Το είπε χτες ο Κ. Σημίτης, μιλώντας στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού: "Παλιά, οι ΗΠΑ ενδιαφέρονταν για γενικές κατευθύνσεις, γενικές αποφάσεις. Σήμερα παίζουν κάποιο (;) ρόλο στις καθημερινές αποφάσεις, σε καθημερινούς σχεδιασμούς". Προφανώς, κάτι ξέρει περισσότερο. Γι' αυτό έχει σπεύσει από την αρχή να "ευχαριστήσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ" για τη βοήθειά τους στις καθημερινές αποφάσεις και σχεδιασμούς...

Δεν μπορεί να μη θαυμάσει κανείς την ...αποθέωση του δημοκρατικών διαδικασιών που γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα. Η ανάδειξη των νέων ηγεσιών πραγματοποιείται μέσα από ...εξόχως διαφανείς διαδικασίες και προπάντων με τη συμμετοχή της κομματικής βάσης! Η νέα - ιδιαίτερα δημοκρατική - εσωκομματική διαδικασία που βγάζει τους ηγέτες είναι τα ...γεύματα βουλευτών. Τη μέθοδο αυτή ακολούθησαν και οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ - το περιβόητο γεύμα των "4", το οποίο ήταν αρκετό στα μεγάλα αφεντικά και τους μεγαλοεκδότες να δείξουν ότι υπάρχει "έτοιμη λύση" για την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ - και τη συνεχίζουν και σήμερα οι πρώτοι διδάξαντες, οι βουλευτές της ΝΔ.

Αυταπατώνται όμως όσοι νομίζουν ότι τα γεύματα αυτά εκλέγουν αρχηγούς κομμάτων. Αυτοί επιλέγονται σε πολύ πιο κλειστά γεύματα, με άλλη σύνθεση, στα οποία ελάχιστοι από τα μεγάλα αφεντικά αποφασίζουν για το μέλλον του πολιτικού συστήματος και τους διαχειριστές των συμφερόντων τους. Από κει και πέρα είναι απλά θέμα εφαρμογής στην πράξη.

Φυσικά, πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη, από τη στιγμή που τα κόμματα εξουσίας έχουν χάσει και το ελάχιστο ίχνος αυτονομίας απέναντι στην ντόπια και ξένη οικονομική ολιγαρχία.

Είναι το κλασικό επιχείρημα όλων των νεοφιλελεύθερων, ανεξάρτητα από κομματική ή άλλη απόχρωση. Πρώτα πρέπει να αυξηθεί η "πίτα" του εθνικού προϊόντος και μετά να δούμε πώς θα τη μοιράσουμε στους "κοινωνικούς εταίρους". Ας δούμε όμως ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα από την αμερικάνικη οικονομία, όπως τα αναφέρει το έγκυρο όργανο της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας, η "Γουόλ Στριτ Τζόρναλ". Σύμφωνα, λοιπόν, με την εφημερίδα, η αύξηση της παραγωγικότητας στη βιομηχανία των ΗΠΑ ανήλθε το 1996, περίπου στο 4%. Είναι γνωστό και δε χρειάζεται να αναφερθεί εδώ πώς πέτυχαν αυτό τον ρυθμό αύξησης στην παραγωγικότητα οι Αμερικανοί βιομήχανοι. Ποιο είναι το "μερίδιο" των εργαζομένων από αυτή την αύξηση της παραγωγικότητας; Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρει η εφημερίδα, η πραγματική αύξηση των ωριαίων αποδοχών - έτσι πλέον μετράνε την αξία της εργατικής δύναμης, με την ώρα - ήταν σχεδόν μηδενική!

Αυτό το "θαύμα" έχουν σαν όραμά τους οι ντόπιοι "εκσυγχρονιστές"!

Παλιανθρωπιά επιστρατεύουν τώρα κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας ότι έτσι θα πτοήσει τους βουλευτές του ΚΚΕ στο να ανταποκρίνονται στο πρώτιστο καθήκον τους. Να βρίσκονται δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό.Προχτές ο άγνωστος για την παρουσία του στους αγώνες του λαού μας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, του οποίου το όνομα αναφέρουμε μόνο για να μπεί στην κοινή καταισχύνη, ο Δ. Κατσικόπουλος, πήγε στο λογιστήριο της Βουλής για να πληροφορηθεί εάν ο βουλευτής του ΚΚΕ Β. Μπούτας, έχει πληρωθεί από τη Βουλή. Το εξοργιστικό "επιχείρημα" που χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του, ήταν ότι ο Β. Μπούτας δεν "παρουσιάστηκε" καθόλου στο Κοινοβούλιο τον τελευταίο μήνα. Φυσικά δε θα ρωτήσουμε "και ο Κατσικόπουλος που ήταν παρών στη Βουλή ποιο έργο έκανε υπέρ των εργαζομένων", γιατί η απάντηση είναι προφανής: Κανένα! Θα ρωτήσουμε τους καθοδηγητές του όμως,αν ήταν δική του πρωτοβουλία η συγκεκριμένη ενέργεια, ή αν έγινε μετά απο πατρότρυνσή τους...Οχι για κανένα άλλο λόγο,απλά για να ενημερωθούν οι αγρότες και ο λαός της Θεσσαλίας και όλης της χώρας!

Το Νο 1 πρόβλημα του μαζικού κινήματος στην Ελλάδα, είναι... το ΚΚΕ. Αυτό αναφέρει εν ολίγοις σε προχτεσινό του άρθρο στην "Αυγή" ο Π. Αθανασόπουλος, μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Αυτό γιατί ενώ "μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει πεδίο παρέμβασης για την πολιτική την αριστερά και το εργατικό και αγροτικό κίνημα", υπάρχουν κινητοποιήσεις με "αιτήματα που στρέφονται κατά της ΕΕ", που είναι "βαθύτατα αντιδραστικές και δεξιές". "Οι κ. Μπούτας και Παττάκης εκπροσωπούν σήμερα την πιο δεξιά, αντιδραστική και οπισθοδρομική λογική στη χώρα", καταλήγει ο Π. Αθανασόπουλος. Το εν λόγω στέλεχος του ΣΥΝ συνεχίζει, με αναφορά γενικά στις κινητοποιήσεις, λέγοντας ότι "κυριαρχεί ένα συντεχνιακό πνεύμα. Ολοι ζητούν όσο το δυνατόν περισσότερα για τους εαυτούληδές τους" χωρίς να αναλογίζονται ότι υπάρχουν και ασθενέστερες τάξεις!

Δε θα αναλωθούμε στο να σχολιάσουμε τα γραφόμενα, αυτά καθ' αυτά. Εκτιμούμε όμως ότι ο Π. Αθανασόπουλος χαραμίζεται. Τέτοια σπουδή στις αξίες του "εκσυγχρονισμού", του "ευρωπαϊσμού" και του κοινωνικού εταιρισμού, για να αναπτυχθούν και να αξιοποιηθούν στο έπακρο, χρειάζεται να εκφράζονται από μια άλλη θέση. Στο πρωθυπουργικό επιτελείο για παράδειγμα, κάπου δίπλα στον Τσουκάτο. Υπομονή...

Ετσι ονόμασαν προκλητικά οι βιομήχανοι ετοίμου ενδύματος όσα δικαιώματα έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενες - μητέρες του κλάδου. Αναφέρθηκαν δε ειδικά στις άδειες τοκετού και θηλασμού, στα σχετικά επιδόματα, αλλά και στις τριετίες και στο ωράριο, που πρέπει να γίνει ελαστικό!

Επειδή, ισχυρίστηκαν, ο κλάδος είναι κατ' εξοχήν γυναικείος, τα "βάρη" αυτά επιδρούν αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα και πρέπει να καταργηθούν. Πρότειναν δε, στα χνάρια της "Λευκής Βίβλου" και των θεωριών περί "κοινωνικής αλληλεγγύης", να δημιουργηθεί κοινωνικός φορέας για να επωμιστεί αυτά τα "βάρη". Δεν τους φτάνουν τα υπέρογκα κέρδη που αποκτούν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, θέλουν ακόμη περισσότερα.

Η θρασύτητά τους έχει και συνέχεια, καθώς απαίτησαν η κατάργηση αυτών των δικαιωμάτων να περάσει μέσα από την κλαδική σύμβαση εργασίας, που θα υπογραφεί για το '97. Η επίθεση στο θεσμό των συμβάσεων είναι διμέτωπη. Από τη μια τα ευρωεισαγόμενα "τοπικά σύμφωνα απασχόλησης", από την άλλη κλαδικές συμβάσεις - θανατικές καταδίκες των εργαζομένων.

Προς υπουργό Δικαιοσύνης: Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε χτες στην οδό Σωκράτους, Εφετείο μεριά, κύριε Ευάγγελε. Επρεπε να έκανες μια βόλτα από κει για να έβλεπες ποιοι είναι οι φασίστες. Δεν τους έφτανε που τους παραδώσατε άσπιλους στην κοινωνία, καθιστώντας "ανύπαρκτη" τη ΜΑΒΗ τους, ήταν και προκλητικοί από πάνω, βρίζοντας τις γυναίκες δημοσιογράφους. Για μαζέψτε τους λιγάκι, αυτούς και ορισμένους δικηγόρους τους, που δεν καλωσόρισαν τη δικαστική απόφαση μόνο με χειροκροτήματα, αλλά ζητωκραύγαζαν κιόλας υπέρ της "ανύπαρκτης" για την κυβέρνηση ΜΑΒΗ!...