Associated Press

Πρόσφατη διαδήλωση στο Μογκαντίσου κατά της ακρίβειας των τροφίμων και των αιματηρών επιχειρήσεων των ξένων δυνάμεων κατοχής...

H Σίντι Χόλμαν, στέλεχος υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ, που επισκέφθηκε προ ημερών την κεντρική Σομαλία, αναφέρθηκε προχτές στη δραματική κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το εύρος, η κλίμακα και η ταχύτητα με την οποία επιδεινώνεται αυτή τη στιγμή η ανθρωπιστική κρίση στη Σομαλία είναι πολύ ανησυχητική. Απ' την αρχή του χρόνου, ο αριθμός των ανθρώπων που χρήζουν άμεσης βοήθειας αυξήθηκε κατά 77%. Δηλαδή, από τους 1.800.000 που χρειάζονταν τα συσσίτια των οργανώσεων αρωγής έχουμε σήμερα φθάσει στους 3.200.000 ανθρώπους».

Σύμφωνα με την Χόλμαν, αυξάνονται με εξίσου δραματικό ρυθμό τα ποσοστά των ανθρώπων που είναι αντιμέτωποι με την απειλή του λιμού σχεδόν σε κάθε περιοχή της Σομαλίας, ακόμη και στο βορρά, όπου έως πρότινος η κατάσταση ήταν καλύτερη... «Σκεφθείτε μόνον πως ο ντόπιος άμαχος πληθυσμός, πέρα από τις συγκρούσεις και την παρατεταμένη ξηρασία, έχει να αντιμετωπίσει και την τεράστια ακρίβεια στα τρόφιμα. Απ' τον περασμένο Ιανουάριο ως σήμερα βασικά τρόφιμα έχουν ακριβύνει πάνω από 700%», συμπλήρωσε η ίδια, σημειώνοντας πως η κατάσταση δεν αναμένεται να βελτιωθεί σύντομα ιδιαίτερα χωρίς μία ισχυρή και συντονισμένη ουσιαστική διεθνή βοήθεια.

Μέσα σ' αυτό το δραματικό συνονθύλευμα και έπειτα από 20 μήνες στρατιωτικής κατοχής της Σομαλίας από περίπου 6.000 Αιθίοπες στρατιώτες, ο Αιθίοπας πρωθυπουργός Μέλες Ζενάουι φαίνεται πως αναγκάζεται να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να αποσύρει τις δυνάμεις επέμβασης. Αυτό τουλάχιστον ανήγγειλε ο ίδιος στα μέσα της περασμένης βδομάδας με συνέντευξή του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», όπου ανακοίνωσε την ισχυρή πιθανότητα γρήγορης αποχώρησης των αιθιοπικών στρατευμάτων κατοχής της Σομαλίας λόγω:

α) Του μεγάλου κόστους της στρατιωτικής επιχείρησης, που μοιάζει ολοένα και πιο δυσβάσταχτο για την αιθιοπική οικονομία.

β) Της χλιαρής οικονομικής, επιμελητειακής, ακόμη και πολιτικής υποστήριξης της Δύσης, στην ανάπτυξη «ειρηνευτικής» αποστολής περίπου 6.000 ανδρών της Αφρικανικής Ενωσης στη Σομαλία.

γ) Της διχόνοιας που υπάρχει στους κόλπους της φιλοκατοχικής σομαλικής κυβέρνησης του δυτικόφιλου Προέδρου Αμπντουλαχί Γιουσούφ και του πρωθυπουργού Νουρ Χασάν Χουσεΐν Αμπντε, οι οποίοι, παρά τα «μεγάλα μέσα» και την αιθιοπική στρατιωτική κατοχή, δεν κατάφεραν ούτε να πείσουν το σομαλικό λαό για τις «αγαθές» τους προθέσεις και τις δήθεν «δημοκρατικές» καταβολές, αλλά ούτε και να εξαλείψουν την «Ισλαμική Ενωση Δικαστηρίων». Την οργάνωση, δηλαδή, των Σομαλών ισλαμιστών, η οποία φαίνεται πως εδώ και μερικούς μήνες έχει ανασυγκροτηθεί πλήρως και έχει ανακαταλάβει πόλεις και περιοχές - κλειδιά στο σομαλικό νότο (όπως συνέβη την περασμένη βδομάδα με την πόλη - λιμάνι Κισμάγιο...).

Ολα αυτά, παρά τις κατά καιρούς «χειρουργικές» αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ που υποτίθεται ότι πλήττουν «πυρήνες» της οργάνωσης «Αλ Σαμπαάμπ», του παρακλαδιού, δηλαδή, της «Αλ Κάιντα» στο Κέρας της Αφρικής, ενώ στην ουσία έχουν ως βασικό αποτέλεσμα τη σφαγή γυναικόπαιδων και την αύξηση των αντιδράσεων από μεγάλη μερίδα του σομαλικού λαού.

Οι συγκεκριμένες εξελίξεις φαίνεται τώρα πως προκαλούν απογοήτευση στον Αιθίοπα πρωθυπουργό, αφού σε κάθε περίπτωση το «ισοζύγιο» ανάμεσα στα οφέλη και τις ζημιές που προκαλεί η πραγματοποίηση της (υπό τις πιέσεις και παραινέσεις της Ουάσιγκτον) πολεμικής ιμπεριαλιστικής εκστρατείας στη γείτονα χώρα έχει ανατραπεί. Να τι δήλωνε χαρακτηριστικά ο Ζενάουι στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: «Η υποχρέωσή μας για την επίτευξη ειρήνης στη Σομαλία είναι μόνον η μία πλευρά. Υπάρχουν, όμως, και άλλες υποχρεώσεις, όπως είναι οι οικονομικές... Η επιχείρηση αυτή είναι εξαιρετικά δαπανηρή, έτσι θα πρέπει να ισορροπήσουμε τις εσωτερικές πιέσεις από τη μια μεριά και τις πιέσεις στη Σομαλία από την άλλη για να βρούμε και να δούμε μία ισορροπημένη λύση...».

Περιττό να πούμε πως η συνέντευξη Ζενάουι προκάλεσε την ικανοποίηση των Σομαλών ενόπλων της «Ισλαμικής Ενωσης Δικαστηρίων», που από την πρώτη μέρα της αιθιοπικής εισβολής απαιτούν τον τερματισμό της και την απομάκρυνση κάθε ξένης στρατιωτικής δύναμης από τη χώρα...

Από την άλλη δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως και στην περίπτωση της Αιθιοπίας τα εύσημα της κυβέρνησης Μπους για τη συμβολή του Ζενάουι στην «αντιτρομοκρατική συμμαχία», δεν ήταν αρκετά για να γεμίσουν τα ταμεία και να σταματήσουν τις εντεινόμενες αντιδράσεις των δυνάμεων της αιθιοπικής αντιπολίτευσης για μία σειρά ζητήματα. Δεν είναι, λοιπόν, άξιον απορίας γιατί ο Αιθίοπας πρωθυπουργός σκέφτεται πλέον τη λύση της άτακτης φυγής από τη Σομαλία. Οπως φαίνεται, διακυβεύεται το πολιτικό του μέλλον και η παραμονή του στην εξουσία, από το συνδυασμό του κόστους που προκαλεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη γείτονα χώρα και της, π.χ., παρατεταμένης περιόδου ξηρασίας. Μίας ξηρασίας που έχει καταστρέψει, επίσης, σημαντικό μέρος της αιθιοπικής γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής στις αχανείς περιοχές της νοτιοανατολικής Αιθιοπίας, με αποτέλεσμα περίπου δέκα εκατομμύρια Αιθίοπες να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Τι κατάλαβε επομένως, έστω και αργά, ο Αιθίοπας πρωθυπουργός; Πως όταν έχεις 10.000.000 συμπατριώτες σου αντιμέτωπους με το φάσμα της λιμοκτονίας είναι μεγάλο ρίσκο να πληρώνεις και να εξαπολύεις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...

Η ευρωατλαντική συμμαχία στο σύνολό της συσπειρώνεται καταδικάζοντας τη ρωσική αναγνώριση της Νότιας Οσετίας και Αμπχαζίας. Η υποκρισία περισσεύει όταν είναι αυτοί που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία κι αναγνώρισαν το Κοσσυφοπέδιο. Μέχρι κι η Ελληνίδα ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη καταδίκασε υποκριτικά τη ρωσική ενέργεια, τη στιγμή που ουσιαστικά συμφώνησε στην ευρωενωσίτικη απόφαση απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη σερβική επικράτεια.

Η εφιαλτική της αυτή ενέργεια βρίσκεται στο ότι προλειαίνει το έδαφος στην ελληνική κοινή γνώμη για τη συμμετοχή ελληνικού στρατού μισθοφόρων σε πιθανή στρατιωτική ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική παρουσία στην Κασπία. Το γαϊτανάκι της συμμετοχής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικά εκστρατευτικά σώματα εκτός συνόρων συνεχίζεται, αδιαφορώντας για τις ενδεχόμενες καταστροφικές συνέπειες.

Το τίμημα της συνεχιζόμενης πολιτικής της «διείσδυσης» του ελληνικού καπιταλισμού πληρώνεται κι εκτός Βαλκανίων. Μαζί συνεχίζεται εντεινόμενη η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η εξεύρεση χρημάτων για τη στήριξη της καπιταλιστικού προσανατολισμού συμμετοχής στην ιμπεριαλιστική λεία.

Τώρα, νιώθοντας να περικυκλώνεται από την οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση του ευρωατλαντισμού, αντιδρά με βίαιο τρόπο, αδιαφορώντας για την παγκόσμια ειρήνη. Ολα αυτά τον καθιστούν συνυπεύθυνο στο ιμπεριαλιστικό μοίρασμα της περιοχής κι όχι μόνο. Ηδη με την αναγνώριση της Νότιας Οσετίας και Αμπχαζίας αποκτά τα δικά του προτεκτοράτα έναντι των ευρωατλαντικών προτεκτοράτων.

Η Γεωργία διαμελίζεται. Η ακραία αυτή εθνικιστική και ιμπεριαλιστική αντιπολεμική ατμόσφαιρα πρέπει να αφυπνίσει το ρωσικό προλεταριάτο και να το επανασυνδέσει με την επαναστατική του παράδοση τον Οκτώβρη 1917. Πρέπει να κάνει τους Ρώσους στρατιώτες να θυμηθούν το πρώτο διάταγμα της εργατικής τους κυβέρνησης για άμεση ειρήνη.

Μια παρατεταμένη πολεμική κρίση ίσως ωθήσει στη ρότα των εργατικών, αγροτικών και στρατιωτικών συμβουλίων (Σοβιέτ). Ισως, το ομιχλώδες τοπίο της πολεμικής αντάρας οδηγήσει το ρωσικό λαό στην αναζήτηση επανίδρυσης ενός νέου σοσιαλιστικού κράτους απαλλαγμένου από τα βαρίδια εγκληματικών λαθών κι ενεργειών του παρελθόντος. Ισως, οι λαοί των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών αναζητήσουν μια νέα Ενωση, όπως αυτή αναφέρεται σε σκέψεις κι αποφάσεις των πρωτεργατών του εργατικού κράτους του Οχτώβρη 1917.

Η στήλη επιμένει να επαναλαμβάνει τη δική της επωδό: Ειρηνιστές, γρηγορείτε!