ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΑΣΟΚ

Εν αναμονή της «νέας» κυβέρνησης

Ενα απίστευτο σκηνικό έχει στηθεί τις τελευταίες ώρες, με τα τηλέφωνα στα δημοσιογραφικά γραφεία να χτυπούν ακατάπαυστα και στην άλλη γραμμή να ακούγεται ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κύριος τάδε, που θεώρησε σκόπιμο να ...ενημερώσει και, μάλιστα, αυτοπροσώπως (!) τον Τύπο, ότι θα συμπεριληφθεί «σίγουρα» στην κυβέρνηση που συγκροτεί ο Κ. Σημίτης. Ετσι, βλέποντας το όνομά τους να συμπεριλαμβάνεται στα σενάρια με θέμα τους προς υπουργοποίηση «αστέρες του εκσυγχρονισμού», θεωρούν πολλοί ότι δίνουν «πόντους» στην υποψηφιότητά τους για την απόκτηση μιας ...καρέκλας.

Κάπως έτσι, λοιπόν, περνούν οι ώρες από το βράδυ των εκλογών, με τους «υπουργοποιήσιμους» να διεκδικούν μια θέση γύρω από το τραπέζι με τις υπουργικές καρέκλες και κάπως έτσι θα συνεχιστούν, μέχρι να ανακοινώσει ο πρωθυπουργός τη σύνθεση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου. Ανακοίνωση, στην οποία θα προβεί ίσως σήμερα το απόγευμα, χωρίς να αποκλείεται ότι το τελικό σχήμα θα οριστικοποιηθεί το πρωί της Πέμπτης, οπότε και θα ακολουθήσει η ορκωμοσία της κυβέρνησης.

Σενάρια επί σεναρίων

Στο μεταξύ, τα σενάρια της «ονοματολογίας» αυξάνουν και πληθύνονται. Σενάρια, που αφορούν στο ποιος υπουργός παραμένει στη θέση του (εδώ εντάσσονται όλοι σχεδόν οι «πρωτοκλασάτοι»), ποιος μετακινείται σε άλλο υπουργικό θώκο από εκείνον που κατείχε, σενάρια για το ποιος επανακάμπτει (περιπτώσεις Πάγκαλου, Παπαδόπουλου), αλλά και το ποιος θα επιλεγεί να καταλάβει κάποιο πόστο υφυπουργού, ώστε να ικανοποιηθεί το ...σύνθημα της «ανανέωσης», όπως το έταξε ο Κ. Σημίτης (εδώ «παίζουν» τα ονόματα Λοβέρδος, Βούγιας, Ευθυμίου κ.ά.). Επίσης ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο «δομικών αλλαγών», που αφορούν στο χωρισμό υπουργείων ή την ενσωμάτωση άλλων και την κατάργησή τους ως αυτοτελών τομέων κυβερνητικής πολιτικής.

Κύκλος συναντήσεων

Παράλληλα με τη σεναριολογία, ο πρωθυπουργός εγκαινίασε χτες κύκλο συναντήσεων με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που εξερχόμενα από το Μαξίμου δήλωναν ότι η συνάντηση με τον Κ. Σημίτη αφορούσε το πρόγραμμα της κυβέρνησης, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα αφορούσε τη διαπραγμάτευση για το ποια υπουργική καρέκλα θα καταλάβουν. Σ' αυτόν το χτεσινό κύκλο, ο πρωθυπουργός είδε τους Β. Παπανδρέου, Γ. Παπαντωνίου, Κ. Σκανδαλίδη, Ε. Βενιζέλο, Απ. Κακλαμάνη (προορίζεται να επανέλθει στη θέση του προέδρου της Βουλής), ενώ αναμενόταν και η συνάντηση με τον Α. Τσοχατζόπουλο.

Τεχνητή η «ειδυλλιακή» εικόνα

Εν αναμονή της ανακοίνωσης της νέας κυβέρνησης, αξιοσημείωτο είναι ότι - παρά το κλίμα της επινίκιας διάθεσης - είναι ανοιχτές οι χαραμάδες, από τις οποίες φαίνεται ότι στο ΠΑΣΟΚ η εικόνα δεν είναι τόσο ειδυλλιακή, όσο μερικοί προσπαθούν να εμφανίσουν. Κατ' αρχήν, ήδη δε λείπουν οι - προσεκτικά μεν διατυπωμένες, πλην δεδομένες - φιλοδοξίες ορισμένων για το μέλλον, που φροντίζουν να το υπηρετούν και να το ετοιμάζουν(το προσωπικό τους μέλλον) από τώρα. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι χτες η Β. Παπανδρέου θέλησε να εμφανιστεί σαν ίση προς ίσο με τον πρωθυπουργό, όταν, βγαίνοντας από το Μαξίμου, δήλωσε πως η κυβέρνηση «δεν έχει περίοδο χάριτος», πως η μεταξύ τους συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την «υλοποίηση των δεσμεύσεών μας», ενώ προσδιόρισε και το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση, μιλώντας για «στροφή στην καθημερινότητα» κλπ.

Επίσης δεν έχει ξεχαστεί και κυρίως δεν έχει εκλείψει μέσα στο ΠΑΣΟΚ η διάθεση που εκδηλώθηκε από πρωτοκλασάτα στελέχη του, τις πρώτες ώρες από το κλείσιμο της κάλπης. Οταν δηλαδή, μπροστά στο φάσμα της ενδεχόμενης ήττας, κάποιοι δε συγκρατήθηκαν και προέβησαν δημοσίως σε αμφισβητήσεις της τακτικής που ακολούθησε ο πρωθυπουργός, ενώ άλλοι επέδειξαν εξαιρετικά επιθετική διάθεση εναντίον των υπεύθυνων της επικοινωνίας και της προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Λαλιώτης ή των υπευθύνων όπως ο Γ. Παπαντωνίου για «εξελίξεις που παραλίγο να στοιχίσουν», όπως το Χρηματιστήριο.

Η νομή της εξουσίας, προς το παρόν, ενώνει

Φυσικά, τις επόμενες ώρες και μέρες, ο ενοποιητικός ιστός της νομής της εξουσίας (που, τελικά, δε διερράγη για το ΠΑΣΟΚ) σκέπασε αυτές τις φωνές και αυτές τις διαθέσεις. Κάτι στο οποίο βοήθησε και η εκλογή μιας κατά τεκμήριο «σημιτικής» Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αν και ενισχυμένη είναι η επιρροή και του Α. Τσοχατζόπουλου μεταξύ των εκλεγέντων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα είναι για πόσο ο κρίκος της νομής της εξουσίας θα αποτρέπει φαινόμενα εκδήλωσης «γκρίνιας» και «φαγωμάρας», που θα προέλθουν όχι μόνο από αυτούς (τους υποψήφιους της λεγόμενης «εσωκομματικής αντιπολίτευσης») που ήδη κατηγορούν την ηγεσία ότι τους «έκοψε» από τη σταυροδοσία και τους «πέταξε» έξω από τη Βουλή. Στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θα κληθούν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, καθώς η πολιτική τους είναι τόσο στυγνή, που οι κοινωνικοί τριγμοί που θα προκαλέσει, αντικειμενικά θα μεταφερθούν και στο πολιτικό πεδίο, μηδέ του εσωκομματικού πεδίου εξαιρουμένου.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Διείσδυση στο «μεσαίο χώρο»

Πρ. Παυλόπουλος: «Ο Κ. Σημίτης να στηριχθεί περισσότερο πάνω μας, για τις διαρθρωτικές αλλαγές»!

Τη γραμμή της διείσδυσης στο λεγόμενο «μεσαίο χώρο» φαίνεται να επιλέγει ο Κ. Καραμανλής, προκειμένου να μπορέσει να συγκρατήσει το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε το κόμμα του στις εκλογές. Για το σκοπό αυτό θα επιμείνει στην επίδειξη συναίνεσης και συνεννόησης με την κυβέρνηση αποσκοπώντας, εκτός των άλλων, στην «πλαγιοκόπηση» της εκλογικής δύναμης του ΠΑΣΟΚ. Στη Ρηγίλλης υπολογίζουν ότι η κυβέρνηση δε θα ανταποκριθεί στην προσφορά που κάνουν προς αυτή, για συναίνεση και συνεργασία για την επιβολή των νεοφιλελεύθερων επιλογών στη μετα - ΟΝΕ εποχή, γεγονός που θα τους επιτρέψει, όπως υπολογίζουν, να την καταγγείλουν ότι δείχνει «μονοκομματική και καθεστωτική νοοτροπία».

Ωστόσο, η αντιπολιτευτική τακτική αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων και διαβουλεύσεων στα ηγετικά κλιμάκια της ΝΔ και διατυπώνονται «αποκλίνουσες» απόψεις. Ενδεικτικές του προβληματισμού που επικρατεί είναι οι απόψεις που εκφράζουν ηγετικά στελέχη. Ο Πρ. Παυλόπουλος, ένθερμος οπαδός της συναίνεσης, δήλωσε χθες (στον «Πλάνετ») ότι «στη μετα - ΟΝΕ εποχή θα γίνουν αυτές οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες πρέπει να τις κάνει ο κ. Σημίτης. Ας στηριχτεί περισσότερο πάνω μας και λιγότερο στα βαρίδια τα οποία ενδεχομένως θα υπάρχουν στο κόμμα του, για να τις κάνει»! Ο Γ. Αλογοσκούφης είπε (στον «Φλας») ότι «το πώς θα κινηθεί η ΝΔ σαν αντιπολίτευση θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα κινηθεί η κυβέρνηση ως κυβέρνηση. Εάν η κυβέρνηση εξακολουθήσει να λειτουργεί με τον αλαζονικό τρόπο που είδαμε τα τελευταία χρόνια, εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κάνουμε παρά πολύ σκληρή αντιπολίτευση».

Από την πλευρά της η Ντ. Μπακογιάννη υποστήριξε ότι «ο αλαζονικός τρόπος με τον οποίο κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ έως τώρα δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Η ΝΔ δε θέλει να συγκυβερνήσει, αλλά να έχει τη μεταχείριση που της αξίζει».

Ο Κ. Καραμανλής έχει ξεκινήσει τις συνεργασίες με κορυφαία στελέχη του κόμματός του για την τακτική που θα ακολουθηθεί, αλλά δεν πρόκειται να «διαπραγματευτεί» τη γραμμή της συναίνεσης, αφού πιστεύει ότι χάρη σ' αυτή μπόρεσε να αυξήσει την εκλογική δύναμη του κόμματός του. Αλλωστε και χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ επανέλαβε πως «το μήνυμα των εκλογών είναι ότι ο λαός θέλει για τα σημαντικά προβλήματα του τόπου οι δύο πολιτικές δυνάμεις να μπορούν να συνεννοούνται, να συνεργάζονται, να συναινούν». Ετσι ο πρόεδρος της ΝΔ προσανατολίζεται σε ορισμένες κινήσεις εντυπωσιασμού (απομάκρυνση των βαρόνων, προβολή των νέων ανθρώπων), ενώ διαδίδεται ότι είναι αποφασισμένος να απομονώσει τους ακροδεξιούς που χαλάνε την εικόνα του «μεσαίου χώρου».

Χτες ο Κ. Καραμανλής συναντήθηκε με τον Στ. Μάνο με τον οποίο επαναβεβαίωσε τον τρόπο συνεργασίας τους. Οι δύο βουλευτές των «Φιλελευθέρων» δε θα συμμετέχουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, αλλά θα στηρίζουν τις «υπεύθυνες και φιλελεύθερες θέσεις» που θα προέρχονται από τη ΝΔ, όπως δήλωσε ο Στ. Μάνος. Από την πλευρά του ο Αρ. Σπηλιωτόπουλος εκτίμησε ότι η συνεργασία απέδωσε πολλά την προεκλογική περίοδο και θα αποδώσει περισσότερα μέσα στη Βουλή.

Τι τους ενοχλεί...

Το εμπαθές, σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, άρθρο του Ρ. Σωμερίτη (Ρ. Σ.) δίνει την αφορμή να διατυπωθούν ορισμένες σκέψεις και συμπεράσματα από την εκλογική αναμέτρηση, που ο συγγραφέας του άρθρου σκόπιμα παραγνωρίζει.

Γράφει στο «ΒΗΜΑ» της 11/4/2000: «Το ΚΚΕ πούλησε την ιστορία του και τώρα βρίσκεται με την Κανέλλη και τον Ζουράρι ανά χείρας, χωρίς έστω να κερδίσει ψήφους έξαλλων εθνικιστών των Ακαθίστων Υμνων με το νέο του "ΕΑΜ": πότε θα τους πουν "σκασμός" οι αντιστασιακοί που επιζούν... Το ερώτημα δεν είναι αν θα έχει πάντα την ικανότητα να κινητοποιεί μερικές μειοψηφίες για να κλείνει εθνικές οδούς αλλά αν έχει νόημα η ύπαρξή του, αν αντιπροσωπεύει κάτι, αν θα μπορέσει ποτέ του να ενταχθεί σε μια ελεύθερη δημοκρατική ζωή όπως τα άλλα ευρωπαϊκά ΚΚ».

1. Αυτό που ενοχλεί τον Ρ. Σ. - και όχι μόνο - δεν είναι το γεγονός ότι το ΚΚΕ πούλησε την ιστορία του, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό δε συμβαίνει, και το γνωρίζουν. Αντίθετα, τον ενοχλεί αφόρητα το πραγματικό γεγονός, ότι δηλαδή το ΚΚΕ τιμά την ιστορία του, διδάσκεται απ' αυτή και συνεχίζει να δρα, σε πείσμα των συνθηκών που διαμόρφωσε η διεθνής αντεπανάσταση και η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Αν το ΚΚΕ είχε πράγματι πουλήσει την ιστορία του, ο Ρ. Σ. θα το χειροκροτούσε θυελλωδώς. Και πολύ περισσότερο, θα το χειροκροτούσε, αν το ΚΚΕ είχε προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ ή συνεργαζόταν μαζί του, για να έχει και «κομμουνιστικό» άλλοθι η βαρβάτη αντιλαϊκή πολιτική...

2. Ο Ρ. Σ. δεν μπορούσε παρά να αισθάνεται σαν να κάθεται σε αγκάθια, εξαιτίας του ότι το ΚΚΕ άντεξε και στην πρόσφατη εκλογική μάχη διατηρώντας τις δυνάμεις του, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που είχε ν' αντιμετωπίσει, όχι μόνο τώρα, αλλά και στο προηγούμενο διάστημα. Δυσκολίες, που δεν αφορούσαν μόνο στο ΚΚΕ, αλλά σε ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων, που ένιωσαν βαθιά την ανελέητη ιδεολογική τρομοκρατία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της εργοδοσίας, των ιμπεριαλιστικών φερεφώνων, της κρατικής καταστολής κ.ά. Πολύ περισσότερο κάθεται σε αγκάθια επειδή το ΚΚΕ είναι όρθιο και προοδεύει.

Είναι φανερό ότι εκείνο που περίμενε ο Ρ. Σ., ήταν να έχει το ΚΚΕ την τύχη του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ. Επειδή κάτι τέτοιο δεν του «βγήκε», προσπαθεί να κρύψει το πασίδηλο: Οτι αν το ΚΚΕ λοξοκοίταζε προς το ΠΑΣΟΚ, αν δεν έμενε σταθερά προσηλωμένο στην πολιτική του, του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, τότε το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό...

3. Τον Ρ. Σ. πάντως - και δεν μπορεί να το κρύψει - τον ενοχλεί το γεγονός ότι η πολιτική του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται. Αυτό δεν το αναγνωρίζουν μόνο εκείνοι που ψήφισαν το ΚΚΕ. Το ομολογούν και εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που επέλεξαν άλλα κόμματα. Οπως ομολογούν και την αρνητική άποψη που έχουν για την ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ και άλλα βασικά ζητήματα, για τα οποία ο Ρ. Σ. υπερακοντίζει σε αποδοχή και τον κ. Σημίτη.

Η επιβεβαίωση της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου εκφράστηκε και με τη συσπείρωση που επιτεύχθηκε στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, καθώς και με την ενεργό συμπαράταξη χιλιάδων καλλιτεχνών, άλλων κοινωνικοπολιτικών παραγόντων, εργατών και αγροτών, που δε συμφωνούν με το σύνολο της πολιτικής του ΚΚΕ, αλλά που αναγνωρίζουν ακριβώς εκείνο που εξορκίζει ο Ρ. Σ. Οτι το ΚΚΕ είναι το κόμμα της αντίστασης, ότι δίνει την προοπτική στην εργατική τάξη, στη μικρομεσαία αγροτιά, στους βιοπαλαιστές μικροαστούς των πόλεων, στη νεολαία. Αυτή η κοινωνικοπολιτική συμμαχία, για την οποία το ΚΚΕ κάνει ό,τι μπορεί, προκειμένου να πραγματοποιηθεί, στρέφεται κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού και θα είναι το σύγχρονο ΕΑΜ στις σημερινές συνθήκες. Να γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των ΕΑΜιτών, που επιζούν, μάχονται στο πλευρό του ΚΚΕ και δεν ασπάζονται την άποψη κονδυλοφόρων τύπου Ρ. Σ.

4. Ο Ρ. Σ. καλεί το ΚΚΕ - κατά τα ειωθότα - να εκσυγχρονιστεί! Τι αποτελεί εκσυγχρονισμό κατά τον Ρ. Σ.; Προφανώς το να δοξάζεις (όπως κάνει ο ίδιος) τους ΝΑΤΟικούς επιδρομείς που πήραν μέρος στη σφαγή του γιουγκοσλαβικού λαού, το να αποδέχεσαι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι το απαύγασμα της σύγχρονης(;) οικονομικής σκέψης που συμφέρει τους εργαζόμενους, ότι η ανεργία πρέπει να μοιραστεί για να μην υπάρχει(!) καθώς και ότι ελευθερία είναι να ψηφίζει ο λαός κάτω από το βούρδουλα των απολύσεων, των «αγροτοδικείων» και «μαθητοδικείων», της ανασφάλειας, του ρουσφετιού και κάθε είδους εκβιασμού, των διλημμάτων και της παραπληροφόρησης-άγνοιας.

Αλλά εκσυγχρονισμό, κατά τον Ρ. Σ., αποτελεί και η συμμετοχή - πρώτ' απ' όλα αυτή - των κομμουνιστών σε κυβερνήσεις που βομβαρδίζουν αμάχους (Ντ' Αλέμα, Ζοσπέν κλπ.) ή υπογράφουν υπέρ των βομβαρδισμών (Σημίτης) και βάζουν την πιο γερή πλάτη για να περάσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Μόνο που ο Ρ. Σ. «ξέχασε» να γράψει, ότι αν το ΚΚΕ επιχειρούσε έναν τέτοιο «εκσυγχρονισμό», θα έπαυε να υπάρχει στην Ελλάδα πραγματική αντιπολίτευση κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της πλουτοκρατίας. Αυτό, βεβαίως, θα ήταν πολύ καλό για τον Ρ. Σ. και τον Ν. Μπερνς ή και άλλους. Ομως θα ήταν ό,τι χειρότερο για τον εργαζόμενο λαό.

5. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ρ. Σ. επαναλαμβάνει μια πάγια ταχυδακτυλουργία του ΠΑΣΟΚ και άλλων δυνάμεων. Εμφανίζει την ελληνική κοινωνία να τη διαπερνά η εξής πλαστή πολιτική αντίθεση: Από τη μια υπάρχει η Κεντροαριστερά, στην οποία το ΚΚΕ οφείλει να προσχωρήσει, ή αλλιώς να εξαφανιστεί(!), και από την άλλη η συντηρητική παράταξη, που οφείλει να απαλλαγεί από την ακροδεξιά, ώστε να γίνει αρκούντως ευρωπαϊκή... Στα πλαίσια αυτής της κατασκευής το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τον κεντρώο χώρο, που τον έχασε η ΝΔ. Αρα το πολιτικό φάσμα είναι συμπληρωμένο και δεν απομένει, κατά τον Ρ. Σ., παρά να εκσυγχρονιστούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα να απαλλαγεί ο τόπος από τα δυο άκρα!

Η ύπαρξη των τάξεων είναι το πραγματικό αντικειμενικό γεγονός και δεν εξαλείφεται επειδή ο όποιος Ρ. Σ. έτσι επιθυμεί. Και επιπλέον, η ύπαρξη των τάξεων εμπεριέχει και το ασυμφιλίωτο των συμφερόντων τους, άρα οδηγεί και στις αντίστοιχες πολιτικές εκφράσεις τους. Αυτό το τελευταίο ο Ρ. Σ. το ομολογεί έμμεσα: «Είναι, τέλος, δεδομένο ότι οι εκλογές αποτέλεσαν δημοψήφισμα για το δικομματικό σύστημα, για την ένταξη στην ΟΝΕ, - σημείωση Μ. Μ.: και η ακροδεξιά πλευρά της ΝΔ είναι υπέρ της ΟΝΕ - για την πολιτική ύφεσης και διαλόγου με την Τουρκία, για μια βαλκανική πολιτική που δεν περιορίζεται στον θαυμασμό του σερβικού καθεστώτος», γράφει...

Αφού, λοιπόν, τόσα κόμματα τάσσονται υπέρ των όσων εξόχως αντιλαϊκών αναφέρει ο Ρ. Σ., είναι φανερό ότι το κόμμα που τάσσεται κατά της ΟΝΕ, κατά του ΝΑΤΟ και των επεμβάσεών του, κατά της πλουτοκρατίας (ελληνικής και τουρκικής κλπ.), είναι αναγκαίο για να κυοφορηθεί το πραγματικά καινούριο, για να έρθει ο λαός στο προσκήνιο, για να υπάρξει λαϊκή εξουσία.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Υ.Γ. Με ορισμένα από τα γραφόμενα του Ρ. Σ. συμπίπτει και ο Α. Καρκαγιάννης στη χτεσινή «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Του υπενθυμίζουμε, ότι ο δρόμος του Λαϊκού Μετώπου και της λαϊκής εξουσίας θα συνεγείρει τους εργαζόμενους έτσι και αλλιώς. Το γεγονός ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων δεν έχει κάνει ακόμη πλατιά ορατή τη λύση που προτείνει το ΚΚΕ, δεν έχει την παραμικρή σημασία για το προκείμενο θέμα. Ηδη εμπνέει ένα τμήμα του λαού μας. Με τη διαφορά ότι είναι ένας δρόμος δύσκολος, που απαιτεί θυσίες. Τον «εύκολο» τον διαβαίνει εδώ και χρόνια ο λαός. Τον διαβαίνουν και πολλοί παραιτημένοι από τις δυσκολίες. Ομως δεν έχει γίνει σαφές, αν προτείνουν κάποιον άλλο πολιτικό λόγο, πέρα από εκείνον που εκφράζει η Κεντροαριστερά, και που είναι σαφέστατος... Πάντως πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση Ντ' Αλέμα ψήφισε νόμο στην ιταλική Βουλή, ο οποίος ουσιαστικά απαγορεύει τις απεργίες!...

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Θολό το μετεκλογικό τοπίο

Συνεχίστηκε και χτες από το βήμα των Μέσων Ενημέρωσης το «αλληλοκάρφωμα» στελεχών του Συνασπισμού, προδιαγράφοντας αρνητικές εξελίξεις για τη μελλοντική συνοχή του κόμματος. Στελέχη της λεγόμενης «εκσυγχρονιστικής» τάσης επανέφεραν και χτες το θέμα της αλλαγής της στρατηγικής του κόμματος στην κατεύθυνση σύμπλευσης με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και αλλαγής της ηγεσίας. Να σημειωθεί πως το ίδιο έπραξαν και αμέσως μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος, οπότε και έσπευσαν να κατηγορήσουν την ηγεσία του κόμματος για μονομερή κατεύθυνση συμμαχιών, επιρρίπτοντάς της την ευθύνη για την εκλογική πτώση.

Την ίδια στιγμή στελέχη της «αριστερής» τάσης, αντιπολιτευόμενα τους «εκσυγχρονιστές», υπεραμύνονται της ηγεσίας του κόμματος, τάσσονται στο πλευρό του προέδρου Ν. Κωνσταντόπουλου και επισημαίνουν την αναγκαιότητα τόνωσης της αριστερής ταυτότητας του κόμματος.

Σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, επιχείρησε να κρατήσει αποστάσεις και από τους μεν και από τους δε. Ετσι, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Πλάνετ» αλλά και στο «Φλας», δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο αλλαγής ηγεσίας στον Συνασπισμό, παρέπεμψε ωστόσο το θέμα στο εξ αναβολής τακτικό συνέδριο του κόμματος που αναμένεται να διεξαχθεί σε λίγο καιρό, σημειώνοντας πως εκεί θα συζητηθούν όλες οι απόψεις και θα αποφασιστούν αλλαγές και διορθώσεις όπου χρειάζεται να γίνουν.

Ωστόσο, ο Δ. Παπαδημούλης άφησε αιχμές εναντίον των στελεχών που έθεσαν θέμα ηγεσίας, λέγοντας πως «θα ήθελα μερικά πράγματα να τα συζητούμε μεταξύ μας και να μην τα εξακοντίζει ο ένας στον άλλο μέσω των ερτζιανών ή μέσω των καναλιών». Ταυτόχρονα, επιχείρησε και να εξευμενίσει τα πνεύματα των «εκσυγχρονιστών», λέγοντας πως ο ΣΥΝ ουδέποτε ταύτισε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά απλώς επισήμανε τη συγγένεια της πολιτικής των δύο κομμάτων.

Καταλήγοντας, ο Δ. Παπαδημούλης απαντώντας σε ερώτηση για το αν πιστεύει ότι θα υπάρξουν υπόγειες πιέσεις από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΝ για να συρρικνωθεί περισσότερο το κόμμα, δήλωσε πως είναι θεμιτό κάθε κόμμα να προσπαθεί να ενισχύσει τις θέσεις του εναντίον άλλων κομμάτων, συμπλήρωσε όμως, κατηγορώντας εμμέσως πλην σαφώς το κυβερνών κόμμα, πως ορισμένοι χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό αθέμιτα μέσα και πως ο ΣΥΝ το έχει υποστεί αυτό.