ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΚΕ! Για να 'ναι αδύναμος ο αντίπαλος

Με αυτόν που σου «κρατά ζεστή την πλάτη», ή με «φίδι κολοβό» στον κόρφο σου;

Αγρανάπαυση τέλος. Αύριο, στις 7.32 μ.μ., θερίζεις ό,τι έσπειρες.

Ως τότε δε θα κοπάσουν οι αναλύσεις για το πόσο κακό κάνουν στη δημοκρατία τα αδιέξοδα. Λες κι η δημοκρατία είναι ίδια κι όταν είναι αστική κι όταν είναι προλεταριακή. Αυτό που μένει εκτός κάθε συζήτησης είναι ένα: Για ποια οικονομία συζητάμε, άρα και για ποια πολιτική. Οταν μιλάς για την πολιτική χωρίς την οικονομία, είσαι τουλάχιστον απατεώνας. Γιατί δείχνεις λαγούς σε ένα πεδίο που έχουν ξεπατώσει κάθε φωλιά οι κυνηγοί.

Δε γίνεται να ζητάς να πάει καλά το ευρώ και ταυτόχρονα να θες και λαϊκή κυβέρνηση. Δε γίνεται να λες ελεύθερο στην κίνησή του το κεφάλαιο και μαζί να λες οι εργάτες έχουν δικαιώματα. Είναι δίκιο ενάντια σε δίκιο. Οπως τάξη ενάντια σε τάξη. Είναι πόλεμος και η πολιτική είναι μόνον ένα εργαλείο σ' αυτόν τον πόλεμο.

Που σημαίνει όπως χτες έτσι και σήμερα το κρίσιμο είναι ποιος συγκεντρώνει δυνάμεις για ποια πλευρά;

Το ΚΚΕ έχει κάνει καθαρό πως σ' αυτόν τον πόλεμο όπως χτες έτσι κι αύριο συγκεντρώνει δυνάμεις για μάχη από τη σκοπιά της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουνε κάνει καθαρό πως συγκεντρώνουν δυνάμεις για να γίνει ισχυρότερο το κεφάλαιο. Με ποιανού το μέρος είναι ο ΣΥΝ, όταν τάσσεται και υπέρ της ελευθερίας κίνησης των κεφαλαίων;

Ο εργάτης που ετοιμάζεται να πάρει μέρος στην αυριανή μάχη οφείλει να θυμάται πως η επόμενη μέρα δεν είναι προεκλογική. Παραμονές των εκλογών είθισται να σβήνονται διάφορα πρόστιμα, να μην κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα αν ο λογαριασμός είναι απλήρωτος, να μην σε καλεί στο τηλέφωνο ο κυνηγός κεφαλών που έχει η τράπεζα να κυνηγάει όσους δεν πλήρωσαν έγκαιρα τους τόκους. Την επομένη των εκλογών, όλα έρχονται στο ίσο τους. Και το σημερινό ίσο είναι η κυριαρχία της αστικής τάξης.

Οταν, λοιπόν, μας λένε «να φύγει η δεξιά», απαντάμε ναι, να γκρεμιστεί η αστική εξουσία. Να πάψει η κυριαρχία της αστικής τάξης. Και αστική τάξη δεν είναι μόνο 30 οικογένειες. Είναι και όλο το πολιτικό προσωπικό που τις υπηρετεί.

Γι' αυτό έχε το νου σε κάτι φράσεις, όπως «δημοκρατική παράταξη». Είναι η σούπα που σχεδιάζουν για αύριο, για την ώρα που τα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου θα απαιτούν νέο βιολιτζή για τον ίδιο χαβά.

Η επόμενη μέρα θα μας βρει με καταγεγραμμένες ψήφους που το κεφάλαιο θα μετρά σαν έγκριση της ελευθερίας του και ψήφους που θα τις μετρά η εργατική τάξη σαν ενίσχυση της δύναμής της.

Και μόνον η ψήφος στο ΚΚΕ αντιστρατεύεται την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου.

Καλό βόλι!

ΑΥΤΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΡΙΟ

ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ... «Εφόσον το ΠαΣοΚ συγκεντρώνει πολύ παραπάνω από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, οφείλει να συμπεριφέρεται σαν παράταξη και όχι σαν απλό κόμμα. Αυτό άλλωστε είναι το νόημα του ανοίγματος που επεχείρησε χθες το βράδυ ο κ. Παπανδρέου προς τους ψηφοφόρους που ανήκουν ιδεολογικά στον προοδευτικό και αριστερό χώρο, προτρέποντάς τους να υπερψηφίσουν το ΠαΣοΚ (...) κρίμα που μια τέτοια τοποθέτηση δεν έγινε νωρίτερα» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ»... «Το νευραλγικό διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι το εξής: Θα δώσουμε μια νέα τετραετία σε έναν πρωθυπουργό που δεν εμπνέει οραματικά τους πολίτες; (...) δεν πρέπει! Αν θέλουμε επιτέλους να ανοίξουμε τον δρόμο σε κυβερνήσεις συνεργασίας ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Αριστερά (όσο κι αν αυτό φαίνεται δύσκολο ή ανέφικτο επί του παρόντος)» (ο Γρ. Καλφέλης στα ΝΕΑ).

«ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ» ΤΟ ΛΕΝΕ: «Ολα δείχνουν ότι πάμε για ανατροπές του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού, έστω και με οριακές διαφορές» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΟ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ: «Να φύγει η κυβέρνηση Καραμανλή και να έλθει η κυβέρνηση Σημίτη είτε η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου είτε η κυβέρνηση του Γέρου ή και του Πλαστήρα αν χρειαστεί. Αν στο παρόν αντιπροτείνεις παρελθόν, μάλλον δεν έχεις μέλλον» (ο Γ. Λακόπουλος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ: «Θέλουμε κυβέρνηση που να μπορεί να παίρνει γρήγορες και τολμηρές αποφάσεις; (...) συνεχίζουμε τις μεταρρυθμίσεις;» (ο Κ. Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη / ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

ΘΕΛΕΙ, ΟΜΩΣ, Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ: «Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου θα βρεθεί αντιμέτωπη με το πρόβλημα τόσο των κερδοσκοπικών πιέσεων όσο και των μεσοπρόθεσμων δυνατοτήτων στις εξαγωγικές επιδόσεις. Απαιτούνται, λοιπόν, άμεσες ενέργειες ώστε να μην ανακοπεί η αναπτυξιακή επίδοση της ελληνικής οικονομίας» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Για ισχυρό λαϊκό κίνημα την επόμενη μέρα των εκλογών ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ αταλάντευτο αντίβαρο σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Θεσσαλο-ΝΙΚΗ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Αγγελμα νίκης

Ο ΛΟΓΟΣ: ΚΑΘΑΡΟ ΜΗΝΥΜΑ έστειλε η Θεσσαλονίκη

Η ΧΩΡΑ: Η Μακεδονία ψήφισε χθες Καραμανλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μαζί στην εξέδρα, χώρια από Δευτέρα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Υστατα διλήμματα στους εκλογείς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

ΕΘΝΟΣ: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για να φύγει η Δεξιά

ΤΑ ΝΕΑ: Δημοψήφισμα για να φύγει η Δεξιά

ΤΟ ΒΗΜΑ: Προσκλητήριο στην Αριστερά

Η ΑΥΓΗ: ΣΥΡΙΖΑ, επιλογή του σκεπτόμενου πολίτη

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φόβοι τώρα για έκρηξη τιμών

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα

«Είναι βέβαιο ότι η πολιτική γνωρίζει κρίση, το είδαμε στην Αμερική, το βλέπουμε στην Ιταλία, θα το δούμε ενδεχομένως μεθαύριο και στην Ελλάδα. Η λύση να είναι άραγε η κατάργησή της; (...) κινήματα απολίτικου χαρακτήρα όπως αυτό του Μπέπε Γκρίλο θέλουν να καταργήσουν τη διάκριση ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους, εγκαθιστώντας "τη συνέλευση των πολιτών". Την "αγορά". Την πλατεία. Το ισοδύναμο του μπλογκ στη διακυβέρνηση της χώρας. Μα πίσω απ' όλα αυτά διαφαίνεται η σκιά του "law & order", του νόμου και της τάξης, στις πιο ακραίες του εκδοχές. Η "αγορά" είναι ο προθάλαμος της δικτατορίας» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

Εχει λύσεις το σύστημα

«Ολοένα και περισσότεροι ψηφοφόροι βιώνουν ένα αίσθημα πολιτικού "ανικανοποίητου" από τη διάψευση προσδοκιών και την ακύρωση ελπίδων. Κάνοντας τον απολογισμό της διακυβέρνησης του τόπου από τους δύο μεγάλους τον βρίσκει ελλειμματικό (...) αυτή η κρίση δεν είναι μόνο μία ευκαιρία. Είναι και μια μεγάλη πρόκληση για τα μικρά κόμματα. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εάν δεν ανταποκριθούν - ανεξαρτήτως προθέσεων - θα προσφέρουν τη μεγαλύτερη βοήθεια στο κλυδωνιζόμενο διπολικό σύστημα. Κι αυτό επειδή η παρατεταμένη ανυπαρξία ορατής εναλλακτικής λύσης στις μονοκομματικές κυβερνήσεις εξ αντιδιαστολής και εξ αντικειμένου το σταθεροποιεί» (ο Στ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).