Αναζωπυρώθηκε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η προσπάθεια της κυβέρνησης και των επιτελείων της να δικαιολογήσουν ως «εθνικά επιβεβλημένες» τις τεράστιες πολεμικές δαπάνες και τη συμμετοχή της Ελλάδας στον «σκληρό πυρήνα» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Τι λένε; Οτι σε μια περίοδο αστάθειας και έντονων γεωπολιτικών εντάσεων παγκόσμια και στην περιοχή μας, οι εξοπλισμοί δρουν αποτρεπτικά στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Κι ότι σ' αυτές τις συνθήκες, γίνονται περισσότερο αναγκαίοι για την αμυντική θωράκιση της χώρας.

Τραγική ειρωνεία: Την ώρα που ο πρωθυπουργός κόμπαζε από τη Χάγη για τα 25 δισ. ευρώ που θα δαπανήσει η κυβέρνηση σε εξοπλισμούς την επόμενη πενταετία, Τουρκία και Λιβύη υπέγραφαν μνημόνιο συνεργασίας για έρευνες σε θαλάσσια οικόπεδα, με σκοπό να δημιουργήσουν τετελεσμένα στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών της Ανατ. Μεσογείου, με κίνδυνο για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας! Τόσο ...αποτρεπτικά λειτουργούν οι εξοπλισμοί και μάλιστα απέναντι σε ΝΑΤΟικούς «συμμάχους».

Οσο για την άμυνα της χώρας, εδώ γελούν και οι πέτρες. Ποια σύνορα υπερασπίζονται η ελληνική φρεγάτα και το πλήρωμά της, που συμμετέχουν στην πολεμική επιχείρηση «Ασπίδες» στην Ερυθρά Θάλασσα; Από ποιον προστατεύουν τη χώρα οι Patriot που έχει στείλει η κυβέρνηση στη Σαουδική Αραβία; Ποια άμυνα υπηρετούν τα πολεμικά αεροσκάφη που θα σταθμεύσουν στη Ρουμανία και θα κάνουν περιπολίες στη Μαύρη Θάλασσα; Ποια αμυντική ανάγκη επιβάλλει στην πανάκριβη φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού να κάνει το παρθενικό της ταξίδι στον Ειρηνικό, για να πάρει μέρος σε πρόβες πολέμου του ΝΑΤΟ;

Τι «τρύπες» αφήνει στην άμυνα της χώρας η αποστολή στην Ουκρανία στρατιωτικού υλικού ζωτικής σημασίας, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την επίσκεψη στην Ελλάδα αμερικανικού κλιμακίου, που δέσμευσε νέες παρτίδες πυρομαχικών γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό; Είναι πρόκληση να λέει η κυβέρνηση ότι προτεραιότητα στον σχεδιασμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων έχει η άμυνα και η υπεράσπιση των συνόρων. Αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που ψηφίζουν τους πολεμικούς προϋπολογισμούς, είναι ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ και η προσπάθεια της αστικής τάξης να αναβαθμίσει τον ρόλο της σ' αυτόν, με «διαβατήριο» και το οπλοστάσιό της.

Γι' αυτό ειδικά τα τελευταία χρόνια, κριτήριο «εκσυγχρονισμού» των Ενόπλων Δυνάμεων και της δομής τους είναι η μεγαλύτερη διασυνδεσιμότητα με τα επιτελεία του ΝΑΤΟ, το καλύτερο «κούμπωμα» με τις ΝΑΤΟικές αποστολές, οι συνεκπαιδεύσεις για επιχειρήσεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνικά σύνορα, οι στρατιωτικές συνεργασίες με χώρες - συμμάχους του ΝΑΤΟ, όπως το Ισραήλ, η Ινδία και άλλες. Οσο περισσότερο εμπλέκεται η Ελλάδα σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια, τόσο αυξάνεται ο λογαριασμός που πληρώνει ο λαός για εξοπλισμούς που θα τα υπηρετήσουν, για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Κι επειδή η άλλη όψη των εξοπλισμών είναι τα ιμπεριαλιστικά παζάρια, δεν περνάει καθόλου απαρατήρητο ότι ο ΝΑΤΟικός «οδικός χάρτης» στα Ελληνοτουρκικά είναι αυτός που παγίωσε όλα αυτά τα χρόνια το γκριζάρισμα του Αιγαίου, ανοίγοντας τον δρόμο για συνεκμετάλλευσή του, ενώ βήμα - βήμα προωθείται και η διχοτόμηση της Κύπρου με τη βούλα. Αποδεικνύεται έτσι ότι η βαθύτερη εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια, που επιβάλλει και την ένταση των εξοπλισμών, όχι μόνο δεν θωρακίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά τα εκθέτει και σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους επώδυνων συμβιβασμών, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής και των διευθετήσεων στη νοτιοανατολική πτέρυγα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Καμιά ανοχή λοιπόν στα παραμύθια - άλλοθι της κυβέρνησης, για να φορτώνει στην πλάτη του λαού δεκάδες δισ. ευρώ εξοπλιστικές δαπάνες, που τον σέρνουν πιο βαθιά στη δίνη των πολέμων. Οι μόνες που τρίβουν τα χέρια τους είναι οι βιομηχανίες των όπλων στην Ελλάδα και στις άλλες ΝΑΤΟικές χώρες. Ειδικά μετά τις αποφάσεις της Συνόδου, που αυξάνουν τους πολεμικούς προϋπολογισμούς και αίρουν κάθε εμπόδιο στη διαμόρφωση μιας πιο ενιαίας αγοράς, με στόχο την προσέλκυση κεφαλαίων και το μεγαλύτερο κέρδος.