εύβοιας τα τελευταία χρόνια έχουμε πικρή αλλά και θετική, ελπιδοφόρα πείρα», αναφέρει από την πλευρά του ο Μπάμπης Τσιβίκας, πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών Εύβοιας και υποψήφιος για τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου με το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συνεργασίας». Και συμπληρώνει:

«Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια το 2021, γνωρίσαμε μια πρωτοφανή και μεγαλειώδη λαϊκή αλληλεγγύη και στήριξη. Κι όμως η τότε πλειοψηφία στη διοίκηση ήταν άφαντη. Αφαντη όταν κάηκε η Βόρεια Εύβοια και οι ρετσινάδες και δασεργάτες ξεκληριστήκαμε, άφαντη από τον μεγάλο αγώνα που δώσαμε για να ζήσουμε στον τόπο μας, από την τεράστια και συγκινητική αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε. Καμιά - δυο φορές εμφανίστηκαν όπως το συνηθίζουν, για selfie. Εκφραση της αλληλεγγύης τους; Μία παλέτα νερά. Και αυτή όχι στο σωματείο των ρετσινάδων που πρωτοστατούσε στην οργάνωση της αλληλεγγύης, αλλά στον δήμο! Εφτασαν μάλιστα χωρίς ντροπή να κοροϊδεύουν εμάς και τον αγώνα μας.

Αντίθετα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που και τότε και τώρα συγκροτούν το ψηφοδέλτιο της "Αγωνιστικής Συνεργασίας" ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό μας, ενώ αρκετοί έδωσαν και τη μάχη με τις φλόγες. Κυριολεκτικά μετακόμισαν στη Βόρεια Εύβοια και ήταν εδώ μέρα - νύχτα. Μπήκαν μπροστά στην οργάνωση και έκφραση αλληλεγγύης, ήταν καθημερινά στο "στέκια αλληλεγγύης και αγώνα" στη Στροφυλιά και την Ιστιαία, στήριξαν με κάθε τρόπο τα μεγάλα συλλαλητήρια και της συναυλίες αλληλεγγύης στη Βόρεια Εύβοια, αλλά και την κάθοδο των πληγέντων στην Αθήνα. Αυτοί οι αγώνες έδωσαν νέα πνοή στα σωματεία και στη συνέχεια της δράσης. Δυνάμωσαν τα σωματεία με νέα μέλη και δημιουργήθηκαν νέα σωματεία, οργανώθηκε η κοινή δράση με αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, τον λαό της περιοχής.

Με την αλλαγή στη διοίκηση στο Εργατικό Κέντρο, γνωρίσαμε τι σημαίνει να έχεις Εργατικό Κέντρο στήριγμα στα σωματεία και τους αγώνες. Για αυτό και για κάθε τίμιο συνδικαλιστή και εργάτη το Σάββατο δεν πρέπει να υπάρχει δίλημμα. Η επιλογή είναι μια, να στηρίξει και να ενώσει τις δυνάμεις του με την "Αγωνιστική Συσπείρωση"».

«Οι εργαζόμενοι στον κλάδο των τροφίμων και ποτών στην περιοχή της Εύβοιας μπορούν να βγάλουν πλούσια συμπεράσματα μέσα από τους αγώνες που έδωσαν τα τελευταία χρόνια», σημειώνει από την πλευρά του ο Γιάννης Τζαβάρας, πρόεδρος του Συνδικάτου Τροφίμων και Ποτών Εύβοιας, και προσθέτει:

«Εχουν πλέον ξεκάθαρο το ποιος χλεύαζε τις διεκδικήσεις και τους αγώνες τους και τους κουνούσε το δάχτυλο. Ποιος στάθηκε απέναντι στην πολυήμερη απεργία στον "Μιμίκο", ποιος απαξίωνε τις κατακτήσεις του σωματείου στην "Κελαϊδίτης ΕΠΕ", ποιος απουσίαζε από την κοινή διεκδίκηση σωματείων του κλάδου για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οπως επίσης ξέρουν καλά ποιος στάθηκε δίπλα τους, ποιος στήριξε τον συντονισμό και την οργάνωση των διεκδικήσεων, ποιος συνέβαλε να δυναμώσει η συλλογική οργάνωση στους χώρους δουλειάς της περιοχής, ποιος ήταν στις πύλες των εργοστασίων από τα ξημερώματα στις απεργίες και ποιοι περίμεναν δήθεν ειδική πρόσκληση. Ποιος συνέβαλε να αναδειχθούν τα προβλήματα των εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης που εργάζονται στην περιοχή και μια σειρά άλλα ζητήματα, να οργανωθεί η αλληλεγγύη σε συναδέλφους μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο των τροφίμων και ποτών, αλλά και σε κάθε χώρο δουλειάς στην Εύβοια, έχουν πλέον πολύτιμη πείρα για να δουν τη διαφορά και το τι σημαίνει ένα Εργατικό Κέντρο να είναι πραγματικά αποκούμπι και όπλο των εργατών και των σωματείων τους και εργαλείο εκφυλισμού, εξαγοράς συνειδήσεων και εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εργοδοσίας».