«Συνομιλώντας με συντριμμένα πράγματα: Χιλή 11 Σεπτεμβρίου 1973» (2006) του Γιώργου Καρυπίδη |
Η ταινία του Κριστόφ Μπέκελ «Τσερνομπίλ: ο αόρατος κλέφτης» (2006, Γερμανία), μας μιλά για την πυρηνική καταστροφή η οποία επεκτείνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ενα θέμα που θα απασχολεί για πολύ καιρό τους οικολόγους. Θα μπορούσε κανείς να μη χαρακτηρίσει «οικολογική» την ταινία του Ιντο Χαρ, «Ξενοδοχείο 9 αστέρων» (2006, Ισραήλ), όμως κατά βάθος έχει να κάνει με τις συμπεριφορές του ανθρώπου σχετικά με το περιβάλλον. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί δύο Παλαιστίνιους, τον Αχμέντ και το Μοχάμεντ, οι οποίοι, μαζί με πολλούς άλλους εργάτες, εργάζονται παράνομα την ημέρα, χτίζουν σπίτια, τη νύχτα κοιμούνται σε λόφους, σε πρόχειρες και αυτοσχέδιες κατοικίες τις οποίες έχουν διαμορφώσει με όλα τα κομφόρ. Περιπλανώμενοι χτίστες, ένα καλό παράδειγμα της ταξικής αντίθεσης στο σύγχρονο Ισραήλ.
Μια πειραματική ταινία, «Η λευκή καμήλα» (2006, Βέλγιο), του Ξαβιές Κρίστιανς, μας βάζει μέσα στον κόσμο της περιπλάνησης, του ταξιδιού, του νόστου και της επιστροφής στο σπίτι. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, έχει αλλάξει και έχει γίνει ενοχλητικά διαφορετικό. Το παρελθόν είναι αυτό που αναζητάμε και, μέσα από αυτό, τη λαχτάρα να ζούμε. Την αγωνία του ανθρώπου, του εγκλωβισμένου στα συντρίμμια του σεισμού, τον Αύγουστο του 1999, στη γειτονική Τουρκία, μας περιγράφει η ταινία του Μεχμέτ Μπαχαντίρ Ερ, «Σεισμός» (2005, Τουρκία). Πολύ κοντινά πλάνα, η αγωνία να κορυφώνεται, η απελπισία και ο χαμός ζωγραφίζονται με τα πιο ζωντανά χρώματα σε αυτή την ταινία μικρού μήκους.
Θα κλείσουμε με την ταινία του Γιώργου Καρυπίδη, «Συνομιλώντας με συντριμμένα πράγματα: Χιλή 11 Σεπτεμβρίου 1973» (2006), ένα σχόλιο για τη δικτατορία που συνέτριψε βίαια το σοσιαλιστικό καθεστώς του Αλιέντε. Το Φεστιβάλ ολοκληρώνεται αύριο.
«Ποδηλάτις», 1996 |
Ο Κ. Κοντογιάννης καταγόταν από τους Αγ. Θεοδώρους Αλμυρού. Εφηβος έζησε στη Λαμία. Δεκαεπτάχρονος πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Το 1948 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Το 1958, με υποτροφία, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Φλωρεντίας. Επί σειρά ετών ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Εκτός από πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, συμμετείχε σε πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Στη ζωγραφική του Κώστα Κοντογιάννη ξεδιπλώνεται η αγάπη του για τη φύση, την αλήθεια και την ανθρώπινη μορφή. Ο ίδιος έγραφε: «Ακολούθησα πάντα τις προσωπικές μου συγκινήσεις, στάθηκα μακριά από συμβιβασμούς και εύκολη ικανοποίηση. Προσπάθησα, προπαντός, ν' αποφύγω την παγίδα του νέου αγοραίου ακαδημαϊσμού, της μεταμοντέρνας εποχής, που οδηγεί στην απόλυτη στειρότητα... Πιστεύω απόλυτα στη ρήση του Εντουάρντο ντε Φιλίππο: "Οποιος αναζητάει τη ζωή, βρίσκει τη φόρμα. Οποιος αναζητάει μόνο τη φόρμα, βρίσκει το θάνατο"».
Η Ισπανία είναι επίκεντρο του Μουσικού Φεστιβάλ Ναυπλίου, που από χτες και για δέκα μέρες φιλοξενεί διακεκριμένους μουσικούς και ορχήστρες. Η αρχή έγινε με τον Jose Maria Gallardo del Rey και το σύνολο «Maestranza», με έργα μεγάλων Ισπανών συνθετών (λ.χ. Ντε Φάλια, E. Γκρανάδος, Ι. Αλμπένιθ), ενώ ο σπουδαίος κιθαριστής ερμήνευσε έργα του, όπου κυριαρχεί το ισπανικό χρώμα και ο αυτοσχεδιασμός. Μεταξύ άλλων θα δώσουν συναυλίες και οι εξής: Ορχήστρα Δωματίου Βασίλισσας Σοφίας (σολίστ ο βιολονίστας Nicholas Chumachenco και ο πιανίστας - καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Γιάννης Βακαρέλης), Χορωδία Ιδρύματος του Πρίγκιπα της Αστούρια, το φημισμένο αυστριακό σύνολο παλιάς μουσικής «Accentus» (με σεφαραδίτικη μουσική), Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο. Θα γίνουν και παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερωμένες στην ισπανική κουλτούρα.
Το θέμα της καταστρατήγησης του Ν. 2121/93 που αφορά στα πνευματικά δικαιώματα των μουσικών, τραγουδιστών τέθηκε σε Ερώτηση προς τον υπουργό Πολιτισμού από τους βουλευτές του ΚΚΕ, Αντώνη Σκυλλάκο και Τάκη Τσιόγκα. Σημειώνεται ότι «ανάστατοι είναι διάφοροι επαγγελματίες και έμποροι όχι μόνο σε Αθήνα - Πειραιά και άλλες μεγαλουπόλεις, αλλά και σε μικρά χωριά, γιατί 3 εταιρείες (οργανισμοί) που συστάθηκαν για τη διαχείριση και προστασία των περιουσιακών συγγενικών δικαιωμάτων (αρ. 54 του Ν. 2121/93) των μουσικών, απευθύνονται σε κάθε έμπορο και επαγγελματία για να καταβάλει ένα ποσό για αμοιβή στους μουσικούς (Οργανισμός ΑΠΟΛΛΩΝ), τραγουδιστές (Οργανισμός ΕΡΑΤΩ), δισκογραφικές εταιρείες (Οργανισμός GRAMMO), γιατί ακούγεται μουσική στα καταστήματά τους. Είναι κατανοητό να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα τα καταστήματα που χρησιμοποιούν τη μουσική για να την εμπορευτούν, αλλά όχι και τα καταστήματα παιδικών ρούχων ή παιχνιδιών ή εστιατόρια, καφενεία κλπ.».
Οι δύο βουλευτές ρωτούν τον υπουργό: Εάν θα πάρει και ποια μέτρα για να σταματήσει αυτή η καταστρατήγηση του νόμου, που δίνει σωστά το δικαίωμα στα σωματεία αυτά να εισπράττουν για τα πνευματικά δικαιώματα μουσικών, τραγουδιστών, από τα καταστήματα που χρησιμοποιούν τη μουσική και τα τραγούδια τους για εμπόρευμα και όχι γενικά από κάθε κατάστημα. Επίσης, εάν σκοπεύει να καταργήσει αυτό το δικαίωμα από τις δισκογραφικές εταιρείες.