- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 1/6/2008
Κυρίως φύλλο- Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ο Πρόεδρος Μοράλες επιλέγει, για άλλη μια φορά, τη «δημοκρατία» μέσω του «διαλόγου για την Εθνική Συμφιλίωση», παρά την αδιαλλαξία των κυβερνητών των επαρχιών που σχηματίζουν μια γεωγραφική «ημισέληνο» την πιο πλούσια από τον βορρά προς νότο. Θεωρεί δε ότι το δημοψήφισμα για τις 10 Αυγούστου με ερώτημα της αποπομπής του προέδρου, του αντιπροέδρου και των εννέα κυβερνητών, που ενέκρινε μετά την απόφαση της ελεγχόμενης από την ολιγαρχία Γερουσίας θα αποτελέσει μπούμερανγκ για την ολιγαρχία.
Η κατάσταση, ωστόσο, είναι κρίσιμη και απαιτείται αποφασιστικότητα για τις ριζοσπαστικές αλλαγές που έχουν τη στήριξη των λαϊκών στρωμάτων. Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και άλλων, για να σταματήσουν, να μη ριζοσπαστικοποιηθούν οι αλλαγές σε όλη τη Λατινική Αμερική, είναι σίγουρο ότι θα ενταθούν και τα λαϊκά κινήματα πρέπει να είναι προετοιμασμένα και να επιδιώξουν όξυνση της πάλης.
Τη δεκαετία του 1920, το σοβιετικό κράτος, έχοντας καταρχήν εξασφαλίσει τη στρατιωτική νίκη, αντιμετώπιζε τη διεθνή απομόνωση και προσπαθούσε, αξιοποιώντας τις μεταπολεμικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, να προχωρήσει στο δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Στις συζητήσεις της δεκαετίας του '20, διακρίνουμε τη διαπάλη, που σημάδεψε όλη την πορεία της οικονομικής σκέψης των κομμουνιστών, τουλάχιστον στις χώρες, όπου ο σοσιαλισμός ήταν το αντικείμενο και το ζητούμενο της δράσης. Το γεγονός ότι για πολλά χρόνια και για μια σειρά λόγους το υλικό αυτό δεν ήταν πλατύτερα γνωστό δεν ωφέλησε την ανάπτυξη της μαρξιστικής σκέψης. Σήμερα, το υλικό αυτό μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πηγή άντλησης τεκμηριωμένων συμπερασμάτων, σχετικά με τις απαρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τις πραγματικές αιτίες της αντεπανάστασης, αφορμή να ξανασκύψουμε με ανανεωμένο σεβασμό και ανανεωμένη ερευνητική ματιά στις προσπάθειες και το θεωρητικό έργο των πρωτοπόρων, σημείο αναφοράς στη δική μας πάλη με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ |
Η ανάλυση ανήκει στον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα: «Αν δείτε τις τιμές στα ελληνικά σούπερ μάρκετ και τις συγκρίνετε με τις τιμές σε ένα γαλλικό, ιταλικό, ισπανικό σούπερ μάρκετ και ταυτόχρονα συγκρίνετε το βασικό μισθό στη χώρα μας με το βασικό μισθό στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, θα δείτε ότι οι διαφορές είναι τεράστιες. Αρα, εδώ λοιπόν είναι φανερό ότι έχουμε μια κοινωνία όπου αυτό που για τους πολλούς είναι πρόβλημα, για κάποιους είναι κέρδος. Αρα, λοιπόν, είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει η κυβέρνηση. Θα πάει με τα συμφέροντα του καταναλωτή, ή θα πάει, βεβαίως, με τα συμφέροντα όλων αυτών των κυρίων που τα κέρδη τους τετραπλασιάζονται και αποτελούν την ατμομηχανή της ανάπτυξης γι' αυτή τη χώρα».
Εδώ έχουμε αυτήν την κοινωνία (παρεμπιπτόντως, καπιταλιστική τη λένε). Στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία δεν την έχουν; Μήπως εκεί ο κοσμάκης τρώει με χρυσά κουτάλια; 'Η, μήπως, εκεί οι κυβερνήσεις επέλεξαν να πάνε με το λαό και να αφήσουν το κεφάλαιο; Αλλωστε, τις ίδιες συγκρίσεις κάνουν και στη Γαλλία με τη Γερμανία, για να αποδείξουν ότι η ακρίβεια στη Γαλλία φουντώνει. Γενικά, κάλπικες συγκρίσεις για κάλπικη προπαγάνδα, γιατί ακρίβεια υπάρχει παντού. Αν ο κ. Τσίπρας θέλει να υποδείξει σαν πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση τις χώρες αυτές, ας το κάνει ευθαρσώς. Ας πει ανοιχτά στον κόσμο την αλήθεια, ότι με τη διαχείριση του καπιταλισμού είναι το κόμμα του. Ας του πει την αλήθεια για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι λαοί των χωρών αυτών, που βράζουν στο ίδιο ευρωενωσιακό καζάνι με τον ελληνικό.
Η διαδικασία περικοπής των αγροτικών επιδοτήσεων στο πλαίσιο της ΕΕ και η προώθηση των κονδυλίων σε άλλους τομείς - ιδιαίτερα για την ανάπτυξη του στρατιωτικού μηχανισμού της Κοινότητας - είναι βασική στρατηγική επιδίωξη των Βρυξελλών. Αυτό προκύπτει και από έρευνα του Κέντρου Ευρωπαϊκών Πολιτικών Μελετών, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, σύμφωνα με την οποία οι επιδοτήσεις, 40 δισ. ευρώ το χρόνο, που κατευθύνονται μέχρι σήμερα στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα θεωρούνται ιδιαίτερα υψηλές. Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειοψηφία των κρατών - μελών σκοπεύει από το 2014 και έπειτα να περικόψει μεγάλο τμήμα των κονδυλίων του γεωργικού τομέα και να τα κατευθύνει στις δράσεις που προβλέπει η λεγόμενη «Στρατηγική της Λισαβόνας». Σημειώνεται, μάλιστα, ότι ακόμη και η Γαλλία, η οποία μέχρι σήμερα υπήρξε ο κατ' εξοχήν πολέμιος της περικοπής των γεωργικών κονδυλίων, σήμερα στρέφεται προς την πολιτική των κρατών εκείνων που παραδοσιακά είναι υπέρ της περικοπής, όπως η Βρετανία. Για την ελληνική μικρομεσαία αγροτιά, μια τέτοια απόφαση θα σήμαινε την οριστική της εκπαραθύρωση από την παραγωγή, αν φυσικά αυτό δεν έχει συμβεί νωρίτερα...
Φαντάζει ίσως ως το νεότερο καλύτερο πιο σύντομο ανέκδοτο, αλλά, δυστυχώς, είναι τέτοιο το θέμα που δεν προσφέρεται για γέλια: Τη στιγμή που η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για τον αποχαρακτηρισμό και την εμπορευματοποίηση εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους και δασικών εκτάσεων, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Π. Δούκας, «αποκάλυψε», στο συνέδριο «Κλιματικές αλλαγές και ανθρώπινη ασφάλεια», ότι η κυβέρνηση έχει προτείνει ως αντίδοτο για τις κλιματικές αλλαγές, στον ΟΗΕ, στην ΕΕ και τη Διεθνή Τράπεζα, ένα μαζικό πρόγραμμα δεντροφύτευσης τουλάχιστον 50 δισεκατομμυρίων δέντρων σε όλο τον πλανήτη έως το 2009!
Μάλιστα, ο ίδιος πρότεινε το πρόγραμμα αυτό στην Ελλάδα να εξειδικευτεί και να φυτέψουμε 90 εκατ. δέντρα στη διετία 2008-2009, αναθέτοντας το έργο στις ...μεγάλες τεχνικές εταιρείες, τις εταιρείες, δηλαδή, που όχι μόνο δεν έχουν καμία εξειδίκευση γι' αυτό, αλλά με τα έργα τους δείχνουν ότι το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι τα δέντρα...
Πώς να πιστέψει, όμως, κανείς τα όσα λέει ο Π. Δούκας, όταν έχουμε μια κυβέρνηση που:
- Μέχρι την τελευταία στιγμή επέμενε στη δασοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24;
- Επιμένει να κάνει οριοθέτηση των δασών, με τρόπο που αποχαρακτηρίζει το 30% της έκτασής τους;
- Στη θέση 11 καμένων στρεμμάτων αναδασώνει το 1;
- Με το «κόλπο» της εξαίρεσης από την κατεδάφιση, αποχαρακτηρίζει εκατοντάδες στρέμματα στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα και αλλού;
- Κρατά διαλυμένη την υπηρεσία δασοπυροπροστασίας και δασοπυρόσβεσης;
Ε, όχι, κύριοι, ο εμπαιγμός έχει και τα όριά του...
