Οταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ ολοκληρώθηκε ως ντοκουμέντο, με τις υπογραφές των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών της τότε ΕΟΚ (Δεκέμβρης του 1991), ξεδιπλώθηκε ένας καταιγισμός επιθετικών προπαγανδιστικών θέσεων και αναφορών για την "αναγκαιότητα" και "ωφελιμότητα" της Συνθήκης. Το χαρακτηριστικό της όλης προσπάθειας ήταν ότι δεν υπήρξε ενημέρωση για το περιεχόμενό της, αλλά αναλύσεις, σχολιασμοί και επιχειρηματολογία για την ουσία μιας συμφωνίας, την οποία δε γνώριζαν οι λαοί, παρά μόνο οι εμπνευστές της. Στη φροντίδα για δημιουργία της λεγόμενης "ευρωπαϊκής" συνείδησης των "Ευρωπαίων πολιτών", εστιάζεται όλη η προσπάθεια υποταγής της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην "αναγκαιότητα" και τα "οφέλη" της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Είναι ο κοσμοπολιτισμός του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, που σαν ισχυρό ιδεολογικό όπλο δεν είναι καινούριο, κρίνεται, όμως, απαραίτητο για την όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη, για το ίδιο και την εξουσία του, εφαρμογή της Συνθήκης και όχι τυχαία. Θεμέλιό της είναι οι περίφημες τέσσερις ελευθερίες, της κίνησης των κεφαλαίων, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και της εργασίας. Αυτές οι ελευθερίες κίνησης είναι η ουσία της καπιταλιστικής απάντησης στην ένταση της διεθνοποίησης, για την πραγματοποίηση της επιδίωξης του μέγιστου κέρδους, άρα και της συνεχώς εντεινόμενης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, γενικότερα.
Τι σημαίνουν αυτές οι τέσσερις ελευθερίες κίνησης; Σημαίνουν τη χωρίς περιορισμούς ασύδοτη δράση των πολυεθνικών, εντός και εκτός των συνόρων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Η ταξική ουσία αυτής της απαίτησης, που υλοποιείται με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, για να μπορεί το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο να αντεπεξέρχεται στο διεθνή ανταγωνισμό, ανάμεσα στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ - ΕΕ - Ιαπωνία), βρίσκεται στο ότι οι πολυεθνικές μπορούν να δρουν σε όποιο σημείο του πλανήτη υπάρχουν οι πιο ιδανικές συνθήκες για την πραγματοποίηση των συμφερόντων τους. Επόμενα, μπορούν να μεταφέρονται κεφάλαια και δραστηριότητες, να οργανώνονται επιχειρήσεις, να συγχωνεύονται ή να εξαγοράζονται άλλες, βιομηχανικές, εμπορικές, υπηρεσιών, εκεί που υπάρχει φτηνή αγορά εργατικής δύναμης, πηγές πρώτων υλών και ενέργειας, αλλά και αγορές για τη διάθεση των εμπορευμάτων τους. Επόμενα, στο διεθνή ανταγωνισμό, το μοίρασμα σφαιρών επιρροής είναι το πιο ουσιαστικό ζήτημα και επιτυγχάνεται μέσω της δράσης του κεφαλαίου στην παγκόσμια αγορά, αλλά απαιτεί και ανάλογες συνθήκες, που σημαίνει την κατάλληλη πολιτική. Αυτό υλοποιεί η Συνθήκη. Ετσι μπορούν να κλείνουν εργοστάσια και επιχειρήσεις, όπως στην Ελλάδα, και μάλιστα σε δυναμικούς κλάδους (μέταλλο, ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, κλωστοϋφαντουργία κλπ.), γιατί, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ΕΕ, είναι κλάδοι που αναπτύσσονται, π.χ., από τα γερμανικά μονοπώλια (ναυπηγεία) ή να εισάγονται αντίστοιχα εμπορεύματα από άλλες χώρες της ΕΕ, ή από τρίτες χώρες, λόγω συμφωνιών των πολυεθνικών για ανάπτυξη της δράσης τους στο έδαφός τους. Για παράδειγμα, την ελληνική αγορά έχουν κατακλύσει προϊόντα ένδυσης, υπόδησης από χώρες της ΝΑ Ασίας, ενώ οι ελληνικές βιομηχανίες στους αντίστοιχους κλάδους έχουν καταστραφεί, παρ' όλες τις προϋποθέσεις που υπήρχαν για να αναπτυχθούν (πρώτες ύλες, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και ανάλογη παραγωγική βάση). Αυτό γίνεται, γιατί οι πολυεθνικές διεισδύουν οικονομικά σ' αυτή την περιοχή, αφού έχουν οφέλη, συνάπτουν ανάλογες συμφωνίες ανταλλαγών, με στόχο το μέγιστο κέρδος. Το αποτέλεσμα είναι η στυγνή εκμετάλλευση και των λαών αυτών των χωρών και των λαών των χωρών της ΕΕ. Η απόλυτη ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, με τον άκρατο ανταγωνισμό, ανοίγει το δρόμο της εξαγοράς επιχειρήσεων στους πιο κερδοφόρους τομείς της οικονομίας των αδύνατων οικονομικά κρατών από το πολυεθνικό κεφάλαιο, π.χ., στην Ελλάδα, ποτά - τρόφιμα, ΑΓΕΤ, ξενοδοχειακές και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις κλπ.
Ταυτόχρονα, θα μετατρέπονται βιομηχανίες σε εμπορικές επιχειρήσεις ή θα μεταφέρονται εργοστάσια σε τρίτες χώρες (π.χ. GOOD YEAR, "Θεοχαράκης"), γιατί το κόστος παραγωγής είναι πιο χαμηλό. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με κάθε επιχείρηση, ιδιαίτερα με αυτές που ανήκουν ιδιοκτησιακά στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Ανάλογο ζήτημα προκύπτει και στην αγροτική οικονομία, όπου, τόσο οι πολυεθνικές παραγωγής και εμπορίας των καλλιεργητικών μέσων, όσο και οι μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις επιβάλλουν αλλαγές στις καλλιέργειες και συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας κρατών - μελών σαν την Ελλάδα. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, που, αφ' ενός μεν, αναπτύσσονται δυσανάλογα με τη βιομηχανία, αφ' ετέρου δε, με τη διείσδυση του πολυεθνικού κεφαλαίου, απαλλοτριώνουν και προλεταριοποιούν βίαια τα μικρομεσαία στρώματα. Οι συνέπειες είναι πλέον φανερές. Εχουμε συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, αφελληνισμό της οικονομίας, ραγδαία άνοδο της ανεργίας, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και υπονόμευση των όποιων δυνατοτήτων ανάπτυξης της χώρας προς όφελος του λαού. Η ασύδοτη δράση των πολυεθνικών απαιτεί το ξεπούλημα των στρατηγικής σημασίας κρατικών επιχειρήσεων, γιατί και μεγάλα κέρδη αποδίδουν στο κεφάλαιο και καταργούν τους όποιους ανταγωνιστές, αλλά, το κυριότερο, αφαιρούν μοχλούς ανάπτυξης μελλοντικά σε μια λαϊκή εξουσία, δημιουργώντας πολλαπλάσιες δυσκολίες και για τη λαϊκή οικονομία και στην ταξική πάλη με την κυρίαρχη τάξη που έχασε την εξουσία και που δε θα παραιτηθεί από την επαναδιεκδίκησή της.
Η χωρίς περιορισμούς ελεύθερη κίνηση των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών, έχει, επίσης, τις ίδιες συνέπειες. Οι πολυεθνικές, αναπτύσσοντας τη δράση τους σ' αυτούς τους τομείς, έχουν τη δυνατότητα να εισάγουν και να εξάγουν, χωρίς έλεγχο, να επιβάλουν τους δικούς τους όρους, κυρίως μέσω της δυνατότητας διαμόρφωσης των τιμών (μονοπωλιακές τιμές που μπορούν να τις αυξομειώνουν ανάλογα με τις συνθήκες ανταγωνισμού), ώσπου να εκτοπίσουν τους ανταγωνιστές τους, κυρίως τους μικρομεσαίους, και να επιβάλουν πλήρως την κυριαρχία τους. Στην Ελλάδα, π.χ., αυτή η διαδικασία με τα "Πράκτικερ" και "Κόντινεντ", που εισάγουν δικά τους προϊόντα, οδηγεί στη συρρίκνωση αντίστοιχων ντόπιων επιχειρήσεων, στη συγχώνευση μ' αυτές άλλων και στην αύξηση του αρνητικού ανοίγματος του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, αφού αυξάνονται ραγδαία οι εισαγωγές και μειώνονται οι εξαγωγές. Το ίδιο ισχύει και στις υπηρεσίες (π.χ. πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρίες), που προσπαθούν να διεισδύσουν, και το έχουν σχεδόν καταφέρει, στους τομείς της κοινωνικής ασφάλισης.
Σχετικά με την ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού, πρόκειται ακριβώς για τη δυνατότητα να δημιουργούνται ευνοϊκοί όροι για την αγορά από τα μονοπώλια όλο και πιο φτηνής εργατικής δύναμης. Η δυνατότητα αυτή μπορεί να δημιουργεί συνθήκες υπερπληθώρας εργατικού δυναμικού σε διάφορες χώρες και να μειώνει τους μισθούς και τα ημερομίσθια. Δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να μεταφέρουν εργαζόμενους στα κράτη που αναπτύσσουν δραστηριότητες, χωρίς κανένα περιορισμό. Ηδη, στην Ελλάδα υπάρχει σχετική νομοθεσία που επιτρέπει την πρόσληψη στο δημόσιο τομέα αλλοδαπών. Ετσι, όμως, θα αυξάνει η ανεργία στις χώρες που μεταφέρονται οι εργαζόμενοι, αφού το ντόπιο εργατικό δυναμικό δε θα βρίσκει δουλιά, θα δημιουργεί αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ντόπιους και ξένους εργαζόμενους. Η ανάπτυξη των σύγχρονων μεθόδων παραγωγής και διεύθυνσης, με βάση τις νέες τεχνολογίες, ίσως να γίνει η αφορμή για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το προβλέπει, άλλωστε, και η "Λευκή Βίβλος". Αυτό, όμως, αναπτύσσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, καλλιεργεί τη διάσπαση της εργατικής τάξης και δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια στο εργατικό κίνημα. Η ελευθερία αυτή συνοδεύεται με ρυθμίσεις που καταστρέφουν τις μέχρι τώρα κατακτημένες εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε δύο εργαζόμενους, τα ελαστικά ωράρια, οι χωρίς όρια και αποζημίωση απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση της εργοδοτικής εισφοράς στα ασφαλιστικά ταμεία είναι μερικές από τις ρυθμίσεις που προωθούνται για να διευκολύνουν την ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού. Αντικειμενικά, αυξάνονται οι όροι και ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, αφού δημιουργείται ένα καθεστώς ασυδοσίας και αυθαιρεσίας των πολυεθνικών με τη σφραγίδα της ΕΕ και του κράτους.
Ποια είναι η διέξοδος; Είναι στον κοινό αγώνα των λαών ενάντια στη Συνθήκη, ως την κατάργησή της, οι διεκδικήσεις μέσα από τα μέτωπα πάλης που ανοίγει η εφαρμογή της στη χώρα μας, στην προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου για το σοσιαλισμό. Αυτή η πάλη θα φέρει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα εξόδου από την ΕΕ. Η διεκδίκηση δημοψηφίσματος, πολύ περισσότερο η διεξαγωγή του, θα είναι ένα βήμα σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
"Η φιλολογία που υπάρχει, ότι όλες οι αρνητικές συνέπειες με την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ θα διορθωθούν, είναι αντίθετη με τα πραγματικά δεδομένα. Η αναθεώρηση γίνεται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση, σ' αυτήν της ισχυροποίησης των μεγάλων χωρών και των πολυεθνικών τους. Με την ευκαιρία αυτή, εμείς ξαναβάζουμε την ιδέα του δημοψηφίσματος, γιατί έτσι και αλλιώς η αναθεωρημένη συνθήκη θα ξαναέρθει να επικυρωθεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο, και λέμε ότι δε φτάνει αυτό, αλλά πρέπει να αποφανθεί ο ελληνικός λαός και να κρίνει".
Αυτή την επισήμανση έκανε επανειλημμένα ο Ορέστης Κολοζώφ,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, στην πολύ ζωντανή επαφή που είχε με τους εργαζόμενους του κεντρικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στην περιοδεία που πραγματοποίησε χτες επικεφαλής κλιμακίου του ΚΚΕ.
Στην άμεση επικοινωνία του με τους εργαζόμενους της τράπεζας και φτάνοντας στο "διά ταύτα", αποκαλύφθηκε ο μύθος για "τα ρετιρέ" σε ό,τι αφορά τους τραπεζοϋπάλληλους και φάνηκαν τα ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις εργασιακές σχέσεις και στα μισθολογικά, ιδιαίτερα οι πρωτοδιόριστοι. Αναδείχθηκε η επίθεση που γίνεται στα ασφαλιστικά δικαιώματα και γενικά η καθημερινή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, που οδηγεί πολλούς από αυτούς σε αναζήτηση και δεύτερης απασχόλησης. Επίσης έντονος προβληματισμός υπήρξε για τους μεγαλειώδεις αγώνες των εργαζομένων που ανοίγουν προοπτικές.
Σε ερώτηση που υποβλήθηκε για το τι μπορεί να γίνει έξω από το Μάαστριχτ, απάντησε με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα: "Σας ρωτάω, όλες οι χώρες της Ευρώπης είναι υποχρεωτικό να είναι στο Μάαστριχτ; Θα σας αναφέρω τη Νορβηγία που δε θέλησε να είναι, γιατί έκανε αυτή την επιλογή και δεν ήταν κομμουνιστές οι κυβερνώντες εκεί. Αρα, δεν είναι μονόδρομος και υπάρχουν κράτη, όπως η Δανία που δεν ακολουθεί πρόγραμμα σύγκλισης, δεν ακολουθεί οικονομική και νομισματική ένωση, δεν είναι στο Μάαστριχτ ουσιαστικά. Μπόρεσε και διάλεξε ένα διαφορετικό δρόμο. Γιατί εμείς να είμαστε υποχρεωμένοι στο μονόδρομο;
Ο κόσμος χρειάζεται να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση, ότι μπορεί, ότι αυτός έχει τη δύναμη. Αυτό μπορεί να φαίνεται ουτοπία τώρα, αλλά όλες οι μεγάλες αλλαγές γίνονται όταν ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι η δύναμη βρίσκεται στα χέρια του. Τα πάντα τότε μπορούν να γίνουν".
Η ΝΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ,στα πλαίσια του Δεκαήμερου Πολιτικής Εξόρμησης για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει προγραμματίσει τις εξής περιοδείες και συγκεντρώσεις:
Επίσης αύριο Παρασκευή διοργανώνεται ανοιχτή συγκέντρωση στις 6.00 μ.μ. στην αίθουσα "Ανδρόγεω" του Δήμου Ηρακλείου, με θέμα "Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι επιπτώσεις στην Παιδεία σήμερα".
Βασικός ομιλητής είναι ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και καλεσμένοι όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς της Παιδείας.
Στα Χανιά:
Σήμερα Πέμπτη θα περιοδεύσει στην πόλη ο Σπύρος Χαλβατζής,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στις 9.00 π.μ. θα επισκεφθεί το τοπικό υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Στις 10.30 π.μ. θα επισκεφθεί τον ΟΑΔΥΚ. Στις 11.30 π.μ. θα έχει συνάντηση με το δήμαρχο Χανίων. Στις 12.30 μ.μ. θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου προς τα τοπικά ΜΜΕ στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Το απόγευμα στις 6.00 στην αίθουσα του ΕΒΕ θα πραγματοποιήσει συνάντηση με εκπροσώπους μαζικών φορέων της πόλης. Στις 8.00 μ.μ. στον ίδιο χώρο θα μιλήσει σε συγκέντρωση που οργανώνει η ΝΕ Χανίων του ΚΚΕ με θέμα: "Διακυβερνητική και οι θέσεις του ΚΚΕ".
Συνεχίζεται με ιδιαίτερη απήχηση η εξόρμηση των κομμουνιστών στους εργασιακούς χώρους και τις συνοικίες της Αθήνας.
Ετσι πραγματοποιούνται οι ακόλουθες περιοδείες και συγκεντρώσεις:
- Στην ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (Κεντρικό) στις 9.30 π.μ. με επικεφαλής τον
Αχ. Κανταρτζή, βουλευτή του ΚΚΕ.
- Στον ΟΤΕ Καλλιθέας με επικεφαλής τον Γ. Σταυρόπουλο.
- Στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (Κεντρικό) στις 9.30 π.μ. με επικεφαλής την Διαμ. Μανωλάκου.
- Στο ΙΚΑ (Μηχανογραφικό) Ζωγράφου στις 10.30 π.μ. με επικεφαλής τον Π. Γρατσάνη.
- Στο Εργοτάξιο του Δήμου Περιστερίου στις 5.30 π.μ. με επικεφαλής τον Ν. Καλλούτση.
- Στο Εργοτάξιο του Δήμου Αγ. Βαρβάρας στις 6.30 π.μ. ο Γ. Στρατηγός.
- Στο Εργοτάξιο του Δήμου Ταύρου ο Δ. Αγκαβανάκης.
- Στο Εργοστάσιο "ΧΟΡΤΑΡΙΑΣ" στον Καρέα, η Χρ. Τσεντούρου.
- Στο Εργοστάσιο "ΤΡΙΟΥΜΦ" στις 11.30 π.μ. ο Δ. Θεοδώρου.
- Στο Εργοστάσιο "ΣΑΡΡΗΣ" στη 1.00 μ.μ. ο Δ. Θεοδώρου.
- Στο Γαλάτσι συγκέντρωση σε καφενείο στα ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΕΪΚΑ στις 7.00 μ. μ με ομιλητή τον Στρατή Κόρακα, βουλευτή του ΚΚΕ.
- Στο Μαρούσι σύσκεψη οικοδόμων με τον Ν. Κουρκούνη.
- Στο Περιστέρι συγκέντρωση σε καφενείο στις 7.00 μ.μ. με τον Μ. Αλεξανδράτο.
- Στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στις 9.30 π.μ. περιοδεία με τον Γ. Σταυρόπουλο.
Συγκεντρώσεις του ΚΚΕ, ενημέρωσης για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την επικείμενη αναθεώρησή της, θα πραγματοποιηθούν τις επόμενες μέρες σε πόλεις της Μακεδονίας. Συγκεκριμένα:
- Στο Κιλκίς,την Παρασκευή 28/2, στις 7.00μμ, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, με ομιλητή τον Σπύρο Στριφτάρη,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
- Στη Νάουσα,την Κυριακή 2/3, στις 11.00πμ, στο Δημοτικό Θέατρο Νάουσας, με ομιλητή τον Σπύρο Στριφτάρη,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
- Στην Κατερίνη,την Κυριακή 2/3, στις 11.00πμ, στο Εργατικό Κέντρο, με ομιλητή τον Δημήτρη Γόντικα,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
- Στο Λιτόχωρο,την Κυριακή 2/3, στις 7.00μμ, στο Δημαρχείο, με ομιλητή τον Δημήτρη Γόντικα,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
- Στις Σέρρες,την Τρίτη 4/3, στις 6.30μμ, στον κινηματογράφο "Ορφέας", με ομιλητή τον Μ. Μαϊλη,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Συνεχίζονται οι εξορμήσεις της ΚΟ Θήβας στα πλαίσια της 10ήμερης ενημερωτικής καμπάνιας του ΚΚΕ, για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη διακυβερνητική αναθεώρησή της και το αίτημα για δημοψήφισμα.
Αυτή τη βδομάδα οι εξορμήσεις των κομμουνιστών γίνονται σε εργασιακούς χώρους, εργοστάσια και στις συνοικίες της Θήβας. Επισκέψεις και μοίρασμα υλικού για το Μάαστριχτ μαζί με συλλογή υπογραφών γίνεται στα εργοστάσια της "Πειραϊκής Ορειχαλκουργίας", ΕΛΒΗΜ, ΚΝΟR, TUDOR, "Γεωργιάδης 22", "Κορωνάκης", BINTER, "Τεχνικά Πλαστικά" και "Λάρκο".
Εν τω μεταξύ συνεχίζονται και οι εξορμήσεις στην πόλη της Λιβαδειάς και στις κοινότητες της επαρχίας, Αι - Γιώργη, Αγία Τριάδα, Παύλο, Διόνυσο, Αλίαρτο, Χαιρώνεια, Δαύλεια, Κυριάκι, Αντίκυρα, Δίστομο, Αράχοβα.