Τεράστια είναι τα νέα προβλήματα που δημιουργούνται στα υπόγεια ύδατα της Αττικής από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των χωματερών, την υφαλμύρωση και την ανυπαρξία αποχετευτικών συστημάτων και βιολογικών καθαρισμών ακόμα και σε μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα. Τα ελάχιστα μεγάλα ποτάμια που έχουν απομείνει, ο Κηφισός, ο Ασωπός και άλλα, παράνομα ή νόμιμα, έχουν μετατραπεί σε οχετούς αποχέτευσης βιομηχανικών λυμάτων. Τα δίκτυα ύδρευσης πολλών πολεοδομικών συγκροτημάτων είναι απαρχαιωμένα, με αποτέλεσμα οι απώλειες να φθάνουν στο 40%, ενώ πολλά από αυτά είναι και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία επειδή έχουν σωλήνες αμιάντου.

Να σταματήσει το μακροχρόνιο φαινόμενο περιοχές της Αττικής να εξυπηρετούνται από ιδιωτικά δίκτυα ύδρευσης και αρκετές να πληρώνουν πανάκριβα το νερό.

Διεκδικούμε:

1. Την επεξεργασία ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής, που θα αφορά στην έρευνα, στη χρήση, στην προστασία, στις χρήσεις και στην ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της επικράτειας και κατά υδατικό διαμέρισμα, όλες τις διαστάσεις του νερού (φυσικές, οικονομικές, τεχνικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές) και τη μεταξύ τους δυναμική.

2. Την προστασία όλων των δασών της Αττικής, και σε όλη βεβαίως την Ελλάδα, την αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων και την εκτέλεση από τις κρατικές υπηρεσίες των απαιτούμενων όρων ορεινής υδρονομίας για να εμπλουτιστούν οι υδροφορείς, να αποτραπούν οι πλημμύρες και οι διαβρώσεις εδαφών.

3. Την αναβάθμιση και προστασία όλων των υδροφόρων από αστικά και βιομηχανικά λύματα και την κατάργηση του ΠΔ της χούντας που χαρακτηρίζει τον Ασωπό αγωγό παροχέτευσης επεξεργασμένων λυμάτων εργοστασίων.

4. Τη χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών για την αποσκλήρυνση των υφάλμυρων υδάτων και την αφαλάτωση για την εξασφάλιση των αυξανόμενων υδατικών αναγκών της Αττικής.

5. Τον εκσυγχρονισμό των δικτύων ύδρευσης και την ένταξή τους στην κρατική ΕΥΔΑΠ, η οποία θα έχει ευθύνη διαχείρισης όλων των υδατικών πόρων της Αττικής.

Γενικότερα, σε πανελλαδικό επίπεδο, διεκδικούμε:

1. Τη δημιουργία ενός διαφορετικού, από το υπάρχον, θεσμικού πλαισίου που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσικό πόρο που ανήκει στο λαό.

2. Σχεδιασμό και υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής που θα αυξήσουν τη διαθεσιμότητα των υδατικών πόρων.

3. Καθορισμένες χρήσεις για τους υδάτινους πόρους με βάση τις λαϊκές και αναπτυξιακές ανάγκες και δυνατότητες της χώρας, μακριά από τις δεσμεύσεις και εξαρτήσεις που επιβάλλει η ΕΕ και το συμφέρον του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

4. Συνολική διαχείριση των λεκανών απορροής των χειμάρρων και δασοτεχνικά - φυτοτεχνικά έργα σε όλη την υδρολογική λεκάνη. Αντιμετώπιση του χειμαρρικού προβλήματος της χώρας με αποτροπή της διάβρωσης και της συνολικής διευθέτησης των χειμάρρων.

5. Μέτρα προστασίας του νερού με μέτρα ορθολογικής χρήσης των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.

6. Αμεση αντιμετώπιση των απωλειών από τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης. Κατάλληλη μέθοδος άρδευσης κατά καλλιέργεια.

7. Προστασία των δασών και αναδασώσεις που ευνοούν τη συγκράτηση των νερών για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα.

8. Κατασκευή μεγάλων έργων στις περιοχές που έχει εξαντληθεί ο υπόγειος και επιφανειακός υδροφόρος ορίζοντας στις αγροτικές περιοχές, αλλά και σε αστικές. Εκτός από τα μεγάλα έργα συγκέντρωσης και διάθεσης νερού να γίνουν μικρότερα αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα.

Στην Αττική το συγκοινωνιακό σύστημα είναι ανεπαρκές, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Είναι πανάκριβο, αντιπαραγωγικό και αναχρονιστικό στο σχεδιασμό και τα μέσα.

Ο σχεδιασμός μεταπολεμικά έδωσε στην πράξη προτεραιότητα στο αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης και δευτερευόντως στο λεωφορείο μαζικής μεταφοράς, σε βάρος π.χ. του μετρό και καθόρισε την όξυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος στη συνέχεια. Είναι γεγονός ότι γίνονται έργα (οδικές αρτηρίες, ανισόπεδοι κόμβοι, μετρό, τραμ, κλπ.), τα οποία ανταποκρίνονται, όχι όμως ολοκληρωμένα, στις οξυμένες λαϊκές ανάγκες. Τα όποια συγκοινωνιακά έργα στην Αττική λόγω της προτεραιότητας που δίνεται στα οδικά έργα, ο σχεδιασμός, ο τρόπος διαχείρισής τους, όχι μόνο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την υπάρχουσα κυκλοφοριακή συμφόρηση, αλλά δημιουργούν νέες δυσλειτουργίες. Η δήθεν επίλυση του κυκλοφοριακού προωθείται με εισπρακτικού τύπου μέσα όπως είναι η επιβολή διοδίων για την είσοδο σε κάποια περιοχή.

Διεκδικούμε:

1. Υπηρεσίες αστικών συγκοινωνιών δημόσιες με κοινωνικό χαρακτήρα λειτουργίας, που να σχεδιάζονται με κριτήριο τη λειτουργία των πόλεων. Να μην υπάρχει καμιά ανάμειξη ιδιωτικού χαρακτήρα. Ολος ο σχεδιασμός του ενιαίου δημόσιου φορέα αστικών συγκοινωνιών να είναι τμήμα του ενιαίου φορέα που αφορά το σύνολο των μέσων μεταφοράς. Σκοπός είναι να επιτευχθεί (όχι με διοικητικά μέσα, αλλά με την άνεση που θα διασφαλίζουν τα δημόσια μέσα μεταφοράς) η περιορισμένη χρήση του ΙΧ, με βάση τις πραγματικές ανάγκες και όχι τις ανάγκες που δημιουργεί το κακό συγκοινωνιακό δίκτυο και γενικότερα οι σύγχρονες εργασιακές σχέσεις με την παράταση του ωραρίου, τη μερική απασχόληση και το σχεδιασμό να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.

2. Να διασφαλίζεται η μελετημένη πυκνότητα δρομολογίων στο χώρο και στο χρόνο, η ταχύτητα, η άνεση, η ασφάλεια.

3. Να υπάρχει ενιαίο κόμιστρο, φθηνό. Να καταργηθούν τα διόδια στην Αττική οδό, δωρεάν μετακίνηση για τους εργαζόμενους το πρωί.

4. Να γίνουν ειδικές ρυθμίσεις σχετικά με τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

5. Μέτρα για την ποιότητα, συντήρηση και κατασκευή οδών και βελτίωση της οδικής ασφάλειας.

6. Εφαρμογή συστήματος κυκλοφοριακής αγωγής.