ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Νοέμβρη 2001
Σελ. /32
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Θύτες και θύματα της παγκοσμιοποίησης

Η δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση του συγγράμματος της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, μετά την ταχύτατη εξάντληση της πρώτης, με το χαρακτηριστικό προσδιοριστικό τίτλο «Συνωμοτική παγκοσμιοποίηση» - (εκδόσεις, «Παπαζήση», σελ. 679), αποκτά εξαιρετικά επίκαιρη αξία για το πλήθος των οικονομικών στοιχείων και την επιστημονική τους ανάλυση. Γιατί αποκαλύπτει τους μηχανισμούς εκμετάλλευσης και τα δεινά που σωρεύονται και συνδέονται και με αυτόν τον ίδιο τον τρομοπόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και οι συμμέτοχοι στους βομβαρδισμούς αμάχων, εφαρμόζοντας τη στυγνή ιμπεριαλιστική πολιτική επικυριαρχίας, «με άλλα μέσα».

Το εξαιρετικά επίκαιρο και πρωτοποριακό αυτό επιστημονικό έργο, εκτός από το πλήθος των στοιχείων, χαρακτηρίζεται - όπως τόνισε η σ. Αλέκα Παπαρήγα, από την εντιμότητα του πνευματικού ανθρώπου - και την ανταπόκρισή του στο χρέος - να αποκαλύψει, να καυτηριάσει, να καταγγείλει τους θύτες και να υπερασπιστεί τα θύματα.

Αποτελεί γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση συγκεντρώνει, ιδιαίτερα κατά το τελευταίο διάστημα, διαφορετικές ερμηνείες, ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και τη μεθοδευμένη παραπληροφόρηση, ως τα όρια απόκρυψης και στρέβλωσης της ωμής πραγματικότητας.

Αντίθετα, η Μ.Δ. δεν αφήνει το έργο της στατικό και απόμακρο από τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις και τις βαρύτατες αρνητικές επιπτώσεις στον κοινωνικό πολιτικό και πολιτιστικό τομέα. Και τις δραματικές ανατροπές θεσμοθετημένων αρχών και κοινωνικών κατακτήσεων, σε μια σαφώς διαφαινόμενη περίοδο κρίσεων, αντιθέσεων - στα όρια της ύφεσης - όπως και των συνακόλουθων συγκρούσεων, με ταξικά χαρακτηριστικά, τα οποία αφορούν και στην «καθ' ημάς» ελληνική πραγματικότητα.

Και δε διστάζει να καταγγείλει με παρρησία: «Δεν πιστεύω ότι το φρικιαστικό συμβάν της 11ης Σεπτέμβρη υπήρξε έμπνευση ενός παρανοϊκού φανατικού ηγέτη του Ισλάμ, αλλά, αντίθετα ότι ήταν αποτέλεσμα ταυτόχρονης έκρηξης πολλαπλών εστιών του παγκόσμιου ηφαιστείου που τα τελευταία χρόνια έβραζε με βαθμούς υψηλής επικινδυνότητας...».


Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ


Δ. ΓΛΗΝΟΥ: «Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»
Η γεωπολιτική άποψη

«Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης»

(Α' Μέρος)

Ολες οι θεωρίες και οι απόψεις, που εξετάσαμε ως τόρα, δε μας οδήγησαν σε βάσιμα και θετικά πορίσματα. Ούτε μας έδωκαν τα πραγματικά, τα πρωταρχικά αίτια που δημιουργούν τον πόλεμο σ' όλους τους καιρούς και σ' όλους τους τόπους, ούτε μας έδειξαν ένα δρόμο, που θα μπορούσε να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην οριστική της απολύτρωση από τη μεγάλη τούτη συμφορά.

Δεν εξαντλήθηκαν όμως ακόμη οι βαριατσιόνες απάνω στο θέμα. Πριν να μπούμε στην τελευταίαν άποψη, έχουμε να κοιτάξουμε ακόμη τη γεωπολιτική θεωρία του πολέμου, που περισσότερο απ' όλες τις παραπάνω έχει την αξίωση να στηριχτεί σε αντικειμενικά δεδομένα και να θεωρηθεί για επιστημονική.

Η γεωπολιτική, ένας νεώτατος επιστημονικός κλάδος, που πηγάζει από τις γεωγραφικές και ιδιαίτερα τις ανθρωπογεωγραφικές έρευνες, επιδιώκει να εξηγήσει όλη την ανθρώπινη ιστορία και τη διαμόρφωση της ανθρώπινης ζωής προπάντων από τις συνθήκες του φυσικού περίκοσμου, που μέσα σ' αυτόν ζει ο άνθρωπος.

Πώς οι συνθήκες του φυσικού περίκοσμου επηρεάζουν βαθιά τη ζωή όλων των οργανισμών, που ζούνε μέσα σ' αυτό, είτε φυτά είνε είτε ζώα, είνε ένα πόρισμα διαπιστωμένο της βιολογικής έρευνας. Ολος ο αγώνας για την ύπαρξη γίνεται ανάλογα με τις συνθήκες αυτές, που κάθε αλλαγή τους έχει βαθιά αποτελέσματα στη ζωή των ενόργανων όντων, και η ανθρώπινη λοιπόν ζωή στις συνθήκες του γεωφυσικού περίγυρου χρωστάει όχι μόνο τη διαμόρφωση των φυλών, παρά και όλες τις σημαντικές αλλαγές, που έγιναν στη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας απάνω στη γη, σύμφωνα με τούτη τη θεωρία.

Μελετώντας τη μορφή, που έχει μια χώρα (βουνά, κάμπους, κοιλάδες), τα νερά (θάλασσες, πηγές, ποτάμια, λίμνες), τη βλάστηση (δάση, στέππες, βοσκές, βλάστηση καρποφόρα), το ζωικό περίγυρο (άγρια ζώα, κυνήγι, ήμερα ζώα, ψάρια), τη σύσταση που έχει το έδαφος και το υπέδαφος (πέτρα, χώμα, μέταλλα, κάρβουνο, πετρέλαιο κλπ.), την ατμοσφαιρική κατάσταση και τη μετεωρολογία κάθε τόπου, τους φυσικούς δρόμους ή τα εμπόδια της συγκοινωνίας (κάμποι, στενά, βουνά, ποτάμια, θάλασσες), έχουμε μπροστά μας το σύνολο από τις βασικότατες συνθήκες που διαμορφώσανε και διαμορφώνουνε τη ζωή των ανθρώπων.

Ο άνθρωπος κινημένος από το ένστιχτο της ζωής και τις ανάγκες, που δημιουργιούνται για τη διατήρηση και την αναπαραγωγή της, δένεται και είνε εξαρτημένος στενά από το περίγυρο, όπου και μόνο μπορεί να βρει τα μέσα για να ικανοποιεί τις ανάγκες του.

Μα και η ίδια η σωματική και η ψυχική διάπλαση του ανθρώπου επηρεάζεται βαθιά από τις συνθήκες του φυσικού περίγυρου, που δημιουργούνε τις βασικότατες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους λαούς. Ευνοϊκές συνθήκες φυσικού περίγυρου τραβάνε τους ανθρώπους να μείνουνε σ' αυτό, να μονιμοποιήσουνε την κατοχή τους, να διώξουν εκείνους, που αδιάκοπα έρχουνται προς τις καλύτερες συνθήκες. Κακές συνθήκες του φυσικού περίγυρου αποδιώχνουνε τους ανθρώπους, τους αναγκάζουν να μετακινηθούν ομαδικά και ν' αναζητήσουν αλλού καλύτερους όρους ζωής.

Μα και οι δρόμοι της μετακίνησης αυτής καθορίζουνται πάλι από τις φυσικές συνθήκες. Ψηλά βουνά, θάλασσες πλατιές είνε εμπόδια, κάμποι, ποτάμια, στενές θάλασσες είνε δρόμοι μετακίνησης. Ετσι η ιστορία της ανθρωπότητας ακολουθεί καταπόδι αυτές τις φυσικές συνθήκες. Γι' αυτό ορισμένες χώρες συγκεντρώσανε στην ιστορική πορεία μεγάλο πλήθος από ανθρώπους, έγιναν κέντρα πολιτισμού και άλλες έμειναν μακριά από το θέατρο της ανθρώπινης ιστορίας.

Γεωπολιτικές συνθήκες έξηγούν λ.χ. τη διαμόρφωση του ασσυριακού, του βαβυλωνιακού, του αιγυπτιακού πολιτισμού, τις προαιώνιες και αδιάκοπες μετακίνησες των λαών από την Ασία προς την Ευρώπη, τη συγκέντρωση γύρω από τη Μεσόγεια θάλασσα, την ανάπτυξη γύρω απ' αυτήν όλων των μεγάλων πολιτισμών της αρχαιότητας. Γεωπολιτικές συνθήκες εξηγούν και τον κινέζικο και τον ιντιάνικο πολιτισμό και γενικά όλη την ανθρώπινη ιστορία και στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα και στους νεώτερους χρόνους.

Σύμφωνα με τη γεωπολιτική θεωρία, οι πόλεμοι είνε ένα απαραίτητο επακόλουθο από την κίνηση των ανθρώπων γύρω από τις γεωπολιτικές συνθήκες. Και για να μείνουμε στο σήμερα, που μας ενδιαφέρει άμεσα, γεωπολιτικοί λόγοι καθορίσανε στους τελευταίους αιώνες την εμποροβιομηχανική και τη ναυτική εξέλιξη και την εξόρμηση της Αγγλίας προς την ανατολική Ασία, την Αφρική και την Αυστραλία και την Αμερική, το ξάπλωμα της Γαλλίας στη βόρεια και κεντρική Αφρική και στην Ινδοκίνα και οι ίδιες συνθήκες σπρώχνουνε την Ιταλία να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο και να ιδρύσει ένα αφρικανικό imperium.

Κι οι γεωπολιτικές συνθήκες οδηγούν αναγκαστικά σήμερα στις συγκρούσεις που προετοιμάζουνται.

(Την Τρίτη το Β' μέρος)



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ