Συνεχίζουμε σήμερα με το δεύτερο και τελευταίο μέρος της αναφοράς μας στα προβλήματα της Αχαφιας, υποσχόμενοι να επανέλθουμε σύντομα μια και είναι αδύνατο να τα εξαντλήσουμε σε δυο σημειώματα.

Το κέντρο της πόλης

Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, ότι το κέντρο της Πάτρας σε μεγάλο βαθμό πλήττεται από τη συνηθισμένη (;) ηχορύπανση των μεγαλουπόλεων. Παράλληλα, η ατμοσφαιρική ρύπανση που προέρχεται από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και τις βιομηχανικές δραστηριότητες είναι κάτι παραπάνω από διακριτή. Είναι γνωστό ότι από το λιμάνι της Πάτρας διέρχονται όλα τα αυτοκίνητα από και προς την Ανατολική Πελοπόννησο. Μετρήσεις που έγιναν από το Σύλλογο Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος έδειξαν υψηλή συσχέτιση μεταξύ ηχορύπανσης και αυτών των μετακινήσεων. Οπως επίσης και των καυσαερίων. Πριν λίγα χρόνια γνωστός πανεπιστημιακός σε επίσημη επιστημονική ανακοίνωση είχε αναφέρει τα πολύ υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα των κατοίκων του κέντρου της πόλης από την υπάρχουσα ρύπανση! Από τότε μέχρι σήμερα όχι μόνο τίποτα δε βελτιώθηκε, αλλά, αντίθετα, η κατάσταση χειροτέρεψε. Αλλες μελέτες έχουν δείξει την ύπαρξη και φωτοχημικού νέφους. Κι από μέτρα; Αυτά ανακοινώνονται κάθε φορά που έχουμε εκλογές (πολιτικές ή δημοτικές) και ξεχνιούνται αμέσως μετά, για να ασχοληθούν αυτοί που έχουν αναλάβει εργολαβικά τη διαχείριση της εξουσίας (... ελέω εκλογικού συστήματος) σε εξωραϊσμούς και έργα βιτρίνας. Και στην περίπτωση αυτή η Οικολογική Ομάδα του ΚΚΕ Αχαφιας έχει καταθέσει τις προτάσεις της που περιληπτικά μπορούν να συνοψιστούν στις παρακάτω:

- Κατασκευή δυο περιμετρικών δρόμων που θα αποσυμφορήσουν την Πάτρα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, συμβάλλοντας παράλληλα στην περιβαλλοντική αναβάθμιση της πόλης με τη μεγάλη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων που θα επιφέρουν.

- Δημιουργία οδών ταχείας διακίνησης από και προς το λιμάνι, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός και η ατμοσφαιρική επιβάρυνση.

- Εγκατάσταση σύγχρονου δικτύου ελέγχου ατμοσφαιρικών ρύπων και ηχορύπανσης, έτσι ώστε να λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα, όταν έχουν φτάσει οριακά σημεία ρύπανσης με την παράλληλη ενημέρωση των κατοίκων.

- Τέλος, θα πρέπει να αυξηθούν οι χώροι αναψυχής και πράσινου, για να εξισορροπηθούν οι υπάρχουσες οικολογικές αρνητικές συνέπειες σε βάρος των κατοίκων.

Το έλος της Αγυιάς

Μόλις πέντε χιλιόμετρα βορειανατολικά της Πάτρας σε μια έκταση 139 στρεμμάτων βρίσκεται το έλος της Αγυιάς. Το μεγαλύτερο ποσοστό του καταλαμβάνεται από αμιγή φυτοκοινωνία καλαμιώνων και είναι ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες υγρότοπους της Αχαφιας. Αν και μικρός ο εν λόγω υγρότοπος περιλαμβάνει 83 είδη ορνιθοπανίδας, από τα οποία τα 18 είναι προστατευόμενα (σ. σ Οδηγία 79/409). Εξι είδη ερωδιών, τρία είδη πάπιας, άλλα τόσα αρπαχτικών και άλλα πολλά συνθέτουν τον πλούσιο πληθυσμό του έλους που το κάνει κάτι παραπάνω από σημαντικό. Και με δεδομένο ότι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι πληθυσμοί των πουλιών των υγροτόπων στη Μεσόγειο έχουν μειωθεί κατά 50% οφείλουμε να τον κρατήσουμε ως κόρην οφθαλμού. Αμεσα απαιτείται να οριοθετηθεί ο υγρότοπος, έτσι ώστε να καθοριστεί η έκτασή του, με την ταυτόχρονη σήμανσή του για εύκολη αναγνώριση και αποτροπή μπαζωμάτων. Επίσης, πρέπει να κατοχυρωθεί νομοθετικά ως ζώνη οικιστικού ελέγχου για να εμποδιστούν οι διάφοροι αναπτυξιομανείς κυβερνώντες (και ιδιώτες) θιασώτες του πολιτισμού του μπετόν και των πάσης φύσεως εργολαβιών. Η νομοθετική κατοχύρωση μπορεί να γίνει και με την ανακήρυξη της Αγυιάς ως καταφύγιο θηραμάτων. Η δεύτερη λύση ίσως να είναι η προσφορότερη, γιατί με τον τρόπο αυτό θα απαγορευτεί και το κυνήγι και θα προστατευτούν, τόσο τα μεταναστευτικά πουλιά, όσο και οι μόνιμοι πληθυσμοί. Οι καλαμιώνες επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν σοβαρότερα, έτσι ώστε η κατάλληλη διαχείρισή τους να δημιουργήσει υδάτινους χώρους υποδοχής και άλλων πουλιών. Επίσης, ο καθαρισμός από τα μπάζα και η διαμόρφωση ειδικών διαδρόμων μπορεί να φιλοξενεί μικρούς μαθητές στα πλαίσια μαθημάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Ολα τα παραπάνω θα πρέπει να συνοδευτούν με την ενημέρωση των κατοίκων για τη σπουδαιότητα των υγροτόπων, έτσι ώστε να γίνει δική τους υπόθεση η διάσωση τέτοιων περιοχών. Κάτι που είναι δεδομένο σε γειτονικές χώρες όπως λ.χ. η Ιταλία. Ο δήμος Πάτρας προσανατολιζόταν για επεμβάσεις στην Αγυιά και ήδη προκήρυξε μελέτη διαμόρφωσης. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί η εμπειρία από παρόμοιες μελέτες - έργα σε άλλους νομούς της χώρας είναι αρνητική. Οχι έργα για τα έργα. Και οι περιβαλλοντικές μελέτες να είναι σοβαρές και όχι τυπικές. Η σε ανύποπτο χρόνο δήλωση από την πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ότι "δε θα υπάρξει τσιμεντοποίηση" είναι κατ' αρχήν θετική, αλλά πρέπει να συνοδευτεί με όλα όσα περιγράφηκαν παραπάνω.

Βουραϊκός - ύδρευση - νεοκλασικά

Αν και μακριά από την καθημερινή ζωή της Πάτρας ο Βουραϊκός κινδυνεύει με καταστροφή, λόγω της ανάπτυξης και των υφιστάμενων πιέσεων να αποτελέσει χώρο υποδοχής λυμάτων, έστω και προσωρινά. Με πλούσια βιοκοινωνία φυτικών και ζωικών οργανισμών στην πανίδα του οποίου συμπεριλαμβάνονται ορισμένα σπάνια είδη όπως ο χρυσαετός και η κερκινέζα θα πρέπει να ανακηρυχτεί ως Μνημείο Φύσης, κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα από το Υπουργείο Γεωργίας. Προς αυτή την κατεύθυνση πιέζουν περιβαλλοντικές ομάδες από τα Καλάβρυτα, την Πάτρα, την Αιγιαλεία χωρίς μέχρι σήμερα να καταφέρουν να κάμψουν τη γραφειοκρατική παχυδερμία. Ας γυρίσουμε πάλι στην πόλη της Πάτρας και τα προβλήματα ύδρευσης που πέρα όλων των άλλων υπάρχει ακόμα ανοιχτό το πρόβλημα της αντικατάστασης των αμιαντοσωληνώσεων που αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την υγεία των κατοίκων. Δεν πάει πολύς καιρός που διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα είδαν το φως της δημοσιότητας, κείμενα για τη σχέση αμίαντου - καρκίνου. Αρα η αντικατάσταση των σωληνώσεων πρέπει να γίνει σύντομα. Η Πάτρα όπως είναι γνωστό υπήρξε επίκεντρο ενός σεισμού πριν λίγο διάστημα, με αποτέλεσμα πολλά νεοκλασικά κτίρια να καταστραφούν. Θα πρέπει το σύνολό τους να ανακατασκευαστεί, έτσι ώστε ούτε η φυσιογνωμία της πόλης να χαθεί, ούτε οι πολυκατοικίες να αντικαταστήσουν κτίσματα που είναι πραγματικό κόσμημα για την πόλη, στα πλαίσια της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου και σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος.