Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι η εξέλιξη της Συνθήκης των Μάαστριχτ - Αμστερνταμ - Νίκαιας. Μπορεί να παρουσιάζεται με τη μορφή τροποποιήσεων των συνθηκών που ισχύουν σήμερα, δηλαδή τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΕΕ) και τη Συνθήκη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΣΕΚ), όμως επιδιώκει τον ίδιο στόχο με το «ευρωσύνταγμα». Δηλαδή, την ενοποίηση και κωδικοποίηση των αντιδραστικών συνθηκών, όπως ισχύουν σήμερα, έπειτα από τις τροποποιήσεις τους, αλλά και την εμβάθυνση και εξέλιξη των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της ΕΕ.

Η αναντιστοιχία κοινοβουλίων με τους λαούς ήταν ο λόγος που αποφάσισαν στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη 2007 οι αρχηγοί των κρατών - μελών να μην ξανακάνουν δημοψηφίσματα (εξαίρεση η Ιρλανδία). Στη Γαλλία π.χ. το «ευρωσύνταγμα» η Βουλή το ενέκρινε με 92% και ο λαός το απέρριψε με 54,5%.

Ωστόσο, χρειαζόταν άλλοθι γι' αυτό. Χωρίς να αλλάξουν την ουσία της συνταγματικής συνθήκης, άλλαξαν το όνομα, την ονόμασαν μεταρρυθμιστική συνθήκη και αποφάσισαν ότι δε χρειάζεται να εκφράζονται οι λαοί για το μέλλον και τη ζωή τους μέσα από δημοψηφίσματα. Αυτό δείχνει το φόβο τους προς τους λαούς και δε διστάζουν να τους αφαιρούν το δικαίωμα κρίσης και έκφρασης. Αυτή είναι η ψευτοδημοκρατία τους!

Στην Ιρλανδία υπάρχει εξαίρεση, το απαιτεί το Σύνταγμά τους, κατοχυρώνει το δημοψήφισμα.

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της Ευρωσυνθήκης, ελάχιστες είναι οι διαφορές με το «ευρωσύνταγμα» και συγκεκριμένα:

Ενισχύεται η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, τα λεφτά των λαών θα πηγαίνουν για εξοπλισμούς και όχι για λαϊκές ανάγκες (αύξηση του προϋπολογισμού κατά 30% σε αμυντικές δαπάνες), αφού:

α) Θεσμοθετούνται οι λεγόμενες αποστολές τύπου Petersberg, δηλαδή το δικαίωμα της ΕΕ να επεμβαίνει πολιτικά και στρατιωτικά σ' ολόκληρο τον κόσμο με δυνάμεις ταχείας αντίδρασης (battlegroups), στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», αλλά και με τα προσχήματα της «πρόληψης των συγκρούσεων και διατήρησης της ειρήνης», αποστολής μάχιμων δυνάμεων για τη «διαχείριση των κρίσεων και αποκατάσταση της ειρήνης», με ομάδες αφοπλισμού, «παροχής στρατιωτικών συμβουλών», «σταθεροποίησης» ή ακόμη «ανθρωπιστικών αποστολών» και «αποστολών διάσωσης» ή ακόμη και για «την προστασία του περιβάλλοντος». Οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ για αποστολή 2.000 στρατιωτών στο Τσαντ, καθώς και της δύναμης EULEX στο ευρωΝΑΤΟικό προτεκτοράτο του Κοσσόβου είναι ενδεικτικές για την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ στο άμεσο μέλλον. Βέβαια, η ΕΕ έκανε πόλεμο και σε αυτά τα χρόνια και δε συμφωνούμε ότι είναι θεματοφύλακας ειρήνης. Διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία με τους εγκληματίες συμμάχους της ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

β) Για να γίνει αποτελεσματικότερος ο μηχανισμός και οι δυνατότητες άμεσης ιμπεριαλιστικής επέμβασης δημιουργείται ένα Ταμείο Εκκίνησης, που συγκροτείται από εισφορές των κρατών - μελών και προορίζεται να χρηματοδοτεί άμεσα τις επεμβάσεις, ξεπερνώντας τη χρονοβόρα διαδικασία ανάληψης πιστώσεων από τον προϋπολογισμός της ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγεται η δημοσιότητα για το ύψος της χρηματοδότησης και κυρίως για τους παραλήπτες και τις δραστηριότητες που χρηματοδοτεί το ταμείο αυτό.

γ) Θεσμοθετείται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας, με καθήκοντα τον «εξορθολογισμό» των στρατιωτικών δυνατοτήτων των κρατών - μελών, το συντονισμό των ερευνητικών δραστηριοτήτων σε θέματα αμυντικών τεχνολογιών, βελτίωση της αποτελεσματικότητας των στρατιωτικών δαπανών. Ο Οργανισμός αυτός έχει συσταθεί ήδη από το 2001, τώρα όμως αποχτάει και θεσμική κατοχύρωση και αναβαθμίζονται η δράση και ο ρόλος του.

δ) Εισάγεται ο μηχανισμός της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας, με τον οποίο μια ομάδα κρατών - μελών (προφανώς των ισχυρών της ΕΕ), μπορεί να συνιστά μόνιμη στρατιωτική συνεργασία που θα ακολουθεί κοινή εξοπλιστική πολιτική, θα εναρμονίζει τις στρατιωτικές ανάγκες «με τη διάθεση από κοινού των αμυντικών τους μέσων και δυνατοτήτων» και «μέτρα για την ενίσχυση της διαθεσιμότητας, της διαλειτουργικότητας, της ευελιξίας και της δυνατότητας ανάπτυξης των δυνάμεών τους». Δημιουργείται, δηλαδή, μια μόνιμη ομάδα στρατιωτικών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, έτοιμη να επέμβει στρατιωτικά σε κάθε χώρα του πλανήτη, όποτε κρίνει ότι εξυπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα των χωρών που τη συγκροτούν, ακόμη και παρά την αντίθεση κάποιων κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Στο ίδιο πλαίσιο, το Συμβούλιο μπορεί να αναθέτει σε ομάδα κρατών - μελών την πραγματοποίηση μιας αποστολής για «τη διαφύλαξη των αξιών της Ενωσης».

Η ΕΕ υιοθετεί για τον εαυτό της το δόγμα των ΗΠΑ περί «προληπτικού πολέμου».

Η Συνθήκη θεσμοθετεί το «δικαίωμα» της ΕΕ να επεμβαίνει με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα στο έδαφος κάθε τρίτης χώρας, για την «πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων», την πρόληψη συγκρούσεων και τη διατήρηση της «ειρήνης». Αποδεικνύεται έτσι πόσο σαθρά είναι τα επιχειρήματα των πολιτικών απολογητών της ΕΕ ότι μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο στη δήθεν βάρβαρη ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Αυτό που επιδιώκει η ΕΕ είναι να δυναμώσει τη θέση της στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, ακολουθώντας την ίδια εγκληματική πολιτική σε βάρος των λαών.

Με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» κατοχυρώνει το δικαίωμα της ΕΕ να παρεμβαίνει στρατιωτικά και πολιτικά στις εσωτερικές εξελίξεις ακόμη και των κρατών - μελών της, με πρόσχημα την «καταπολέμηση τρομοκρατικών απειλών και της τρομοκρατίας».

Περιορίζει ακόμη περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών, απονέμοντας πλέον αρμοδιότητες στην ΕΕ σχεδόν στο σύνολο των τομέων άσκησης πολιτικής ενός κράτους, ακόμη και σε τομείς όπως, η Κοινωνική Ασφάλεια και προστασία των εργαζομένων που μετακινούνται στο εσωτερικό της ΕΕ, η ενέργεια, το διάστημα, ο τουρισμός, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός. Στόχος, να ενισχυθούν οι μηχανισμοί οικονομικής κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου και της πολιτικής εξουσίας του απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Κατοχυρώνει την υπεροχή του κοινοτικού απέναντι στα εθνικά δίκαια των κρατών - μελών, χρησιμοποιώντας τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο, με το μανδύα ενός δήθεν «ανεξάρτητου δικαστικού οργανισμού» θα επιβάλλει το κοινοτικό δίκαιο, αφαιρώντας κάθε δυνατότητα άσκησης κυρίαρχης πολιτικής από τα κράτη - μέλη και τα κοινοβούλιά τους.

Καταργεί, προς όφελος των ισχυρών χωρών, το δικαίωμα του «βέτο» στο σύνολο των αποφάσεων της ΕΕ.

Συνεχίζοντας, υπογράμμισε: Δυναμώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ, όπως η Ευρωαστυνομία και η Eurojust, ο οργανισμός φύλαξης εξωτερικών συνόρων (FRONTEX) και δημιουργεί νέους, όπως η Ευρωεισαγγελία. Με την ένταξη του τομέα της δικαστικής και αστυνομικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις στην κοινοτική δομή και την κατάργηση της ομοφωνίας στη λήψη των αποφάσεων, η ΕΕ αποκτά το δικαίωμα να θεσπίζει κανόνες ποινικού δικαίου, να καθορίζει ορισμούς ποινικών αδικημάτων, ακόμη και το είδος και το ύψος των επιβαλλόμενων ποινών. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να περιορίζει ακόμη πιο δραστικά τα ατομικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, θεσμοθετεί την ανεξέλεγκτη παρακολούθηση, το φακέλωμα ακόμη και των ιδεολογικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων, της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων και την ανταλλαγή των προσωπικών δεδομένων με όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις μυστικές υπηρεσίες τους.

Από αυτή την άποψη, είναι χαρακτηριστικά τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόσφατο «νέο αντιτρομοκρατικό πακέτο» της Κομισιόν, με τα οποία: α) στρέφεται στην καταπολέμηση της «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης», με αιχμή τις «ριζοσπαστικές ιδεολογίες» και β) τροποποιεί τον «ευρωτρομονόμο», ποινικοποιώντας την «παρακίνηση σε τρομοκρατικά εγκλήματα» τη «στρατολόγηση» και την «εκπαίδευση τρομοκρατών», συνδέοντάς τα μάλιστα με τη χρήση του Ιντερνετ. Ταυτόχρονα, στο ήδη ασφυκτικό και αντιδραστικό σημερινό πλαίσιο προστίθεται και το φακέλωμα των προσωπικών δεδομένων (PNR), όσων ταξιδεύουν προς και από την ΕΕ, κατά τα αμερικανικά πρότυπα.

Οι υποστηρικτές της Ευρωσυνθήκης και του ευρωμονόδρομου, προβάλλουν έντονα ότι η Ευρωσυνθήκη προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, γιατί δίνει δεσμευτικό χαρακτήρα στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Ομως, θεμέλιο του Χάρτη είναι η αναγνώριση του δικαιώματος της επιχειρηματικής ελευθερίας και βέβαια το «ιερό» δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Στην πραγματικότητα, η άσκηση των δικαιωμάτων επιτρέπεται στο βαθμό που δεν έρχονται σε αντίθεση με την ελευθερία του κεφαλαίου που θεσπίζουν οι Συνθήκες της ΕΕ.

Εξαιρετικά αποκαλυπτική για την αξία της προστασίας των δικαιωμάτων στην ΕΕ είναι οι αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου, με τις οποίες κρίνει παράνομες δύο απεργιακές κινητοποιήσεις Φινλανδών ναυτεργατών και Σουηδών οικοδόμων, επειδή «παραβιάζουν το κοινοτικό δίκαιο» και συγκεκριμένα τα «θεμελιώδη δικαιώματα», που θεσπίστηκαν και κατοχυρώθηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή το «δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης των επιχειρήσεων» και το «δικαίωμα της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και κυκλοφορίας των εργαζομένων» στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Το Κόμμα μας αντιτάσσει ένα διπλό ΟΧΙ: Στην Ευρωσυνθήκη και την ίδια την ΕΕ. Ζητάμε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στη χώρα μας και συγκεντρώνουμε μαζικά υπογραφές. Δεν αντιμετωπίζουμε όμως το ζήτημα του δημοψηφίσματος, μόνο ως ζήτημα δημοκρατίας, που ασφαλώς είναι και τέτοιο. Κυρίως, το βλέπουμε σαν ευκαιρία να βαθύνει η ενημέρωση, η συζήτηση γύρω από το χαρακτήρα και τη φύση της ΕΕ. Επιδιώκουμε να σπάσουμε τη συνωμοσία σιωπής που επιβάλλουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Θέλουμε να εκφραστεί η αντίθεση των εργαζομένων στην ίδια την ΕΕ. Υποστηρίζουμε τη γραμμή της απειθαρχίας και ανυπακοής στις πολιτικές της ΕΕ, που φτάνει μέχρι την αποδέσμευση.

Υποστηρίζουμε τον αγώνα που ενώνει τους λαούς και εξασφαλίζει τη συνεργασία στην Ευρώπη σε όφελός τους. Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει ποια στρατηγική ανάπτυξης επιθυμεί.

Θεωρούμε ακόμη αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη την άποψη που ζητά περισσότερη ΕΥΡΩΠΗ. Αυτό σημαίνει στην ουσία περισσότερη αντιδραστική και ιμπεριαλιστική Ευρώπη, που ανταγωνίζεται σε ισχύ τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής.

Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρέπει να έχουν καμιά αυταπάτη ότι όσο η ΕΕ ενώνεται, ομοσπονδιοποιείται, τόσο θα δυναμώνει και θα γίνεται αντιλαϊκότερη.

Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρέπει να παρασυρθούν από μια σειρά προπαγανδιστικά συνθήματα ψεύτικα και απατηλά, ότι όσο περισσότερη Ευρώπη έχουμε τόσο περισσότερο θα είναι αυτή κοινωνική και τόσο πιο πολύ χειραφετημένη από τις ΗΠΑ.

Η ΕΕ από τη φύση και το χαρακτήρα της υλοποιεί την ίδια στρατηγική με τις ΗΠΑ στον κοινωνικό τομέα, στις διεθνείς σχέσεις.

Οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν αφορούν τους λαούς, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Οι λαοί χρειάζεται να δυναμώσουν την πάλη τους. Να απαιτήσουν τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων που θα καταδικάσουν τη νέα εκδοχή του «ευρωσυντάγματος» τη «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη». Να ενταθεί και να δυναμώσει στους λαούς το ρεύμα της αμφισβήτησης, της απειθαρχίας, της ανυπακοής στα κελεύσματα της ΕΕ του κεφαλαίου.