Ξενοδοχοϋπάλληλοι της Αθήνας στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στις 29 του Μάρτη

Φυσικά και δεν περιμένει κανείς από τις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να αντιπαρατεθούν με την πολιτική που χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ εναλλάξ εφαρμόζουν. Αντίθετα, θα βάζουν πλάτη και θα τη στηρίζουν.

Η δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα, η συμβολή τους στην ανάπτυξη των αγώνων για το δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, στο μεροκάματο, στη σύνταξη, στο Ασφαλιστικό, στα ζητήματα της Παιδείας, Υγείας κλπ., ήταν καθοριστική.

Αυτό έδειξε και η επιτυχία της κινητοποίησης στις 29 Μάρτη που οργάνωσαν μια σειρά Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία, που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, με αίτημα την υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), σε μια περίοδο που γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από κυβέρνηση, εργοδότες, κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό να απαξιωθεί ο θεσμός των ΣΣΕ και να αντικατασταθούν από τα τοπικά σύμφωνα ή τις ατομικές συμβάσεις.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση αυτή και κυρίως ν' αλλάξουν τους συσχετισμούς. Δηλαδή να εγκαταλείψουν μαζικά τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και τα κόμματα που με την πολιτική τους στηρίζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας σε βάρος της λαϊκής οικογένειας.

Στα πλαίσια αυτής της μάχης για την υπογραφή της ΣΣΕ, οι πάνω από 1.000 εργαζόμενοι στο Καζίνο - Ξενοδοχείο και Τελεφερίκ ΠΑΡΝΗΘΑΣ, με τον ενωμένο ταξικό αγώνα τους στις 29 Μάρτη, πέτυχαν μια σημαντική νίκη, που αποτελεί παρακαταθήκη για τους ίδιους αλλά και τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Παρά τις προσπάθειες τρομοκράτησης ή υποσχέσεων από τα στελέχη της εταιρείας που εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία, παρά την προσπάθεια να κηρυχτεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική, παρά τη μεθοδευμένη παραπληροφόρηση ότι κρίθηκε παράνομη (ενώ γνώριζαν το αντίθετο), η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων συμμετείχε σ' αυτήν, αλλά και στην περιφρούρησή της.

Κάτω από αυτήν την πίεση των ίδιων των εργαζομένων, η εργοδοσία υποχώρησε και δέχτηκε την ικανοποίηση σημαντικών αιτημάτων που πριν απέρριπτε: Υπογραφή ΣΣΕ που προβλέπει αυξήσεις μέχρι και 9% και ικανοποίηση άλλων θεσμικών αιτημάτων (αργίες - κτιριακό κ.λπ.)

Οταν το 2003, το ΠΑΣΟΚ ξεπούλησε την κερδοφόρα αυτή επιχείρηση, άλλαξε σιγά - σιγά και το προσωπικό στο σύνολό του, αφού, προκειμένου να δοθεί «καθαρή» από εργαζόμενους με δικαιώματα, ο νόμος προέβλεπε για όλους μετατάξεις στο Δημόσιο ή «εθελούσιες».

Το γεγονός ότι κάποιοι εργαζόμενοι (περίπου 100), μεταξύ τους και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επέλεξαν να παραμείνουν, αντί την ασφάλεια του Δημοσίου ή την «εθελούσια», τους χάλασε τα σχέδια, αφού δε διαλύθηκε το Σωματείο.

Ο αγώνας που έγινε τότε για ένα μήνα, με αίτημα να γίνουν αορίστου χρόνου οι περίπου 300 ενοικιασμένοι εργαζόμενοι, «όμηροι» για χρόνια της «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ», αλλά και να ισχύσει για όλους η επιχειρησιακή ΣΣΕ και όχι μόνο για τους μόνιμους, όπως επιδίωκε η εταιρεία, ήταν καθοριστικός.

Ηταν η βάση για να χτιστεί από την αρχή το Σωματείο, να το εμπιστευτούν οι νέοι εργαζόμενοι και πέρα από απειλές ή «συμβουλές» της Διοίκησης, να αναδείξουν τις ταξικές δυνάμεις πρώτη δύναμη.

Η παρέμβασή μας από καλύτερες θέσεις, ο ταξικός προσανατολισμός του Σωματείου πέρα από τις δυσκολίες που έβαζαν οι άλλες παρατάξεις, η αποκάλυψη του ρόλου τους στο χώρο και γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και η αποκάλυψη των αιτιών που δημιουργούν τα προβλήματα, μαζί με την προσπάθεια διαπαιδαγώγησης των νέων στην ηλικία και στη δουλιά εργαζομένων, πως τίποτε δε χαρίζεται και όλα κατακτώνται, βοήθησαν ώστε να συμμετέχουν μαζικά οι εργαζόμενοι στο Σωματείο και στις τελευταίες εκλογές το 2006 να μας δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία, πράγμα που για μας σήμαινε περισσότερη δουλιά και ευθύνες.

Το διεκδικητικό αυτό πλαίσιο συζητήθηκε, αναλύθηκε με τους εργαζόμενους και έγινε δική τους υπόθεση. Η διαπραγμάτευση της ΣΣΕ δεν ήταν μια υπόθεση που τη χειριζόταν μόνο του το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου. Με συνεχείς ανακοινώσεις, συζητήσεις, ενημερώσεις προχωρούσαμε βήμα - βήμα. Την άρνηση της Διοίκησης να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας την κάναμε γνωστή στους εργαζόμενους και μέσα από μια μαζική Γενική Συνέλευση (422 ΝΑΙ, 2 ΟΧΙ) αποφασίσαμε κινητοποιήσεις τόσο για τη ΣΣΕ, όσο και για το κτιριακό, από το οποίο απορρέουν προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας, αλλά και η προοπτική της δουλιάς μας.

Παρά τα εμπόδια που προσπάθησαν να βάλουν οι άλλες παρατάξεις για την κήρυξη και οργάνωση της απεργίας, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, πεισμένοι για το δίκαιο του αγώνα τους και αποφασισμένοι, τους ανάγκασαν τουλάχιστον να ακολουθήσουν και να μην είναι φανερά απέναντι.

Αυτή η απεργία είχε ποιοτικά στοιχεία όπως:

• Οι παλιοί εργαζόμενοι πρωτοστάτησαν να πετύχει η απεργία και συμμετείχαν στην περιφρούρησή της, για να αποκτήσουν οι νέοι εμπειρία και να δουν αποτελέσματα από τον αγώνα τους.
• Ολοι αυτοί που περιφρουρούσαν την απεργία όλη την ημέρα συμμετείχαν στις αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου για την εξέλιξή της καθώς και τις διαπραγματεύσεις. Ο,τι συμφωνήθηκε το αποφάσισαν οι ίδιοι με το Διοικητικό Συμβούλιο.

Βγήκαν επίσης σημαντικά συμπεράσματα όπως:

• Οταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση ενός πλαισίου που απαντά στις ανάγκες τους και η διεκδίκησή του δεν είναι υπόθεση κάποιων εκπροσώπων τους αλλά των ίδιων, υπάρχουν αποτελέσματα.
• Οταν μέσα στους χώρους δουλιάς και τους αγώνες δένεται η εμπειρία των παλιότερων με την τόλμη που διαθέτουν οι νέοι, με σωστό προσανατολισμό μπορείς να ελπίζεις σε νίκες.
• Ακόμη και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, κάτω από την πίεση των ίδιων των εργαζομένων δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του, δε «φτουράει».
• Ο ενωμένος ταξικός αγώνας, ο συντονισμός με τη δράση του ΠΑΜΕ και το πλαίσιο δράσης του, είναι η μόνη απάντηση στη βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι σε όλα τους τα δικαιώματα, την ίδια τη ζωή τους.
• Η νέα γενιά με τη βοήθειά μας μπορεί και πρέπει να αλλάξει τον κόσμο.