Ανεξάρτητα από το πού θα κάτσει τελικά η μπίλια του πολεμικού προϋπολογισμού της ΕΕ, το σίγουρο είναι ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία είναι έτοιμη να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα κλιμάκωσης της πολεμικής προετοιμασίας, υποβάλλοντας σε νέες βαριές θυσίες και σε μεγάλους κινδύνους τους λαούς.

Ο προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2028 - 2035 προβλέπει μεταξύ άλλων 500% αύξηση στις δαπάνες για την «άμυνα» και 100 δισ. ευρώ για την Ουκρανία, συμπληρωματικά στην αύξηση των πολεμικών δαπανών που αποφασίζουν τα κράτη - μέλη, στο πλαίσιο και της ΝΑΤΟικής νόρμας για το 5% του ΑΕΠ.

Ενας πρόχειρος υπολογισμός ανεβάζει στα 700 δισ. ευρώ τις επιπλέον δαπάνες του προϋπολογισμού της ΕΕ, που θα «πέσουν» στην παραγωγή οπλικών συστημάτων, αλλά και στην κατασκευή υποδομών για τη στρατιωτική κινητικότητα.

Αυτό το βαρύ τίμημα πληρώνουν οι λαοί για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ που διακηρύττουν όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί), για να θωρακίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ο οποίος οξύνεται κατακόρυφα, με καταλύτη τη σύγκρουση ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Στο ερώτημα μάλιστα «πού θα βρεθούν τα λεφτά», η Κομισιόν έχει έτοιμη την απάντηση: Από την αναδιανομή των ευρωπαϊκών κονδυλίων και από την αύξηση των «ιδίων πόρων». Στην πρώτη περίπτωση, οι καμπάνες χτυπάνε για τη μείωση και των ελάχιστων κονδυλίων του προϋπολογισμού που καλύπτουν κάποιες κοινωνικές ανάγκες.

Οι εντολές σε δήμους και Περιφέρειες για αναμόρφωση των προϋπολογισμών τους, ώστε να ενσωματώνουν τις περικοπές στα ευρωπαϊκά προγράμματα, είναι μόνο η αρχή... Αλλά και σε ό,τι αφορά τους «ίδιους πόρους» η ΕΕ δεν κρύβει λόγια, καθώς προαναγγέλλει αύξηση των «πράσινων» και άλλων φόρων που επιβαρύνουν το ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα.

Η αύξηση των πολεμικών δαπανών πάει χέρι - χέρι με νέα χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα, ένταση της καταστολής και της περιστολής λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Τέτοιοι είναι οι νόμοι - τερατούργημα για το 13ωρο και το πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων, που προετοιμάζουν συνολικά την οικονομία και το κράτος να «τρέξουν» σε πολεμικούς ρυθμούς.

Το επιβεβαίωσε η ίδια η ΕΕ, προαναγγέλλοντας πριν μερικές βδομάδες την αναθεώρηση των Οδηγιών για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, ώστε οι προβλέψεις και οι «παρεκκλίσεις» τους να κουμπώνουν καλύτερα με τις απαιτήσεις της πολεμικής προετοιμασίας, με αρχή τη βιομηχανία του πολέμου.

Το έργο το έχουν δει ξανά οι εργαζόμενοι στις παραμονές των δύο Παγκοσμίων Πολέμων - ιδιαίτερα στα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη. Η συμβολή μάλιστα των κομμάτων και των συνδικαλιστικών δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, που έβαλαν πλάτη σε σαρωτικές αντεργατικές ανατροπές από την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος», υπήρξε και τότε καταλυτική.

Ο ουρανός όμως μόνο ανέφελος δεν είναι για τους ιμπεριαλιστές... Η τεράστια αύξηση των πολεμικών δαπανών του προϋπολογισμού της ΕΕ, σε συνθήκες στασιμότητας ή και ύφεσης των μεγάλων οικονομιών, οξύνει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της, όπως και την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, που ζητάνε μεγαλύτερο μερίδιο για τα δικά τους μονοπώλια από την «πίτα» των ευρωπαϊκών εξοπλιστικών δαπανών.

Η ΕΕ της εκμετάλλευσης και του πολέμου δείχνει τα δόντια της στους λαούς. Η στροφή στην πολεμική οικονομία επιταχύνει και διευρύνει νόμους και πολιτικές που σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης έσπρωξαν τους εργαζόμενους πιο βαθιά στον βούρκο της φτώχειας και της εξαθλίωσης, για να είναι ανταγωνιστικά τα μονοπώλια της ΕΕ.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων είναι κοινός παρονομαστής σε πόλεμο και σε «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο του λαού. Και ότι σε κάθε περίπτωση αυτός πληρώνει τον λογαριασμό, ακόμα και με την ίδια τη ζωή του.

Οι συνέπειες από την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις πολεμικές συγκρούσεις, είτε με τη σφραγίδα της «στρατηγικής σχέσης» με τις ΗΠΑ είτε με αυτή της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, είναι βαριές και σωρεύονται κι άλλες. Ο δρόμος που φωτίζει την πραγματική διέξοδο είναι αυτός της οργανωμένης λαϊκής πάλης ενάντια στο σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους, της σύγκρουσης για την ανατροπή του.