ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ωμή παραμόρφωση της πραγματικότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τρεις από τις θεωρούμενες πρωτοκλασάτες (όλες φιλοκυβερνητικές) εφημερίδες της χώρας μας, τα «Νέα», το «Βήμα» και η «Ελευθεροτυπία», είχαν χτες τον ίδιο πρωτοσέλιδο τίτλο. Τις εξαγγελίες Χριστοδουλάκη για αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τις περιπτώσεις κληρονομίας και γονικής παροχής πρώτης κατοικίας. Αυτό είδαν, ως πρωτεύον και κύριο, τα συγκροτήματα του Λαμπράκη και του Τεγόπουλου, από την ομιλία Χριστοδουλάκη. Το μέγα σκάνδαλο της απαλλαγής από τους φόρους κληρονομίας και γονικής παροχής των αποτιμωμένων σε τρισ. δραχμές μετοχών των Ανώνυμων Εταιριών το κατάπιαν. Οπως κατάπιαν και τον εξοστρακισμό της φορολογίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ή, ακόμα και την προκλητικότατη δήλωση Χριστοδουλάκη προς τους «εμιγκρέδες» του ελληνικού κεφαλαίου, να έλθουν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα με τους ίδιους όρους, που τα έχουν στο εξωτερικό.

«Δουλιά», βέβαια, των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων να επιχειρούν το αποκοίμισμα και τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, μετατρέποντας το μείζον σε ελάσσον και τούμπαλιν. Και δουλιά δική μας, όμως, να τα καταγγείλουμε σαν παράγοντες αλλοτρίωσης της συνείδησης των εργαζόμενων και ωμής παραμόρφωσης της πραγματικότητας.

Το λάθος...

Τι είπε ο Κ. Σημίτης εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου μετά τη συνάντηση με τον Κ. Στεφανόπουλο; Απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους ξεκίνησε τις δηλώσεις του ως εξής: «Κυρίες και κύριοι, σήμερα ενημέρωσα τον πρωθυπουργό...»..;!

Οταν αντιλήφθηκε τι είπε - και αφού του ξέφυγε ένα «οχ» -επανέλαβε από την αρχή τη δήλωση, διορθώνοντας φυσικά ότι δεν ενημέρωσε τον... πρωθυπουργό, αλλά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αραγε, σε τι να οφείλεται το λάθος του πρωθυπουργού. Μήπως, ένεκα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ, θα ήθελε πλέον να ομιλεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Οι καταστροφείς

«Πράγματι, τον δρόμο της καταστροφής άνοιξε ο "εκσυγχρονισμός" του παλιού Καραμανλή, που χρίστηκε "Εθνάρχης" από την προπαγάνδα κι ας ήταν κατ' ουσίαν ολετήρ (Καταστροφή σημαίνει να μαζέψεις τη μισή Ελλάδα στην Αθήνα και να την κλείσεις στα φαιά κελιά του τσιμέντου, του αλουμίνιου και της φτήνιας). Μετά πήρε τη σκυτάλη η χούντα της αφασίας, που παρέδωσε ημιθανές το Λεκανοπέδιο στη μεταπολίτευση του "μεταποιημένου" Καραμανλή.

Εντάξει: Δεξιοί και "μαύροι" και άσχετοι, που ξερίζωσαν τραμ και προοπτικές, ήταν αυτοί που κυβέρνησαν μέχρι το '81. Αλλά και οι αγλαοί της "Αλλαγής", που κυβέρνησαν ίσαμε είκοσι χρόνια από τότε, τι στο διάολο έκαναν; Πού είναι το φρένο στην ασυδοσία του τσιμέντου και του κέρδους; Πού είναι τα σχέδια και ο προγραμματισμός; Πού είναι τα έργα; Οι απαντήσεις κρύβονται ντροπιασμένες στα ημίμετρα, στις ματαιωμένες προσπάθειες των πρώτων ετών και στο ασύδοτο καθεστώς, που ίδρυσαν τα αυθαίρετα σ' όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς, οι οιστρηλατημένοι της "Αλλαγής" όχι μόνο συνέχισαν την ολέθρια πρακτική των προκατόχων, αλλά την... εκσυγχρόνισαν, γεμίζοντας την Ελλάδα με μικρές ανυπόφορες Αθήνες.

Το χαρακωμένο χώμα και οι καθημαγμένες πόλεις των αυθαιρέτων, της μαγκιάς και της απελπισίας είναι σήμα κατατεθέν αβελτηρίας και πολιτικής μυωπίας, κυνισμού και κουτοπονηριάς (...Τι άλλο είναι η προεκλογικών σκοπιμοτήτων δυναμική νομιμοποίησης των αυθαιρέτων;). Γι' αυτό και υψώνεται περίοπτη η συμπεριφορά του Συμβουλίου της Επικρατείας (Ε΄ Τμήμα). Διότι επιχειρεί να αναχαιτίσει την ύβριν. Θα υπερισχύσουν οι καιροσκόποι και ο λαϊκισμός;». Του Γ. Τριάντη, από τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία».

Δε φοβάται «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο, δήλωσε χτες ο Κ. Σημίτης. Διαφορετικά, όμως, τα έλεγε προχτές ο - και αρμόδιος - υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου. Καταλαβαίνουμε ότι κρύβονται μπόλικες σκοπιμότητες - και ψηφοθηρικές - πίσω από τις τοποθετήσεις αυτές, αλλά, μόλις καταλήξουν σε ενιαία εκτίμηση, ως κυβέρνηση, ας μας ενημερώσουν...

Αίσχος!

Αγριο ξύλο

στο λιμάνι,

ξύλο ο νους σου

να τα χάνει,

ξύλο έπεσε πολύ

με «εκ των άνω»

εντολή!

* * *

ΜΑΤ τσακίσαν

τους εργάτες,

τους λιανίσαν

πόδια, πλάτες,

τους ξαπλώσαν

καταγή,

γιατί ήταν απεργοί!

* * *

Αγριο ξύλο,

μπαμ και κάτω,

λίγο, λίγο

πιάνουν πάτο

και ζητούν, παρακαλώ,

ψήφο πάλι απ' το λαό!

* * *

Αγριο ξύλο

στο κεφάλι

μπας και κάμψουνε

την πάλη,

τι κανείς πλέον

να πει;

αίσχος, γιούχα

και ντροπή!

Ο οίστρος

Ταξικό μίσος των καπιταλιστών

Ο ταξικός πόλεμος, κυβέρνησης, βιομηχάνων εφοπλιστών είναι εδώ. Ολοι αυτοί έχουν «πετάξει την προβιά» του κοινωνικού εταίρου, που φοράνε στο διαβόητο «κοινωνικό διάλογο» με τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και δείχνουν ωμά το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλιστή και το ταξικό τους μίσος. Το λιμάνι του Πειραιά ήταν χτες ο χώρος όπου συγκεντρώθηκαν οι πιο επίλεκτες δυνάμεις της κρατικής κατασταλτικής μηχανής ενάντια στους «εχθρούς», τους αγωνιζόμενους εργάτες. Η κυβέρνηση επιστράτευσε το Λιμενικό, τους βατραχανθρώπους, ασφαλίτες και άλλους «φουσκωτούς», προκειμένου τα πλοία των εφοπλιστών αφεντικών της να φύγουν, έστω και χωρίς επιβάτες. Ωμή βία, ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί και συλλήψεις συνδικαλιστών ήταν το βάρβαρο έργο τους. Επιδίωξή τους, να τσακίσουν τους ναυτεργάτες που υπερασπίζονταν το δικαίωμα στην απεργία, συσπειρωμένοι γύρω από τα ταξικά σωματεία των μηχανικών και των θερμαστολαδάδων, ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Και αποδείχνεται περίτρανα ότι η «δημοκρατία τους» σταματά εκεί που απειλούνται τα συμφέροντά τους, γι' αυτό είναι στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου.

Αυτή η ωμή κρατική βία και καταστολή είναι το μόνο μέσο που έχει μείνει στην κυβέρνηση και την πλουτοκρατία για την επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία και Πρόνοια, σε όλους τους τομείς, όταν αναπτύσσεται ο ταξικός αγώνας των εργατών. Η απαίτηση των καπιταλιστών, οι εργάτες με πολύ χειρότερους όρους να πωλούν την εργατική τους δύναμη, χρειάζεται το βούρδουλα. Το διογκούμενο εργατικό κίνημα, με μπροστάρη τις ταξικές δυνάμεις, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έχει ανησυχήσει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές.

Βλέπουν ότι όσο και αν αξιοποιούν τους δικούς τους συνδικαλιστές, με τους «εθνικούς κοινωνικούς διαλόγους» και τις «εθνικές συμφωνίες», οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα ριζοσπαστικοποιούνται, χειραφετούνται, αποκτούν μέσα από την πείρα των αγώνων συνείδηση της ταξικής τους θέσης και οργανώνουν την πάλη τους. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν και γι' αυτό καταφεύγουν στη βία και την τρομοκρατία.

Οι εργαζόμενοι, όπως το έδειξαν ξανά χτες στις 52 πόλεις που οργάνωσαν μαχητικά συλλαλητήρια ενάντια στην αντιασφαλιστική κυβερνητική επέλαση, αλλά και στο πρώτο λιμάνι της χώρας με την έκφραση της πιο πλατιάς αλληλεγγύης τους στους απεργούς ναυτεργάτες, έχουν μόνο ένα δρόμο να τραβήξουν. Τη συσπείρωση και την πάλη, το δυνάμωμα των σωματείων τους, τη δουλιά εργάτη τον εργάτη, νέο το νέο, για να πυκνώσουν οι γραμμές του μετώπου, αυτών που συγκρούονται κάθε μέρα με την αντιλαϊκή πολιτική. Για να περάσουν από την αντίσταση στην αντεπίθεση και την επιβολή τελικά του δικού τους δίκιου. Να υποχρεώσουν κράτος και εργοδοσία να πληρώσουν όσα χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία, να διευρυνθούν τα κοινωνικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα. Οι ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται θα είναι και σκληρές και μακρόχρονες. Απαιτούν μεγαλύτερη οργάνωση, αποφασιστικότητα και συντονισμό όλων των εργαζομένων. Τα μηνύματα των αγώνων που αναπτύσσονται είναι αισιόδοξα και δίνουν τη ρότα που πρέπει να ακολουθηθεί. Η κρατική βία των κυβερνώντων να σπάσει τα μούτρα της πάνω στο ρωμαλέο εργατικό κίνημα. Το μπορούμε.