Του Πάνου Μαραγκού από το ΕΘΝΟΣ

Κάτσε εσύ και πίστευε πως με μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, θα βελτιωθεί και η δική σου ζωή. Σιδερένιος νόμος είναι και παραμένει: Οσο αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου, τόσο αυξάνεται η δυστυχία των εργατών.

Ετσι πρέπει να μετρήσεις και τα περί «κρίσιμης χρονικής στιγμής» που καθορίζει το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Παρά την κυριαρχία του πρασινο-γάλαζου εργατοπατερισμού, που έχει καθηλώσει τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, παρά τον εγκλωβισμό εξαιρετικά μεγάλου αριθμού ανθρώπων των λαϊκών στρωμάτων στο πλαίσιο του δικομματισμού, η αστική τάξη γνωρίζει - το διακηρύσσει εξάλλου διαρκώς - πως έχουν καθυστερήσει πολύ μια σειρά σημαντικές «μεταρρυθμίσεις», τέτοιες που να καθιστούν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη. Χρειάζεται εδώ και τώρα να προωθηθούν. Και χρειάζεται καθαρό πολιτικό ορίζοντα γι' αυτό.

Διάβαζε, λοιπόν, αντίστροφα κάθε τους λέξη. Οπου ακούς «ελληνική οικονομία» να σκέφτεσαι το πουγκί των αστών. Κι αυτό, πράγματι, φουσκώνει διαρκώς, σε βάρος της δικής σου τσέπης. Αυτό που σε έχουν πείσει να αντιλαμβάνεσαι σαν ευημερία - το δάνειο πάνω στο δάνειο - είναι ήδη μια σφιχτή θηλιά. Αντέχεις ακόμα, εκτιμούν οι τραπεζίτες, και προβλέπουν διπλασιασμό των δανείων στην επόμενη πενταετία.

Το γεγονός ότι στην επίσης ευημερούσα Αγγλία 8,2 εκατομμύρια ετοιμάζονται να βάλουν θηλιά στο λαιμό από τον υπερδανεισμό, προσπέρασέ το. Εσύ, δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να πληρώσεις με ό,τι περιουσιακό στοιχείο διαθέτεις. Οταν ξεκίναγε το πανηγύρι σου έλεγαν ότι δόση ίσον ενοίκιο. Δε σου είπαν ότι στο τέλος θα έχεις πληρώσει και το νοίκι και σπίτι δε θα έχεις. Ρώτα να μάθεις ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της κατοικίας στο «Σίτι» του Λονδίνου και θα καταλάβεις ποιος θα είναι αύριο ο ιδιοκτήτης και στο «Σίτι οφ Αθενς».

Η αστική τάξη έχει δεμένο το γάιδαρό της όποιος από τους δυο κι αν είναι στην κυβέρνηση. Αν υπάρχει κάποιο ρίσκο στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση αυτό αφορά τα μόνιμα θύματα, στην περίπτωση που για μια ακόμη φορά ποντάρουν ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα με την εναλλαγή των δυο στο σβέρκο του λαού.

Το μόνο ρίσκο που πρέπει να αναλάβει ένας εργαζόμενος είναι να πετάξει κάτω όποιον κάθεται στο σβέρκο του. Και να μετατρέψει έτσι το ρίσκο σε πλεονέκτημα.

Ακου, λέει, απορούν γιατί το ΠΑΣΟΚ συμφώνησε με τη ΝΔ για το βιβλίο της Ιστορίας. Μα η ίδια η δημιουργία του βιβλίου είναι από τις κραυγαλέες περιπτώσεις απόλυτης ταύτισης της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Και συνιστά με όρους αστικής τάξης μια από εκείνες τις επενδύσεις στο μέλλον για τις οποίες δεν επιτρέπεται κανένας κλυδωνισμός...