Eurokinissi

Κατά τα άλλα η ανεκδιήγητη υπουργός υποστήριξε ότι το νομοσχέδιό της φέρνει διατάξεις ενισχυτικές των εργαζομένων και δεν καταλαβαίνει το αίτημα για απόσυρσή του. Αναμηρύκασε ξανά και ξανά τα ίδια ρηχά επιχειρήματα προς υπεράσπιση της αποκτήνωσης, φτάνοντας στο σημείο να λέει με θράσος πως «καλύτερη απάντηση» στις καταγγελίες του γεγονότος ότι οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε αρένες θανάτου είναι πως σύμφωνα με μια αρχή της σάπιας ΕΕ η Ελλάδα είναι «3η καλύτερη» σε μια λίστα της φρίκης για τα εργατικά «ατυχήματα», τα οποία βεβαίως στην Ελλάδα δεν καταγράφονται πλήρως.

Είχε προηγηθεί στην ίδια γραμμή κακοποίησης της πραγματικότητας ο ειδικός αγορητής της ΝΔ Στ. Παπασωτηρίου, που περιέγραψε με ρόδινα χρώματα την κατάσταση στην αγορά εργασίας, υποστηρίζοντας ότι η ΝΔ πέτυχε χαμηλότερη ανεργία (με τη γνωστή «συνταγή» της εκτόξευσης της ευελιξίας), μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές (για τους εργοδότες που μεγαλώνουν τις τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία), καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας (αφού «νόμιμα» πλέον ξηλώθηκαν τα εργατικά δικαιώματα) και αύξηση αποδοχών μισθωτών στα χαρτιά, γιατί στην πραγματικότητα οι ονομαστικοί μισθοί που βρίσκονται πίσω και από το 2011, δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Και μετά απ' όλα αυτά ο Παπασωτηρίου ισχυρίστηκε πως «αυτή είναι κοινωνική πολιτική στην πράξη»...

Κατά τα άλλα στη χτεσινή συζήτηση ξεχώρισε και ο συνωστισμός στον ρόλο του ...πεφτοσυννεφάκια, όταν το ένα μετά το άλλο τα κόμματα του κεφαλαίου επιχείρησαν να αντιπαρατεθούν παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο σαν να προέκυψε από παρθενογένεση, σπρώχνοντας κάτω απ' το χαλί τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισαν την Οδηγία 88/2003 σε υλοποίηση της οποίας έρχεται το νομοσχέδιο - έκτρωμα, αλλά και για το γεγονός ότι αυτό πατάει σε σειρά νόμων με τους οποίους οι αστικές κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων πελέκησαν τον σταθερό εργάσιμο χρόνο, γενίκευσαν τις ευέλικτες μορφές εργασίας και τσάκισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μάλιστα ορισμένοι απ' αυτούς ψηφίστηκαν απ' όλους, για παράδειγμα, ένα μεγάλο μέρος του νόμου Χατζηδάκη ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και από τον τότε ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.

Στο φόντο αυτής της σύμπλευσης που τους καθιστά συνυπεύθυνους απέναντι στους εργαζόμενους της χώρας, έπαιξαν χτες τα ρέστα τους, επιχειρώντας να εμφανιστούν σαν υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ο Π. Χρηστίδης, ειδικός αγορητής του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρήθηκε ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει ζούγκλα στην αγορά εργασίας, αράδιασε μια σειρά στατιστικά για να επιβεβαιώσει τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι, ενώ επιχείρησε να εμφανίσει την κατάσταση αυτή σαν ελληνική ανορθογραφία με ευθύνη της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι η κατεύθυνση της ΕΕ είναι να καλύπτονται κατά 80% οι εργαζόμενοι από ΣΣΕ και πως η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι η ενίσχυση των ΣΣΕ, αφού «πρόοδος δεν είναι να ζεις για να δουλεύεις, είναι να δουλεύεις για να ζεις» όπως προκλητικά κατέληξε.

Στο ίδιο πνεύμα ο ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Γαβρήλος, ο οποίος ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου, που το είδε σαν συνέχεια των νόμων Βρούτση, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, όχι όμως αυτών του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα λεγόμενά του... ενίσχυσε και τους εργαζόμενους και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Η ειδική αγορήτρια της Νέας Αριστεράς Εφη Αχτσιόγλου μίλησε κι αυτή για εμβάθυνση της πολιτικής της ΝΔ και των προηγούμενων νόμων των Βρούτση, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, σαν η αντεργατική επίθεση να ξεκίνησε με τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης. Επιχείρησε και αυτή να παρουσιάσει τη χώρα σαν παρέκκλιση μιας ευρωενωσιακής κανονικότητας όπου τάχα οι εργαζόμενοι ευημερούν. «Οι Ελληνες δουλεύουν περισσότερο και αμείβονται λιγότερο» ανέφερε.

Βέβαια η Εφη Αχτσιόγλου ήταν υπουργός της κυβέρνησης που με εγκύκλιο κατάργησε την υποχρεωτικότητα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, ενώ διατήρησε τους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πέρασαν νόμο, πιστό αντίγραφο της Οδηγίας 88/2003, για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, στρώνοντας το έδαφος για ό,τι ακολούθησε μετά.

Από την Ελληνική Λύση η Μαρία Αθανασίου έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για τον κίνδυνο στον οποίο περιέρχεται η ελληνική οικογένεια, ενώ συστηματικά στην ομιλία της επιχείρησε να φορτώσει την ευθύνη του νομοσχεδίου σε κάποιους κακόπιστους εργοδότες με παράλογες απαιτήσεις, αλλά και τις συνέπειες της υλοποίησής του πάλι σε κακόπιστους εργοδότες, αφήνοντας να αιωρείται η εντύπωση ότι υπάρχουν και καλόπιστοι εργοδότες που δεν θα επωφεληθούν της ευκαιρίας που τους παρέχεται για ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Από τη Νίκη ο Τ. Οικονομόπουλος ζήτησε την απόσυρσή του με ευχολόγια περί «αλληλοσεβασμού»... των αναγκών των κοινωνικών εταίρων, διαμαρτυρόμενος για τον κίνδυνο να απωλέσουν ανταγωνιστικότητα οι επιχειρήσεις αν οι εργαζόμενοι γίνουν εχθρικοί απέναντί τους.

Τέλος ο Σπ. Μπιμπίλας από την Πλεύση Ελευθερίας διαμαρτυρήθηκε πως «αντί να ενισχύσουμε τον κοινωνικό διάλογο τον αποδυναμώνουμε» και πως η κυβέρνηση παρέχει λιγότερη προστασία στον εργαζόμενο και περισσότερη ισχύ στον εργοδότη.

Τι βρήκε να πει; Οτι τάχα «πάρα πολλές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που κατατίθενται στο υπουργείο προς κύρωση προβλέπουν περισσότερες ώρες εργασίας». Και επέμεινε με αυθάδεια ότι «τις υπογράφουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ζητάνε να δουλεύουν έξι μέρες, επτά μέρες».

Για άλλη μια φορά βέβαια η υπουργός αποφεύγει να μιλήσει για την ουσία, ότι οι μισθοί είναι στον πάτο και η ακρίβεια στα ύψη. Αυτό παίρνει ως δεδομένο η κυβέρνηση για να «πουλήσει» μέχρι και ως ..εξυπηρέτηση των εργαζομένων τη νομιμοποίηση της δουλειάς «από νύχτα σε νύχτα».

Στην ουσία η επιμονή αυτή της Κεραμέως αποτελεί μια ξεκάθαρη παραδοχή από την κυβέρνηση ότι εν έτει 2025, με τους ομίλους να καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας, οι εργαζόμενοι δεν θα ζουν με έναν μισθό 8ώρου!

Τα ερωτήματα λοιπόν που αποφεύγει να απαντήσει η υπουργός είναι αμείλικτα:

- Ποιος εργαζόμενος θα κυνηγούσε να εργάζεται αμέτρητες υπερωρίες, νυχτερινά και αργίες αν ο μισθός από το κανονικό 8ωρο του έφτανε για να ζει αξιοπρεπώς;

- Υπάρχει εργαζόμενος που δεν θέλει να δουλεύει τις λιγότερες δυνατές ώρες, σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της τεχνολογίας, και να μπορεί έτσι να καλύπτει τις ανάγκες του και να έχει ελεύθερο χρόνο;

Ομως εδώ υπάρχει και μία ακόμα βαριά λαθροχειρία: Η υπουργός ξέρει καλά ότι οι ΣΣΕ που επικαλείται και «ζητούν περισσότερες ώρες και μέρες εργασίας» δεν υπογράφονται από τους εργαζόμενους, αλλά από τα τσιράκια των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Από τους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές, που σαν «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στο εργατικό κίνημα αναλαμβάνουν να κάνουν πράξη τις αξιώσεις της εργοδοσίας. Δηλαδή πρώτα η κυβέρνηση, η εργοδοσία και τα άλλα αστικά κόμματα ξαμολάνε τα κομματικά - συνδικαλιστικά τους στελέχη να προωθούν τέτοιες επαίσχυντες ΣΣΕ, και μετά έρχονται υπουργοί όπως η Κεραμέως και τις επικαλούνται στη Βουλή!

Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η Τοπική Κλαδική ΣΣΕ που έχει υπογραφεί για λογαριασμό των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου, με τριετή διάρκεια μάλιστα. Η ΣΣΕ αυτή εφαρμόζει στο ακέραιο ακόμα και τις «παρεκκλίσεις» της ευρωενωσιακής Οδηγίας 88/2003, επιτρέποντας στην εργοδοσία να επιβάλλει μέχρι και σπαστό 16ωρο στο ίδιο 24ωρο!

Αυτή η ΣΣΕ υπογράφεται από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές στη διοίκηση του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου και τους εργοδότες της Ρόδου.

Γι' αυτήν τη ΣΣΕ ο Χρήστος Κατσώτης, βουλευτής του ΚΚΕ, ρώτησε στη Βουλή την υπουργό Εργασίας αν είναι νόμιμη ή παράνομη, και εκείνη απάντησε ότι ...επισήμως είναι παράνομη! Και μόλις μία μέρα μετά, πάλι στη Βουλή, επικαλούνταν Συλλογικές Συμβάσεις σαν αυτή, την «παράνομη»!

Η υπουργός θα πρέπει να απαντήσει και στο εξής: Αν πράγματι η ΣΣΕ της Ρόδου είναι παράνομη, επομένως κι άλλες παρόμοιες Συμβάσεις είναι παράνομες, τότε γιατί τη μοστράρει στο site του το υπουργείο Εργασίας (https://ypergasias.gov.gr/xenodochoypallilon-rodou/), έστω κι αν δεν την έχει εγκρίνει, γνωρίζοντας ότι είναι παράνομη; Γιατί την έχει αναρτημένη από τον Ιούλη του 2025, και τι έχει κάνει για να αντιμετωπίσει την παρανομία αυτή;

Από πού όμως παίρνει τέτοια φόρα η κυβέρνηση για να εξαπολύει αυτές τις χυδαιότητες; Από το γεγονός ότι η περιβόητη «παρέκκλιση» από την 11ωρη ανάπαυση, δηλαδή για ωράρια σαν τα παραπάνω, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μέσα από την κλαδική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που έχει τη σφραγίδα της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας (ΠΟΕΕΤ). Με άρθρα που επαναλαμβάνονται σε κάθε νέα Σύμβαση, το 8ωρο γίνεται 9ωρο και τα ρεπό μετατρέπονται σε μέρες δουλειάς. Οσον αφορά το 5ήμερο, η απαράδεκτη αυτή κλαδική Σύμβαση περιλαμβάνει άρθρα που το ενταφιάζουν, στο όνομα της «εποχικότητας» και του «αυξημένου φόρτου εργασίας». Πρόκειται για Συμβάσεις οι οποίες έχουν την υπογραφή των συνδικαλιστών που πλειοψηφούν στη διοίκηση της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΕΤ), δηλαδή των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ, που συνεργάζονται στενά με αυτές της ΔΑΚΕ με στόχο να μετατρέπονται οι εργοδοτικές αξιώσεις σε άρθρα των Συλλογικών Συμβάσεων.

«Κατρακύλα και ξεπεσμός!», είναι το σχόλιο που κάνει το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής για τους ισχυρισμούς της Κεραμέως στη Βουλή.

Οπως τονίζει, το σίγουρο είναι ότι «αυτές οι προτάσεις βγαίνουν όντως από στόματα σωματείων και συνδικαλιστών, που έβαλαν όντως την τζίφρα τους για να παραδώσουν το 5ήμερο - 8ωρο και την 11ωρη ξεκούραση, όπως αυτοί στην κλαδική των ξενοδοχοϋπαλλήλων και στην Τοπική Σύμβαση του κλάδου στη Ρόδο.

Η Κεραμέως προφανώς φωτογραφίζει τους συνδικαλιστές της διοίκησης της Ομοσπονδίας μας, καθώς και τον πρόεδρό της. Τους θέτουμε λοιπόν υπόλογους και θα έπρεπε να ντρέπονται.

Πλέον όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτοί οι λεγόμενοι συνδικαλιστές δεν μπορούν να εκπροσωπούν εργαζόμενους, πρέπει να φύγουν από αυτές τις θέσεις άμεσα».