"... Μπρος ξεκινήστε! Στον τόπο που σας χρειαζόμαστε και στον καιρό που αυτό είναι αναγκαίο. Γιατί από σας ζητάμε να πορευτείτε στο πλευρό μας και μαζί μας. Ν' αλλάξετε όχι ένα νόμο μοναχά της γης, αλλά τον κύριο νόμο: Συμφωνώντας πως όλα θα τ' αλλάξουμε. Τον κόσμο και την ανθρωπότητα και πριν απ' όλα την αταξία των ανθρώπινων τάξεων, που δύο λογιών άνθρωποι κάνει να υπάρχουν. Την εκμετάλλευση μα και την άγνοια" (Μπ. Μπρεχτ).

1. Με τα γκρίζα μαλλιά της περηφάνιας του λαού μας, με τις ρυτίδες του μόχθου και της αξιοπρέπειας, που επιμένουν να κρατούν ψηλά το κεφάλι και να συνεχίζουν τον αγώνα. Και το "εμπρός λαέ", κολλημένο ακριβώς στο μέρος της καρδιάς, δείχνει πως το "παραμύθι" αυτής της γιαγιάς και αφετηρία έχει και τέλος. Κυρίως, όμως, έχει προοπτική. Γιατί εν τέλει αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει, αν κι άλλοι πορευτούν σ' αυτό το "παραμύθι", σ' αυτή την ιστορία ανατροπής.

2. Με το βλέμμα καρφωμένο μπροστά, να κοιτά ίσα κι ανεμπόδιστα. Γιατί μπορεί το παρόν να τους ανήκει, αλλά το μέλλον είναι δικό μας. Με τις γροθιές υψωμένες και τις κόκκινες σημαίες να κυματίζουν την ελπίδα, οι νέοι της χώρας δίνουν τη δική τους απάντηση σ' αυτές τις εκλογές. Μετατρέπουν την ψήφο τους σε "κόκκινες σφαίρες" και πυροβολούν τον εχθρό. Γιατί τα νιάτα γνωρίζουν, νιώθουν, αισθάνονται, οργίζονται, αντιδρούν και θέλουν. Κι είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, γιατί η αδικία δεν ταιριάζει στον δικό τους κόσμο.

Χιλιάδες οι νεανικές ψήφοι της οργής και της απαίτησης που πέφτουν σήμερα στις κάλπες της χώρας. Τα παιδιά του "κάτσε καλά Γεράσιμε" - που ψηφίζουν για πρώτη φορά - ξέρουν. Οι νέοι του "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία" γνωρίζουν πως ο στόχος είναι ένας: Ανυπακοή στην υποταγή και το συμβιβασμό.

3. Πλημμύρισαν οι πλατείες της χώρας - καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου - με το κόκκινο της αντίστασης και του αγώνα. Με το κόκκινο της ευθύνης και της ανατροπής. Σε μια περίοδο που το αίμα του ηρωικού λαού της Γιουγκοσλαβίας έχει "πνίξει" και την τελευταία ψευδαίσθηση. Να μη χαθεί άλλος χρόνος. Να μη χαθεί άλλη ζωή. Να μη χαθούν τόσα και τόσα όνειρα. Τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουμε το μέλλον των αγέννητων. Τώρα είναι η ώρα να χτυπήσουμε την αχίλλειο πτέρνα τού - όχι και τόσο ισχυρού - εχθρού. Στο κόκκινο της ντροπής απαντά το κόκκινο της ελπίδας. Αυτό που θα ανοίξει ξάφνου κάποιες χαραμάδες φωτός, αυτό που θα μπορέσει στο τέλος να ρίξει και την πόρτα του σκότους. Ηρθε η ώρα! Κι αυτή τη φορά είναι πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί που το γνωρίζουν...

4. Τελικά όλα γίνονται, λυτρώνονται, αλλάζουν, ανατρέπονται στο δρόμο. Εκεί που συναντάς μόνο κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν. Εκεί που τα βλέμματα είναι οργισμένα και οι λέξεις έχουν κάτι από φωτιά. Σε εκείνους τους δρόμους που τα ψεύτικα λόγια και οι υποσχέσεις είναι απόντα και ο αγώνας, η αντίσταση, μοναδικοί παρόντες. Ετσι απλά. Γιατί η καθημερινότητα χιλιάδων ασπρομάλληδων, νέων, εργαζόμενων, το αποδεικνύει. Το αποδεικνύουν εκείνες οι χιλιάδες που έκαναν καθήκον τους την ανατροπή. Εκείνοι οι ασυμβίβαστοι που ξεσηκώνονται, κάθε φορά που μας πουλάνε "για 20 μέτρα λάσπης. Κάθε δυο μέτρα και μια ζωή". Κάθε φορά που ένας λαός ματώνει, ένας εργαζόμενος απολύεται, ένας άνθρωπος γίνεται θύμα εκμετάλλευσης. Ετσι απλά. Γιατί η ειρήνη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη αποτυπώνονται σε τρία τιμημένα γράμματα. Ποτισμένα με αίμα και θυσία. Στο ΚΚΕ. Γιατί η σημαία του δίκιου και της αλήθειας είναι κόκκινη.

5. Στις εργατογειτονιές της Καισαριανής. Στην πόλη της αντίστασης το ΚΚΕ ήταν πάντα παρόν, ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές αυτού του τόπου. Η σχέση αυτή έχει παρελθόν και παρόν. Αλλά προπαντός ένα ελπιδοφόρο μέλλον...

6. Ο Χαρίλαος Φλωράκης με τους αγρότες της Θεσσαλίας. Η αγροτιά πληρώνει ήδη ακριβά την ΕΕ και τις πολυεθνικές. Τα μπλόκα ήταν η πρώτη απάντηση των ξωμάχων του κάμπου. Σήμερα θα κάνουν ακόμα ένα βήμα, ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

7. Πάντα στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού και αντιπολεμικού κινήματος.