Τα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας, που επιβάλλει το εμποροβιομηχανικό κύκλωμα, «ροκανίζουν» τα ήδη πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων, μειώνουν δραματικά την αγοραστική τους δύναμη χειροτερεύοντας τη θέση τους και εμποδίζουν τη δυνατότητα της λαϊκής οικογένειας για ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Ακόμα και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο - το δωδεκάμηνο που οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 77 λεπτά τη μέρα - είχαμε ανατιμήσεις ολόκληρων κατηγοριών ειδών πρώτης ανάγκης σε ποσοστά αισθητά υψηλότερα του 10%.

Η αφόρητη κατάσταση που δημιουργεί για τα λαϊκά στρώματα η πολιτική σκληρής λιτότητας, σε συνδυασμό με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα είδη πρώτης λαϊκής ανάγκης φέρνουν με εκρηκτικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη τις προτάσεις των αγωνιστικών - ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα: Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ, ως το ελάχιστο αμυντικό μέσο για να μπορούν να ζουν. Στο στόχαστρο των λαϊκών δυνάμεων πρέπει να μπει η κατάργηση του συστήματος εκμετάλλευσης.