Ο Νίκος Καραντηνός ανήκε σε μια γενιά και σε ένα είδος ανθρώπων που η σεμνότητά τους και το ήθος τους σμιλεύτηκαν με πολύ αίμα και αγώνα. Σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων. Ο Καραντηνός, πριν πιάσει τη δημοσιογραφική γραφίδα, σπούδασε την αλήθεια και το χρέος στην πάλη για την επιβίωση στον κάμπο και στη λαχαναγορά, εκεί που ως εργάτης, όπως έλεγε ο ίδιος, διδάχτηκε όσα δεν του δίδαξε το σχολειό και το πανεπιστήμιο.

Ο Καραντηνός εξέφρασε κάθε στιγμή του το διαρκές αίτημα της ηθικής αρτιότητας και της αξιοπρέπειας. Μείνε αξιοπρεπής ως το τέλος ήταν το μήνυμα και το παράδειγμά του. Οπως ο δάσκαλός του στο Γυμνάσιο - μια εικόνα που συνήθιζε να διηγείται - που πριν του περάσουν τη θηλιά της κρεμάλας οι ναζί, ίσιαξε τη γραβάτα του: το τελευταίο μάθημα για την απόλυτη περιφρόνηση στον κατακτητή, για την υπέρτατη αξιοπρέπεια του ανθρώπου, έλεγε ο Νίκος.

Ο Καραντηνός ήταν μαθητής της Ηλέκτρας Αποστόλου, που τον δίδαξε να γράφει απλά και κατανοητά, να μεταδίδει άμεσα και χωρίς ρητορείες την ουσία. Την είδηση. Και η είδηση, η ουσία σε εκείνες τις - όχι και τόσο μακρινές - εποχές ήταν μία: κάλεσμα αγώνα.

Ο Καραντηνός ήταν ο «Διονύσης» της Εθνικής Αντίστασης που μεγαλούργησε στον παράνομο Τύπο της κατοχής, ο Ληξουριώτης πτυχιούχος του Τμήματος Αρχαιολογίας - Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο επιστήμονας που ως ταξινόμος στα Γενικά Αρχεία του Κράτους αναδείχτηκε σε σπουδαίο μελετητή των αρχείων του 1821 και συγγραφέας μιας σειράς σημαντικών άρθρων με αδημοσίευτο έως τότε υλικό σε περιοδικά όπως τα «Νεοελληνικά Γράμματα».

Ο Καραντηνός ήταν μέλος της ΟΚΝΕ ήδη από το 1941. Στην κατοχή εκλέγεται στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΠΟΝ, ενεργοποιείται στον παράνομο Τύπο και στήνει παράνομα τυπογραφεία. Η πορεία του ταυτίζεται οριστικά με το χώρο της αγωνιστικής δημοσιογραφίας που υπηρετεί ως υψηλό λειτούργημα. Στα μετάλλια τιμής του λαμποκοπούν οι διωγμοί του μετά τη Βάρκιζα, η παραπομπή του σε στρατοδικεία και η εξορία του στην Ικαρία και το Μακρονήσι.

Ο Καραντηνός κόσμησε τη δημοσιογραφία επί δεκαετίες ως μάχιμος δημοσιογράφος σε πολλές ημερήσιες εφημερίδες και από το 1974 σταθερά στον «Ριζοσπάστη».

Οι συνάδελφοί του - σε μια εποχή που το να είσαι κομμουνιστής δημοσιογράφος δεν ήταν το ευκολότερο πράγμα - τίμησαν τον Νίκο Καραντηνό για την προσφορά του στο επάγγελμα, εκλέγοντάς τον για χρόνια ταμία και αντιπρόεδρο της ΕΣΗΕΑ μέχρι το 2000. Υπήρξε πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιστασιακών Δημοσιογράφων και πάντα, όπως τόνισε και ο ίδιος, στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα συμφέροντα του κλάδου και όλων των εργαζομένων.

Ο Καραντηνός ήταν ένα με το κίνημα, με τους αγώνες και τις θυσίες για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας. Υπηρέτησε αταλάντευτα την κομμουνιστική ιδεολογία και την έκανε πράξη δείχνοντας πώς ασκείται η δημοσιογραφία όταν εκείνοι που την ασκούν εμφορούνται από το ιδανικό της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.