Τώρα είναι η ώρα της πιο μεγάλης λαϊκής κινητοποίησης, για να σταματήσουν η γενοκτονία και ο λιμός στη Γάζα, να καταδικαστούν τα εγκλήματα του Ισραήλ και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων του, να πάψει κάθε στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στο κράτος - δολοφόνο.

Να αναγνωριστεί Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ, με την εφαρμογή της ομόφωνης απόφασης της Βουλής από το 2015, που όλες οι κυβερνήσεις έκρυψαν στα συρτάρια τους.

Σ' αυτόν τον αγώνα πρωτοστατούν το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Για να εκφραστεί η λαϊκή κατακραυγή για τον ρόλο σημαιοφόρου της κυβέρνησης στην υπεράσπιση της «στρατηγικής σχέσης» με το Ισραήλ και τη συμμετοχή της στο ιμπεριαλιστικό μακελειό.

Να αποκαλυφθεί ο ρόλος και των άλλων αστικών κομμάτων, που στηρίζουν τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τη «νέα Μέση Ανατολή».

Να δυναμώσει η σύγκρουση με την πολιτική της εμπλοκής στα ευρωατλαντικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που ανάβουν το φιτίλι μιας γενικευμένης ανάφλεξης και βάζουν στο στόχαστρο τον Παλαιστινιακό και τους άλλους λαούς.

Είναι πρόκληση να βγάζει το ΠΑΣΟΚ τους «σκελετούς από την ντουλάπα» και να δηλώνει συγκλονισμένος από τη «φρίκη στη Γάζα» ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, που το 2010 έβαλε τις βάσεις για τη στρατηγική σχέση Ελλάδας - Ισραήλ, με την εποπτεία των ΗΠΑ.

Πάνω εκεί «έχτισαν» οι επόμενες κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) τη διμερή στρατιωτική (κυρίως) συνεργασία, με αποκορύφωμα το ΝΑΤΟικό σχήμα «3+1» Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ και ΗΠΑ.

Με τις περιφερειακές συνεργασίες οι ευρωατλαντικοί προωθούν και υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, απέναντι στους ανταγωνιστές τους Κίνα, Ρωσία κ.τ.λ.

Εκεί «κουμπώνουν» τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και γι' αυτό δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη από κανένα κόμμα της συστημικής αντιπολίτευσης που υπερασπίζονται τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ.

Το ίδιο προκλητική είναι η «πρωτοβουλία» του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που ζητάει την «επικαιροποίηση» της ομόφωνης απόφασης της Βουλής για την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους.

Πίσω από τη μεθόδευση κρύβεται ο κίνδυνος «όρων» και «προϋποθέσεων» που προβάλλει συστηματικά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, εκβιάζοντας τους Παλαιστίνιους να αποκηρύξουν ως «τρομοκρατική» την αντικατοχική πάλη, με αντάλλαγμα μια θολή «δέσμευση» για αναγνώριση ανεξάρτητου κράτους.

Καθοριστική συμβολή στην οικοδόμηση της στρατηγικής συμμαχίας με το κράτος - δολοφόνο είχε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην οποία συμμετείχαν και σημερινά στελέχη της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας.

Να τι έλεγαν ο Τσίπρας και οι υπουργοί του την περίοδο 2015 - 2019: «Η Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν κοινά συμφέροντα και κοινές αξίες», «Η συνεργασία τους ενισχύει την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή», «Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ αποτελούν γραμμή σταθερότητας στην περιοχή», «Παίρνει σάρκα και οστά η στρατηγική συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ» κ.ά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα ξέπλυναν την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα, υπερασπιζόμενοι το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», στην εξόντωση δηλαδή του Παλαιστινιακού λαού.

Συντονίστηκαν στην «καταδίκη της τρομοκρατίας», που αποτέλεσε κατασκευασμένο άλλοθι των Ισραηλινών και των συμμάχων τους για τον πόλεμο και τη γενοκτονία που τώρα συμβαίνουν μπροστά μας.

Με τη «λογική» των ίσων αποστάσεων, η σοσιαλδημοκρατία εξισώνει τον θύτη με το θύμα, το κράτος - τρομοκράτη με τον ήρωα Παλαιστινιακό λαό, ξεπλένοντας τις θηριωδίες και τα αρρωστημένα σχέδια του πρώτου.

Δυο σχεδόν χρόνια μετά την κλιμάκωση του πολέμου στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, με τα σχέδια πλήρους κατάληψης της πρώτης και επέκτασης των εποικισμών στη δεύτερη, με τους εκβιασμούς και τις απειλές των ιμπεριαλιστών να σφίγγουν τον κλοιό στους Παλαιστίνιους, κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός.

Αποδείχτηκε ότι στην Παλαιστίνη και παντού, μια είναι η σωστή πλευρά: Με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τα δολοφονικά τους σχέδια. Ενάντια στην πολεμική εμπλοκή και τους βρώμικους σχεδιασμούς της αστικής τάξης, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της σε κάθε χώρα, παλεύοντας να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της.

Για να απαλλαγούν οι λαοί από τη σαπίλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των πολέμων.