Εν έτει 2007 η δημιουργία οικογένειας συνεπάγεται ένα δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος. Τη στιγμή που η τεχνολογία και η επιστήμη διαγράφουν τεράστια άλματα προόδου, ο παραγόμενος πλούτος αυξάνει ραγδαία χρόνο με το χρόνο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι εισέρχονται στην παραγωγή, η απόφαση για τη δημιουργία οικογένειας φαίνεται πως απομακρύνεται διαρκώς από τις προθέσεις των νέων και οι γεννήσεις μειώνονται.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2006, οι νέοι κάτω των 15 ετών αντιπροσωπεύουν το 14,3% του συνολικού πληθυσμού στην Ελλάδα και αναμένεται ότι το 2050 το ποσοστό αυτό θα πέσει στο 12%.

Για την πλειοψηφία των νέων σήμερα η απόφαση της συμβίωσης και της απόκτησης παιδιού, κάθε άλλο παρά από τη θέλησή τους εξαρτάται, και πώς μπορεί να το ονομάσει κανείς αυτό, αν όχι «οπισθοδρόμηση»...

Τα στοιχεία μαρτυρούν τεράστια αδιέξοδα. Σκιαγραφούν μια πραγματικότητα διαρκούς λιτότητας, ανασφάλειας και πισωγυρίσματος, αναφορικά με την ικανοποίηση και των πιο στοιχειωδών αναγκών.

Το σημερινό ρεπορτάζ του «Ρ» αποκαλύπτει τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέες και οι νέοι για τη δημιουργία οικογένειας που προκύπτουν από τις αντικειμενικές οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία. Ας δούμε πώς ζει η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων σήμερα:

Στους 421.130 ανερχόταν, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα το Γενάρη του 2007 - χωρίς να υπολογίζονται οι ημιαπασχολούμενοι ή προσωρινά απασχολούμενοι και όσοι εργάζονται αναγκαστικά σε άσχετο με την ειδικότητά τους αντικείμενο.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 44% των ανέργων (204.400 άτομα) είναι άνθρωποι ηλικίας μέχρι 29 ετών, ενώ γι' αυτές τις ηλικιακές ομάδες αναλογεί 1 μόνο θέση μόνιμης απασχόλησης και 3 θέσεις προσωρινής απασχόλησης σε κάθε 10 θέσεις με τις οποίες αυξήθηκαν κάποιες κατηγορίες μισθωτής εργασίας. Επιπλέον το ποσοστό ανεργίας στους πτυχιούχους ανέρχεται στο 7%, ενώ η Ελλάδα διατηρεί το υψηλότερο ποσοστό (25,5%) στην Ευρωζώνη στην ανεργία νέων ηλικίας μέχρι 25 ετών, κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2006 και το Φλεβάρη του 2007 (Eurostat).

Δεν είναι, ωστόσο, μόνον η μεγάλη ανεργία που πλήττει κυρίως τους νεότερους ανθρώπους, η δυσκολία που υπάρχει να βρει κανείς δουλιά. Είναι η διαρκής αβεβαιότητα, η ανασφάλεια που νιώθουν οι νέοι άνθρωποι με το μόνιμο ενδεχόμενο της απόλυσης, η ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία στη σταθερή δουλιά, που προβάλλεται από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ σαν κάτι πια «ξεπερασμένο». Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για το Β` τρίμηνο του 2005, 211.000 άτομα εργάζονταν με μερική απασχόληση (το 72,4% αυτών είναι γυναίκες) και 335.000 με τη μορφή της προσωρινής απασχόλησης (οι μισές είναι γυναίκες).

Περισσότεροι από 250.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα αμείβονται με τα κατώτερα όρια των μισθών (626 ευρώ μεικτά), ενώ η πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα - σχεδόν 1,8 εκατ. άνθρωποι - αμείβεται με μισθό μικρότερο των 1.000 ευρώ το μήνα. Αυτά μαρτυρούν τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ.

Με τέτοιους μισθούς καλούνται σήμερα οι νέοι να φτιάξουν οικογένεια, να ανεξαρτητοποιηθούν από τους γονείς τους και να μείνουν στο δικό τους σπίτι. Με μισθούς που με το ζόρι φτάνουν τα 800 ευρώ το μήνα - αν έχουν την «τύχη» να βρουν δουλιά - ενώ πολλές φορές αναγκάζονται να δουλεύουν ανασφάλιστοι. «Νωπές» είναι ακόμα οι μεγάλες κινητοποιήσεις της γαλλικής νεολαίας ενάντια στο νομοσχέδιο που νομιμοποιεί την ανασφάλιστη εργασία. Και να μην ξεχνάμε και την ...πρωτοπόρα, «καινοτόμα» πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, για «κίνητρα» στις επιχειρήσεις, δηλαδή, να προσλαμβάνουν, νέους που θα τους έχουν μέχρι και 4 χρόνια ανασφάλιστους!

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) για το Μάη - Ιούνη του 2005, περισσότεροι από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι δούλευαν ανασφάλιστοι. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι η πλειοψηφία αυτών δεν ανήκει στους οικονομικούς μετανάστες, όπως συνήθως πιστεύεται, καθώς μόνον 1 στους 3 είναι μετανάστης. Αντίθετα, τονίζεται πως αν και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες, στους νέους το ποσοστό αυξάνει σημαντικά.

Στα 832.456 νοικοκυριά, που αποτελούνται από πάνω από 2 εκατομμύρια μέλη, εκτιμώνται τα ελληνικά λαϊκά νοικοκυριά που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, σύμφωνα με τη δειγματοληπτική Ερευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών, έτους 2005 της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος (ΕΣΥΕ).

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι το χρηματικό όριο της φτώχειας ανέρχεται μόλις στο ετήσιο ποσό των 5.649,78 ευρώ ανά άτομο (σ.σ. περίπου 403 ευρώ το μήνα και 13 ευρώ τη μέρα!) και σε 11.864,54 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικους και δύο εξαρτώμενα παιδιά (σ.σ. 847 ευρώ το μήνα και 28 ευρώ τη μέρα!).

Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν κάτω κι από αυτό το πολύ χαμηλό «όριο φτώχειας». Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει έρευνα του ΕΚΚΕ για το 2006, 464.000 παιδιά στην Ελλάδα (20,6% της συνολικής φτώχειας) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τους γονείς τους. Πράγματι, το 43,3% της συνολικής φτώχειας αποτελείται από ανθρώπους ηλικίας 25 - 54 ετών, ανθρώπους, δηλαδή, οικονομικά ενεργούς και με ανήλικα παιδιά συνήθως.