Χτες, δε, συνεχίστηκαν οι δηλώσεις «θετικής υποδοχής» της απόφασης του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, με αποκορύφωμα την σημειολογικής αξίας κοινή έξοδο των Λαλιώτη - Τσοχατζόπουλου, από τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους φωτογράφους να απαθανατίσουν τη στιγμή της «κοινής πορείας»... Παράλληλα, στους υπόλοιπους «πρωτοκλασάτους» που χαιρέτισαν την υποψηφιότητα Λαλιώτη, χτες προστέθηκε και η Β. Παπανδρέου, η οποία μίλησε για «θετική εξέλιξη» που «θα προσφέρει στην ανανέωση και στην ενδυνάμωση» του ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικότερη, πάντως, της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ και στο επιτελείο Λαλιώτη, είναι φράση υπουργού που τυγχάνει και στενός φίλος του ΥΠΕΧΩΔΕ: «Κανείς δε διαφωνεί με την απόφαση Λαλιώτη, αλλά κι αν διαφωνεί, ποιος έχει το κουράγιο να το πει;»...

Από την πλευρά τους, συνεργάτες του πρωθυπουργού επέμεναν χτες ότι η εξέλιξη διευκολύνει τον Κ. Σημίτη και προέβλεπαν ότι η επικράτησή του στο συνέδριο θα είναι, πλέον, πιο άνετη από ό,τι το 1999. Δεν έκρυβαν, πάντως, ότι ο όλος σχεδιασμός συνιστά από δω και πέρα «προετοιμασία για τις ερχόμενες εκλογές».

Θα πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι παρά την εικόνα «γενικής αποδοχής», με την οποία εμφανίζεται η υποψηφιότητα Λαλιώτη, δε λείπουν οι... παραφωνίες.

Ας σημειωθεί ότι χτες, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας, οι Α. Τσοχατζόπουλος - Β. Παπανδρέου είχαν κοινό γεύμα, όπου στο τετ-α-τετ προφανώς εξέτασαν το «μενού» των προδιαγραφόμενων εξελίξεων.

Παράλληλα, αιχμές άφησε ο Α. Κοτσακάς, ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί ο υπουργός επέλεξε να ανακοινώσει την υποψηφιότητα από το συγκρότημα Λαμπράκη και όχι στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, κάποιες πλευρές θέλησαν να αφήσουν ανοιχτό και το ενδεχόμενο δεύτερης υποψηφιότητας για τη θέση του γραμματέα, ενώ κάποιοι φρόντισαν να διαρρεύσουν ότι «πιέσεις» να διεκδικήσει τη θέση γραμματέα, δέχεται, όπως έλεγαν, και ο Χ. Παπουτσής...

Ο Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον Κύπριο ομόλογό του Ιωάννη Κασουλίδη, επανέλαβε ότι το Κυπριακό παραμένει πρώτη προτεραιότητα στην εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης και ότι η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων περνά μέσα από τη λύση του προβλήματος. Αργά ή γρήγορα, είπε, το Κυπριακό είτε θα ενώσει τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, είτε θα τους χωρίσει.

Απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για την ελληνοτουρκική προσέγγιση, ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι μέσα από αυτήν έχει αναδειχτεί μια πολύ σημαντική πτυχή, υπάρχουν κοινά συμφέροντα και προοπτικές ειρηνικής συμβίωσης. Είπε ακόμη ότι η πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, αλλά και σε σχέση με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, έχει αναβαθμίσει το Κυπριακό, το οποίο τώρα βρίσκεται στα πρώτα θέματα της ημερήσιας διάταξης τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών, όσο και της ΕΕ.

Στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το ζεμπέκικο που χόρεψε υπό τα χειροκροτήματα του Ισμαήλ Τζεμ, ο Γ. Παπανδρέου ευχήθηκε πολύ σύντομα να είναι σε θέση να μπορεί να περπατήσει από τη μια άκρη στην άλλη σε μια ελεύθερη Κύπρο και χωρίς την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων. Τότε, πρόσθεσε, όλοι νομίζω ότι θα χορέψουμε.

Εξάλλου, ο υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης δήλωσε ότι οι διαβεβαιώσεις που έχει η κυβέρνηση είναι ότι οι συνομιλίες θα αρχίσουν από εκεί που είχαν σταματήσει το Νοέμβρη του 2000. Διαφορετικά, είπε, η κυβέρνηση επιφυλάσσεται να απαντήσει εάν επιθυμεί να μπει σε ένα νέο διάλογο, ο οποίος θα στηρίζεται σε διαφορετική βάση και όχι στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Ξεκαθάρισε πάντως πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για επανάληψη των συνομιλιών και συνέστησε υπομονή μέχρι αύριο, οπότε και ολοκληρώνονται οι επαφές του Αλβάρο Ντε Σότο στο Κυπριακό.

Ο Ι. Κασουλίδης απέρριψε επίσης ισχυρισμούς Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου ότι η Κύπρος, βάσει της συνθήκης εγγύησης, δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ ή άλλου Οργανισμού.

Σε ό,τι αφορά τις παρατηρήσεις δημοσιογράφων ότι έχει ξεχαστεί η υπόθεση των Στροβιλίων από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου, ο Ι. Κασουλίδης υπενθύμισε τα δυο διαδοχικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών τα οποία καλούν την Τουρκία να αποχωρήσει από τα Στροβίλια και να αποκαταστήσει το «στάτους κβο», καθώς και την τελευταία έκθεση Μπους προς το Κογκρέσο στην οποία γίνεται αναφορά για αποχώρηση της Τουρκίας από τα Στροβίλια.

Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών θα επιστρέψει σήμερα στην Αθήνα, αφού προηγουμένως θα έχει συναντήσει και συνομιλήσει με το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου.

Σταθερή στις απόψεις και τις επιδιώξεις της, σχετικά με το θέμα των ταυτοτήτων, παραμένει η ιεραρχία της Εκκλησίας, όπως προκύπτει από τη χθεσινή ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά με τη νέα της σύνθεση. Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά στην απαίτηση της Εκκλησίας «να έχει λόγο στις αποφάσεις της Πολιτείας», καθαρή ομολογία των πολιτικών στοχεύσεων.

«Η Εκκλησία επιθυμεί να διαβεβαιώσει τα εκατομμύρια όσων υπέγραψαν, αλλά και όσους επιχειρούν να τους φιμώσουν, ότι σήμερα και για πάντα θα βρίσκονται μπροστά μας τα εκατομμύρια των υπογραφών», αναφέρεται στην ανακοίνωση. Επίσης, σημειώνεται ότι «η επαναλαμβανόμενη άποψη ότι το θέμα έκλεισε φανερώνει το μέγεθος της άγνοιας» και ότι «η συλλογή των υπογραφών συνιστά κορυφαίο δημοκρατικό γεγονός», σε μια προφανή απάντηση της Συνόδου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

«Δε ζητήσαμε ποτέ να επιβληθούμε επί της Πολιτείας. Ζητήσαμε να έχουμε λόγο στις αποφάσεις της. Ζητήσαμε να υπηρετήσουμε το Λαό μας... Η Εκκλησία εργάζεται για την απομάκρυνση κάθε τάσεως που θέλει να διακρίνει τα πολιτικά κόμματα σε εχθρικά και φιλικά προς την Εκκλησία και την Πίστη μας», σημειώνεται στην ανακοίνωση. Πάντως, η Σύνοδος επικρίνει την κυβέρνηση, γιατί επί ενάμιση χρόνο αρνείται να συναντηθεί με την Ιεραρχία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η χτεσινή απόφαση ελήφθη με ψήφους 11 προς 2. Διαφώνησαν οι μητροπολίτες Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος και Ιωαννίνων Θεόκλητος, ενώ ο μητροπολίτης Ζακύνθου σε ραδιοφωνική του συνέντευξη αμφισβήτησε την εγκυρότητα της διαδικασίας συλλογής των υπογραφών και του αποτελέσματος.

Συνάντηση με τους μητροπολίτες Καισαριανής Δανιήλ, Ναυπάκτου Ιερόθεο και Δημητριάδος Ιγνάτιο, είχε χτες ο υπουργός Παιδείας, Π. Ευθυμίου, οι οποίοι τον επισκέφτηκαν προκειμένου να του παραδώσουν το υπόμνημα της Εκκλησίας με τον αριθμό των υπογραφών που συγκεντρώθηκαν. Ο υπουργός Παιδείας σε δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά τη συνάντηση τόνισε ότι η κυβέρνηση είναι «ανοιχτή» προς συζήτηση για όλα τα άλλα θέματα πλην των ταυτοτήτων. «Το θέμα των ταυτοτήτων έχει κλείσει νομικά και κατά τη γνώμη μου ουσιαστικά», σημείωσε ο Π. Ευθυμίου, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί «το θέμα των ταυτοτήτων να μεταβάλλεται στο επίκεντρο των σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας».

Μάλιστα, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνάντησης του πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο, επισημαίνοντας ότι η συνάντηση αυτή θα μπορούσε να προπαρασκευαστεί από το υπουργείο Παιδείας με τους αρμόδιους ιεράρχες.

«Προφανώς η Μαίρη Ευαγγελοπούλου στην "καλύτερη" περίπτωση - για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς το δικό της ύφος - έχει άγνοια των γεγονότων.

Στο άρθρο της "Οι καιροί ου μενετοί" που δημοσιεύτηκε στην "Εποχή" (22/07/01) υποστήριξε ότι το ΚΚΕ, αρνούμενο την ύπαρξη άλλης αριστεράς, "οδηγήθηκε, δυστυχώς (και το είδαμε) σε τυχάρπαστες συνεργασίες, σε αναζήτηση προνομιακών συμμάχων με λαμπερό περίβλημα, αλλά που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ιδέες και το ήθος της αριστεράς..." Ανάλογες απόψεις, με τους ίδιους ωστόσο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, έχει εκφράσει στο παρελθόν και ο Μ. Κωστόπουλος».

Στη συνέχεια, αφού τονίζεται πως καλό θα ήταν να κατονομάζονταν ευθέως αυτοί οι «σύμμαχοι», οι συγγραφείς του άρθρου σημειώνουν:

«Η Μ. Ευαγγελοπούλου, ωστόσο, προχωράει ακόμα περισσότερο. Αναφέρεται, ανωνύμως κατά την προσφιλή τακτική των στελεχών της ΚΕΔΑ, και στις "ομάδες" που συνεργάστηκαν με το ΚΚΕ, όχι ως σύμμαχοι, αλλά προσφέροντάς του άλλοθι για τη μη ενωτική πολιτική του. Το επίμαχο σημείο του άρθρου αναφέρει, ότι η πολιτική του ΚΚΕ "στην καλύτερη" περίπτωση, οδηγεί (και αυτό το είδαμε) σε επιλεκτικές συνεργασίες με κάποια σχήματα, οι οποίες, είτε ως τέτοιες, είτε γιατί είναι εξαρχής ανειλικρινείς, καταλήγουν σε τραυματισμούς άλλων χώρων με την απόσπαση στελεχών ή ομάδων που λειτουργούν στη συνέχεια όχι ως σύμμαχοι, αλλά ως άλλοθι για όσους δε θέλουν πραγματικά την ενότητα δράσης της αριστεράς".

Η παράγραφος αυτή αναφέρεται, πέρα από κάθε αμφιβολία, στην Κομμουνιστική Ανανέωση. Και οφείλουμε, βέβαια, μια απάντηση.

Η Μ. Ευαγγελοπούλου είναι εμφανές ότι, στην "καλύτερη περίπτωση", δε γνωρίζει πως συγκροτήθηκε η "Συμπαράταξη για την Αθήνα". Η συμπαράταξη υπήρξε προϊόν συνεργασίας της δημοτικής κίνησης του ΚΚΕ, όχι με κάποια ανώνυμα "σχήματα", στα πλαίσια "επιλεκτικών συνεργασιών", αλλά με τις δημοτικές κινήσεις της ΑΚΟΑ και της Πράσινης Πολιτικής. Η Συμπαράταξη, υπό την ηγεσία του εξαίρετου, αλλά δυστυχώς πρόωρα χαμένου αγωνιστή Λ. Αυδή, αποτέλεσε την κύρια αριστερή απάντηση απέναντι τόσο στον εκπρόσωπο της συντηρητικής παράταξης Δ. Αβραμόπουλο όσο και στον κεντροαριστερό συνασπισμό της Μ. Δαμανάκη - στην απαράδεκτη δηλαδή συνεργασία του Συνασπισμού με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη - στις τελευταίες δημοτικές εκλογές».

Στη συνέχεια, αφού οι υπογράφοντες το άρθρο αναρωτιούνται αν είναι τυχαίο ότι το σύνολο των στελεχών της ΚΕΔΑ κρατά μέχρι σήμερα μια στάση εκκωφαντικής σιωπής απέναντι στο εγχείρημα της Συμπαράταξης και αν υπάρχει απόρριψη του εγχειρήματος της κεντροαριστεράς που εκφράστηκε με το συνδυασμό της Μ. Δαμανάκη, συνεχίζουν:

«Η Μ. Ευαγγελοπούλου αναφέρεται στο άρθρο της, εμμέσως πλην σαφώς, και στην Κομμουνιστική Ανανέωση υποστηρίζοντας ότι η "ανειλικρινής" συνεργασία του ΚΚΕ με την ΑΚΟΑ κατέληξε σε "τραυματισμούς" και σε "απόσπαση" (!) στελεχών από αυτή. Εδώ η αρθρογράφος είναι ως μη όφειλε βασιλικότερη του βασιλέως αφού αυτό το επιχείρημα δεν το επικαλέστηκαν - εκτός μιας εξαίρεσης - ούτε οι σύντροφοί μας - προς τιμήν τους βέβαια - της ΑΚΟΑ.

Ασφαλώς και υπήρξαν διαφορές στην πολιτική των συμμαχιών μέσα στα πλαίσια της ΑΚΟΑ. Και οι διαφορές αυτές, σε συνδυασμό με διάφορα προβλήματα εσωτερικής λειτουργίας, που δεν είναι της παρούσης, οδήγησαν στην αποχώρησή μας από την ΑΚΟΑ.

Στο παρελθόν δεκάδες ηγετικά στελέχη αποχώρησαν από το ΚΚΕεσ-ΑΑ, την πρόδρομο οργάνωση της ΑΚΟΑ, και προσχώρησαν στον Συνασπισμό και μάλιστα στα ηγετικά του κλιμάκια. Κανείς, όμως, από εμάς που παραμείναμε αρχικά στο ΚΚΕεσ-ΑΑ και στη συνέχεια στην ΑΚΟΑ, δε διανοήθηκε να απευθύνει στους συντρόφους αυτούς, τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που χωρίς αιδώ, χρησιμοποιεί η Μ. Ευαγγελοπούλου για την Κομμουνιστική Ανανέωση, και πολύ περισσότερο να κατηγορήσει γι' αυτές τις αποχωρήσεις τον Συνασπισμό. Πρόκειται για διαφορά κουλτούρας».

Ακολούθως, στο άρθρο γίνεται αναφορά στις θέσεις του ΚΚΕεσ - ΑΑ για τη συγκρότηση του τότε ενιαίου ΣΥΝ, κατά την περίοδο 88 - 89, αναφέροντας τις απόψεις του για το «Κοινό Πόρισμα» και την κυβέρνηση Τζαννετάκη και συνεχίζει:

«Το πλαίσιο της συνεργασίας (του ΚΚΕ με την Κομμουνιστική Ανανέωση στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές) - που εκτός των άλλων βασίστηκε στο σεβασμό του ενός για την ιστορία, την ιδεολογία και τη φυσιογνωμία του άλλου - ήταν το εξής: Η σαφής οριοθέτηση από τις συμφωνίες του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και της ΟΝΕ. Η πλήρης αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που κατεδαφίζει όλες τις κατακτήσεις στις εργασιακές σχέσεις, την Κοινωνική Ασφάλιση, τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, τις δημόσιες συγκοινωνίες και τη λαϊκή στέγη και οδηγεί στην ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και στις κοινωνίες των 2/3. Η καταδίκη της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης», της Pax Americana, των στρατιωτικών επεμβάσεων, των βομβαρδισμών, του βρώμικου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και του λεγόμενου Συμφώνου Σταθερότητας στα Βαλκάνια. Η κοινή απαίτηση για αποχώρηση όπως και για διάλυση του ΝΑΤΟ. Η πλήρης αντίθεσή μας ενάντια σε όλες τις εκδοχές της κεντροαριστερής συνδιαχείρισης, τόσο στην ιταλική εκδοχή, κυβέρνηση "Ελιάς", όσο και στη γαλλική, της κυβέρνησης της πληθυντικής Αριστεράς του Λ. Ζοσπέν.

Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι υπάρχει γενική συμφωνία στην ανάγκη δημιουργίας ενός Μετώπου - Μέτωπο Πολιτικών και Κοινωνικών δυνάμεων το αποκαλούμε εμείς - που εκτός του ότι θα αγωνίζεται ενάντια στις καταστροφικές συνέπειες της νεοφελελεύθερης καπιταλιστικής πολιτικής θα έχει σαν στόχο, όχι τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, αλλά την πάλη για εξουσία, την πάλη για την αλλαγή της κοινωνίας. Και το πλαίσιο αυτό αποτέλεσε τη βάση της "τυχάρπαστης" συνεργασίας μας με το ΚΚΕ.

Ασφαλώς, χρειάζεται διάλογος και κοινή δράση της Αριστεράς. Είναι φανερό όμως ότι ο διάλογος δεν μπορεί να ξεκινάει από "μηδενική" βάση και πολύ περισσότερο η κοινή δράση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς άξονες πολιτικής. Ωστόσο, για το διάλογο και την κοινή δράση, πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα υπάρχει μια αυστηρή προϋπόθεση: η οριοθέτηση από την κεντροαριστερά και η άρνηση συμμετοχής σε κυβερνήσεις «πληθυντικής» Αριστεράς. Και η οριοθέτηση αυτή αφορά όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη αλλά και το ΠΑΣΟΚ της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, τα ηγετικά στελέχη της οποίας συμμετέχουν και έχουν πλήρη ευθύνη για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Η οριοθέτηση αφορά επίσης και τα ευρωπαϊκά εγχειρήματα, όπως οι κυβερνήσεις Ντ' Αλέμα, Σρέντερ, Ζοσπέν...

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ο καθένας πρέπει τώρα με ειλικρίνεια και σαφήνεια να επιλέξει στρατόπεδο», καταλήγει το άρθρο.