Ούτε λεπτό χαμένο! Ξεσηκωμός τώρα σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της εργασιακής εξόντωσης, της «ευελιξίας» δίχως όρια, της 13ωρης δουλειάς - σκλαβιάς. Το αγωνιστικό αυτό κάλεσμα φτάνει ήδη πλατιά στην εργατική τάξη, μπροστά στη νέα πανεργατική απεργία της Τρίτης 14 Οκτώβρη, μέρα που η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στην Ολομέλεια το νομοσχέδιο.

Τις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τη νέα μεγάλη μάχη, με παρακαταθήκη την επιτυχημένη απεργία της 1ης Οκτώβρη, πρέπει να σημάνει συναγερμός! Να «πάρουν φωτιά» τα σωματεία, οι απεργιακές επιτροπές, να γίνει υπόθεση περισσότερων εργαζομένων η οργάνωση του αγώνα, να πολλαπλασιαστούν τη μέρα εκείνη οι χώροι που θα «παραλύσουν».

Ετσι θα φανεί ξανά η δύναμη της εργατικής τάξης, θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα όχι απλά απόρριψης του νομοσχεδίου, αλλά επιθετικής διεκδίκησης για μειωμένο και σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, για αυξήσεις στους μισθούς, για μέτρα υγείας και ασφάλειας. Αλλά και για καθετί που στραγγαλίζει τη ζωή του λαού, υψώνοντας διαρκώς νέα αδιέξοδα: Για την ακρίβεια, την Υγεία, την Παιδεία, για τις επιπτώσεις από τη βαθιά εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη στροφή στην πολεμική οικονομία.

Υπάρχουν οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις να μετατραπεί αυτή η απεργιακή μάχη σε έναν μεγάλο αγωνιστικό σταθμό, που θα οδηγήσει ακόμα περισσότερους εργαζομένους να οργανωθούν στα σωματεία τους και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να αναμετρηθούν με την εργοδοσία και τη βαρβαρότητα της δουλειάς και της ζωής - λάστιχο, της εξαφάνισης του ελεύθερου χρόνου.

Με όλα όσα αποτελούν «παραγγελιές» των επιχειρηματικών ομίλων, κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες της κερδοφορίας τους, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής οικονομίας και προπαρασκευής, έντασης των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων. Αυτές νομοθετεί η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, οδηγώντας την κούρσα της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης.

Βιομήχανοι, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλέμποροι, ιδιοκτήτες των «σύγχρονων σκλαβοπάζαρων» ενοικίασης προσωπικού κ.ά. στηρίζουν το νομοσχέδιο και απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, περισσότερες και πιο φθηνές εργατοώρες. Αποδεικνύεται ότι τα κέρδη για τα οποία καμάρωνε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη Συνέλευση του ΣΕΒ προέρχονται από το σμπαράλιασμα της ζωής των εργαζομένων, από τη δουλειά όπως - όσο - όποτε θέλει η εργοδοσία.

Ολα αυτά τα παράσιτα πρέπει να πάρουν απάντηση με την απεργία της ερχόμενης Τρίτης. Να αποτελέσει ταυτόχρονα εφαλτήριο για την καλύτερη προετοιμασία των επόμενων σκληρών μαχών στους χώρους δουλειάς, εκεί που η εργοδοσία θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τα αρρωστημένα μέτρα του νομοσχεδίου.

Η απεργιακή μάχη δίνεται αυτές τις μέρες κόντρα και στις νέες «δόξες», που γνωρίζει ο απεργοσπαστικός μηχανισμός της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, η οποία παρά τις εκατοντάδες απεργιακές αποφάσεις σε όλη τη χώρα, κάνει ξεδιάντροπα πλάτες στην κυβέρνηση και υπονομεύει την απεργία, όπως έκανε και στα προηγούμενα νομοσχέδια αλλά και στην απεργία για το έγκλημα των Τεμπών. Είναι κατάπτυστη και χρεοκοπημένη, δεν έχει καμιά σχέση με τους εργαζόμενους, τις αγωνίες και τα συμφέροντά τους!

Η γραμμή της - γραμμή συναίνεσης και υποταγής στην εργοδοσία και στην πολιτική που διαλύει κάθε εργασιακό δικαίωμα για τα κέρδη - πρέπει να βρει απέναντι τους εργαζόμενους, να μην μπορεί να σταθεί σε κλάδους και χώρους δουλειάς όποιος την προπαγανδίζει και την προωθεί.

Ολοι στον αγώνα, λοιπόν, απέναντι στη βαρβαρότητα της εργασιακής εκμετάλλευσης, της δουλειάς ήλιο με ήλιο, της διευθέτησης και των εργασιακών σχέσεων «λάστιχο», που αποξενώνουν τον εργαζόμενο και τον καταδικάζουν να ζει για να δουλεύει και όχι να δουλεύει για να ζει. Σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς!

Η απεργία είναι προσκλητήριο οργάνωσης, συσπείρωσης και μάχης, μπροστά στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, τα σύννεφα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπου η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού, παλιοί και νέοι σωτήρες, σέρνουν τη χώρα και τον λαό.

Η σαπίλα του εκμεταλλευτικού συστήματος αναδίνεται από παντού, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη να φτάσει μέχρι τέλους η σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του, μέχρι την ανατροπή του!