Το 1990 ξεκίνησε, με σημαντική καθυστέρηση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, η ανάπτυξη των θεατρικών σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Λειτούργησαν διαδοχικά το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Στο διάστημα 1994-1999 αποφοιτούν 300 περίπου πτυχιούχοι θεατρολόγοι, απόφοιτοι των τριών τμημάτων, οι οποίοι ίδρυσαν (1995) τον Επιστημονικό Σύλλογο Πτυχιούχων Θεατρικών Σπουδών. Το θέμα ωστόσο της αξιοποίησης των πτυχιούχων θεατρολόγων από την ελληνική πολιτεία παραμένει εκκρεμές, καθώς η πολιτική ηγεσία και οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας δεν αξιοποιούν την εμπειρία και γνώση των θεατρολόγων, ούτε ενεργοποιούν δική τους απόφαση για ανάθεση του μαθήματος "Στοιχεία Θεατρολογίας", που περιλαμβάνεται στο επιλεγόμενο μάθημα της Αισθητικής Αγωγής (μαζί με τη μουσική και τα εικαστικά) στο πρόγραμμα της Α Τάξης του Ενιαίου Λυκείου, καταδικάζοντας έναν κλάδο σε ανεργία και ένα ελπιδοφόρο μάθημα σε μαρασμό.

Το μάθημα της Θεατρολογίας ήταν μια έλλειψη την οποία είχαν επισημάνει εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς, οι οποίοι μάλιστα απευθύνθηκαν μέσω των συλλόγων τους σε επιστήμονες για τη δημιουργία θεατρικών ομάδων στα σχολεία. Η αρχική όμως επιλογή του υπουργείου Παιδείας για την εισαγωγή του παραπάνω μαθήματος σημαδεύτηκε από μια σειρά ατυχών χειρισμών, που δεν επιτρέπουν στο μάθημα να κερδίσει τη θέση που του αξίζει στη σχολική εκπαίδευση. Προς το παρόν, το μάθημα διδάσκεται από ήδη διορισμένους, αλλά μη ειδικούς εκπαιδευτικούς, οι ώρες διδασκαλίας - 1 ώρα ανά 15ήμερο - είναι ελάχιστες, ενώ το σχολικό εγχειρίδιο κρίθηκε από πολλούς ακατάλληλο από γνωστική, αισθητική και παιδαγωγική άποψη.

Ενώ δηλαδή υπάρχουν τόσοι αδιόριστοι πτυχιούχοι θεατρικών σπουδών, θεατρολογία διδάσκουν φιλόλογοι. Αλλά σου λέει, να διορίσουμε και άρα να πληρώνουμε θεατρολόγους για ένα μάθημα μιας ώρας στο δεκαπενθήμερο; "Λογιστικά" ασύμφορο για μια κυβέρνηση λογιστών και "αλόγιστων" συμπεριφορών. Σε ό,τι αφορά τώρα στην ουσία της θεατρικής εκπαίδευσης στα σχολεία, μάλλον "αγγαρεία" είναι για το υπουργείο, αφού δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι "σοβαροί" και χαράζουν εκπαιδευτική καλλιτεχνική πολιτική, και το μάθημα Αισθητικής Αγωγής, μοιρασμένο στα τρία, να διδάσκεται κάθε τρεις ουσιαστικά βδομάδες ή ανά δεκαπενθήμερο. Χρειαζόταν ένα άλλοθι "συνέπειας" (;), σε ό,τι αφορά ένα αίτημα ετών για την εισαγωγή της θεατρολογίας, το υπουργείο Παιδείας και μοίρασε ένα κομμάτι πίτας στα τρία; Ετσι γίνονται οι "εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις";

Για τους ίδιους λόγους φαίνεται ότι η πολιτεία δημιούργησε και τα πανεπιστημιακά τμήματα θεατρικών σπουδών. Απλά να φανεί ότι ικανοποιεί χρόνια αιτήματα, όπως ήταν και η ίδρυση θεατρικών τμημάτων πανεπιστημιακού επιπέδου. Γιατί κανείς δε σπουδάζει από χόμπι, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι σπουδάζουμε απαραίτητα με μοναδικό σκοπό την ανεύρεση εργασίας. Σπουδάζουμε κάποιες φορές αυτό που επιθυμούμε, προσδοκώντας παράλληλα και την απορρόφησή μας στην αγορά εργασίας. Και λέμε κάποιες φορές, αφού δυστυχώς δε συμβαίνει πάντα να σπουδάζουμε ή να ακολουθούμε ένα επάγγελμα που μας εκφράζει, εξαιτίας της έλλειψης επαγγελματικού προσανατολισμού και του υπάρχοντος εξεταστικού συστήματος. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του πτυχιούχου να αναζητά θέση εργασίας ανάλογη των σπουδών του, αλλά και υποχρέωση της πολιτείας να αξιοποιεί το επιστημονικό δυναμικό που διαθέτει. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το δυναμικό μπορεί να καλύψει σοβαρές ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος.

Οι σπουδές των πτυχιούχων θεατρολόγων επικεντρώνονται κυρίως στην έρευνα και τη μελέτη της θεατρικής τέχνης και επιστήμης, παράλληλα με την κατάρτισή τους σε βασικά μαθήματα των ευρύτερων ανθρωπιστικών σπουδών (αρχαία ελληνικά, λατινικά, γλωσσολογία, ιστορία και θεωρία λογοτεχνίας, ιστορία τέχνης κλπ.). Η παιδαγωγική επιστήμη, η διδακτική μεθοδολογία, καθώς και η ψυχολογία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών τους και ως εκ τούτου, όπως συμβαίνει και με όλους τους πτυχιούχους των ελληνικών πανεπιστημίων, έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν στο διδακτικό δυναμικό της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Πριν ένα περίπου χρόνο (5/7/98), τα μέλη του Επιστημονικού Συλλόγου επέδωσαν προς τον υπουργό Παιδείας ψήφισμα διαμαρτυρίας, επειδή θεωρούσαν ότι το υπουργείο αρνείται ουσιαστικά με εγκύκλιό του το διορισμό πτυχιούχων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και προπαρασκευάζει σεμινάρια θεατρικής εκπαίδευσης σε φιλολόγους, προκειμένου να διδάξουν θεατρολογία. Από τότε μέχρι σήμερα ασφαλώς και δεν υπήρξε κάποια πρόοδος στο θέμα αυτό. Η πολιτική ηγεσία και οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας δεν αξιοποιούν ούτε καν την εμπειρία του Πιλοτικού Προγράμματος "Θεατρολόγοι στα Σχολεία", το οποίο διεξάγεται εδώ και δύο χρόνια σε 23 γυμνάσια και λύκεια της Αττικής, με τη συνεργασία του Επιστημονικού Συλλόγου Πτυχιούχων Θεατρικών Σπουδών και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.Και με τα υπόλοιπα σχολεία της Αττικής τι γίνεται; Με την περιφέρεια; Μα, ασφαλώς τίποτε. Κι ενώ τα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος αποδεικνύουν και σε πρακτικό επίπεδο και όχι μόνο σε θεωρητικό - όπως παραπάνω είδαμε - ότι μπορούν να αξιοποιηθούν σε σωστή κατεύθυνση οι θεατρολόγοι, κάτι τέτοιο δε γίνεται.

Τέσσερα χρόνια μετά, λοιπόν, από το χρόνο (1995) που αποφοίτησαν οι πρώτοι πτυχιούχοι, το μέλλον τους διαφαίνεται αβέβαιο. Πρόσφατα, στις αρχές Ιουνίου, αντιπροσωπεία των θεατρολόγων επιχείρησε να συναντηθεί με αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να παραδώσει ειδικό υπόμνημα. Για πολλοστή φορά η πόρτα του υπουργού Γεράσιμου Αρσένη παρέμεινε ερμητικά κλειστή, ενώ όπως επισημαίνουν με ανακοίνωσή τους οι πτυχιούχοι, από το γραφείο του υφυπουργού, ο "κ. Πολίτης περιορίστηκε σε γενικόλογες και μόνο απαντήσεις".Και συνεχίζουν στην ανακοίνωσή τους: "Είναι αυτονόητο ότι όλα αυτά δε θα κάμψουν τους φοιτητές και τους απόφοιτους θεατρολόγους, οι οποίοι προγραμματίζουν την ανάληψη μιας σειράς πρωτοβουλιών στο προσεχές μέλλον".

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Εικόνες από το πιλοτικό πρόγραμμα "Θεατρολόγοι στα σχολεία" της Αττικής (σε 23). Και στα υπόλοιπα; Στην περιφέρεια;

Από τη διαμαρτυρία θεατρολόγων έξω από το υπουργείο Παιδείας (3.6.99)

Για τα παιδιά

της Γιουγκοσλαβίας

Μεγάλη έκθεση, προσφορά των εικαστικών δημιουργών για τα "ανυποψίαστα θύματα των "μεγάλων" του κόσμου", πραγματοποιεί το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας στο κτίριο Κωστή Παλαμά

ΣΕΛΙΔΑ 3

ΧΑΡΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η φωνή

κινητήρια

δύναμη

Η δημιουργός του δίσκου "Στο φτερό της πεταλούδας" μιλάει για τον πόλεμο, την τέχνη, την εξουσία

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ενας πόλεμος

που ...δεν

έγινε ποτέ

Στη διάρκεια των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, που έκαναν κάρβουνο, όχι μόνο κτίρια, αλλά και ανθρώπους, υπήρξαν και αυτοί που ισχυρίζονταν ότι η πληροφόρηση που έδιναν οι Ελληνες δημοσιογράφοι ήταν μονομερής και ...όχι αντικειμενική

ΣΕΛΙΔΑ 7

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ '99

Οταν ο λαός

θέλει

μπορεί

Η πορεία του Κόμματος προς τις εκλογές, μέσα από τις γειτονιές της Ελλάδας

ΣΕΛΙΔΕΣ 8 - 9

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Τρία χρόνια

όλα...

κόκκινα

Ο Ολυμπιακός, για μια ακόμη σεζόν, θριαμβευτής. Ανασκόπηση του πρωταθλήματος

ΣΕΛΙΔΑ 15