Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός που κατατίθεται στην Εξεταστική Επιτροπή από τον Καλεντερίδη. Οτι δηλαδή σαν τελευταία προθεσμία από την Αθήνα για την απομάκρυνση του Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία τίθεται η Δευτέρα 15-2-1999. Είναι απλή σύμπτωση η προθεσμία αυτή που συμπίπτει με την παράδοση του Οτσαλάν; ή μήπως κάποιοι στην Αθήνα είχαν ενημέρωση για αυτό που θα επακολουθούσε και επιδίωκαν με τον τρόπο αυτόν να καλυφθούν;

8. Η κυβέρνηση σε όλους του χειρισμούς της στην υπόθεση Οτσαλάν επιλέγει τη μυστικότητα. Μπορεί κανείς να δεχτεί ότι ήταν τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν πως όλες αυτές οι ενέργειες στις οποίες έχουν εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τόσες υπηρεσίες, δε θα γίνονταν γνωστές σε ξένες μυστικές υπηρεσίες, όταν είναι γνωστό ότι οι υπηρεσίες είναι διαβρωμένες από αμερικανιέες μυστικές υπηρεσίες που ενδιαφέρονται για τη σύλληψη του Οτσαλάν;

Τα γεγονότα δείχνουν ότι οι κινήσεις γύρω από την υπόθεση Οτσαλάν ήταν γνωστές σε ξένους παράγοντες, πράγμα γνωστό στην κυβέρνηση. Και αυτό φαίνεται από τα εξής:

Α. Κατά το ταξίδι του Οτσαλάν στο Μινσκ, με τελικό προορισμό το Ρότερνταμ της Ολλανδίας, ο κ. Πάγκαλος δέχεται το βράδυ τηλεφώνημα -όπως καταθέτει ο ίδιος στην εξεταστική επιτροπή- από τον Ολλανδό υπουργό των Εξωτερικών ο οποίος του είπε: "Εχεις τον Οτσαλάν και θέλεις να τον στείλεις στην Ολλανδία". Αρα οι Ολλανδοί γνώριζαν ότι ο Οτσαλάν ήταν στην Ελλάδα.

Β. Οι αρχές της Κένυας από την επομένη της άφιξης του Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι καλούν τον πρέσβη και του θέτουν θέμα Οτσαλάν, ενώ ταυτόχρονα προχωρούν και σε καθαρά εχθρικές κινήσεις, όπως για παράδειγμα η παρεμπόδιση του Καλεντερίδη να πραγματοποιήσει το ταξίδι του στη Νότια Αφρική.

Επιπλέον η κυβέρνηση είναι ενήμερη ότι όχι μόνον οι Κενυάτες, αλλά και ξένοι πράκτορες ενεργοποιούνται στο Ναϊρόμπι για τη σύλληψη του Οτσαλάν. Αυτό έγινε τουλάχιστον ολοφάνερο και κατά την ανίχνευση του χώρου της Μητρόπολης και κατά την αποστολή των 4 ανδρών της ΕΥΠ που καταθέτουν ότι ήταν όχι μόνον κάτω από ασφυκτική παρακολούθηση, αλλά και ότι προκλητικά οι ξένοι πράκτορες φρόντιζαν να επιδείξουν την παρουσία τους. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει να χειρίζεται την υπόθεση με δήθεν μυστικότητα. Τελικά διάφορες μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν την κατάσταση, εκτός από τον ελληνικό λαό.

Γιατί η κυβέρνηση επιμένει σ' αυτήν τη δήθεν μυστικότητα των χειρισμών; Επιμονή που διατηρείται και τότε που γίνονται πλέον ολοφάνεροι οι κίνδυνοι για τη ζωή του Οτσαλάν, αλλά και του προσωπικού της πρεσβείας; Η επιμονή στη μυστικότητα, τους μόνους τελικά που εξυπηρετεί είναι εκείνους που επεξεργάζονται τα σχέδια για τη σύλληψη του Οτσαλάν. Η δημοσιοποίηση έστω και την ύστατη στιγμή του προβλήματος και η ενεργοποίηση διεθνών οργανισμών θα έφραζε τον δρόμο σε εκείνους που επιδίωκαν εξόντωση του Οτσαλάν.

Η εμμονή στη μυστικότητα, ενώ ξένες υπηρεσίες γνωρίζουν τα πάντα, απορρέει από το φόβο της κυβέρνησης μην ξεσηκωθεί λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα για να δοθεί πολιτικό άσυλο στον Οτσαλάν και συνεπώς ανατραπούν οι σχεδιασμοί της, όπως εμμέσως μεν, αλλά καθαρά παραδέχτηκε ο κ. Πάγκαλος στην Εξεταστική Επιτροπή. Απαντώντας σε ερώτηση γιατί δεν τον κράτησαν μυστικά στην Ελλάδα μέχρι να τακτοποιηθεί το θέμα με τη Νότια Αφρική αναφέρει κατά λέξη: "Φοβούμεθα ότι ο ίδιος θα επιδίωκε την κοινοποίηση της παρουσίας του εδώ, για να δημιουργήσει ένα λαϊκό κίνημα το οποίο κινούμενο από λόγους συναισθηματικούς θα έλεγε όχι, δώστε του άσυλο".

9. Στις 15-2-1999 οι Κενυάτες καλούν τον πρέσβη κ. Κωστούλα στο υπουργείο Εξωτερικών και με όρους τελεσιγραφικούς ζητούν την αναχώρηση του Οτσαλάν από την Κένυα. Ο πρέσβης ενημερώνει την κυβέρνηση και αυτή δίνει την εντολή για να γίνει συμφωνία. Ο πρέσβης επιστρέφοντας στην κατοικία το απόγευμα στις 4.30 ενημερώνει τον Οτσαλάν και αυτός μη έχοντας τελικά και άλλη επιλογή, αποδέχεται, παρά τις αντιρρήσεις που αρχικά είχε εκφράσει. Καθ' οδόν για την επιβίβαση στα αυτοκίνητα που θα τον μετέφεραν στο αεροδρόμιο ζήτησε την αλλαγή του τόπου προορισμού και αντί για Σεϊχέλες πρότεινε την Ευρώπη, αλλαγή την οποία ενέκριναν και η ελληνική κυβέρνηση αλλά και οι κενυατικές αρχές.

Από όλα αυτά προκύπτει ότι ο Οτσαλάν εκ των υστέρων ενημερώθηκε για τη συμφωνία που είχε γίνει μεταξύ των κενυατικών αρχών και της ελληνικής κυβέρνησης την οποία και αποδέχτηκε, μη έχοντας ουσιαστικά άλλη επιλογή. Επομένως έλεγε ψέματα η κυβέρνηση όταν στις 16-2-1999 δήλωνε διά στόματος υπουργού Εξωτερικών ότι δήθεν μετά από απευθείας συνεννόηση του ιδίου του Οτσαλάν με τις κενυατικές αρχές αποχώρησε από το χώρο διαμονής του.

Και το ερώτημα είναι: με ποιες εγγυήσεις η κυβέρνηση αποδέχτηκε τους όρους των κενυατικών σρχών όταν γνώριζε όλες τις προαναφερόμενες εχθρικές ενέργειές της στο θέμα, και κυρίως γιατί δεν έδωσε εντολή για διακοπή της υλοποίησης της συμφωνίας όταν πλέον είδε όρους της συμφωνίας να αθετούνται από πλευράς Κένυας; Η δημοσιοποίηση του προβλήματος έστω και την ύστατη στιγμή θα απέτρεπε τα γεγονότα που επακολούθησαν, δηλαδή την απαγωγή του Οτσαλάν.

10. Οταν πλέον στο αεροδρόμιο είχε γίνει φανερό ότι ο Οτσαλάν είχε απαχθεί καθ' οδόν, τότε δίνεται εντολή στον πρέσβη, από τον κ. Παπαϊωάννου να εγκαταλείψουν εκεί τις τρεις Κούρδισες συντρόφισσες του Οτσαλάν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ ζητούσαν τη σύλληψη και των τριών Κουρδισσών που βρίσκονταν με τον Οτσαλάν στην Κένυα.

Από όλα τα παραπάνω δε μένει καμία αμφιβολία ότι οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και οι χειρισμοί που έγιναν οδήγησαν στην παράδοση του Οτσαλάν. Ευθύνη δε φέρουν μόνον οι τρεις υπουργοί που αποτέλεσαν το κυβερνητικό κλιμάκιο που χειρίστηκε την υπόθεση, αλλά συνολικά η κυβέρνηση και πριν από όλους ο ίδιος ο πρωθυπουργός που και γνώριζε και ενέκρινε τους χειρισμούς που έγιναν.

Ολες αυτές οι επιλογές απέρρεαν από την πολιτική της κυβέρνησης που είναι η υποταγή και η συμμόρφωση στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στα πλαίσια αυτής της γενικότερης επιλογής που θέλει να αναγορεύσει σε τρομοκρατικά τα εθνικοαπελευθερωτικά και κοινωνικά κινήματα των λαών διαμορφώθηκαν και χαράχτηκαν και οι επιμέρους χειρισμοί της υπόθεσης του Οτσαλάν. Η εμμονή σ' αυτήν την πολιτική δεν αντιστρατεύεται απλά τα συμφέροντα των λαών, αλλά βάζει σε κίνδυνο βασικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Αθήνα 7-5-1999".

1. Η άρνηση των διαφόρων χωρών να δώσουν πολιτικό άσυλο ή να φιλοξενήσουν τον Οτσαλάν στο έδαφός τους είναι το αποτέλεσμα της ασφυκτικής πίεσης και των συντονισμένων ενεργειών των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών χωρών που επιδίωκαν με διάφορους τρόπους την απομόνωση του ΡΚΚ και τη σύλληψη του Οτσαλάν με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

2. Το γεγονός ότι ο Οτσαλάν κατόρθωσε να περάσει από το αεροδρόμιο και να εισέλθει στην Ελλάδα στις 29-1-1999, παρά τα υποτιθέμενα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έλαβε η ΕΥΠ για να αποτρέψει την είσοδο, δημιουργεί ένα μεγάλο ερωτηματικό:

Ηταν απλή σύμπτωση όλη αυτή η αλυσίδα ενεργειών ή παραλείψεων που σημειώθηκαν από τις διάφορες υπηρεσίες του αεροδρομίου ή μπορούσε να είναι απλώς αποτέλεσμα των ενεργειών - χωρίς άνωθεν τουλάχιστον ανοχή - μιας ομάδας ανθρώπων (του κ. Ναξάκη) που οργάνωσαν την άφιξή του στην Ελλάδα; Και μάλιστα όταν είναι δεδομένο ότι η ομάδα αυτή κινήθηκε μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια των 10 - 12 ωρών που μεσολάβησαν από τη στιγμή που αποφάσισαν το ταξίδι μέχρι την αναχώρησή τους για την Αγία Πετρούπολη ώστε να παραλάβουν τον Οτσαλάν και να τον φέρουν στην Αθήνα.

'Η μήπως τελικά ήταν το αποτέλεσμα ενός γενικότερου σχεδιασμού κάποιων για την παράδοση του Οτσαλάν μέσα από ελληνικά χέρια;

3. Οταν οργανώθηκε το ταξίδι για Μινσκ και από εκεί με άλλο αεροπλάνο στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας και ενώ ήδη είχε γίνει φανερό ότι το ταξίδι δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί, τότε δόθηκε η εντολή από Αθήνα στον φερόμενο ως Κύπριο επιχειρηματία Αριστείδου, να εγκαταλειφθεί ο Οτσαλάν με τη συνοδεία του στο Μινσκ και ο Καλεντερίδης να επιστρέψει στην Αθήνα με το αεροπλάνο που τον μετέφερε. Εντολή στην οποία αντέδρασαν οι Κούρδοι γιατί εκτίθεντο σε άμεσο κίνδυνο.

4. Από τις εξετάσεις των μαρτύρων αποδείχτηκε πλέον ότι η επιλογή της Κένυας με τελικό προορισμό τη Νότιο Αφρική δεν ήταν επιλογή του Οτσαλάν, αλλά απόφαση του κυβερνητικού κλιμακίου, το οποίο χειρίζονταν την υπόθεση, λύση την οποία αποδέχτηκε και ο Οτσαλάν, αφού πλέον δεν είχε και άλλες επιλογές, με δεδομένη τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να παραμείνει στην Ελλάδα.

Και εύλογα γεννιέται το ερώτημα, γιατί επιλέχθηκε η Κένυα, με δεδομένα:

Α. Οτι ήταν γνωστό και από επανειλημμένες εκθέσεις που είχε υποβάλει κατά το παρελθόν ο πρέσβης κ. Κωστούλας, ότι στο Ναϊρόμπι υπάρχει πανίσχυρη παρουσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών μετά τη βομβιστική επίθεση στην εκεί αμερικανική πρεσβεία.

Β. Πώς θα γινόταν δυνατή η έξοδος του Οτσαλάν από την Κένυα, ακόμα και στην περίπτωση που άλλο κράτος χορηγούσε πολιτικό άσυλο στον Οτσαλάν, αφού με την κυβέρνηση της Κένυας δεν υπήρχε καμία συνεννόηση και η είσοδός του στη χώρα αυτή έγινε παράνομα με πλαστό διαβατήριο;

5. Η επιλογή της Κένυας είχε το χαρακτήρα του ενδιάμεσου σταθμού για τη μετάβαση στη Νότιο Αφρική, με την οποία θα γίνονταν ενέργειες για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου από ελληνικής πλευράς. Ο κ. Πάγκαλος κατέθεσε ότι οι ενέργειες για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου θα γίνονταν από την ΕΥΠ. Τι ενέργειες όμως έκανε η ΕΥΠ;

Ο κ. Καλεντερίδης που θα μετέβαινε από το Ναϊρόμπι στη Νότιο Αφρική (Ν.Α.) αδυνατεί να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι ώστε να κάνει τις αναγκαίες επαφές γιατί οι Κενυάτες εμποδίζουν την αναχώρησή του. Η ΕΥΠ που γνωρίζει την κατάσταση δε στέλνει κανέναν άλλον στη ΝΑ στη θέση του Καλεντερίδη.

Ο κ. Παπαϊωάννου αναφέρει ότι ταυτόχρονα με την επιλογή της Κένυας δόθηκε εντολή στον πρέσβη στη ΝΑ να ενεργήσει για τη χορήγηση ασύλου. Ο πρέσβης απαντά μετά δυο - τρεις μέρες ότι υπάρχει η κατ' αρχήν συμφωνία του Μαντέλα, αλλά θέλει να συνεννοηθεί και με τον αντιπρόεδρό του. Μετά από την απάντηση αυτή του πρέσβη, δεν υπήρχε καμία άλλη επαφή από μεριάς ΥΠΕΞ με τη ΝΑ. Αν υποτεθεί αληθινός ο ισχυρισμός αυτός του κ. Παπαϊωάννου, τότε τίθεται το άλλο ερώτημα. Καλά, το ΥΠΕΞ δεν ενδιαφέρθηκε να δει τι θα απογίνει με το θέμα του ασύλου;

Ολες οι άλλες ενέργειες για την εξασφάλιση ασύλου (προσπάθεια για τις Σεϋχέλλες) έγιναν με πρωτοβουλία της πρεσβείας και όχι της κυβέρνησης ή της ΕΥΠ που απλώς ήταν ενήμερες.

Για να αποφευχθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο, από την πρεσβεία στο Ναϊρόμπι προτείνεται στην κυβέρνηση ο Οτσαλάν να εμφανιστεί στον ΟΗΕ και να ζητήσει άσυλο, γιατί εκείνες τις μέρες βρισκόταν στο Ναϊρόμπι ο βοηθός του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με αφορμή μια διεθνή διάσκεψη. Ομως η πρότασή του αυτή απορρίπτεται σιωπηρά από την κυβέρνηση.

Μετά από όλα αυτά, είναι φανερό ότι δεν έγιναν ουσιαστικές ενέργειες από πλευράς κυβέρνησης για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου στον Οτσαλάν.

6. Τα όσα ανέφερε ο κ. Πάγκαλος στην Επιτροπή, ότι δήθεν η απόφαση ήταν να μην παραμείνει ο Οτσαλάν στην πρεσβευτική κατοικία περισσότερο από μία νύχτα, και ότι θα έπρεπε να μετακινηθεί αμέσως σε αγρόκτημα που ήταν ήδη εξασφαλισμένο για να κρυφτεί, αποτελεί καθαρά προσπάθεια να μεταθέσει σε άλλους την ευθύνη για τα όσα επακολούθησαν. Και αυτό προκύπτει από την κατάθεση του κ. Παπαϊωάννου, ο οποίος είναι ο μόνος από το ΥΠΕΞ που επικοινωνεί με τον πρέσβη. Ο κ. Παπαϊωάννου κατέθεσε ότι δε θυμάται τέτοια συζήτηση. Δηλαδή, δεν είναι αλήθεια ότι υπήρχε ήδη εξασφαλισμένο αγρόκτημα για τη φιλοξενία του Οτσαλάν όταν τον έστειλαν στην Κένυα.

7. Ενώ τόσο από τον πρέσβη όσο και από τον Καλεντερίδη γίνεται πλέον αντιληπτό, ότι δεν υπάρχουν πλέον προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβαση τού Οτσαλάν σε άλλο χώρο εκτός πρεσβευτικής κατοικίας (αγρόκτημα κλπ.) - άλλωστε πού να πάει; - από την Αθήνα αρχίζουν οι πιέσεις και από τον κ. Παπαϊωάννου που ενεργεί με εντολές του ΥΠΕΞ και από τον κ. Σταυρακάκη για απομάκρυνση του Οτσαλάν από τα "εθνικά χρώματα", δηλαδή την πρεσβευτική κατοικία. Πιέσεις που με την πάροδο των ημερών γίνονταν όλο και πιο έντονες και συνοδεύονταν με ανοιχτές απειλές προς τον Καλεντερίδη.

Ο Οτσαλάν αρνείται να εγκαταλείψει την πρεσβευτική κατοικία γιατί κρίνει ότι δεν υπάρχουν ασφαλείς συνθήκες για τη μετάβασή του και την παραμονή σε άλλο χώρο.

Οι ανησυχίες αυτές του Οτσαλάν κορυφώνονται μετά το εξής περιστατικό που αναφέρει στην κατάθεσή του ο Καλεντερίδης: Ο Καλεντερίδης τύπωσε μέσω "Ιντερνετ" ένα άρθρο της εφημερίδας "Οσγκιούρ Πολίτικα", που εκδίδουν οι Κούρδοι στη Φρανκφούρτη. Στο άρθρο αυτό υπήρχε και ένα κωδικοποιημένο μήνυμα προς τον Οτσαλάν, ότι βρίσκεται σε παγίδα και ότι οποιαδήποτε κίνησή του από εκεί χωρίς διασφαλισμένες εγγυήσεις θα τον οδηγούσε στην καταστροφή, και ότι μόνον ένας τυφλός δε θα το έβλεπε αυτό.

Για να πραγματοποιηθεί η βίαιη απομάκρυνση του Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία, στάλθηκε και η ομάδα των 4 ανδρών που υπηρετούν στην ΕΥΠ. Ο ισχυρισμός ότι δήθεν στάλθηκαν για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια της πρεσβείας και τη μεταφορά του Οτσαλάν σε χώρο που δήθεν θα επιλεγόταν, είναι τουλάχιστον αστείος. Γιατί εύλογα γεννιέται το ερώτημα:

Με δεδομένες τις εχθρικές ενέργειες των κενυατικών αρχών, που είναι ήδη καθαρές, τι είδους επιχείρηση θα μπορούσαν να κάνουν μέσα σε ξένο κράτος;

Η εκτέλεση αυτών των εντολών, δηλαδή η διά της βίας απομάκρυνση του Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία με προορισμό το πουθενά, δε θα είχε άλλο αποτέλεσμα από τη σύλληψη του Οτσαλάν.