Ξεκινώντας την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Η συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων της περιοχής είναι ένας θεσμός. Γίνεται κατά διαστήματα, ανάλογα με τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Είναι προϊόν συλλογικής απόφασης και φιλοξενείται για μια ακόμη φορά στην Ελλάδα. Είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί εδώ, στην Αθήνα.

Στη συνάντηση αυτή παίρνουν μέρος 14 κόμματα. Μεγάλο μέρος των κομμάτων εκπροσωπείται από τους Γενικούς Γραμματείς. Πέρα από το ΚΚΕ, είναι το ΑΚΕΛ της Κύπρου, το ΚΚ Τουρκίας, το ΚΚ Ισραήλ, το ΚΚ Λιβάνου, το ΚΚ Συρίας, το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Κόμμα Λαού Παλαιστίνης, το Τουντέχ του Ιράν, το ΚΚ Αιγύπτου, το ΚΚ Σουδάν, το Δημοκρατικό Βήμα Μπαχρέιν, το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Η συνάντηση αυτή υπαγορεύτηκε και από τις σημαντικές εξελίξεις που έχουμε το τελευταίο διάστημα και από αυτές που προμηνύονται. Δεν μπορώ να προκαθορίσω ποια θα είναι η απόφασή της. Συνήθως αποφασίζουμε τις νέες δραστηριότητες και δράσεις. Θα ήθελα να βάλω το πλαίσιο των ζητημάτων που θα μας απασχολήσουν και που συνιστούν τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος.

Το υπόβαθρο των εξελίξεων καθορίζεται από την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει, ιδιαίτερα από το 2004, με απόφαση του ΝΑΤΟ και με πρόταση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, να διαμορφωθεί ένα διακρατικό σύστημα στην περιοχή. Λέγεται "εκδημοκρατισμός της Μέσης Ανατολής", που στηρίζεται στη δύναμη των όπλων του ΝΑΤΟ και μέσω των όπλων, του πολέμου και άλλων μορφών επέμβασης που έχουν, επιδιώκουν να υπάρξει "προστασία" της περιοχής, ώστε να διευκολύνουν τη διείσδυση των πολυεθνικών τους.

Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι η περιοχή αυτή, όχι μόνο τον 21ο αιώνα αλλά και ολόκληρο τον 20ό αιώνα και πιο πριν, συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών δυνάμεων εξαιτίας του ενεργειακού πλούτου που διαθέτει».

«Ποια είναι τα καινούρια στοιχεία»; αναρωτήθηκε η Αλ Παπαρήγα, και απάντησε:

«Το πρώτο είναι ότι ο ανταγωνισμός - που υπήρχε πάντα ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Μεγάλη Βρετανία - στην περιοχή, έχει τώρα διευρυνθεί, καθώς ο ανταγωνισμός πια συμπεριλαμβάνει και τη Ρωσία και θα έλεγα ότι έχει διευρυνθεί ακόμα παραπέρα, καθώς ανταγωνιστές οι δυνάμεις θεωρούν και την Κίνα και την Ινδία. Επεκτείνεται ο ανταγωνισμός τους σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία, συνεχώς, γίνεται οξύς και παίρνει το χαρακτήρα του πολέμου, των πραξικοπημάτων, των δολοφονιών, όλα αυτά τα οποία έχουμε γνωρίσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σπάσει τα μούτρα τους στο Ιράκ, στο Λίβανο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν καταφέρει να περάσουν εύκολα τα σχέδιά τους. Ωστόσο έχουν αντισταθμίσει τις δυσκολίες στην περιοχή, καθώς έχουν εγκαταστήσει νέες στρατιωτικές βάσεις στα Βαλκάνια στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο βρίσκεται σε πορεία αυτονόμησης. Και ακριβώς εμφανίζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες έχοντας μια βάση στα Βαλκάνια να κλιμακώνουν την επίθεσή τους στην περιοχή.

Ταυτόχρονα έχει ενισχυθεί, έχει πολλαπλασιαστεί θα έλεγα, η στρατιωτική δράση της ΕΕ.

Το δεύτερο στοιχείο, που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή μας, είναι ότι τώρα πια ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναθέτει στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εμφανίζονται με διάφορες μορφές, και ως ειρηνευτικές δυνάμεις, πότε στο ΝΑΤΟ, και πότε σε δυνάμεις στρατιωτικές της ΕΕ. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εξέλιξη. Μέχρι τώρα τον ΟΗΕ, όπως στην Κύπρο λ.χ., τον είχαμε γνωρίσει με τη μορφή των κυανοκράνων, για να βοηθήσουν στην ειρήνευση σε επίμαχες περιοχές.

Το τρίτο στοιχείο - και αυτό μπορώ να πω έχει διαρρεύσει, έχει δημοσιοποιηθεί - είναι ο σχεδιασμός, να δημιουργηθεί ένας αντιτρομοκρατικός Οργανισμός Μέσης Ανατολής, όπου θα συντονίζει τις αστυνομικές δυνάμεις, τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας των Δυτικών με αυτές των μετριοπαθών - έτσι τις λένε - αραβικών δυνάμεων. Δηλαδή με τις φιλικές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και με τις συμβιβασμένες κρατικές - πολιτικές δυνάμεις. Αν διαμορφωθεί αυτό, πρόκειται για μια πάρα πολύ, εξαιρετικά σοβαρή, αρνητική εξέλιξη.

Τέταρτο ζήτημα είναι το Παλαιστινιακό, το οποίο φαντάζομαι θα μας απασχολήσει πάρα πολύ στη Συνάντηση. Οπως ξέρετε, έχει φύγει πια η υπόθεση του Παλαιστινιακού και από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από το "κουαρτέτο". Τώρα έχουν αναλάβει οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την αιγίδα του Μπους. Διεξάγονται συζητήσεις για την επίλυση, τάχα, του Παλαιστινιακού με βάση τον "οδικό χάρτη". Η ουσία είναι η εξής: Προωθείται ένα νέο κράτος χωρίς σύνορα. Μεθοδεύεται - υπάρχει ένας τέτοιος προβληματισμός - η αυτονόμηση της Λωρίδας της Γάζας και η διχοτόμηση παλαιστινιακών εδαφών. Και το κυριότερο, για να προωθηθεί αυτό το σχέδιο, το δήθεν ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, πρέπει η παλαιστινιακή ηγεσία, ο Αμπάς με τις δυνάμεις του, να κηρύξει τον πόλεμο εσωτερικά, κατά των εξτρεμιστών όπως λένε, κατά του λαού που αντιστέκεται. Πρέπει να πούμε ότι οι δεσμεύσεις, εάν προχωρήσει αυτό το σχέδιο, που θα αναλάβει η παλαιστινιακή ηγεσία και οι συνέπειες από αυτές τις δεσμεύσεις, θα είναι πολύ χειρότερες από τους αποκλεισμούς που είχαν μετά τις εκλογές, όταν αναδείχτηκε ως δύναμη η "Χαμάς".

Το πέμπτο στοιχείο είναι ο νέος χάρτης με την αυτονόμηση του Μπαλουχιστάν, περιοχή που έχει σχέση και με το Πακιστάν και το Ιράν. Γίνεται μια προσπάθεια να ελεγχθούν λιμάνια και κόμβοι όπου θα διακινείται πετρέλαιο και φυσικό αέριο προς την Κίνα και την Ινδία.

Εκτο στοιχείο είναι η τουρκική εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, όπου γίνεται βέβαια με την ανοχή, από ό,τι φαίνεται, των Ηνωμένων Πολιτειών, και την επιθυμία τους, όπου σήμερα οι τουρκικές δυνάμεις ελέγχουν τη ροή των ποταμών, των νερών δηλαδή, προς Συρία και Ιράκ.

Είναι προς τιμήν του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας που έχει καταγγείλει αυτή την εισβολή, όπως είναι και προς τιμήν του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ισραήλ, που μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, συμπαρατάσσεται με τον αγώνα των Παλαιστινίων, με τον αγώνα των προοδευτικών, των ριζοσπαστικών κινημάτων».

«Υπάρχει», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «και η Ελλάδα όμως στην περιοχή αυτή, έστω κι αν καμώνεται η ελληνική κυβέρνηση πως δεν αναμειγνύεται. Εχουμε τη συγκρότηση κοινών στρατιωτικών σωμάτων με την Τουρκία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για μια πάρα πολύ σοβαρή εξέλιξη και αποδεικνύει το εξής: Οτι πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις χώρες, υπάρχουν τα κοινά συμφέροντα των αστικών τάξεων και των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Με την ευκαιρία θα ήθελα να αναφερθώ στο ταξίδι του πρωθυπουργού το επόμενο διάστημα στην Τουρκία. Εμείς δεν είμαστε το Κόμμα εκείνο που θα πούμε να μη γίνονται ταξίδια, να μη γίνονται επαφές. Το ζήτημα είναι όμως το εξής: Η ελληνική κυβέρνηση ανέχεται παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτές τις μέρες είχαμε αρνητικές εξελίξεις και προκλήσεις στην περιοχή των Ιμίων. Συνήθως, ακόμη και σε εμπόλεμη κατάσταση, όταν γίνεται συνάντηση ανάμεσα στις εμπόλεμες δυνάμεις, υπάρχει μια προσωρινή εκεχειρία και αμοιβαία τηρούνται κάποια θετικά προσχήματα, να το πω έτσι.

Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται, θα έλεγα, σε ολόκληρη την περιοχή και στο Παλαιστινιακό και στο θέμα του Λιβάνου και στην προσπάθεια αποκλεισμού της Συρίας, ως μια κυβέρνηση που κινείται στον αστερισμό της Κοντολίζα Ράις και του Μπους. Στον αστερισμό γενικότερα της στρατιωτικής πολιτικής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Εμάς δε μας παρασύρουν τα κοινότοπα λόγια που λέει είτε ο πρωθυπουργός είτε η υπουργός Εξωτερικών... "ενδιαφερόμαστε για την ειρήνη, για τη σταθερότητα".

Δεν έχουν πει ούτε ένα "όχι". Ούτε στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, ούτε στις αμερικάνικες βάσεις στην περιοχή, ούτε στον πόλεμο που γίνεται κατά των Παλαιστινίων, ούτε έχουν καταδικάσει το Ισραήλ, ούτε έχουν συμπαρασταθεί σε κανένα κίνημα ή σε λαό ή ακόμα και σε κάποια κυβέρνηση που αντιστέκεται. Ολα αυτά με πρόσχημα ότι η Ελλάδα θα είναι ο κυρίαρχος στη Νοτιοανατολική Ασία. Κούνια που τους κούναγε... Ούτε αυτό δεν πρόκειται να πετύχει η αστική τάξη της Ελλάδας, πράγμα που εμάς βεβαίως δε μας ενδιαφέρει να το πετύχει. Εμάς μας ενδιαφέρει η Ελλάδα να πρωτοστατεί στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στον αγώνα κατά του πολέμου.

Εβδομο στοιχείο, το σχέδιο απομόνωσης της Συρίας. Εχουμε από χτες τη διακοπή σχέσεων ανάμεσα στη Γαλλία και στη Συρία.

Ογδοο στοιχείο, το γνωστό μας Κυπριακό. Ολοι όσοι ασχολούνται με το Κυπριακό, είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, είτε η Μεγάλη Βρετανία, είτε η ΕΕ, ονειρεύονται ένα νέο "σχέδιο Ανάν".

Και ένατο ζήτημα είναι, βεβαίως, η συνέχιση της κρίσης στο Λίβανο. Εμφανίζεται ως εσωτερική κρίση, η προσπάθεια που γίνεται για τον εσωτερικό διχασμό του λαού του Λιβάνου με θρησκευτικά κριτήρια ή με πρόσχημα τη Συρία. Και εδώ πραγματικά για άλλη μια φορά θύματα είναι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι Παλαιστίνιοι που βρίσκονται στους καταυλισμούς».

«Δε θα σταθώ στις προτάσεις», τόνισε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα. «Θα πούμε μια σειρά προτάσεις στη συνάντηση. Σε ένα θέμα θέλω να καταλήξω. Είναι πια ολοφάνερο ότι η αντίσταση που αναπτύσσεται στις χώρες αυτές κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, κατά του ανταγωνισμού που αναπτύσσουν ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ στην περιοχή, πρέπει να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο χρώμα. Πρέπει να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά, γιατί κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί ούτε τις ηγετικές δυνάμεις των αραβικών χωρών, ούτε κυβερνήσεις που συμπαρατάσσονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανοιχτά ή κρυφά, ή συμβιβάζονται μαζί τους.

Σήμερα χρειάζεται ένας παναραβικός, θα λέγαμε, λαϊκός αγώνας που θα έχει ταξικά πολιτικά χαρακτηριστικά και στο εσωτερικό των χωρών και στην περιοχή. Από αυτή την άποψη εμείς στηρίζουμε εκείνες τις ριζοσπαστικές και προοδευτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα αν έχουμε και διαφορές, που ενδιαφέρονται όχι μόνο να αντιμετωπίσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά να αντιμετωπίσουν και τον εσωτερικό αντίπαλο, είτε αυτός είναι ανοιχτός είτε κρυφός. Η βάση αυτής της λαϊκής ενότητας πρέπει να είναι αν είσαι εργάτης, αν είσαι φτωχός, αν ανήκεις στα λαϊκά στρώματα. Χρειάζεται πραγματικά μια ανοιχτή προσπάθεια ώστε οι διαιρέσεις να μην έχουν σχέση ούτε με τη θρησκεία ούτε με άλλα στοιχεία, αλλά να πάρει αυτόν τον ταξικό όπως είπαμε πολιτικό χαρακτήρα. Είναι μια σύνθετη και δύσκολη υπόθεση, υπάρχει πείρα, αλλά προς τα εκεί πρέπει να κινηθούμε. Αλλιώς οι λαοί θα γίνονται παίγνια - να το πω έτσι - σε χέρια κάποιων που υποτίθεται ότι θέλουν να ηγηθούν ενός αγώνα, ο οποίος αγώνας έχει πάλι επίκεντρο τα πετρέλαια και όχι βεβαίως την κοινωνική, τη λαϊκή ευημερία των λαών, την πολιτική τους ανεξαρτησία».

Οι τουρκικές προκλήσεις στα Ιμια και η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ήταν κυρίως τα ζητήματα που απασχόλησαν τη συζήτηση της Αλ. Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους, που ακολούθησε την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Πιστεύετε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα αποσκοπούν, ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Αγκυρα, να καθορίσουν θεματολογία διαφορετική από αυτή που υπάρχει μέχρι σήμερα;

-- Νομίζω ότι ο πρωθυπουργός πηγαίνει στην Αγκυρα έχοντας στραμμένη την προσοχή του να διευκολύνει συμφωνίες, συνεργασίες ανάμεσα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτός είναι ο στόχος του ταξιδιού και όλα τα άλλα είναι σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.

Το λέω αυτό για τον εξής λόγο: Η οικονομική συνεργασία δε σημαίνει ούτε ευημερία των λαών, ούτε συναδέλφωση των λαών, διότι η οικονομική συνεργασία που βασίζεται στα μονοπώλια ή στους επιχειρηματικούς ομίλους, αφορά αυτούς.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό έχει στο νου του ο πρωθυπουργός και για όλα τα άλλα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

Πολύ περισσότερο που δεν έχει αντισταθεί η ελληνική κυβέρνηση, έστω φραστικά, σ' αυτό το μακελειό που γίνεται στη Μέση Ανατολή. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι σημαιοφόρος της πολιτικής του ΝΑΤΟ, των Ηνωμένων Πολιτειών, των αποφάσεων και των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά αυτό δε γίνεται και πρώτη φορά, αυτή η γραμμή ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα.

-- Οσον αφορά το θέμα που έχει προκύψει τώρα με τα Ιμια, τις αλλεπάλληλες προκλήσεις. Η θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος γενικότερα για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, ποια είναι;

-- Εδώ και χρόνια έχουμε πει, ιδιαίτερα μετά την υπόθεση των Ιμίων, ότι έχουμε μια επίσημη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από μια χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και θεωρείται σύμμαχος της Ελλάδας.

Εμείς αυτό το θέμα το συνδέουμε με τη συνολική κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι ότι η περιοχή μας έχει εστίες πολέμου. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή έχει μια επιθετική δραστηριότητα στο Ιράκ, για να μην πούμε τι γίνεται στο εσωτερικό, με το κυνήγι των Κούρδων και γενικότερα όλων των προοδευτικών ανθρώπων.

Επομένως δεν είμαστε σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ειρήνη, ο σεβασμός των συνόρων. Τότε θα μπορούσε κανείς να το δει το ζήτημα με μεγαλύτερη ηρεμία. Η Τουρκία ακόμη παζαρεύει με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ζητάει διάφορα ανταλλάγματα.

Ακόμα το θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι πάρα πολύ σοβαρό. Εδώ, ωμά, σήμερα διάβασα στις εφημερίδες, ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως λύση για το Κυπριακό. Επομένως είναι κρίκος μιας αλυσίδας και μας απασχολεί πάρα πολύ.

Να το ξαναπώ: εμείς θέλουμε την ειρηνική συμβίωση των δυο χωρών. Πριν από όλα σε επίπεδο λαών που αυτό είναι πάγια πολιτική μας, αλλά ακόμη και σε επίπεδο κρατικό. Αλλά με τις ευχές δε γίνεται τίποτε.

-- Η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και η ενδεχόμενη, όπως μεθοδεύεται, ανεξαρτητοποίησή του πιστεύετε ότι θα οδηγήσει σε ανάφλεξη στο νότο της περιοχής;

-- Αυτή τη στιγμή αυτό φαίνεται. Διότι θα έχει επίδραση κατ' αρχήν στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Εδώ τα σύνορα ανάμεσα στο Κοσσυφοπέδιο και στη FYROM, είναι ακαθόριστα.

Η Αλβανία αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ήπια, διότι υπολογίζει στη δυναμική των πραγμάτων, θέλει να εξελιχθούν τα πράγματα και μετά να δείξει τα δόντια της.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά: Ακόμη κι όταν δε γίνεται πόλεμος, η ειρήνη δεν υπάρχει για τους λαούς της περιοχής. Στρατεύματα πάνε κι έρχονται. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι γίνεται οργανωμένο εμπόριο ναρκωτικών και όπλων στην περιοχή.

Επομένως, βεβαίως, ένα πρόβλημα είναι ο πόλεμος, το άλλο όμως είναι η τρομοκρατία σε βάρος των λαών, η κατάπνιξη των δικαιωμάτων τους και ενδεχομένως οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις που ακόμη κι αν δε γίνονται με τα όπλα, κάνουν τη ζωή των λαών αφόρητη.

Τέλος, στα Βαλκάνια δε θα «τσακωθεί» το Κοσσυφοπέδιο με τη FYROM και την Αλβανία. Στα Βαλκάνια υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, υπάρχει και η Ρωσία. Υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός, που μπορεί να πυροδοτήσει μια αναμέτρηση μεταξύ τους μέσω των τοπικών λαών.

Προβλέψεις λεπτομερειακές δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά εγώ βλέπω ότι ο κ. Καραμανλής, ο κ. Παπανδρέου είναι ηρεμότατοι. Ο ένας λέει: «Θέλουμε τα ζητήματα να λύνονται με διάλογο» και ο άλλος στη Σοσιαλιστική Διεθνή λέει: «Ειρήνη υμίν». Μα αυτά είναι αστεία. Και εμείς θέλουμε να λύνονται με διάλογο. Αλλά εμείς βλέπουμε να βροντάνε όπλα και κανόνια. Βεβαίως εμείς έχουμε στο νου μας να αντιπαλέψουμε τον εθνικισμό. Στην Ελλάδα δεν είναι ισχυρός, αλλά φωλιά υπάρχει και την έχουμε ονοματίσει. Είναι ο ΛΑ.Ο.Σ..

Με την ευκαιρία: Σήμερα κυκλοφόρησε ο «Στόχος» και λέει το εξής πράγμα με αφορμή τα θέματα του υπουργείου Πολιτισμού και την προστασία των αρχαιολογικών χώρων. Λέει ανοιχτά: να γίνουν Μακρονήσια να βάλετε εκεί πέρα - λέει - τους κομμουνιστές να τους προστατέψουμε σαν αρχαιολογικό είδος. Κοιτάξτε, μην γελάμε. Δεν το λέω επιτιμητικά, είναι το κλίμα που λέμε. Αλλωστε ο αντικομμουνισμός περνάει και τα Μέσα Ενημέρωσης με διάφορους τρόπους.