Σύμφωνα με τις εξαγγελίες και όταν η γερμανική Προεδρία θα φτάνει στο τέλος της, θα παρουσιαστεί από το Βερολίνο η διαδικασία, που θα επιχειρήσει να αναστήσει το πτώμα της Συνθήκης, ενώ το φθινόπωρο του 2008, η προεδρεύουσα Γαλλία θα βάλει την τελική πινελιά. Πρώτη «καταγραφή προθέσεων» μεταξύ των «27» έχει οριστεί η ειδική Σύνοδος Κορυφής, την 24η Μάρτη, στο Βερολίνο, επ' αφορμή της 50ής επετείου υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης, που γέννησε το «Ευρωπαϊκό οικοδόμημα»...

Με όπλο το σαθρό επιχείρημα, ότι δεν αγνοείται το αποτέλεσμα του ολλανδικού και γαλλικού δημοψηφίσματος, αλλά δεν είναι δυνατόν να παραβλεφτεί και η έγκριση του «Ευρωσυντάγματος» από 18 άλλα κράτη - μέλη, οι Βρυξέλλες στήνουν επί δύο χρόνια την προπαγάνδα τους και οργανώνουν τη στρατηγική τους. Στόχος; Να «αρθεί η δυσπιστία των Ευρωπαίων, προς τους θεσμούς και την πολιτική της ΕΕ», να χειραγωγηθούν σε μία έγκριση της θνήσκουσας συνθήκης, η οποία αποτελεί ζωτική ανάγκη για το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα και την ευκολότερη επιβολή των πολιτικών του αποφάσεων. Μόνο που παραλείπουν να αναφέρουν ότι οι «εγκρίσεις» έγιναν από τα Κοινοβούλια, που αποτελούν τους εκφραστές της πολιτικής της ΕΕ, στο εσωτερικό των κρατών και αποφεύχθηκε εντέχνως η άμεση λαϊκή επικύρωση...

Η Γερμανία προσανατολίζεται να παρουσιάσει έναν «οδικό χάρτη», επί της ακολουθητέας διαδικασίας, τον Ιούνη, ώστε να έχει ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και στη Γαλλία, στην Προεδρία της οποίας, όπως προαναφέραμε, μένει να οριστικοποιήσει τις «νέες συνταγματικές διευθετήσεις» και να αναστηθεί το «Ευρωσύνταγμα», ισχύοντας από την άνοιξη του 2009. Το περιεχόμενο των κειμένων παραμένει άγνωστο, με μοναδικό στοιχείο τη... διαβεβαίωση ότι τα κράτη - μέλη θα έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν και τη βεβαιότητα ότι το «νέο» κείμενο δεν μπορεί παρά επουσιωδώς να διαφέρει από το προηγούμενο και να εξυπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς στόχους και τα συμφέροντα του κεφαλαίου της Ενωσης των «27».

Αδιαμφισβήτητο πάντως είναι πως η ΕΕ, μετά τον κόλαφο των δύο δημοψηφισμάτων, που αντί για πανηγυρική επιβεβαίωση της πολιτικής της εξελίχτηκαν σε μεγαλειώδη καταδίκη από τους δύο λαούς που ρωτήθηκαν, προσπαθεί να μεταστρέψει το λαϊκό αίσθημα και να παραπλανήσει τους λαούς, στην αποδοχή ενός κειμένου, που σε κάθε περίπτωση δε θα υπερασπίζεται να συμφέροντά τους, αλλά θα υπερισχύει των εθνικών δικαίων, επιβάλλοντας αντιδραστικές πολιτικές και καταστρατηγώντας δικαιώματα και ελευθερίες.