«Η μάχη για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης δεν είναι περίπατος. Αυτό όμως που δίνει δύναμη είναι η οργάνωση του λαού, η ανάπτυξη της πολιτικής λαϊκής πρωτοβουλίας, το πολιτικό πρόγραμμα που διαθέτει το λαϊκό κίνημα και με άμεσους στόχους αλλά και με στόχους ριζικής ανατροπής. Και, βέβαια, συστατικό στοιχείο αυτής της άλλης πορείας είναι το πόσο ισχυρό θα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εισηγητική της ομιλία κατά τη διακαναλική συνέντευξη Τύπου για τις βουλευτικές εκλογές, που έδωσε χτες στο Ζάππειο. Παραθέτουμε στη συνέχεια την εισηγητική ομιλία της.

«Αν και το συνηθισμένο σε αυτού του τύπου τις συνεντεύξεις είναι να επιλέγεται ένα θέμα εφ' όλης της ύλης, εμείς καταλήξαμε κεντρικό θέμα της συνέντευξης να είναι το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης με τους δύο τομείς που έχει αυτό: Το ζήτημα της Υγείας - Πρόνοιας και των συντάξεων.

Είναι ένα θέμα που εμείς το θέτουμε στο επίκεντρο, έχοντας υπόψη ότι ενδιαφέρει όλους και όλες και πριν απ' όλα αφορά στις νέες ηλικίες. Ισως κάποιος γελάσει. Ο νέος των 18, των 20 και των 30 ετών γιατί να ενδιαφέρεται για τη σύνταξη που θα πάρει μετά τα 60;

Ομως και η πολιτική στα θέματα της Υγείας και της Πρόνοιας και στο ζήτημα των συντάξεων διαμορφώνεται και ισχύει από τη στιγμή που θα γεννηθεί κάποιος και ιδιαίτερα διαμορφώνεται όταν, τελειώνοντας το Λύκειο ή το ΤΕΙ ή το Πανεπιστήμιο ή κάποια άλλη σχολή από τις πολλές που υπάρχουν, αναζητήσει να βρει δουλιά.

Η δουλιά, δηλαδή, που ψάχνει ο νέος και δυσκολεύεται σήμερα στα 25 και στα 30 σχετίζεται με το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Εχει και άμεσο χαρακτήρα, όσον αφορά στις παροχές Υγείας και Πρόνοιας, στην κοινωνική πολιτική, αλλά έχει και σχέση με το πότε θα πάρει σύνταξη, ποια θα είναι η σύνταξη και πώς θα περάσει την τρίτη ηλικία.

Πολύ περισσότερο που οι νέοι άνθρωποι δεν είναι απομονωμένοι, ζουν σε μια οικογένεια, έχουν μπαμπάδες, μαμάδες, παππούδες και γιαγιάδες και πολλές φορές τα προβλήματα των μεγαλύτερων ηλικιών έχουν άμεση επίδραση και στις νεότερες.

Με αυτή την έννοια συγκεντρώνουμε την προσοχή σε αυτό το θέμα που κατά τη γνώμη μας αντανακλά το συνολικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας και αποτελεί και βασικό κριτήριο ψήφου».

«Με αίσθημα ευθύνης», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «λέμε ότι αυτά που η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ υπόσχονται προεκλογικά, κάτω από την πίεση της πραγματικότητας, και κάτω από την πίεση που ασκούν οι εργαζόμενοι, ότι, π.χ., δε θα αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και ότι δε θα μειώσουν τις συντάξεις, να μην τους δώσουν καμία σημασία. Το αντίθετο. Να ξέρουν ότι θα κάνουν τα αντίθετα από αυτά που λένε.

Πρώτα πρώτα γιατί στα προγράμματά τους και τα δύο κόμματα το λένε καθαρά. Αναγνωρίζουν, π.χ., ως "δικαίωμα" να δουλεύει κάποιος στα 65, στα 67 και στα 71. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί ως δικαίωμα στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι το όριο συνταξιοδότησης να πέσει για τους άνδρες στα 60 και στα 55 για τις γυναίκες για όλους, και για τους εργατοϋπαλλήλους και για τους αγρότες και για τους αυτοαπασχολούμενους.

Αυτό το δικαίωμα ζητάμε εμείς και όχι το δικαίωμα να δουλεύουμε μέχρι τα 70 και τα 71. Πίσω από αυτό το δήθεν δικαίωμα, που στα προγράμματά τους έχουν και τα δύο κόμματα, υπάρχει η μεγάλη αλήθεια. Και στα 70 και στα 71 δε θα μπορείς να έχεις ουσιαστικό δικαίωμα σε καλή σύνταξη και σε ένσημα και αυτό πια αφορά τους νέους και τις νέες που σήμερα είναι 30 και 35 χρόνων και δεν έχουν τα ένσημα που θα έπρεπε να έχουν σε αυτή την ηλικία».

«Δε θα ήθελα να μιλήσω με μεγάλη λεπτομέρεια», συνέχισε η ομιλήτρια. «Εμείς διατυπώνουμε θέσεις και προτάσεις προς τους εργαζόμενους για πάλη σήμερα και αμέσως μετά τις 16 Σεπτέμβρη. Χωρίς να παραιτούμαστε από τη συνολική πολιτική πρόταση που έχουμε, όπου όταν ο λαός θα είναι στην εξουσία, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και συνταξιοδότησης θα έχει ελάχιστες ομοιότητες με το σημερινό.

Χωρίς να κάνουμε σκόντο στο αύριο θεωρούμε ότι το ελάχιστο που σήμερα πρέπει να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι για να μην πάμε πολύ πίσω είναι τα εξής:

-- Κατ' αρχήν κατάργηση όλων των αντιλαϊκών αντιασφαλιστικών νόμων από το 1992 έως σήμερα.

-- Σταμάτημα του τζόγου είτε με τη μια μορφή ομολόγου, είτε με την άλλη. Θεωρούμε ότι μπορούν τα αποθεματικά των Ταμείων να επενδύονται σε τίτλους του δημοσίου με εγγυημένη απόδοση και με το ανώτατο επιτόκιο δανεισμού που κάνει το δημόσιο προς τρίτους.

-- Σύνταξη στις γυναίκες στα 55 και στα 60 για τους άνδρες και μια πενταετία λιγότερη για τα βαρέα και ανθυγιεινά.

-- Δικαίωμα σύνταξης ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ασφάλισης, οπότε δε μετράει πια η ηλικία. Τριάντα χρόνια δούλεψες, γιατί να μην πάρεις σύνταξη; Κι αν κάποιος δούλεψε από τα 18 ή από τα 20 τι σημασία έχει; Τα 30 χρόνια επαρκούν για να πάρεις σύνταξη.

-- Να κατοχυρώνεται το συνταξιοδοτικό δικαίωμα με 4.050 μέρες εργασίας.

-- Η σύνταξη στο 80% του μισθού και για άλλη μια φορά λέμε ότι 1.050 πρέπει να είναι η κατώτερη σύνταξη για τους εργάτες και τους υπαλλήλους.

-- Βεβαίως, για να έχεις 1.050 ευρώ σύνταξη πρέπει να ξεκινάς από κατώτατο μισθό 1.300. Γι' αυτό η πάλη για τη σύνταξη πριν απ' όλα είναι πάλη για ανθρώπινους μισθούς, για να χρησιμοποιήσουμε αυτό τον όρο.

-- Υπερασπιζόμαστε και ζητάμε την επέκταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

-- Κατάργηση κάθε ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας και της συνταξιοδότησης.

-- Πλήρης κάλυψη των αναγκών Υγείας με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν θέλετε, υποστηρίζουμε να καταργηθούν οι εισφορές που αφορούν στο σκέλος της Υγείας.

-- Οι εισφορές για τη σύνταξη να μην αυξηθούν και βεβαίως όταν ανεβαίνει ο μισθός δεν πρέπει να πολλαπλασιάζεται η συμμετοχή του εργαζομένου.

-- Διατηρείται βεβαίως η τριμερής χρηματοδότηση, αλλά το μεγαλύτερο μέρος πρέπει να το πληρώσει κράτος και εργοδοσία. Και για όλα αυτά παίρνουμε υπόψη ότι 58 δισ. ευρώ άρπαξαν οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές από το 1951 έως το 1975.

Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οι απώλειες στην περίοδο 1999 - 2002 ξεπέρασαν τα 3,5 δισ. δρχ. Με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας η ληστεία συνεχίζεται. Προστάτευσε η Νέα Δημοκρατία την εισφοροδιαφυγή του κεφαλαίου, η οποία φτάνει τα 5,8 δισ. ευρώ το χρόνο; Βεβαίως! Ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΠΑΣΟΚ έδωσαν αυτά που χρωστούσαν στα Ταμεία, και το ίδιο ισχύει και για την εργοδοσία. Εφόσον αυτά είναι τα χρεωστούμενα, για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι να δεχτούν αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών;».

«Πάμε στους αυτοαπασχολούμενους», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «δηλαδή στα μικρομάγαζα, στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες. Εδώ υπάρχει το διμερές στοιχείο. Το κράτος και οι ίδιοι συμπληρώνουν και δημιουργούν τα ασφαλιστικά ταμεία.

-- Πλήρης σύνταξη επίσης με τη συμπλήρωση 30 χρόνων ανεξαρτήτως ηλικίας και σε ποια Ταμεία είχαν κατά καιρούς ασφαλιστεί οι άνδρες ή οι γυναίκες.

-- Σύνταξη στην ηλικία των 60 και γι' αυτούς, για τους άνδρες και για τις γυναίκες, και επίσης ισοτιμία με τους υπόλοιπους εργατοϋπαλλήλους, εφόσον συμπληρώσουν 4.050 ένσημα να μπορούν να πάρουν την κατώτερη σύνταξη.

-- Και γι' αυτούς ισχύει η κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ το μήνα.

-- Κατάργηση των εισφορών Υγείας επίσης στον κλάδο.

-- Η ασφαλιστική εισφορά βαραίνει κατά 2/3 το κράτος και κατά 1/3 τον ασφαλισμένο.

-- Πλήρης σύνταξη στην αναπηρία 67% και η κατάταξη στην ασφαλιστική κλάση να μπορεί να γίνεται και με ευθύνη του ασφαλισμένου εφόσον είναι αυτοαπασχολούμενος.

Δηλαδή, ένα πρώτο στοιχείο που βλέπετε είναι η ισοτιμία στα ζητήματα αυτά της κοινωνικής πολιτικής ανάμεσα στους εργατοϋπαλλήλους που κάνουν εξαρτημένη μισθωτή εργασία και στους αυτοαπασχολουμένους. Πλήρης ισοτιμία.

Να πω ένα παράδειγμα: Οι γυναίκες που κρατάνε μαγαζιά και στις περισσότερες περιπτώσεις τα κρατάνε μόνες τους, οι άνδρες κάπου αλλού πάνε να δουλέψουν. Με την κοιλιά στο στόμα πάνε και δουλεύουν και μετά γεννάνε και πρέπει να κλείσουν το μαγαζί. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια γι' αυτές. Εχουν πολύ λιγότερες απολαβές, εντός εισαγωγικών, απ' ό,τι έχουν οι υπόλοιπες εργαζόμενες.

Δεν ξέρω αν η μητρότητα είναι διαφορετική στην εργατοϋπάλληλο και διαφορετική για τη γυναίκα η οποία και αυτή από το πρωί μέχρι το βράδυ κάθεται στο μαγαζί, φέρνει και το παιδί της εκεί πολλές φορές και το έχει δίπλα».

«Πάμε στην αγροτιά», δήλωσε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα. «Κατ' αρχήν 200.000 αγρότες αδυνατούν να πληρώσουν την εισφορά. Λίγοι είναι αυτοί που αμελούν, αδυνατούν. Από τους 800.000 οι 300.000 παίρνουν σύνταξη 280 ευρώ, στα 65 και οι άντρες και οι γυναίκες. Εδώ υπάρχει ισοτιμία.

Οι υπόλοιποι παίρνουν από 280 έως 480 ευρώ. Αλλά να σας πω χαρακτηριστικά: Το 81% παίρνει 280 ευρώ και το 4,55% είναι που παίρνει τα 480 ευρώ. Η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή είναι χαμηλοσυνταξιούχοι. Στα 65 άνδρες και γυναίκες παίρνουν σύνταξη. Υπόψη ότι ο μέσος όρος στην Ελλάδα σήμερα είναι στα 62,5.

Οι αγρότες και οι αγρότισσες πρέπει να δουλεύουν παραπάνω για να πάρουν σύνταξη. Και να πάρουμε υπόψη ιδιαίτερα για τις γυναίκες, που για μας ισχύει το μια 5ετία λιγότερη σε σχέση με τους άνδρες, ότι οι περισσότερες αγρότισσες ανήκουν στις τρίτεκνες οικογένειες, γιατί ξέρετε τώρα στην ύπαιθρο έχουμε κυρίως 2, 3, 4 παιδιά.

Τι ζητάμε:

-- Αμεσο διπλασιασμό των συντάξεων. Οχι στο τέλος της τετραετίας. Και να το ξεκαθαρίσουμε: Είμαστε αντίθετοι στο να καταργηθεί αυτό το προνοιακό ποσό που δίνεται και που το κατάργησε η κυβέρνηση Σημίτη.

Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης σε 60 και 65, να καταργηθούν οι εισφορές για περίθαλψη 4% που έβαλε η κυβέρνηση επίσης του ΠΑΣΟΚ και το 25% στα φάρμακα. Με 280 ευρώ το μήνα δεν μπορεί να δίνεις και 4% για περίθαλψη και 25% συμμετοχή στα φάρμακα. Και επιπλέον όταν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ εξαγγέλλουν αυξήσεις, μειώνεται το αντίστοιχο προνοιακό μέρος της σύνταξης, γιατί με την αύξηση αυτό καταργείται. Δηλαδή, μέρος των αυξήσεων εξανεμίζεται και με την εξαγγελία.

-- Υπάρχει επίσης ένα σοβαρό ζήτημα. Οπως ξέρουμε, στην αγροτική οικονομία δουλεύουν μετανάστες που είναι εργάτες γης, δεν είναι ιδιοκτήτες. Αυτούς δεν τους ασφαλίζουν στο ΙΚΑ και με αυτό τον τρόπο, αν θέλετε, υποτριπλασιάζονται, από ό,τι λένε οι μελέτες, και τα έσοδα του ΙΚΑ. Τους φέρνουν στον ΟΓΑ. Είναι εργάτες γης. Κάνουν μισθωτή εργασία.

Φυσικά, τέτοια τερτίπια γίνονται παντού, διότι ξέρετε ότι εργατοϋπάλληλοι, δηλαδή που κάνουν εξαρτημένη μισθωτή δουλιά, δεν τους θεωρούν έτσι, δουλεύουν κανονικά ωράρια, κάνουν και υπερωρίες, αλλά δίνουν δελτίο παροχής υπηρεσιών. Ετσι θεωρείται αυτοαπασχολούμενος. Υπάρχουν βεβαίως και πάλι απώλειες.

Επειδή μιλάνε τα άλλα κόμματα για ελλείμματα, κλπ., και χρέη των ασφαλιστικών οργανισμών, πέρα από τα χρήματα που χάνονται διότι δεν επιστρέφονται ή τζογάρονται, μεγάλες απώλειες στα ασφαλιστικά ταμεία υπάρχουν και με τη μερική απασχόληση, με την ανεργία, με τη συγκάλυψη της μισθωτής δουλιάς και με το δελτίο παροχής υπηρεσιών».

«Δε στέκομαι συνολικά στις προτάσεις μας», σημείωσε η ομιλήτρια. «Εμείς μιλάμε για τους πυλώνες του ασφαλιστικού συστήματος, εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγροτιά. Γι' αυτό τώρα μιλάνε και τα άλλα κόμματα, μόνο που η ενοποίηση είναι προς τα κάτω.

Και, τέλος, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι από τα πρώτα ζητήματα όποια κυβέρνηση και αν βγει, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ ή συνεργασίας κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς, επειδή ακούγονται πολλά σενάρια, από τα πρώτα θέματα που θα θέσει είναι το νέο πακέτο μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση. Είναι δεσμευμένοι άλλωστε. Είναι και ιδεολογικά και πολιτικά και με τις υπογραφές τους.

Τώρα κοροϊδεύουν το λαό. Αυτό που ίσως δεν έχουν καταλήξει ακόμα ή έχουν καταλήξει και δεν το λένε, είναι μέσα από ποιον κρίκο θα περάσουν τα νέα μέτρα.

Μπορεί, π.χ., να μην αυξήσουν άμεσα τα όρια συνταξιοδότησης, απλώς έχεις το ...δικαίωμα να δουλέψεις μέχρι τα 71 και έτσι θα τα αυξήσουν ντε φάκτο. Αυτό αναφέρεται στα προγράμματά τους. Θα εξομαλύνω, λέει, τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους ασφαλισμένους. Εμείς μια διαφορά βλέπουμε: Ανάμεσα στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και στην πλουτοκρατία, το κεφάλαιο, στα μονοπωλιακά συγκροτήματα. Την ταξική διαφορά.

Ακριβώς επειδή υπάρχουν εσωτερικές διαφορές μέσα στους εργαζόμενους θα αρχίζουν από πάνω προς τα κάτω να κατεβάζουν την οροφή. Εξ ου και τα δύο κόμματα - και εδώ δεν είναι μόνο τα δύο κόμματα, είναι και ο Συνασπισμός - μιλάνε για το εγγυημένο κατώτατο εισόδημα και την εγγυημένη κατώτατη σύνταξη, που ανεξάρτητα με ποια πρόθεση, αν θέλετε, το λέει ο καθένας, περικλείει τη μεγάλη παγίδα, την προς τα κάτω εξομοίωση».

«Θέλω να σας πω για τα ζητήματα της Υγείας», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. «Είναι αναπόσπαστα δεμένα με το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Κατ' αρχήν κρατώντας τα ζητήματα της Υγείας και τα ζητήματα των συντάξεων σε ένα ενιαίο Ταμείο, χρόνια τώρα, όταν άδειαζαν τα Ταμεία της σύνταξης, παίρνανε από τον κλάδο Υγείας και τα έβαζαν στη σύνταξη, π.χ., τα λεγόμενα ευγενή Ταμεία. Αυτό έχει γίνει πολλές φορές, με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΟΤΕ. `Η, μπορεί να γίνει και το αντίθετο. Αν ένα Ταμείο θεωρείται πλεονασματικό στο απόθεμα των συντάξεων να καλύπτουν τις τρύπες στο ζήτημα της Υγείας.

Ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Για μας άλλο Υγεία, άλλο σύνταξη. Η Υγεία είναι ξεχωριστό ζήτημα, αφορά στο υπουργείο Υγείας. Δεν μπορεί να μπερδεύεται με τις ασφαλιστικές εισφορές. Και με αυτή την έννοια δωρεάν Υγεία για όλους.

Οι ελλείψεις που υπάρχουν στον τομέα της Υγείας είναι και από τα ελλείμματα, χρέη δηλαδή προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αλλά είναι και η μεγάλη περικύκλωση του συστήματος Υγείας και των ασφαλιστικών οργανισμών από τα μεγαθήρια πια στον τομέα της Υγείας, που έχουν σχέση είτε με το υγειονομικό υλικό, είτε με τις νέες τεχνολογίες, είτε με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ή νοσοκομεία, οι οποίοι κυριολεκτικά απομυζούν τους εργαζόμενους μέσω των νοσοκομείων και μέσω των ασφαλιστικών οργανισμών».

Εμείς θεωρούμε, για να ανακεφαλαιώσω, ότι η δωρεάν Υγεία πρέπει να αναφέρεται σε όλους και χωρίς άλλες εισφορές, χωρίς καταβολή εισφορών. Μια φορά δουλεύεις, σε υπερεκμεταλλεύονται. Τη μια τα παίρνουν για τη σύνταξη, την άλλη για την Υγεία, την άλλη συμμετοχή στα φάρμακα, την άλλη συμμετοχή στα νοσήλια. Δέκα φορές αρπάζουν από την τσέπη των εργαζομένων».

«Εχουμε ξαναμιλήσει», συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα, «δε θα ήθελα να επεκταθώ, απλώς να κάνω ένα σχόλιο για την κινδυνολογία των τελευταίων ημερών.

Ο,τι φοβίζει τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να αποτελεί μεγάλη ανακούφιση για το λαό και τους εργαζόμενους. Φοβούνται, ενδεχομένως, ότι το πρώτο κόμμα δε θα έχει μεγάλη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος. Το φοβούνται; Αυτό είναι καλό για το λαό!

Δεν μπορεί να υπάρχουν ενιαία αισθήματα, άρα εθνική ομοψυχία, όπως λένε, ανάμεσα σε κόμματα αντιλαϊκά και στο λαό, ανάμεσα στην πλουτοκρατία και στο λαό. Ο,τι φοβίζει τους μεν, είναι καλό για τους άλλους. Ακριβώς αυτή, αν θέλετε, είναι και η διαφορά μας, μια από τις διαφορές, πολύ ουσιαστική, και με τα άλλα κόμματα που διεκδικούν από την πλευρά τους τη μείωση του δικομματισμού.

Αναμφισβήτητα η πάλη εναντίον των δύο κομμάτων, που σημαίνει αποδυνάμωσή τους, δημιουργεί προβλήματα στην εναλλαγή. Ποιος είναι ο ρόλος ενός κόμματος φιλολαϊκού; Οταν το αστικό πολιτικό σύστημα αρχίζει και δέχεται πλήγματα, αρχίζει να μην αισθάνεται καλά στα πόδια του, να του προσφέρουμε στήριγμα να σταθεί ή να το διαλύσουμε ακόμα περισσότερο και, μάλιστα, με συγχωρείτε αν χρειάζεται και μια κλοτσιά - μακάρι να ήταν άμεσο ζήτημα, αλλά δεν είναι - να του τη δώσουμε;

Αυτή είναι η διαφορά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ο,τι ενισχύει το λαό το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν το φοβάται. Οσο πιο ισχυρό και πλατύ γίνεται το λαϊκό κίνημα, εμείς δεν το φοβόμαστε. Αρκεί τι; Να βλέπει τη δικιά του αυτοτέλεια.

Για να δούμε την πείρα της Γαλλίας και της Ιταλίας. Αυτή η πείρα δοκιμάστηκε. Οταν το αστικό πολιτικό σύστημα άρχισε να έχει τριγμούς, εκεί δυστυχώς βρέθηκαν και κομμουνιστικά κόμματα, με μεγάλες σημαντικές παραδόσεις στο κίνημα και δεν τις υποτιμούμε καθόλου, και ακριβώς εκείνη τη στιγμή φοβήθηκαν την αστάθεια.

Και τι έκαναν; Αντί να ενισχύσουν το λαό και να τον βοηθήσουν να μεγαλώσει την αστάθεια υπέρ της σταθεροποίησης του λαϊκού κινήματος, βάλανε εναντίον του συστήματος. Που έφτασε όχι μόνο να χάσουν τη δύναμή τους, αλλά και το λαϊκό κίνημα να υποχωρήσει.

Η Ιταλία είναι το πιο κλασικό παράδειγμα. Τα παραδοσιακά αστικά και φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εξαφανίστηκαν. Ολα τα ιστορικά κόμματα που ξέραμε στην Ιταλία έφυγαν από το χάρτη της Γης. Υπήρχαν αλλεπάλληλες συγκρούσεις. Για να δούμε, από αυτό τι προέκυψε; Δυστυχώς η ισχυροποίηση του πολιτικού συστήματος που κινείται σε βάρος του λαού. Βγάλανε και τον Μπερλουσκόνι τους, φτιάξανε και τον Πρόντι τους. Και ποιος φόβος σήμερα υπάρχει στην Ιταλία; Μην πέσει, λέει, η κυβέρνηση του Πρόντι, ξανακάνει εκλογές και ορισμένα κόμματα βρεθούν έξω από τη διακυβέρνηση. Αυτό είναι το ζήτημα;

Εμείς ξαναλέμε, η μάχη για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης δεν είναι περίπατος. Αυτό όμως που δίνει δύναμη είναι η οργάνωση του λαού, η ανάπτυξη της πολιτικής λαϊκής πρωτοβουλίας, το πολιτικό πρόγραμμα που διαθέτει το λαϊκό κίνημα και με άμεσους στόχους αλλά και με στόχους ριζικής ανατροπής. Και, βέβαια, συστατικό στοιχείο αυτής της άλλης πορείας είναι το πόσο ισχυρό θα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Οταν ο λαός, δηλαδή, είναι σε δράση και φέρνει τον αντίπαλό του σε δυσκολία.

Για εμάς είναι κομβικό ζήτημα αυτό. Δηλαδή τι; Να ανησυχήσουμε μήπως βγει μια κυβέρνηση που δεν καταφέρει να περάσει τη συνταξιοδότηση στα 71; Να ανησυχήσουμε, δηλαδή, αν η επόμενη κυβέρνηση έχει δυσκολία να φέρει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα; Δεν μπορούμε να τους νικήσουμε, μπορούμε όμως να τους δυσκολέψουμε. Κι αυτό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα το κάνει.

Οσο καιρό ο λαός θα είναι στην αντιπολίτευση εκεί θα είναι και το ΚΚΕ. Οταν ο λαός με τη θέλησή του, με την ικανότητά του, πάρει την πλειοψηφία και γίνει εξουσία, θα είμαστε κι εμείς σ' αυτό το σύστημα εξουσίας. Ευχαριστώ».