Παίζοντας το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου οι ντόπιες θεραπαινίδες του υπερατλαντικού επικυρίαρχου, που παριστάνουν την κυβέρνηση της χώρας, επαναλαμβάνουν εν χορώ τους γελοίους ισχυρισμούς τους και προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι είναι αμέτοχοι στο μεγάλο έγκλημα που διαπράττουν σε βάρος του γιουγκοσλαβικού λαού ο αιμοσταγής "πλανητάρχης" και οι Ευρωπαίοι συνένοχοί του. Θεωρούν περίπου φυσικό, και βάζουν πρόθυμα την υπογραφή τους, δικαιολογώντας και εγκρίνοντας το βομβαρδισμό και την πυρπόληση, έτσι, χωρίς κανένα πρόσχημα, της πρωτεύουσας (και όχι μόνο) ενός ανεξάρτητου κράτους - μέλους του ΟΗΕ.

Αγνοώντας τα αισθήματα ολόκληρου του ελληνικού λαού, που καταδικάζει με οργή και αγανάκτηση την αντεθνική πολιτική τους και εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις εντολές των αφεντικών, παραχωρούν όχι μονάχα "γην και ύδωρ", αλλά και τον αέρα της πατρίδας μας, προκειμένου να διευκολύνονται στο "έργο" τους οι αδίστακτοι μακελάρηδες που καίνε τα Βαλκάνια και απειλούν να ανάψουν τη φωτιά ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.

"Δεν έχουμε περιθώρια", δήλωσε, έτσι ωμά και ξετσίπωτα, ένας αξιωματούχος του ΝΑΤΟ, "όχι για ήττα, αλλά ούτε καν για ισοπαλία. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε νίκη. Γιατί εδώ διακυβεύεται η αξιοπιστία του ΝΑΤΟ". Με άλλα λόγια, δηλαδή, αν δε νικήσουμε, το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί, και τότε τι θ' απογίνει η ελεύθερη και δημοκρατική κοινότητα... Εξάλλου, τα οπλικά συστήματα που διαθέτουμε σήμερα είναι παλαιάς, ξεπερασμένης τεχνολογίας. Και επειδή είναι κρίμα να τα πετάξουμε (κοστίζουν, άλλωστε, δισεκατομμύρια δολάρια), τα ρίχνουμε στις πόλεις και στα χωριά της Γιουγκοσλαβίας, στα τρένα και στις φάλαγγες των άμαχων προσφύγων, ώστε να αποκτούμε και τις ανάλογες γνώσεις και εμπειρίες (ποσοστό επιτυχίας, στατιστικού λάθους κλπ.), και να ανανεώνουμε έτσι το οπλοστάσιό μας με νέα, πιο σύγχρονα και πιο "έξυπνα" όπλα...

Οι λαοί δεν αυτοκτονούν, ούτε εξοντώνονται με πυραύλους και με βόμβες. Ο λαός της Γιουγκοσλαβίας, με τη συμπαράσταση και τη στήριξη όλων των λαών της Γης, θα αντισταθεί και θα επιζήσει. Θα μαζέψει πάλι με φροντίδα και με στοργή τα συντρίμμια που αφήνετε πίσω σας, θα ξαναχτίσει απ' την αρχή τα εργοστάσια, τα σπίτια και τις γέφυρες που γκρεμίζετε και η ζωή θα συνεχίσει το δρόμο της. Κι εσείς, που τώρα θριαμβολογείτε για τα μεγάλα πολεμικά σας "κατορθώματα", θα περάσετε σαν ένας κακός εφιάλτης απ' αυτή τη Γη, και θα φύγετε από τούτη τη ζωή, σημαδεμένοι με την ανεξίτηλη σφραγίδα του Ηρόστρατου. Μέσα στα διεστραμμένα κρανία σας θα φωλιάζει αιώνια το σκοτάδι της καταισχύνης, και, όπως το είπε κι ο ποιητής, "η μνήμη σας, που της ζωής το νόημα θα λερώνει/ θα 'ναι ένα στίγμα, ένας λεκές μες στο κάτασπρο χιόνι" της αυριανής κοινωνίας της Ανθρωπιάς και της Ειρήνης, που θα τη χτίσουν οπωσδήποτε οι λαοί, παρά τις... "φιλότιμες" προσπάθειές σας να την εμποδίσετε.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ

Για τρίτη συνεχή χρονιά η κυβέρνηση καθυστερεί τη διαδικασία έναρξης της παρέμβασης στο ρύζι (εσοδείας 1998), επιτείνοντας τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες ρυζοπαραγωγοί.

Η παρέμβαση στο ρύζι έπρεπε να είχε ξεκινήσει από τις αρχές του Απρίλη, αφού πρώτα μέχρι τέλος του Μάρτη έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία επιλογής του φορέα παρέμβασης. Ομως κοντεύει να βγει και ο Απρίλης και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα, ώστε να μπουν στην παρέμβαση οι απούλητες ποσότητες ρυζιού και να μετριαστεί έτσι, σε ένα βαθμό, το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν και φέτος οι παραγωγοί. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι η παραγωγή ρυζιού το 1998 ήταν μειωμένη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, εξαιτίας των περιορισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και της κυβέρνησης, όμως αυτό δεν εμπόδισε την κατρακύλα των τιμών σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα. Μόνο στο Νομό Θεσσαλονίκης παραμένουν απούλητοι 72.000 τόνοι ρυζιού περσινής εσοδείας και στο Νομό Σερρών άλλοι 16.000 τόνοι. Ανάλογη είναι η εικόνα και σε άλλες περιοχές της χώρας, στις οποίες καλλιεργείται το ρύζι.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης όμως δεν περιορίζονται μόνο στο γεγονός της καθυστέρησης έναρξης της παρέμβασης, αλλά και στην αποδοχή της καταστροφικής πολιτικής της ΕΕ. Το 1995 η κυβέρνηση συμφώνησε στην αναθεώρηση προς το χειρότερο του κοινοτικού καθεστώτος στο ρύζι, πράγμα που είχε μέχρι τώρα μόνο ολέθρια αποτελέσματα για τους ρυζοπαραγωγούς: Υψηλά ευρωπρόστιμα, εξευτελιστικές τιμές και περιορισμό της καλλιέργειας μέσω της ζωνοποίησης. Εκτός αυτών η κυβέρνηση δέχτηκε - και δέχεται - αδιαμαρτύτητα να γίνονται από χώρες της ΕΕ, μέσω των προτιμησιακών συμφωνιών, αθρόες εισαγωγές ρυζιού, με πολύ χαμηλούς δασμούς, από τρίτες χώρες. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η Ολλανδία που έχει κατακλύσει την κοινοτική αγορά με εισαγόμενο ρύζι από τις Αντίλλες.

Τα προβλήματα αυτά επισημαίνει το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, ο βουλευτής του Κόμματος Σταύρος Παναγιώτου και στην οποία καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στο άνοιγμα της παρέμβασης στο ρύζι.

Στην Επίκαιρη Ερώτηση τονίζεται ότι η καθυστέρηση επιλογής φορέα παρέμβασης έχει ως συνέπεια οι παραγωγοί ν' αναγκάζονται στην πώληση του προϊόντος τους σε τιμές σημαντικά χαμηλότερες από αυτήν της παρέμβασης. Επίσης προσθέτει πως ο κίνδυνος αλλοίωσης του προϊόντος τους είναι άμεσος, γιατί οι αδιάθετες ποσότητες είναι αποθηκευμένες σε χωρικές αποθήκες, που δεν προσφέρονται για τη συντήρησή του για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ ερωτά τον υπουργό Γεωργίας για το τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία παρέμβασης και μην επαναληφθεί το φαινόμενο της αδικαιολόγητης καθυστέρησης στο μέλλον. Επίσης, τι ενέργειες θα κάνει για να περιοριστούν οι εισαγωγές και να ισχύσει στην πράξη η κοινοτική προτίμηση.

Ακινητοποιημένα για τέσσερις ώρες, από 5 έως 7 π.μ. και από 10 μ.μ. μέχρι τη λήξη της βάρδιας, θα παραμείνουν αύριο τα αστικά λεωφορεία της πρωτεύουσας, λόγω των στάσεων εργασίας που κήρυξε το Συνδικάτο Εργαζομένων στον ΟΑΣΑ, με αίτημα να εφαρμοστεί η κυβερνητική πολιτική!

Οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ και της ΑΣΚΕ διαφωνούν ριζικά με το περιεχόμενο των απεργιακών κινητοποιήσεων (πέραν της αυριανής έχει κηρυχτεί άλλη μία στάση εργασίας για τη μεθεπόμενη Παρασκευή 29 Απρίλη 1999), επισημαίνοντας, ωστόσο, ότι οι απεργίες αυτές πρέπει να είναι η απαρχή μιας διαρκούς σύγκρουσης και ρήξης με την κυβέρνηση, με στόχο την ανατροπή των κυβερνητικών σχεδίων ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών και ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.