ΜΜΕ και η βίαιη σκέψη

"Τώρα το ξέρω, τη φωτογραφία μου, προσπαθούν να τη βιάσουν. Κι εγώ ανήμπορος να κοιτάζω τον ουρανό. Κι αυτοί να με πυροβολούν. Αίμα αθώο".

Η βίαιη σκέψη έγινε θέαμα μαζί με τον πόνο. Αλλά, τι να ξέρουν οι δολοφόνοι, οι σφαγείς, οι βιαστές, οι φανατικοί, οι κίλερ, από την ολοκληρωτική εγκεφαλική ηδονή της καταπίεσης, την κατάχρηση της εξουσίας των ΜΜΕ, που ασκείται με ηλεκτρονική ευφυία και ακρίβεια και λεπτότητα στην ψυχή τους. Τι να ξέρουν για τα θεάματα της βίαιης σκέψης; Πριν από μερικά χρόνια στην Ιταλία έγινε κάποια σύναξη πολυεθνικών εταιριών. Μισθωμένοι ψυχολόγοι- νομικοί - επικοινωνιολόγοι, εξέτασαν τη βία σαν εμπόρευμα, το αίμα. Οχι για το βιασμό, αλλά για το μύθο της ομορφιάς. Οταν το εμπόρευμα πρέπει να γίνει χρήμα. Οχι για το αίμα που χύνεται, όταν οι άνθρωποι εξεγείρονται και διεκδικούν κάποια αιτήματα, αλλά, για την "κουλτούρα της βίας" και των συμβόλων και το μύθο της. Ετσι, το κεφάλαιο εμπορευματοποιεί οτιδήποτε μπορεί να του δώσει χρήμα.

Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ

Πάνω από ένας μήνας έχει περάσει από τις 21 Ιούλη 1999 που επιδόθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες, η 2500/1999 απόφαση του Ε Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία έγινε δεκτή η αίτηση της πρώην κοινότητας Βαθέως Αυλίδας που είχε προσφύγει στο ΣτΕ στις 10 Νοέμβρη του 1998, κατά της απόφασης 1721/ 22 - 6 - 1998 του ΓΓ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία πραγματοποιήθηκε η χωροθέτηση της επέκτασης και του εκσυγχρονισμού της χημικής βιομηχανίας "Ιντερκέμ Ελλάς ΑΒΕΕ".

Ωστόσο, τόσο οι υπηρεσίες της νομαρχίας Εύβοιας, η διεύθυνση ΥΠΕΧΩΔΕ που έξέδωσε την οικοδομική άδεια (απόφαση ΣΧΟΠ 159/99), η διεύθυνση ΥΠΕΧΩΔΕ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, όσο και το ίδιο το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για να προχωρήσει ο επιχειρηματίας κ. Τόμρακ, ιδιοκτήτης της "Ιντερκέμ", τα παράνομα σχέδια επέκτασης των εγκαταστάσεων πάνω στον προσχωματωμένο αιγιαλό καθώς και την κατασκευή δεξαμενών για επικίνδυνα και τοξικά υγρά.

Είναι άξιο επισήμανσης, η ταχύτητα με την οποία προωθήθηκε η προέγκριση χωροθέτησης και η έγκριση περιβαλλοντικών επιπτώσεων μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών, κάτι που επισημαίνεται και στο σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ. Αναφέρεται συγκεκριμένα: "Για τη χωροθέτηση της ως άνω επεκτάσεως, η παρεμβαίνουσα εταιρία ("Ιντερκέμ") κατέβαλε σχετικό αίτημα στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας την 9 - 6 - 98. Αυθημερόν η αίτηση αυτή διεβιβάσθη - ούτε χέρι - χέρι να πήγαινε δε θα έφτανε τόσο γρήγορα - στη Διεύθυνση ΕΑΡΘ του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, η οποία και γνωμοδότησε θετικά υπέρ της χωροθετήσεως του επίδικου έργου με το 62240/18 - 6 - 98 έγγραφό της. Μετά από σύμφωνη άποψη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Εύβοιας (έγγραφο υπ' αριθμ. 1184/Φ 14/185/15 - 6 - 1998) και την εισήγηση από 19 - 6 - 1998 της διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωροταξίας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, εξεδόθη η υπ' αριθμ. 1721/22 - 6 - 98 απόφαση του Γενικού Γραμματέα". Δηλαδή, από τις 9 - 6 - 98 μέχρι τις 22 - 6 - 98, μέσα σε 13 μέρες πέρασε η αίτηση απ' όλες αυτές τις υπηρεσίες, τα διάφορα όργανα, μελετήθηκε και δόθηκε η έγκριση!

Μάλλον ο φάκελος θα πρέπει απ' την αρχή ως το τέλος του να περιφερόταν κλειστός και απλώς να έπαιρνε το "οκέι". Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός, αφού, ιδιαίτερα για τη συγκεκριμένη βιομηχανία, που είναι χαρακτηρισμένη ως επικίνδυνη και ρυπογόνα και παρανομεί συνέχεια, βρέθηκε υπηρεσιακός παράγοντας να δώσει έγκριση χωροθέτησης και να βάλει την υπογραφή του όταν γνωρίζει ότι με το παραμικρό - βρίσκεται "ένα βήμα" από το Βαθύ Αυλίδας - μπορεί να προκύψει νέο Σεβέζο ή Μομπάλ. Και όμως αυτό έγινε και σ' αυτό μπορεί να αναζητηθούν ποινικές και διοικητικές ευθύνες.

Η απόφαση του Ε Τμήματος του ΣτΕ αποκτά ευρύτερη σημασία καθώς γενικεύει τους όρους της προστασίας του περιβάλλοντος απ' τη βιομηχανική ανάπτυξη. Η απόφαση αναφέρει: "Σύμφωνα με τον κανόνα της βιωσίμου αναπτύξεως(ο οποίος κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα, άρθρο 24) είναι επιτρεπτή εκείνη η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις εύλογες ανάγκες της παρούσης γενεάς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ικανοποίηση των αναγκών των μελλουσών γενεών. Από τον θεμελιώδη αυτό κανόνα προκύπτει ότι επιβάλλεται πρωτίστως η διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου της χώρας - συνάγεται ότι η κατασκευή και λειτουργία βιομηχανικών και τεχνικών εν γένει εγκαταστάσεων στην παράκτια ζώνη και εγγύς της θαλάσσης επιτρέπεται υπό τον ουσιώδη όρο ότι δεν προκαλείται διατάραξη του θαλάσσιου οικοσυστήματος οποιασδήποτε μορφής και ιδίως ρύπανσης αυτού...".

Επίσης στην απόφαση του ΣτΕ λαμβάνεται υπόψη και επισημαίνεται ιδιαιτέρως "ο εν δυνάμει κίνδυνος διαρροών ή εκρήξεων, ενόψει και του σεισμογενούς χαρακτήρος της περιοχής..." καθώς και η εκπονηθείσα μελέτη - είχε δημοσιεύσει σχετικά η εφημερίδα μας - κατά το έτος 1994 της εξαμελούς ομάδας επιστημόνων του Γεωλογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά από ανάθεση της κοινότητας Βαθέως Αυλίδας, με βάση την οποία προκύπτει ότι "η θαλάσσια και η παράκτια περιοχή έχει υποστεί βαρύτατες βλάβες από τις παρακείμενες βιομηχανίες ("Ιντερκέμ", "Χεκστ", "Τσιμέντα Χαλκίδας") και οι βλάβες αυτές συνίστανται: σε εκχωματώσεις των αυτών (ειδικώς από τη βιομηχανία "Ιντερκέμ") και σε ρύπανση των θαλασσίων υδάτων από βαρέα μέταλλα (κυρίως χαλκό, μόλυβδο) των οποίων η συγκέντρωση στον Κόλπο της Αυλίδας βαίνει συνεχώς αυξανόμενη".

Πάντως, ο Οικολογικός Σύλλογος "Περιβαλλοντική Δράση" Βαθέως Αυλίδας, όσο και οι άλλοι φορείς και οι κάτοικοι της περιοχής, δε θα ανεχτούν άλλη ρύπανση ούτε να ζουν σε "καζάνι έτοιμο να εκραγεί" και θα το παλέψουν. Η κυβέρνηση, όμως και το ΥΠΕΧΩΔΕ πρέπει και γι' αυτό, να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.

Γιώργος ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Και μετά την κοινοποίηση της απόφασης του ΣτΕ η ΙΝΤΕΡΚΕΜ συνεχίζει τις εργασίες κατασκευής των επικίνδυνων δεξαμενών