Ενας αγώνας με γενικότερη σημασία είναι αυτός που τους τελευταίους τέσσερις μήνες κορυφώνεται μέρα με τη μέρα στο εργοστάσιο «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ΙΙΙ» (πρώην «Τσιμέντα Χαλκίδας»), λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα της Εύβοιας. Με πολύμορφες και εναλλασσόμενες μορφές πάλης, οι 550 περίπου εργαζόμενοι αναμετριούνται με την πολυεθνική εργοδοσία της «LAFARGE», στον όμιλο της οποίας περιήλθε η ΑΓΕΤ το 2001. Κεντρικό τους αίτημα, η τήρηση των διμερών συμφωνιών που υπογράφτηκαν με τη διοίκηση στα τέλη του 2002 και οι οποίες προέβλεπαν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και τον περιορισμό της δραστηριότητας των εργολάβων μόνο σε εργασίες που σχετίζονται με τη γενική συντήρηση και τα νέα έργα στο εργοστάσιο.

Από τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, το πλαίσιο πάλης διευρύνθηκε και με το αίτημα να αποσυρθεί το νέο οργανόγραμμα που με τυμπανοκρουσίες τους παρουσίασε η εργοδοσία. Ανάμεσα σε άλλα, το σχέδιο προέβλεπε συγχώνευση ειδικοτήτων - τμημάτων και δραστικό περιορισμό του μόνιμου προσωπικού, με παράλληλα επέκταση των εργολαβικών συνεργείων.

Χτες, από τα χαράματα, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στην πύλη του εργοστασίου, για να περιφρουρήσουν μια ακόμη 24ωρη απεργία τους, με καθολική συμμετοχή. Θυμούνται πως τέτοιες μέρες πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια, βρίσκονταν πάλι σε απεργία διαρκείας για να αποτρέψουν την απόλυση 300 συναδέλφων τους που επιχείρησε ο τότε ιδιοκτήτης των «Τσιμέντων Χαλκίδας» Μ. Κιοσέογλου. Μετά από ένα μήνα κινητοποιήσεων, οι απολύσεις ανακλήθηκαν.

Στις κουβέντες κυριαρχούν τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας, όταν η εργοδοσία επιχείρησε να στρέψει τους εργαζόμενους στις εργολαβίες ενάντια στο μόνιμο προσωπικό, το οποίο, από την περασμένη Δευτέρα περιφρουρεί καθημερινά την πύλη, εμποδίζοντας την είσοδο στα εργολαβικά συνεργεία. «Θέλουν να βάλουν εργάτες να τσακωθούν με εργάτες» λένε, περιγράφοντας το δουλεμπόριο που επικρατεί στις εργολαβίες: «Στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοι δουλεύουν με 3 και 4 ευρώ την ώρα. Κανονική εκμετάλλευση. Εμείς λέμε ότι η εταιρεία έχει ανάγκες και πρέπει να προσλάβει προσωπικό. Η σημερινή κατάσταση όμως βολεύει και τους εργολάβους και την ΑΓΕΤ, που κερδίζει σε βάρος όλων των εργαζομένων, μόνιμων και μη».

Ο στόχος της πολυεθνικής είναι ξεκάθαρος: Αξιοποιώντας στο έπακρο το νομικό οπλοστάσιο, με το οποίο οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν εφοδιάσει το κεφάλαιο, επιδιώκει να ξεμπερδεύει με το μόνιμο προσωπικό και τα όποια δικαιώματα έχουν διασωθεί και να προσαρμόσει τις εργασιακές σχέσεις στα μέτρα της «ανταγωνιστικότητας» και της «νέας πνοής» της εταιρείας, όπως χωρίς περιστροφές ισχυρίστηκαν τα διευθυντικά στελέχη κατά την παρουσίαση του νέου οργανογράμματος τον περασμένο Οκτώβρη. Σχέδια που μεταφράζονται σε μεγαλύτερη ευελιξία και ένταση της εκμετάλλευσης για την αύξηση της κερδοφορίας, η οποία, μόνο το πρώτο εννιάμηνο του 2006, ανήλθε στα 86,56 εκατομμύρια ευρώ, από τα τρία εργοστάσια παραγωγής τσιμέντου και τα εφτά κέντρα διανομής της μεγαλύτερης εταιρείας στον κλάδο.

«Τα πράγματα είναι απλά», σημειώνουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν το νέο χαλκά που τους ετοιμάζει η εργοδοσία. «Εντατικοποιώντας τη δουλιά, η LAFARGE προβλέπει για τα εργοστάσιά της 100 εργαζόμενους ανά 1.000.000 τόνους παραγωγή το χρόνο. Το εργοστάσιο εδώ παράγει περίπου 2,5 εκατομμύρια τόνους. Αρα, υπολογίζουν πως πρέπει άμεσα να απαλλαχτούν από περίπου 300 συναδέλφους».

«Πέρυσι συνταξιοδοτήθηκαν 45 εργαζόμενοι, χωρίς να αναπληρωθούν. Φέτος, αναμένονται άλλοι 70. Συνολικά, την τελευταία δεκαετία χάθηκαν 315 θέσεις εργασίας. Ετσι κερδίζουν έδαφος οι εργολάβοι. Σήμερα, λόγω ελλείψεων μόνιμου προσωπικού, δραστηριοποιούνται κύρια στον τομέα της συντήρησης. Ομως, έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, δε θα αργήσουν να βάλουν χέρι και σε τομείς της παραγωγής, στις δύο γραμμές που λειτουργούν στο εργοστάσιο», εξηγούν.

Από τα μέσα του Γενάρη, παράλληλα με τις απεργίες, οι εργαζόμενοι προχώρησαν και σε αποχή από την υπερωριακή απασχόληση, με αυστηρή τήρηση του 8ωρου - 5ήμερου - 40ωρου, γεγονός που έχει απορυθμίσει πλήρως τη λειτουργία του εργοστασίου, λόγω ακριβώς της τεράστιας έλλειψης σε προσωπικό.

Από τη συζήτηση δε λείπουν και οι καταγγελίες για τις συνθήκες δουλιάς στο εργοστάσιο. «Η ΑΓΕΤ προσπαθεί να δίνει μια καλή εικόνα προς τα έξω, ότι νοιάζεται για τους εργαζόμενους και το περιβάλλον, αλλά μέσα είναι "κάτεργο" και "ναρκοπέδιο", λόγω κυρίως της τσιμεντόσκονης, του θορύβου και της επικινδυνότητας που προκύπτει από την ελλιπή συντήρηση», σημειώνουν οι εργαζόμενοι, προσθέτοντας ότι η επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας δεν ασκεί ουσιαστικά καθήκοντα, αφού «έχει μόνο συμβουλευτικό ρόλο». «Δεν έχουμε θρηνήσει θύματα μόνο και μόνο εξαιτίας της ηλικιακής εμπειρίας του προσωπικού, που στην πλειοψηφία του είναι πάνω από 45 χρόνων», συμπληρώνουν.