Λίγες ώρες απομένουν πριν το άνοιγμα της κάλπης, όπου οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν τους 25 εκπροσώπους τους για το Ευρωκοινοβούλιο. Ενα θεσμό με εξαιρετικά ισχνή δύναμη, μια και το κέντρο λήψης αποφάσεων είναι η Επιτροπή και προσεχώς η Κεντρική Τράπεζα Γερμανίας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες εκλογές γίνονται κάτω από ένα κατακόκκινο πέπλο, βαμμένο από το αίμα των Σέρβων, από τα βομβαρδιστικά των Αγγλων, των Γερμανών και φυσικά των αφεντικών τους Αμερικανών. Η κτηνωδία της Δύσης του 20ού αιώνα έχει τη βούλα της ΕΕ, που αποδείχτηκε πιστή υπηρέτης των ΗΠΑ και φύλακας άγγελος των συμφερόντων των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Οι Συνθήκες του Αμστερνταμ και του Μάαστριχτ μάς έδειξαν προς τα πού θέλουν να το πάνε. Το μοναδικό ελληνικό κόμμα, που είχε το θάρρος και την ειλικρίνεια να καταγγείλει και παράλληλα να αποκαλύψει το Νέο Μεσαίωνα που μας οδηγούσαν ήταν το ΚΚΕ, όταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όχι από άγνοια, αλλά από "ιδεολογική" συνέπεια χειροκροτούσαν τις δυο συνθήκες και υποσχόταν στον κόσμο έναν επίγειο παράδεισο. Μόνο που ξεχνούσαν σε κάθε περίπτωση να αναφέρουν ότι ο παράδεισος αυτός αφορούσε ελάχιστους καπιταλιστές, με τους οποίους έχουν άριστες σχέσεις (και πολύμορφες διαπλοκές), που όντως θα δουν το πλούτο τους να αυγαταίνει, αλλά καθόλου το λαό. Γιατί η ανεργία θα μεγαλώσει κι άλλο, η φτώχεια θα χτυπήσει την πόρτα πολλαπλάσιων νοικοκυριών, η κοινωνική ανισότητα θα διευρυνθεί, όπως και η ανισοτιμία των σχέσεων και οι νέοι καταπιεστικοί θεσμοί που ψηφίζονται θα φέρουν πάλι στη γωνία τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού. Και κοντά στην ΟΝΕ,που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας την εμφανίζουν ως... εθνικό στόχο και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα μπροστά στην επίτευξή του, ας μην ξεχνάμε την εφιαλτική συμφωνίαΣΕΝΓΚΕΝ (τον ευρωπαϊκό χαφιέ) και την ΕΥΡΩΠΟΛ (τους ευρωμπάτσους) που το μοναδικό τους μέλημα θα είναι η αστυνόμευση των εργαζομένων και η κατάπνιξη κάθε προσπάθειας αντίστασης στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Το πού μας οδηγούν έχει φανεί. Κι αν αφελώς κάποιοι πίστευαν, ότι τέλος πάντων ας στριμωχτούμε οικονομικά, αλλά θα έχουμε να παλέψουμε μέσα σε δημοκρατικούς θεσμούς, οπότε κάτι μπορούμε να καταφέρουμε, προσγειώθηκαν ανώμαλα, ύστερα από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία που βάφτισαν οι απατεώνες ανθρωπιστική βοήθεια. Κι αν υποτεθεί ότι ξεχάσουμε αυτά που συμβαίνουν στη μαρτυρική αυτή χώρα, γιατί να είναι μονόδρομος η δικτατορία των μονοπωλίων;Γιατί η ανεργία, η υποχώρηση των μισθών, το χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων, το ξεκλήρισμα των αγροτών και η περιθωριοποίηση των καλλιτεχνών, που είναι παρεπόμενα αυτών των συνθηκών να τα αποκαλούν μονόδρομο; Ισως γι' αυτούς να είναι έτσι. Τόσο στο παρελθόν τους, όσο και τώρα, ήταν έτοιμοι να υιοθετήσουν οτιδήποτε τους ζητούσε η ΕΕ και οι ΗΠΑ. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό. Το πρόβλημά τους είναι η εξουσία και τα όσα "αρμέγουν" από αυτή. Πέραν αυτής ουδέν. Και οι συχνά απορούντες τηλεθεατές, αν αυτά που μας σερβίρουν είναι προϊόν προπαγάνδας ή το πιστεύω τους, απαντάμε με βεβαιότητα ότι συμβαίνει το δεύτερο. Ακόμα και για μερικούς με πρότερο έντιμο βίο που δυστυχώς μεταλλάχτηκαν.

Επειδή στην Ελλάδα ζούμε, μια μικρή σε έκταση και πληθυσμό χώρα, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τι μας έλεγαν πριν από χρόνια. Ενα βασικό επιχείρημα που έκανε πολλούς να κοιτάξουν την ΕΕ με συμπάθεια ήταν αυτό που έλεγε ότι η είσοδός μας στην ΕΟΚ αυτόματα θα εξασφάλιζε τα σύνορά μας από τον εξ ανατολών κίνδυνο. Οχι μόνο αυτό αποδείχτηκε μιας πρώτης τάξεως μπαρούφα, αλλά ο χρόνος έδειξε ότι ούτε το Κυπριακό λύθηκε, ούτε τα σύνορα εξασφαλίστηκαν και η πολιτική υπέρ της Τουρκίας θα εξακολουθήσει μια και η γεωγραφική της θέση είναι τέτοια που την κάνουν επιθυμητό σύμμαχο. Στην περίπτωσή της τα "ανθρώπινα" δικαιώματα, η δημοκρατία και οι μειονότητες δεν απασχολούν τους ευρωπαίους. Ο δεύτερος μύθος αφορούσε τα προϊόντα μας. Θα βγουν σε μια μεγάλη αγορά, θα μεγαλώσουν οι βιομηχανικές μονάδες, θα γίνουν επενδύσεις, θα δουλέψει κόσμος, θα, θα, θα,... Τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια; Ο δευτερογενής τομέας συρρικνώθηκε όσο ποτέ άλλοτε, και τα ξένα προϊόντα κατέκλυσαν την ελληνική αγορά. Οσο για τους εργαζόμενους σε πολλές περιοχές όπως την Εύβοια, την Πάτρα, την Κοζάνη, αλλά και την Αθήνα προσπαθούν να κάνουν που και που κανένα μεροκάματο για να ζήσουν. Για τον αγροτικό τομέα τα ίδια και χειρότερα. Οι τιμές πέφτουν και τα δάνεια πνίγουν στην κυριολεξία το πάλαι πότε παραγωγικότερο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας.

Η περίφημη "Λευκή Βίβλος", για την οποία δεν ακούσαμε τίποτα από τον κ. Σημίτη, αλλά ούτε από τον κ. Καραμανλή του εμπνευστή της ("σοσιαλιστής" κι αυτός) ήταν η ταφόπετρα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων της Ευρώπης. Κι αυτή θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία από τους δικούς μας θιασώτες της ΕΕ. Και πάλι δεν είπαν την αλήθεια, αλλά μας γέμισαν φωτοβολίδες και θα. Η αλήθεια και το ψέμα έχουν καταντήσει γι' αυτούς τους κυρίους κάτι σαν τα εποχιακά προϊόντα. Τα διαφημίζουν ανάλογα τις περιστάσεις. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Αποκομμένοι από τον κόσμο και τα προβλήματά του μας απαντούν αποκλειστικά με βάση την πορεία του χρηματιστηρίου που αργά ή γρήγορα η κατρακύλα του θα τους συμπαρασύρει μαζί του. Η υγεία και η εκπαίδευση, δυο τομείς που πάντα στην Ελλάδα είχαν το πρώτο λόγο των πολιτικών κομμάτων, σήμερα υποχωρούν χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων. Εχουν πάρει ταξικά χαρακτηριστικά. Οχι πως δεν είχαν παλιότερα. Αλλά οι αγώνες του λαού είχαν κατορθώσει να κατακτήσουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα για τον κόσμο. Σήμερα, αν δεν έχεις λεφτά μένεις αμόρφωτος. Αν δεν έχεις φακελάκι, πεθαίνεις. Ετσι απλά. Το θράσος τους δεν έχει όρια. Πριν ένα μήνα διαφήμιζαν το νοσοκομείο Χίου την ίδια στιγμή που για πολλά χρόνια δεν έχει παιδίατρο (!) και το πολυκλαδικό λύκειο στη Σάμο, όταν έχουν καταργήσει τα πολυκλαδικά. Το "αιδώς Αργείοι" είναι το ελάχιστο που μπορείς να τους πεις.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί και να φτάναμε στα χωράφια μας με τα του περιβάλλοντος, τα μεγάλα έργα (και τις μεγάλες μίζες), όπως και αυτά που συμβαίνουν με την επικείμενη Ολυμπιάδα. Αλλά αυτά τα γράφουμε και τα λέμε εδώ και εννιά χρόνια. Αυτό που νομίζουμε ότι εκ των πραγμάτων επιβάλλεται σήμερα είναι η ενεργός στήριξη του ΚΚΕ. Οχι μόνο με την ψήφο των πολιτών, γιατί η διαδικασία της ψήφου θα τελειώσει με την αυριανή δύση του ήλιου και της καταβαράθρωσης του δικομματισμού. Χρειάζεται συμμετοχή στους αγώνες. Ενα μέτωπο χτίζεται και κει έχουν τη θέση τους όλοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, οι γυναίκες, οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες. Ολοι όσοι παλεύουν για μια ανεξάρτητη κι όχι υποδουλωμένη Ελλάδα, για ένα καλύτερο αύριο, για ένα αξιοπρεπές σήμερα. Κι ας μην ξεχνάμε. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι ένα χαστούκι στην υποτέλεια. Η δύναμή μας είναι ο εφιάλτης τους. Ας γκρεμίσουμε το τερατώδες οικοδόμημα που φτιάχνουν για να μας φυλακίσουν. Εμείς είμαστε οι μόνοι που δικαιούμαστε να μιλάμε ότι αξίζουμε καλύτερες μέρες. Και να είναι σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε γι' αυτές και την επόμενη μέρα των εκλογών.

Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι ένα χαστούκι στην υποτέλεια. Η δύναμή μας είναι ο εφιάλτης τους. Ας γκρεμίσουμε το τερατώδες οικοδόμημα που φτιάχνουν, για να μας φυλακίσουν. Εμείς είμαστε οι μόνοι που δικαιούμαστε να μιλάμε ότι αξίζουμε καλύτερες μέρες. Και να είναι σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε γι' αυτές και την επόμενη μέρα των εκλογών